NADIVAR
Litong-lito ako kung bakit umalis si Vela at hindi man lang siya nagpaalam sa akin. Hinabol ko siya kanina subalit bigla na lang siyang nawala sa aking paningin. Halos mabaliw ako sa kakahanap sa kaniya. Hawak ko na nga siya sa leeg pero nakawala pa. Pambihirang buhay naman ito. Gusto ko lang naman gumanti sa kaniyang ama pero ayaw pa akong pagbigyan ng tadhana.
Paparusahan ko talaga si Vela kapag nahanap ko siya. Damn it! Pero teka, ba't ba ako nag-aalala sa kaniya? Hindi ko naman siya mahal pero ang lintik kong puso, hindi mapakali. Simula ng makilala ko siya, hindi ko na maintindihan ang aking sarili.
"Damn it! Saan ka ba pumunta, love?"
"Hoy! Para kang binagsakan ng langit at lupa," natatawang saad ni Alto.
Kung barilin ko kaya ang lalaking ito. May gana pa talaga siyang asarin ako. "Sino ba ang magiging masaya kapag iniwan ka bigla ng girlfriend mo, Gavasan?" naiirita kong tanong sa kaniya.
"Baka naman nagsawa na siya sa 'yo at napagtanto niyang si Raphael talaga ang mahal niya."
Biglang uminit ang ulo ko sa aking narinig. Dala ng selos at galit, malakas kong sinuntok ang mukha ni Alto. Kahit kailan talaga wala siyang kwentang kausap.
Pagkatapos kasi naming mag-usap ni Carpio kanina ay umalis na siya dahil nagkaroon ng problema sa mafia underground. Siya muna ang mag-re-represent sa akin habang abala ako sa paghahanap kay Vela. Kailangan ko siyang ibalik dito dahil hindi ko pa siya tapos gamitin at paglaruan.
"What the hell! Balak mo ba akong bugbugin?"
"Kung gusto mo, why not?"
Magsasalita pa sana siya subalit biglang tumunog ang cellphone ko. Nagkaroon ng buhay ang walang emosyon kong mga mata nang makitang si Vela ang tumatawag.
"Love, where are you? Ba't bigla ka na lang umalis," nag-aalala kong sabi. Hindi ko pinahalata na galit ako at nagpanggap na concern ako sa kaniya.
I need to act like a sweet and caring boyfriend. Iyon kasi ang nagustuhan ni Vela sa akin. She didn't know that I am a ruthless, cold-hearted mafia boss.
"Nadivar, maghiwalay na tayong dalawa. Hindi ko kasi kayang sabihin ng harap-harapan kaya sa tawag na lang. I realized that I'm just attracted to you. You know, may expiration ang pagiging attracted ko sa 'yo. Masyado ka kasing boring sa kama."
"You're just lying, right? O baka naman pina-prank mo na naman ako, love? "
"Oh, I am not pranking you, Nadivar. It's true; you're plain and boring. Mas masarap at masayang kasama si Raphael kaysa sa 'yo. By the way, I enjoy playing with you."
"Vela, don't make me mad. I know you're just lying and making me jealous again. Kung mas masaya siyang kasama, bakit ka tumakas sa kasal niyo?"
Konting-konti na lang, masisigawan ko na siya. I know how sensitive and soft-hearted she is—that's why I never raised my voice to her. Sa tatlong buwan naming magkasintahan, kilalang-kilala ko na siya.
Minsan kasi kapag trip niyang pagselosin ako ay binabanggit niya ang pangalan ni Raphael. Marinig ko lang ang pangalan ng asungot na 'yon, napapangiwi na lang ako bigla. Tahimik lang si Alto sa aking harapan habang siya'y nakamasid sa akin. Animo'y nasisiyahan siyang makita akong nagkakaganito.
"I'm serious, Nadivar. Kaya hindi ako tumuloy sa kasal dahil masyado pa akong bata para mag-asawa. Gusto ko munang mag-enjoy sa buhay bago ako maging housewife. Tapos na tayong dalawa, Mr. Acosta. I hope our paths will never cross again. I'm done with you. Salamat nga pala sa experience. Ciao!"
