Kabanata 33 - Sandaling Kapayapaan
Pagkatapos ng tensyon sa ospital, tila humupa na ang bigat ng sitwasyon. Nang makalabas si Don Esteban mula sa ospital, kasama niya sina Chase at Emma pauwi sa Donovan Mansion. Tahimik lang si Emma habang pinagmamasdan ang matandang nakatulog sa sasakyan, halatang pagod pa rin.Samantalang si Chase naman ay panay ang sulyap sa kanya."Tama ba ang nakita ko kanina?" tanong ni Chase na may bahagyang pang-aasar sa tono niya."Hmm?" Napatingin si Emma sa kanya."Halos hindi mo iniwan si Don Esteban. Mas inalagaan mo pa siya kaysa sa akin." Pinanood siya ni Chase na tila aliw na aliw sa ginawa niya.Napairap si Emma. "May sakit siya. Ikaw? Wala. Malakas ka pa sa kabayo." Kaya manahimik ka Chase, wala sa usapan natin ang maging caregiver mo ko, mahinang pagkasabi pero may diin.Napangiti si Chase, pero hindi sumagot. Imbes, hinila niya si Emma papalapit sa kanya. "Hindi mo lang alam kung gaanKabanata 34 - Isang Bubong, Isang SilidSa SasakyanTahimik na nakaupo si Emma sa tabi ni Chase habang pauwi sila sa Donovan Mansion. Kasama nila si Celeste na tahimik ring nakikinig sa music gamit ang earphones. Matapos ang gabi ng panonood ng sine at simpleng bonding, parang may nabago sa pagitan nila ni Chase. Hindi na ito iyong dating asar-talo niyang boss. Parang nagiging… mas malapit ito sa kanya."Sigurado ka bang okay lang sa’yo dito muna tayo sa mansion?" tanong ni Chase habang nakatingin sa daan.Napatingin si Emma sa kanya. "Bakit? Akala ko uuwi tayo sa penthouse?""Bawal," sagot ni Chase. "Si Grandpa ang may gusto na dito tayo tumuloy. Sabi niya, mas ligtas tayo rito."Napatingin si Emma kay Celeste na bahagyang ngumiti. "Kapag sinabi ni Don Esteban, wala na tayong magagawa," sagot ng babae.Hindi na nakapagsalita si Emma. Pakiramdam niya ay parang nakulong na naman siya sa isang sitwasyon na hindi niya kontr
Kabanata 35 - Gising Pa RinPagkapasok ni Emma sa walk-in closet, agad niyang sinipat ang mga damit na nakahanger. Totoo nga ang sinabi ni Chase—lahat ng kailangan niya, nandito na. May pambahay, pantulog, pati toiletries. Para bang talagang planado ang lahat.“Planado nga talaga?” Napailing siya habang pumili ng damit. Pero habang ginagawa niya ‘yon, hindi niya mapigilan ang isang bagay—ang maramdaman ang kakaibang kiliti sa sinabi ni Chase kanina.“Nagpaplano talagang ang lalaking ito ng gawin akong permanenteng kasama sa silid na ‘to?”Ang sagot nito? Isang misteryosong ngiti.Napailing siya at inis na kinuha ang isang oversized shirt at shorts. “Ano bang iniisip ko? Hindi ko siya dapat masyadong intindihin.”Pagbalik niya sa kwarto, nakaupo pa rin si Chase sa kama, mukhang kalmado at walang pakialam. Ngunit nang makita siya nito, bahagyang kumislot ang kilay nito.“Aba, bakit parang may pinaplano kang lakad?” tanong
