“Hindi ko talaga in-expect na makakakuha ako ng mataas na grado,” masayang aniya.
I can't stop myself from smiling lalo na ngayon na ang laki ng ngiti sa labi niya. We're now here infront of my apartment building, hinatid niya ako ulit. But this time, because of his excitement.
Kanina pa siya hindi mapakali. Even in restobar, naki-table siya sa isang grupo ng mga kalalakihan at nilibre ang mga iyon.
Kahit hindi niya sila kakilala.
“Kaya mo naman talaga eh, tinatamad ka lang talaga,” natatawang sambit ko.
“Kahit na, thank you pa rin.”
I just shook my hea
“Gusto ko nang sumuko . . .”Mas naramdaman ko ang pagyakap ng mahigpit sa akin ni Liam. Alam kong dapat akong mahiya sa inaasta ko ngayon but I can't help myself but to cry. Lalo na ngayon na may mainit na brasong nakapulupot sa akin.I feel comfortable . . .“Just cry kung hindi mo na kaya. You can rely on me, Tri,” he whispered to my ears.Sinubsob ko ang mukha ko sa dibdib niya at mas lalong napahagulgol sa iyak. He gently caress my hair as I cry even more. Hindi siya nagsalita, hindi siya nagtanong, pero pinaramdam niyang nandiyan lang siya sa tabi ko kung kailangan ko ng masasandalan.I don't know what's gotten into me pero nakaramd
“Oh, Tri anak, napaaga ka ata? Halika, pumasok ka.”Ngumiti ako kay tito Jhas bago pumasok sa loob. As usual, malinis na naman ang munting bahay ni tito. Simple lamang ang bahay niya. Meron isang palapag at ang mga gamit ay halos iba-iba ang kulay.Konektado ang bahay ni tito sa parlor niya sa may gilid. Bukas ito ngayon base sa nakita ko kanina.“Nag-almusal kana ba, anak?” tanong agad ni tito sabay punta sa may kusina.Umupo muna ako sa may sofa at binaba sa gilid ang bagpack ko. “Kumain na po ako, tito. Salamat po.”Kapatid ni tito Jhas si tatay. Namatay na ang kaniyang asawa at wala silang anak kaya siguro sa amin magkakap
“Kaya mo pa ba? Puwede naman kitang tulungan,” saad ko nang huminto ulit kami sa kalagitnaan ng paglalakad.Pahinto-hinto kami sa paglalakad dahil nabibigatan na si Val, plus the fact na kanina pa kami pagod. Hindi na alintana sa akin ang pagkabasa ng shirt ko, wala namang nakakakita dahil bukod sa madilim ay wala nang halos tao sa labas.Tinali ko na rin ang buhok ko into a messy bun dahil nanlalagkit ako sa pawis.“Kaya ko, ate. Mauna kana roon,” hinihingal na aniya.Binaba ko na muna ang gallon na yakap ko. Nabibigatan na rin ako roon.“Hihintayin kita, ano kaba. Ang dilim na rito sa labas, hindi kita puwedeng i
“Ate? Gising na, kakain na tayo ng tanghalian.”Dahan-dahan na dumilat ang mga mata ko nang maramdaman ang tapik ni Val sa braso ko. I closed my eyes when sunlight hits me. Anong oras na ba?“Anong oras na?” tanong ko habang umuupo mula sa pagkakahiga.My eyes are still close while waiting for him to respond. “Alas dose na ate.”Alas dose . . . twelve o'clock? Wait, what!?Napadilat ako ng wala sa oras habang hinahanap ang phone sa ilalim ng unan ko. I can't see it.“Dala ng kambal, naglalaro sa baba,” aniya na parang alam kung ano ang hinahanap ko.&nbs
“Bakit mo sinasabi sa akin 'yan?” natatawang saad ko.He just shrugged his shoulders though, habang nakatingin ng diretso sa kalye. “I just have this feelings na magsasama pa tayo ng matagal.”I raised a brow and made a face dahil sa sinabi niya. What the hell. Kung siya lang din ang makakasama ko ng matagal ay huwag na.Tumahimik kaming dalawa. Ako na nakatingin sa langit, habang siya ay nakatanaw sa malayo.Ang aliwalas ng panahon ngayon. May sikat ang araw pero hindi ganoon kainit dahil sa hangin. Mas mahangin pa nga rito sa labas kaysa sa loob eh.We stayed quiet not until I remembered Charles' invitation. “Gusto mo
“Huy, tulala kana diyan.”Bumalik ako sa wisyo at nilingon si Charles. Ngumiti ako sa kaniya. “May sinasabi ka ba?” I asked.Hapon na ngayon, malapit nang lumubog ang araw. We're here at one of the famous spot para magbisikleta. Malapit sa may dagat. We rent two bicycles for the both of us. Kanina pa kami paikot-ikot kaya ngayon ay napagdesisyunan naming magpahinga.Nakaupo kami ngayon dito sa may sea side. Dinadama ang simoy ng hangin.“Mukhang malungkot ka ngayon ah,” he chuckled. “Dahil ba hindi nakasama sa atin si Liam?” he teased.Umirap lamang ako sa kaniya at tinuon ang pansin sa lumulubog na ara
“Nagpa-enroll kana ba?”Lumingon ako kay Amber na kakalabas lang sa banyo. Malalim na ang gabi pero ngayon palang kami nakaligo ni Amber. Nag movie marathon kasi kami ngayong walang pasok. Simula umaga hanggang gabi.“Bukas magpapa-enroll na ako,” ani ko sabay kuha sa damit ko.It's now my turn to take a bath.Bukas palang ako makakapag enroll dahil ngayon lang ako naka ipon para sa tuition fee. Nahiya nga ako nang dagdagan ni tito Jhas ang pambayad ko. Sinabi siguro sa kaniya ni Val na hanggang ngayon ay hindi pa ako nakakapag enroll.Kaya ayoko minsan maglabas ng problema kay Val eh. Hangga't kaya niya ay naghahanap din siya ng pa
“Magbibike tayo?” nagtatakhang ani ko.I'm still staring at the bike infront of us. We're here at Circle. Akala ko ay kung ano ang gagawin namin dito and it surprise me nang bigla siyang nag rent ng isang bike.Tapos na akong mag-enroll. Just like he said, may pinuntahan nga kami after no'n. Naghintay talaga siya sa may parking lot para hintayin akong matapos sa pagpapaenroll.Gusto ko man siyang takasan sa oras na iyon ay hindi ko nagawa. Kinokonsensya ako!I come to my senses when he nodded at me sabay lapit sa bike. “Kala mo hindi ko malalaman na nag bike kayo ni Charles? Hmp.”I raised a brow as I crossed my arms over my chest.