Nanginginig sa galit ang buong kalamnan ko. Hindi ko matanggap na nakipaghiwalay siya sa akin. Pagkatapos akong patayan ng tawag ni Vela, binato ko ang aking cellphone sa sahig. I thought she was head over heels for me. But it turns out that she's just playing with me, too.
Nagwala ako dito sa loob ng aking opisina. Pinagbabato ko lahat ng mga gamit na nahahawakan ko. Hindi pa ako nakuntento kaya naman sinuntok ko ng paulit-ulit ang dingding. I want to vent my anger at this hard, thick wall. She hits my fucking ego so hard. Dapat ako ang nang-iwan sa kaniya. Ibabasura na parang basahan. But all of my plans backfired on me.
"What the hell are you doing, Nadivar? Balak mo bang sirain lahat ng gamit mo?"
"Ang babaeng iyon, nakipaghiwalay siya sa akin. I will never let her go. Samahan mo akong hanapin siya, Alto."
Mariin akong tinignan ng aking kaibigan. "You lover her, Nadivar. Hulog na hulog ka sa kaniya pero hindi mo lang maamin sa sarili mo. Nagdadahilan ka lang na ginagamit mo siya pero ang totoo, mahal mo talaga siya. Hindi ka magkakaganiyan kung wala kang nararamdaman sa kaniya."
"Fuck you! Ilang beses ko bang sasabihin sa inyo na hindi ko siya mahal? Kapag sinabi kong ginagamit ko siya, ginagamit ko lang talaga siya. Stop talking shits, Alto, and fucking move your ass."
Hinila ko na siya at nagtungo kami sa garahe. Siya na ang nagmaneho ng aking sasakyan. Humanda ka talaga sa akin, Vela. Dahil kapag nahuli ko siya, ikukulong ko siya at ilalayo sa kaniyang pamilya. Pina-track ko agad sa aking isang tauhan ang cellphone niya. Wala pang sampung minuto ay na-track na ni Sadam ang location niya.
Hindi mo ako matatakasan, Vela.
Mabilis akong lumabas sa aking sasakyan ng nakarating kami ni Alto sa lugar kung nasaan si Vela.
"Vela, open the door. Alam kong nandiyan ka sa loob. Lumabas ka diyan kung ayaw mong mag-eskandalo ako dito," banta ko sa kaniya.
"Bro, mukhang wala namang tao sa loob."
Napasabunot ako sa aking buhok ng mapagtantong wala si Vela dito. Tanging ang cellphone niya lang ang nandito at wala ng iba. Lahat ng pwede niyang puntahan ay pinuntahan na namin ni Alto. Pati ang kaisa-isa niyang kaibigan ay kinausap namin subalit hindi rin niya alam kung nasaan ang babaeng iyon.
"Bro, gabi na. I think we should stop finding her. Ipagpatuloy na lang natin ito bukas."
"I will surely punish her when I find her. That bitch is really getting on my nerves. Sunod-sunod na nga ang problema ko sa organisasyon natin tapos sumabay pa siya. Anyway, thank you for accompanying me, Alto. Pumasok ka na sa loob. Pakisabi kay Carpio na 'wag niya akong istorbohin ngayon."
"Saan ka pupunta?" seryoso nitong tanong.
"Bar, mapapalamig lang ako ng ulo. Uuwi rin ako kaagad after a few drinks."
Pagdating ko sa bar, dumiretso agad ako sa counter. Sa tuwing nandito ako, walang lumalapit sa akin. Maliban na lang sa mga babaeng malakas ang loob na landiin ako. Alam kasi ng lahat na one wrong move, they will face hell.
Sunod-sunod kong ininom ang alak na nasa aking harapan. Maglalasing ako ngayon dahil gusto kong makalimot pansamantala sa aking mga problema. Feeling the hot liquor in my throat, my heart was aching so badly. Hindi ko alam kung bakit nasaktan ako sa mga binitawang salita ni Vela. Siguro epekto lang ito ng alak.