Kabanata 36 - Bulungan at TensionPagpasok nina Chase at Emma sa kumpanya, para silang mga artistang dumaan sa red carpet—lahat ng mata, nakatutok sa kanila."Ayan na sila!""Official na talaga? Grabe, parang imposible dati!""Ang ganda nilang tingnan together, pero parang ang init ng tension!"Naririnig nila ang bulungan sa paligid, pero wala silang pakialam. Totoo naman—mag-asawa na sila. Ngunit kahit na alam na ng lahat ang status nila, hindi pa rin natatapos ang usap-usapan.Habang naglalakad papasok ng elevator, naramdaman ni Emma ang bahagyang pagpisil ni Chase sa kamay niya. Napatingin siya rito, pero gaya ng dati, isang mayabang na smirk lang ang sagot nito.“Ano?” irap niya rito.“Wala lang. Tinitingnan ko lang kung kumportable ka na sa atensyon nila.”Napairap si Emma. “Hindi ito bago sa akin. Pero ikaw, masyado kang chill, ha.”“Eh bakit naman hindi?” Inilapit ni Chase ang labi sa tainga niya
Kabanata 37 - Ang Nakaraan na Hindi MatakasanHindi Umuwi si EmmaNagtaas ng kilay si Chase nang mapansin niyang maghahatinggabi na pero wala pa rin si Emma sa Donovan Mansion. Mula nang ikasal sila, palagi na silang sabay umuuwi, kaya hindi niya mapigilan ang kutob na may mali.Kinuha niya ang phone niya at tinawagan si Emma, pero walang sumasagot.Muli siyang napabuntong-hininga at tinawagan si Mia.Saglit lang bago sumagot ang babae sa kabilang linya. "Ano na naman, Mr. Donovan?"Hindi na inisip ni Chase ang pang-aasar nito. "Nasa’yo ba si Emma?"May ilang segundong katahimikan bago marinig niya ang marahas na paghinga ni Mia. "Ano ba ‘yan, Mr. Donovan! Asawa mo ‘yan, tapos hindi mo alam kung nasaan? Napaka-irresponsable mo naman!"Napakamot sa sentido si Chase. "Kung wala siya sa’yo, saan siya puwedeng pumunta?""Bakit ako ang tinatanong mo? Hindi ako ang asawa niya."Napairap si Chase. "Mi
Kabanata 38 - Tayo Sa labas ng bar, humigpit ang pagkakahawak ni Emma sa kamay ni Chase, pilit siyang hinahatak papalabas. Ramdam niya ang init ng katawan nito—hindi ito normal."Chase, kailangan na nating umalis," aniya, pilit pinapanatili ang sarili niyang katinuan.Ngunit bago pa sila tuluyang makalabas, hinapit siya ni Chase sa bewang, idinikit siya sa matigas nitong katawan, at bago pa siya makapagsalita, ang labi nito ay bumangga sa kanya—mainit, marahas, at puno ng paghahangad."Chase—!"Hindi na niya natuloy ang sasabihin. Napaatras siya sa pader ng hallway, nagawa ni Chase na iipit siya, ang isang kamay nito nasa likod ng kanyang ulo, ang isa naman ay mahigpit na nakayakap sa kanyang bewang."Emma…" bulong nito sa pagitan ng kanilang magkadikit na labi. "Tulungan mo ako… Mawawala ito pag…"Napalunok si Emma, hinahabol ang sariling paghinga. "Ano, Chase?""Kailangan kong ilabas ang init ng katawan ko, E
Kabanata 39 - PAGTATANONG at PagdududaNg magising si chase ramdam niya ang bigat ng kanyang ulo. Marahil ay epekto ito ng alak na nainom niya kagabi, pero higit pa roon, may mainit at pamilyar na pakiramdam sa kanyang katawan—ang init ng yakap ni Emma.Ngunit nang subukan niyang kapain ang tabi niya, wala na itong katabi.Mabilis siyang dumilat, bahagyang nagulat sa kawalan ng presensya ni Emma sa kama. Napatingin siya sa paligid, pero siya lang ang nandoon. Napangisi siya. Alam niyang hindi isang panaginip ang lahat ng nangyari kagabi.Napahawak siya sa kanyang labi—parang nararamdaman pa rin niya ang tamis ng halik ni Emma, ang bawat pagdaing nito, ang init ng kanilang katawan na naghalo sa dilim ng gabi. Napalunok siya habang bumangon at naupo sa kama. Muli niyang inalala ang nangyari kagabi—ang paraan ng pagyapos ni Emma sa kanya, ang mahihinang pag-ungol nito habang paulit-ulit niyang inaangkin.nang mapatingin siya sa kama, may isa
