Chapter 2

Elusive

After a few minutes ay dumating din ang gusto kong kainin na in-order pa ni Alex sa naturang hotel.

"T-Thank you." Tumingin ako dito at nagpasalamat nang ilagay nito sa harap ng mesa ko ang pagkain.

"Welcome."

Nagsimula na akong kumain matapos kong ihalo ang yogurt sa mga prutas. It feels like heaven. Napapapikit pa ako sa sobrang sarap at nginunguya ko iyon ng dahan-dahan. Ang alam ko ay busy rin sila sa mga pagkain nila ngunit nang pagdilat ko ay napahinto ako at nagtaas ng kilay ko. Paano ba naman, sa akin sila nakatinging lahat, even Alex.

"What?" I frown at them.

"Pwede bang tumikim niyan kung anong lasa?" Julia grimaces while pointing at my made fruit salad.

"Sweetheart, para kay Martelle iyan. Huwag mo nang hingan ang kaibigan mo," pagsaway ni Joven sa asawa.

"No, sweetheart. I just want to taste her weird salad. Baka kasi masira ang tiyan ng kaibigan ko at magwala ang baby sa tiyan niyan."

"Yeah, she's right. Martelle, okay ka lang ba talaga diyan sa pagkaing iyan? You should put mayonnaise, not yogurt. Tapos hindi pa 'yan malamig," ngumiwing tanong din ni Cristel sa akin.

I frown at my two best friends. "I know this is weird. Pero ito ang gusto kong kainin. So ano bang problema ninyo? This is just a fruit, you know. Hindi masisira ang tiyan ko rito. You can taste it if you want. Masarap kaya," sabi ko sa mga ito na sarap na sarap pa rin sa kinakain ko.

"Oh, no, thanks. Nagbago na ang isip ko." Julia shook her head.

Tumingin naman ako kay Cristel. "You?"

"No thanks, Martelle. Okay na sa akin itong pineapple slice." Cristel also refuses my offer.

"Okay. Bahala kayo." Napapangiti na lang ako sa dalawa kong kaibigan na nakangiwi pa rin sa tuwing sumusubo ako ng pagkaing gusto ko.

Maya-maya ay natapos na rin ang salo-salong iyon. At alam ko maya-maya rin ay magkayayaan nang umuwi ang mga ito. At ako, hindi ko alam kung saan ako uuwi.

Naunang nawala si Cristel, sabi nito magco-comfort room lang siya at kasama pa niya si Julia. Ngunit pagbalik ni Julia ay hindi na ito kasama. Umuna na ito ng uwi at pinapasabi na lang sa akin. Nagtataka naman kami ng nagmamadaling tumayo't nagpaalam na rin si Kenneth sa aming lahat.

What's wrong with that man? What is wrong with my best friend?

Hindi lang ako masyadong nagpapapansin sa paligid simula kanina, but I feel there's something wrong between those two.

Ano bang problema ng dalawang iyon? Kanina pa sa simbahan, iba na ang inaakto ni Cristel. And I heard they are silently fighting ‘pag hindi kami nakatinging lahat sa kanila.

Ang sumunod na nagpaalam naman ay ang mag-asawang Joven at Julia. Pero bago umalis ang dalawa ay hinarap muna ni Julia si Alex.

"Alex, please. Take good care of my best friend. Huwag mo masyadong ini-stress kasi buntis siya," Julia reminds him.

He nods. "Yes, I will. Ako na ang bahala sa asawa ko," seryosong saad nito.

Julia smiles. "Thank you." Saka ito humarap sa akin. "Bye, Mart. You also take care of yourself and the baby. Again, congrats my friend." Sumimangot ako ng patago. "Best wishes sa inyong dalawa ng ASAWA mo," bulong nito na pinagdiinan pa ang salitang asawa sa tenga ko.

"Julia!"

She only laughs and winks at me. "Bye Mr. and Mrs. Montecillo. Come on, sweetheart, let's go home dahil hinihintay na tayo ng baby natin." Saka ito pumulupot sa braso ng asawa.

Ngayon kaming dalawa na lang ni Alex ang natira. Napalingon ako sa gawi nito.

"Shall we go now?"

Tumango lang ako dito bilang sagot.

Inilahad nito ang kamay sa akin para makatayo ako. Ngunit hindi ko iyon tinanggap. Kusa akong tumayo at naunang naglakad rito. Narinig ko itong bumuntong-hininga at sinabayan na lang ako sa paglalakad hanggang sa basement area kung nasaan naroon ang kotse nito.

Diyos ko, sana hindi ako nagkamali sa ginawa kong pagpayag sa kasalang ito. Kung ayaw ko, hindi naman niya ako mapipilit. Pero idiniin niyang maikasal talaga kami. Ngayong asawa ko na siya, ano na ang mangyayari sa akin? Yung apelido niyang kinamumuhian ko ay kadugtong na ngayon ng pangalan ko. Oh God, bakit ba nangyari ang lahat ng ito? Bakit pa kasi kami nagtagpong muli? Kung maibabalik lang sana ang gabing iyon, hinding-hindi ko talaga hahayaang may mamagitan saming dalawa at nang hindi na humantong sa ganito ang lahat ngayon. Pero heto nga at nangyari na ito. Wala na akong magagawa. I am now officially his wife. Legal ang kasal naming dalawa. So how can I avoid him now and depart from this situation? Paano na ngayong asawa ko na siya?

"Next time, don't do it, Martelle. Pinakaayoko sa lahat ay ang tinatalikuran ako," mahinang saad nito sa akin. "I know you're always prepared to do that to me. Noon hanggang ngayon, you never changed. You're still an elusive woman when it comes to me," matiim nitong saad nang pigilan niya ako sa braso ko.

Nakuyom ko ang aking kamay nang bigla ko na namang naalala ang nangyari noon at sinapit ng mga mahal ko sa buhay.

"May dahilan ako kung bakit ako ganito sa'yo, Alex. So please don't talk to me. Ayokong makipagtalo sa'yo ngayon."

He shrugs and breathes out heavily. "Okay. But I hope, maliwanagan mo ako kung bakit ka ganyan. Because I really don't know your reason why you are always acting like this, like I committed a big mistake to you. Pero sana sinabi mo na noon pa sa akin, para sana naunawaan kita sa galit na pinapakita mo sa akin—and if I truly deserved to be treated like this." Iyon ang huling sinabi nito, then he never talked to me again.