"Hey handsome, are you alone?" malanding tanong ni Alleyah, pinsan ni Carpio.
"Yes I am. Stop bothering me, Alleyah. Mainit ang ulo ko ngayon kaya 'wag mo akong guluhin," malamig kong sabi.
"Loosen up, Nadivar. Nandito ako para damayan ka hindi guluhin." Tumabi siya sa akin at nag-order si Alleyah ng tatlong baso ng vodka.
Hinayaan ko na lang siya dahil sadyang makulit talaga ang pinsan ni Carpio. Kung hindi lang siya pinsan ng kaibigan ko, baka kanina pa siya nakaladkad ng bouncer.
Pagkatapos kong inumin ang isang baso ng vodka ay biglang nakaramdam ako ng init sa buong katawan ko. Hindi na rin normal ang paghinga ko at pinagpapawisan ako ng malala.
"Nadivar, umalis na tayo dito." Inakay ako ni Alleyah hanggang sa makarating kami sa tapat ng puting sasakyan. Napadaing ako nang halikan niya ang leeg ko.
Dahil sa dami ng nainom ko, nanghihina at wala na akong kontrol sa aking sarili. Dala ng kalasingan, nagpaubaya na lang ako sa babaeng humahalik sa akin hanggang sa nawalan ako ng malay.
Paggising ko ay nasa ibabaw na ako ng malambot na kama. Medyo umaalon ang paningin ko dahil hindi pa ako nahimasmasan hanggang ngayon.
"Hi love," malambing nitong sabi.
"V-Vela, is that you?" Hinawakan ko pa ang mukha niya para siguraduhing siya nga ito.
"Yes, love. It's me. Let's continue what we were doing earlier in the parking lot."
Agresibo niya akong siniil ng halik habang nasa ibabaw ko siya.
Damn, my woman is so aggressive tonight. Naninibago ako sa kaniya. Dahil nag-aapoy pa rin sa init ang katawan ko, pinantayan ko ang pagiging agresibo niya. Binaliktad ko ang aming posisyon at ako na ngayon ang nasa ibabaw niya. Tonight, I will drain her energy. I want to make love to her until dawn.
"Ah! I love you, Nadivar. I really love you. Please, fill me with your seeds."
"I love you too, Vela. Bubuntisin talaga kita para wala ka ng kawala."
Kinabukasan, paggising ko ay agad napawi ang ngiti sa aking labi nang makita ko ang mukha ng babaeng katabi ko. Ang tanga ko. Agad akong bumangon at nagbihis. Akala ko si Vela ang nakasiping ko kagabi ngunit si Alleyah pala. Aalis na sana ako subalit mabilis akong pinigilan ng pinsan ni Carpio.
"Bitawan mo ako, Alleyah. You filthy bitch! You drugged me and pretended that you're Vela!" singhal ko sa kaniya. Hindi ko napigilan ang aking sarili at sinakal ko siya.
"N-Nadivar, nasasaktan ako. P-Pakawalan mo ako," nahihirapan niyang sabi.
"Run, Alleyah. Run! Kapag naabutan kita, papatayin talaga kitang malandi ka!" Umalingawngaw sa buong silid ang sigaw ko at nagkukumahog namang tumakbo si Alleyah.