Kabanata 40 - Ang Lihim at Ang LamigPOV ni ChasePagkarating ni Chase sa opisina, agad siyang naupo sa kanyang swivel chair. Nakatitig siya sa screen ng kanyang laptop, ngunit kahit anong pilit niya, hindi niya magawang mag-focus sa trabaho. Ang isip niya ay lumulutang, bumabalik sa isang bagay na hindi niya inakalang magiging isyu para sa kanya—ang nakaraan ni Emma.Bakit ko ba ito iniisip? Bakit ako nagkakaganito?Napalunok siya at bahagyang pinikit ang mga mata. Hindi niya maalis sa isip ang ideyang hindi siya ang una kay Emma. Hindi niya alam kung bakit mahalaga iyon sa kanya, pero ramdam niya ang bigat sa dibdib.At biglang sumagi sa isip niya ang gabing iyon—ang isang babae sa isang hotel, ang bakas na naiwan sa kama, ang mapait na alaala ng kanyang dating walang saysay na relasyon.Paano kung ipahanap ko siya?Hinila niya ang kanyang telepono at tinawagan ang isang detective na dati na niyang kinontak para sa ila
Kabanata 41 – Ang Paghahanap at ang DistansyaPOV ni ChaseMadaling araw na, pero hindi pa rin makatulog si Chase. Nakaupo siya sa kanyang study, isang kamay ang mahigpit na nakasapo sa kanyang noo habang ang isa ay mahigpit na nakahawak sa telepono.Tatlong araw na ang lumipas mula nang tawagan niya ang detective, pero wala pa ring balita.Naiinis siya sa sarili. Naiinis siya sa hindi maipaliwanag na pag-aalala na nararamdaman niya. Hindi niya maintindihan kung bakit hindi niya magawang pakawalan ang nakaraan—isang gabing hindi niya dapat iniisip, isang babaeng hindi niya kilala, at isang hinalang bumabagabag sa kanyang isipan.Paano kung si Emma iyon?Pinilig niya ang kanyang ulo. Hindi. Hindi iyon maaaring totoo. At kung hindi iyon si Emma, sino siya?Bakit niya ito masyadong iniisip?Nagpasya siyang tawagan muli ang detective.“Anong balita?” malamig niyang tanong.“Sir, may nakuha akong im
Kabanata 90: "PAGSABOG NG KATOTOHANAN"Biglang bumukas ang pinto ng silid.Pumasok ang security personnel ng ospital, kasunod ang dalawang pulis na mabilis na lumapit sa kinaroroonan nila."Hawak na namin ang CCTV footage. Mr. Chester Donovan, you are under arrest for attempted murder," malamig na anunsyo ng isa sa mga pulis.Napatras si Chester, napatingin kay Anabelle. "T-teka! Hindi pa ako handa! Hindi ako—""Tahimik!" sigaw ng pulis habang isinusuot ang posas sa kanyang pulso. "Lahat ng sinabi mo ay pwedeng gamitin laban sa’yo sa korte."Si Anabelle ay nanatiling nakatayo, nanginginig, hindi makapaniwala sa bilis ng mga pangyayari. Napatingin siya kay Chase, at sa unang pagkakataon ay nakita niya ang lalaking walang kahit kaunting awa sa kanyang mga mata."Chase, anak... ako ito."Mabigat ang titig ni Chase. "Hindi kita ina sinabi ko naa saiyo kanina, don't call me anak! Hindi mo kailanman pinalaki ako, noon
KABANATA 89: HUSTISYATahimik ang gabi sa ospital. Tanging ang tunog ng makina ang maririnig habang nakahiga si Don Esteban sa kama, nakapikit at walang malay. Nasa tabi lang niya ang private nurse, tahimik na nagbabantay.Sa labas ng kwarto, nakaupo si Chase sa hallway, hawak ang cellphone ngunit walang balak tumawag. Mahigpit ang hawak niya sa isang maliit na plastik—mga gamot na nakuha niya mula sa drawer ng kanyang tinuring na Lolo yun pala ay ang kanyang totoong ama bago pa siya dalhin sa ospital. May kutob na siyang mali, at ngayong hindi pa rin magising si Don Esteban, kailangan na niyang kumilos.Tumayo si Chase, walang sinabi kahit kanino. Iniwan niya ang ospital ng walang ingay, sakay ng kanyang sasakyan at dumiretso pabalik sa Donovan Mansion.Tahimik din sa mansion nang dumating siya. Wala ni isang tao sa sala. Ang mga ilaw ay bukas, pero walang kasambahay sa paligid. Maingat siyang umakyat sa silid ni Don Esteban, bitbit ang duplicate
