Share
Chapter 42
“Hindi talaga pupunta si Liam ngayon, anak?”
Inangat ko ang paningin ko kay nanay at doon ko napansin na lahat sila ay nakatingin sa akin. Even tatay na tuloy-tuloy sa pagkuwento kanina ay napahinto para ituon ang tingin sa akin.
I smiled at them. “Busy po kasi siya sa shoot eh. But he said na babawi na lang daw po siya sa susunod,” pagsisinungaling ko.
He didn't said any of that.
It's already Sunday. Kahapon lang nangyari ang lahat and until now ay wala man lang siyang text or tawag sa akin.
Ni wala man lang tanong galing sa kaniya kung nakarating ba ako ng maayos dito sa bahay. Maybe he's busy . . . busy, huh.
&
Related chapters
Embracing Imperfections Chapter 43
Liam's POV“Liam!”Lumingon ako sa nagsalita pero nalihis ang tingin ko sa kanya ng makita ko siya. Kusang kumurba ang isang ngiti sa labi ko nang makita ko na naman na nagbabasa siya ng libro habang naglalakad.“Hoy Liam! Saan ka pupunta!?”Hindi ko pinansin si Gerald at agad na tumakbo paikot sa kabilang hallway. I don't mind kung mapatawag ako mamaya sa guidance, I just run as fast as I can.At gano'n na lamang ako napangiti nang husto nang matanaw ko siyang muli.Inayos ko ang buhok at pinunasan ang pawis na namuo sa noo ko.&
Embracing Imperfections Chapter 44
I sit at the balcony of the restaurant. I closed my eyes as I felt the summer breeze.Ang sarap talaga sa pakiramdam kapag katamtaman ang panahon. Hindi mainit, hindi rin malamig.Mula rito, tanaw na tanaw ko ang naggagandahang mga puno. A perfect view to relax yourself. The reason kung bakit dito ang pinaka favorite kong lugar.“Tri!”Lumingon ako sa tumawag sa pangalan ko.I immediately glared at her as she reached my place. Kita ko ang pagtawa niya habang umuupo siya sa upuan na nasa tapat ko.“Why are you glaring at me like that?” natatawang aniya.
Embracing Imperfections Chapter 45
Lakad-takbo ang ginawa ko. Hindi alintana sa akin kung nakapantulog na ako. All I want is to see him.”Khael!” halos pumiyok ako nang isigaw ko ang pangalan niya.He look at me with shock plastered on his face. Kinagat ko ang ibabang labi ko para pigilan ang pagluha ko, but I can't! In the end hinayaan ko na lamang ang sarili na umiyak bago siya sinunggaban ng yakap.“Tinakot mo 'ko, kainis ka.”I felt his arms wrapped around my waist. Pareho kaming nakaupo sa gilid ng hospital bed, halos kakatapos lang bendahan ang pulso niya nang dumating ako.“How did you know na nandito ako?” he asked, confused.&n
Embracing Imperfections Chapter 46
“Puwedeng mag back out?”“What?”Ngumiti ako kay ms. Shaina bago umiling. “Ah wala po, ano . . .” I laughed. “May iba pa po ba kayong project? Puwede po ako ro'n.”Medyo kumunot ang noo niya, nagtatakha sa sinasabi ko. She's still smiling though. “Are you saying na hindi mo na tatanggapin ang project na 'to, ms. Zamora?”Damn. This is the first offer project to me here in Manila. Grabe naman ang pagmamataas ko sa sarili kung tatanggihan ko.Pumikit ako ng mariin. As I opened my eyes ay ang pagsilay ng ngiti sa aking labi muli. “Hindi po, ms. Medyo nagulat lang ako. You know, big expectation kasi a
Embracing Imperfections Chapter 47
“Miss?”Bumalik ako sa wisyo nang kumaway siya sa harap ng mata ko.“Ah, sorry uhm ano . . .” tiningnan ko ang hawak niyang pin sa buhok. “Sorry, that's not mine.”Tumango-tango siya sa tugon ko bago tinago ang hairpin sa bulsa ng shorts niya.He's still infront of me. Nakatitig sa 'kin. I can't see any expression at all that makes me a bit awkward.Tumikhim ako na naging dahilan ng pag-iwas niya ng tingin. Tinuon na lamang niya ang paningin sa dagat. I don't know kung dapat bang nandito pa rin ako pero nang magpapaalam na sana akong aalis ay bigla siyang nagsalita.
Embracing Imperfections Chapter 48
“It's all your fault!”Inis kong sinubukan ulit tumawag sa phone ko, but damnit! Wala talagang signal!“Can you calm yourself first?” natatawang aniya.Agad akong humarap sa kaniya at sinamaan siya ng tingin. He stopped smiling bago binaba ang compartment ng kotse. Akala ko ay aayusin niya ang na-flat niyang gulong pero wala naman siyang kinuha mula roon.“Paano ako kakalma kung hindi ko alam kung nasaan tayo!? Wala pang signal and much worst . . .” I bit my lower lip to prevent my tears.Mahalaga sa akin ang trabaho na 'to at ayoko naman na magkamali ako nang dahil lang sa kaniya.&nbs
Embracing Imperfections Chapter 49
“Who's that?”Lumingon ako kay Khael kasabay nang pagbalik ko ng phone ko sa bulsa. I smiled at him as I shook my head. “Nothing important . . . It's just my load,” I lied.It's an unregistered number kaya hindi ko alam kung bakit ginawi ko na lamang ang tingin ko sa kaniya. Just as I thought, he's looking at me, this time hindi niya tinanggal ang mata sa akin. Not until he stood up and walked towards the side door.Alam kong masiyado akong assumera para isipin na si Liam ang nagtext. But my instinct didn't betray me even once.I excuse myself to Khael, nagpaalam na may aasikasuhin lang akong iba. Tumango naman siya at sinabing doon lamang siya para mabantayan niya ang foods.
Embracing Imperfections Chapter 50
“Ang ganda talaga,” pagpuri muli ni Amber.Napangiti na lamang ako. We're here at her house. Wala ang mag-ama niya dahil may pinuntahan. Until now, she's still holding my hand and intently looking at my engagement ring.It's been a week since Khael proposed. Naghihinayang nga si Amber dahil hindi raw niya nasaksihan ang nangyari.Well, kahit naman ako ay nabigla sa ginawa niya.Akala ko ay galit siya sa 'kin, 'yon pala ay inaasikaso niya ang surprise niya para sa proposal niya. And until now, I can't help myself but to smile everytime na tumitingin ako sa singsing.Pero . . . sa tuwing naaalala ko ang proposal ay naaalala ko rin ang
Latest chapter
Embracing Imperfections Epilogue
Embracing Imperfections Chapter 59
Embracing Imperfections Chapter 58
Embracing Imperfections Chapter 57
Embracing Imperfections Chapter 56
Embracing Imperfections Chapter 55
Embracing Imperfections Chapter 54
Embracing Imperfections Chapter 53
Embracing Imperfections Chapter 52