VELA Laking pasasalamat ko at hindi na ulit nagtagpo ang landas namin ni Nadivar. Umalis agad ako ng Ilocos pagkatapos kong makipaghiwalay sa kaniya noon. Mabuti na lang at narinig ko sila ni Carpio. Dahil kung hindi, baka tuluyan ng naging miserable ang buhay ko sa poder niya. Para makabawi man lang sa panloloko niya sa akin, pinalabas ko talagang pinaglaruan ko lang siya at hindi minahal. I want to crash his ego and make him feel that Raphael is better than him."Magandang tanghali, buntis. Ang lalim ng iniisip natin, ah. Iniisip mo na naman ba ang lalaking iyon?" nakasimangot na tanong ni Roca. "Hindi ah," pagsisinungaling ko. "Roca, pupunta pala ako sa mall mamaya. Okay lang kahit hindi mo na ako samahan." Kailangan ko kasing bumili ng bago kong maternity dress. Masyado na kasing masikip ang ibang mga damit ko. "Ano ka ba, wala naman akong gagawin ngayon. Hindi ako busy kaya masasamahan kita.""Maraming salamat sa lahat ng tulong mo, Roca. Sa totoo lang, hindi ko na alam ang g
VELA"Velo, where are you? Ay, wala dito. Nasaan kaya ang gwapo kong anak?" Nagpanggap akong hindi siya nakita kaya malapad ang ngiti niya nang lagpasan ko siya. "Huli ka, mommy!" Hinarap ko siya at binuhat. Pinugpug ko ng halik ang kaniyang buong mukha habang kinikiliti ko siya. Hindi naging madali sa akin na palakihin mag-isa si Velo. Mahirap kapag wala kang katuwang sa pag-aalaga. Pero worth it naman lahat ng hirap at sakripisyo ko dahil mahal na mahal ako ang aking anak. Mamatay siguro ako kapag nawala siya sa akin. He is my life. My hope, strength, and happiness."Tama na, mommy. Put me down," nakanguso nitong turan. "Huwag mo na akong buhatin ulit, mommy. Mabigat na ako.""Oh my Velo, kayang-kaya ka pang buhatin ni mommy. Malakas ata ako," pagyayabang ko sa kaniya. "But I'm a big boy na!" Kinurot ko ang ilong niya. "Yes, you are, baby. But please don't grow up too fast. I love you so much, Velo."Kay bilis lumipas ng panahon. Tama talaga ang desisyon kong magpakalayo-layo no
VELANamumugto ang dalawang mata ko nang dumating ako sa ospital. Agad akong sinalubong ni Manang Lorie at pinaupo sa gilid ng hallway. "Ma'am, s-sorry po. Hindi ko nabantayan ng maayos si Velo." "Ano ba kasi ang nangyari, manang?" "Gusto kasing makipaglaro ni Velo sa ibang bata kaya lumabas kami ng bahay. Naglalaro sila ng habul-habulan tapos biglang tumakbo si Velo at hindi niya napansin ang itim na sasakyan."Mariin akong nakatingin sa kaniya. Ilang beses kong sinabi na 'wag niyang hayaang lumabas ng bahay si Velo. Subalit hindi siya nakinig at hinayaan niyang lumabas ang anak. Handa na sana akong sigawan siya subalit nakita kong lumabas na ang doctor ni Velo. Lumapit ako sa kaniya at agad niyang sinabi sa akin ang kalagayan ng anak ko. Nang malaman kong maraming dugo ang nawala kay Velo, agad akong nagpresinta na maging donor niya. Wala akong pakialam kahit pa maubos ang dugo ko. Basta ang importante, maisalba ko ang anak ko. "Lumabas na ang resulta. I'm sorry to inform you,
VELANatakot ako sa banta ni Nadivar sa akin kaya sa tuwing tumatawag si Raphael, hindi ko ito sinasagot. Kakausapin ko na lang siya kapag nakalabas na kami dito sa ospital. Bantay sarado kasi ako ng lalaking ito. Parang linta, dikit nang dikit. Akala mo naman mamamatay siya kapag nawala ako sa tabi niya. "Vela, I have an urgent meeting right now. Ikaw muna ang magbantay sa anak natin. Babalik din ako mamaya," seryoso nitong sabi. "Okay." Mabuti naman at aalis na siya. Naiilang kasi ako sa kaniya. "Behave, Vela. I have eyes everywhere. Kahit wala ako dito, malalaman ko pa rin ang mga pinaggagawa mo. Don't talk to boys, alright?""Hay nako, Nadivar. Ilang beses mo nang pinaalala sa akin ang bagay na iyan. Umalis ka na nga," taboy ko sa kaniya. Hinalikan niya ang noo ng anak namin bago siya umalis. Hahalikan niya rin sana ako subalit mabilis akong umiwas. Malaya akong nakakagalaw ngayon dahil wala siya. Limitado lang kasi ang bawat galaw ko kapag nasa tabi ko si Nadivar. Paano ba na
VELA "N-Nadivar, diyan ka lang. Huwag kang magpapakita sa kaniya," seryoso kong sabi. Inayos ko muna ang aking sarili bago ko hinarap si Raphael. Hilaw ko siyang nginitian kaya nagtataka naman siyang tumingin sa akin. "May nakalimutan ka bang sabihin sa akin kaya ka bumalik?" Napapikit ako ng mariin nang marinig kong malakas na tumikhim si Nadivar sa likod ng puno ng santol. "May kasama ka ba ngayon? Narinig ko kasing may lalaking tumikhim," aniya. Mabilis akong umiling. "Wala, pero may lalaking nagpapahinga diyan ngayon. Siya siguro ang narinig mo kanina." Nakahinga ako ng maluwag dahil mukhang hindi naman big deal sa kaniya kung may kasama kaming ibang tao ngayon bukod sa aming dalawa. Kitang-kita ko sa peripheral vision ko na sinisilip kami ni Nadivar. Sinenyasan ko siyang 'wag siyang sumilip sa amin subalit inismiran niya lang ako. Ang tigas talaga ng ulo niya. Kung nakakamatay lang ang tingin, kanina pa kami nakabulagta sa lupa ni Raphael. Makakatikim talaga siya ng s
VELA Labis ang takot ko ngayon dahil baka patayin nila ako ng walang kalaban-laban. Sino sila? Anong kailangan nila sa akin? Hindi ko makita ang kanilang mga mukha dahil natatabunan ito ng itim na tela. Pamilyar sa akin ang pangyayaring ito kaya nagsimula na akong manginig. Ang bangungot ng aking nakaraan na pilit kong tinatakasan ay nangyari na naman sa akin. "T*ng-*n*, busalan niyo nga ang bunganga ng babaeng ito. Ang ingay! Kanina pa iyak nang iyak," reklamo ng isang lalaki sa kaniyang mga kasamahan. "Boss, naubusan tayo ng tape." "Mga inutil! Patahimikin niyo ang babaeng iyan kung ayaw niyong pasabugin ko ang bungo nito. Nakakarindi ang iyak niya!" Agad tumalima ang isang lalaki kaya tumigil na ako sa kakaiyak nang mapansin kong aambahan niya ako ng suntok. Napaubo ako nang malanghap ko ang usok ng sigarilyo. Samo't saring baho ang naaamoy ko ngayon kaya todo takip ako ng aking ilong para hindi ako masuka. Ano ba 'yan! Ang babaho nila! Nasa peligro na nga ang buhay ko pero
VELA Wala pang tatlong segundo, bumalik din agad ang ilaw. Subalit laking gulat ko nang makitang nakatutok na sa akin ang baril na hawak ni Sadam. Traydor! Isa siyang traydor! Sino siya? Bagong tauhan ba siya ni Nadivar? Bakit ba ako ang puntirya ng mga taong nakapalibot sa kaniya? Animo'y isa akong hadlang sa kanilang mga plano. "Ang tanga naman ni Nadivar, naniwala agad siya sa sinabi ko. Saka hindi talaga nawala ang kuryente dahil pinatay lang namin ang ilaw sa silid na ito at sa buong pasilyo." "Anong kailangan mo sa akin?" walang takot na tanong ko. "Kung sasabihin ko ba sa 'yo, susundin mo ba?" Nakipagtagisan siya ng tingin sa akin. Animo'y hinihintay niyang umiwas ako ng tingin subalit hindi ko ito gagawin. "Depende," tipid kong sagot. Hindi ako tanga para sundin siya. Pero kailangan kong marinig ang pakay niya sa akin. Kung may traydor sa mga tauhan ni Nadivar, kailangan malaman niya agad ito. Subalit maling galaw ko lang, baka hindi siya magdalawang-isip na barilin
VELA Hindi ko maigalaw ang aking mga paa. I was not comfortable seeing my father in front of me. Wala ngayon si Nadivar kaya mas lalo akong kinabahan. Paano kung pwersahan kaming ibalik ni papa sa Ilocos? Knowing him, wala siyang pakialam kahit pa masaktan ako. "P-Papa, pasok po kayo," napipilitan kong sabi. Nagtatanong akong napatingin kay Raphael subalit wala akong nakuhang sagot dahil sa malamig niyang trato sa akin. "It's been five years, anak. Miss na miss ka na namin ng mama mo. Kailan ka ba uuwi sa Ilocos?" "Kapag hindi na po ako busy, papa." Masuri niyang tinignan ang bawat sulok ng bahay nang makarating kami sa sala. Nakahalukipkip naman sa kaniyang tabi si Raphael habang ang atensyon nito ay nasa aking anak. Nagtago sa aking likuran si Velo kaya tinawag ko si Manang Lorie. "You have a son, and you didn't tell me about him." May halong pait ang kaniyang boses na para bang pinagtaksilan ko siya. "Siguro hindi lang handa si Vela na sabihin sa 'yo ang totoo, Raphael. K
VELA Hindi ko maigalaw ang aking mga paa. I was not comfortable seeing my father in front of me. Wala ngayon si Nadivar kaya mas lalo akong kinabahan. Paano kung pwersahan kaming ibalik ni papa sa Ilocos? Knowing him, wala siyang pakialam kahit pa masaktan ako. "P-Papa, pasok po kayo," napipilitan kong sabi. Nagtatanong akong napatingin kay Raphael subalit wala akong nakuhang sagot dahil sa malamig niyang trato sa akin. "It's been five years, anak. Miss na miss ka na namin ng mama mo. Kailan ka ba uuwi sa Ilocos?" "Kapag hindi na po ako busy, papa." Masuri niyang tinignan ang bawat sulok ng bahay nang makarating kami sa sala. Nakahalukipkip naman sa kaniyang tabi si Raphael habang ang atensyon nito ay nasa aking anak. Nagtago sa aking likuran si Velo kaya tinawag ko si Manang Lorie. "You have a son, and you didn't tell me about him." May halong pait ang kaniyang boses na para bang pinagtaksilan ko siya. "Siguro hindi lang handa si Vela na sabihin sa 'yo ang totoo, Raphael. K
VELA Wala pang tatlong segundo, bumalik din agad ang ilaw. Subalit laking gulat ko nang makitang nakatutok na sa akin ang baril na hawak ni Sadam. Traydor! Isa siyang traydor! Sino siya? Bagong tauhan ba siya ni Nadivar? Bakit ba ako ang puntirya ng mga taong nakapalibot sa kaniya? Animo'y isa akong hadlang sa kanilang mga plano. "Ang tanga naman ni Nadivar, naniwala agad siya sa sinabi ko. Saka hindi talaga nawala ang kuryente dahil pinatay lang namin ang ilaw sa silid na ito at sa buong pasilyo." "Anong kailangan mo sa akin?" walang takot na tanong ko. "Kung sasabihin ko ba sa 'yo, susundin mo ba?" Nakipagtagisan siya ng tingin sa akin. Animo'y hinihintay niyang umiwas ako ng tingin subalit hindi ko ito gagawin. "Depende," tipid kong sagot. Hindi ako tanga para sundin siya. Pero kailangan kong marinig ang pakay niya sa akin. Kung may traydor sa mga tauhan ni Nadivar, kailangan malaman niya agad ito. Subalit maling galaw ko lang, baka hindi siya magdalawang-isip na barilin
VELA Labis ang takot ko ngayon dahil baka patayin nila ako ng walang kalaban-laban. Sino sila? Anong kailangan nila sa akin? Hindi ko makita ang kanilang mga mukha dahil natatabunan ito ng itim na tela. Pamilyar sa akin ang pangyayaring ito kaya nagsimula na akong manginig. Ang bangungot ng aking nakaraan na pilit kong tinatakasan ay nangyari na naman sa akin. "T*ng-*n*, busalan niyo nga ang bunganga ng babaeng ito. Ang ingay! Kanina pa iyak nang iyak," reklamo ng isang lalaki sa kaniyang mga kasamahan. "Boss, naubusan tayo ng tape." "Mga inutil! Patahimikin niyo ang babaeng iyan kung ayaw niyong pasabugin ko ang bungo nito. Nakakarindi ang iyak niya!" Agad tumalima ang isang lalaki kaya tumigil na ako sa kakaiyak nang mapansin kong aambahan niya ako ng suntok. Napaubo ako nang malanghap ko ang usok ng sigarilyo. Samo't saring baho ang naaamoy ko ngayon kaya todo takip ako ng aking ilong para hindi ako masuka. Ano ba 'yan! Ang babaho nila! Nasa peligro na nga ang buhay ko pero
VELA "N-Nadivar, diyan ka lang. Huwag kang magpapakita sa kaniya," seryoso kong sabi. Inayos ko muna ang aking sarili bago ko hinarap si Raphael. Hilaw ko siyang nginitian kaya nagtataka naman siyang tumingin sa akin. "May nakalimutan ka bang sabihin sa akin kaya ka bumalik?" Napapikit ako ng mariin nang marinig kong malakas na tumikhim si Nadivar sa likod ng puno ng santol. "May kasama ka ba ngayon? Narinig ko kasing may lalaking tumikhim," aniya. Mabilis akong umiling. "Wala, pero may lalaking nagpapahinga diyan ngayon. Siya siguro ang narinig mo kanina." Nakahinga ako ng maluwag dahil mukhang hindi naman big deal sa kaniya kung may kasama kaming ibang tao ngayon bukod sa aming dalawa. Kitang-kita ko sa peripheral vision ko na sinisilip kami ni Nadivar. Sinenyasan ko siyang 'wag siyang sumilip sa amin subalit inismiran niya lang ako. Ang tigas talaga ng ulo niya. Kung nakakamatay lang ang tingin, kanina pa kami nakabulagta sa lupa ni Raphael. Makakatikim talaga siya ng s
VELANatakot ako sa banta ni Nadivar sa akin kaya sa tuwing tumatawag si Raphael, hindi ko ito sinasagot. Kakausapin ko na lang siya kapag nakalabas na kami dito sa ospital. Bantay sarado kasi ako ng lalaking ito. Parang linta, dikit nang dikit. Akala mo naman mamamatay siya kapag nawala ako sa tabi niya. "Vela, I have an urgent meeting right now. Ikaw muna ang magbantay sa anak natin. Babalik din ako mamaya," seryoso nitong sabi. "Okay." Mabuti naman at aalis na siya. Naiilang kasi ako sa kaniya. "Behave, Vela. I have eyes everywhere. Kahit wala ako dito, malalaman ko pa rin ang mga pinaggagawa mo. Don't talk to boys, alright?""Hay nako, Nadivar. Ilang beses mo nang pinaalala sa akin ang bagay na iyan. Umalis ka na nga," taboy ko sa kaniya. Hinalikan niya ang noo ng anak namin bago siya umalis. Hahalikan niya rin sana ako subalit mabilis akong umiwas. Malaya akong nakakagalaw ngayon dahil wala siya. Limitado lang kasi ang bawat galaw ko kapag nasa tabi ko si Nadivar. Paano ba na
VELANamumugto ang dalawang mata ko nang dumating ako sa ospital. Agad akong sinalubong ni Manang Lorie at pinaupo sa gilid ng hallway. "Ma'am, s-sorry po. Hindi ko nabantayan ng maayos si Velo." "Ano ba kasi ang nangyari, manang?" "Gusto kasing makipaglaro ni Velo sa ibang bata kaya lumabas kami ng bahay. Naglalaro sila ng habul-habulan tapos biglang tumakbo si Velo at hindi niya napansin ang itim na sasakyan."Mariin akong nakatingin sa kaniya. Ilang beses kong sinabi na 'wag niyang hayaang lumabas ng bahay si Velo. Subalit hindi siya nakinig at hinayaan niyang lumabas ang anak. Handa na sana akong sigawan siya subalit nakita kong lumabas na ang doctor ni Velo. Lumapit ako sa kaniya at agad niyang sinabi sa akin ang kalagayan ng anak ko. Nang malaman kong maraming dugo ang nawala kay Velo, agad akong nagpresinta na maging donor niya. Wala akong pakialam kahit pa maubos ang dugo ko. Basta ang importante, maisalba ko ang anak ko. "Lumabas na ang resulta. I'm sorry to inform you,
VELA"Velo, where are you? Ay, wala dito. Nasaan kaya ang gwapo kong anak?" Nagpanggap akong hindi siya nakita kaya malapad ang ngiti niya nang lagpasan ko siya. "Huli ka, mommy!" Hinarap ko siya at binuhat. Pinugpug ko ng halik ang kaniyang buong mukha habang kinikiliti ko siya. Hindi naging madali sa akin na palakihin mag-isa si Velo. Mahirap kapag wala kang katuwang sa pag-aalaga. Pero worth it naman lahat ng hirap at sakripisyo ko dahil mahal na mahal ako ang aking anak. Mamatay siguro ako kapag nawala siya sa akin. He is my life. My hope, strength, and happiness."Tama na, mommy. Put me down," nakanguso nitong turan. "Huwag mo na akong buhatin ulit, mommy. Mabigat na ako.""Oh my Velo, kayang-kaya ka pang buhatin ni mommy. Malakas ata ako," pagyayabang ko sa kaniya. "But I'm a big boy na!" Kinurot ko ang ilong niya. "Yes, you are, baby. But please don't grow up too fast. I love you so much, Velo."Kay bilis lumipas ng panahon. Tama talaga ang desisyon kong magpakalayo-layo no
VELA Laking pasasalamat ko at hindi na ulit nagtagpo ang landas namin ni Nadivar. Umalis agad ako ng Ilocos pagkatapos kong makipaghiwalay sa kaniya noon. Mabuti na lang at narinig ko sila ni Carpio. Dahil kung hindi, baka tuluyan ng naging miserable ang buhay ko sa poder niya. Para makabawi man lang sa panloloko niya sa akin, pinalabas ko talagang pinaglaruan ko lang siya at hindi minahal. I want to crash his ego and make him feel that Raphael is better than him."Magandang tanghali, buntis. Ang lalim ng iniisip natin, ah. Iniisip mo na naman ba ang lalaking iyon?" nakasimangot na tanong ni Roca. "Hindi ah," pagsisinungaling ko. "Roca, pupunta pala ako sa mall mamaya. Okay lang kahit hindi mo na ako samahan." Kailangan ko kasing bumili ng bago kong maternity dress. Masyado na kasing masikip ang ibang mga damit ko. "Ano ka ba, wala naman akong gagawin ngayon. Hindi ako busy kaya masasamahan kita.""Maraming salamat sa lahat ng tulong mo, Roca. Sa totoo lang, hindi ko na alam ang g
NADIVARLitong-lito ako kung bakit umalis si Vela at hindi man lang siya nagpaalam sa akin. Hinabol ko siya kanina subalit bigla na lang siyang nawala sa aking paningin. Halos mabaliw ako sa kakahanap sa kaniya. Hawak ko na nga siya sa leeg pero nakawala pa. Pambihirang buhay naman ito. Gusto ko lang naman gumanti sa kaniyang ama pero ayaw pa akong pagbigyan ng tadhana. Paparusahan ko talaga si Vela kapag nahanap ko siya. Damn it! Pero teka, ba't ba ako nag-aalala sa kaniya? Hindi ko naman siya mahal pero ang lintik kong puso, hindi mapakali. Simula ng makilala ko siya, hindi ko na maintindihan ang aking sarili. "Damn it! Saan ka ba pumunta, love?" "Hoy! Para kang binagsakan ng langit at lupa," natatawang saad ni Alto.Kung barilin ko kaya ang lalaking ito. May gana pa talaga siyang asarin ako. "Sino ba ang magiging masaya kapag iniwan ka bigla ng girlfriend mo, Gavasan?" naiirita kong tanong sa kaniya. "Baka naman nagsawa na siya sa 'yo at napagtanto niyang si Raphael talaga ang