kabanata 88: "TOXIC NA LIHIM"Dumating ang ambulansya sa harap ng mansyon, mabilis at maingay ang dating nito. Agad na ibinaba ng mga medics ang stretcher at maingat na isinakay si Don Esteban na wala pa ring malay."Anong ginawa niyo?!" sigaw ni Anabelle habang lumalapit, halatang nanginginig sa takot at galit. "Bakit nangyari ‘to?!" Nangingilid ang luha niya habang tinititigan si Don Esteban na walang reaksyon sa stretcher.Tahimik ang lahat. Walang gustong sumagot. Ang tensyon sa paligid ay parang bombang anumang oras ay puputok."May sasama ba sa amin?" tanong ng driver ng ambulansya, lumingon-lingon sa paligid."Ako," agad na tugon ni Chase, walang alinlangan.Sumakay siya sa ambulansya, hawak pa rin ang kamay ng matandang lalaki. Habang umaandar ang sasakyan, nanatili siyang tahimik, pinagmamasdan ang bawat saglit na lumilipas.Pagdating sa ospital, sinalubong sila ng mga doktor at nurse. Dumeretso sila sa emergenc
Kabanata 87" Anak na Sekreto" "Paglipat sa Penthouse at Paalam ni Chase"Pagkatapos ng ilang araw ng paghahanda, dumating na rin ang araw ng paglipat. Inilipat na ni Chase ang kanyang mag-ina sa penthouse na dati nilang tinitirhan ni Emma—isang lugar na puno ng alaala, masasaya man o masakit.Tahimik si Emma habang nakatitig sa isang lumang litrato na naka-frame sa dingding. Bata pa siya roon, nakangiti, katabi si Chase na kasing-bata rin niya. Hindi niya maalala kung kailan iyon kuha, pero pamilyar ang damdaming bumalot sa kanya habang tinitingnan ito.Lumingon siya kay Chase, na abalang inaayos ang ilang gamit sa shelf.“Chase... saan mo nakuha ‘tong picture na ‘to?” tanong niya, hawak ang larawan.Tumigil si Chase sa ginagawa. Saglit siyang natahimik bago lumapit at ngumiti nang banayad.“Noong umalis ka,” panimula niya, “hinanap kita kahit saan. Isa sa mga pinuntahan ko ay ang lumang bahay ninyo sa Quezon City. Nand
Kabanata 86" HINDI NA AKO BULAG" Lumabas si Chase mula sa unit, seryoso ang ekspresyon habang papalapit kay Victoria.“Chase,” bungad ng babae, agad na nagtatanong. “Sino ang kasama mo sa loob?”Tumigil si Chase ilang hakbang mula sa kanya at malamig ang sagot. “Wala akong kasama sa loob. Kaya puwede bang umalis ka na rito?”Umirap si Victoria at hindi natinag. “Bakit ako aalis? Asawa mo ako. Kung nasaan ka, doon din ako.”Napailing si Chase, ramdam ang inis sa boses. “Victoria, pwede bang nipisan mo naman ang mukha mo kahit minsan? Ayaw ko na sa’yo. Hindi ka ba tinatablan ng kahihiyan? Ganyan ka na ba ka-desperada? Hindi ka pa rin ba sumusuko?”Tumayo nang mas tuwid si Victoria, nagpipigil ng luha. “Sige, Chase. Kung ganyan ang trato mo sa’kin, tatawagan ko si Mama Anabelle. Sasabihin ko sa kanya kung paano mo ako tinatrato!”Napangisi si Chase, punung-puno ng panlilibak ang titig niya. “Talaga ba, Victoria? Tinatakot
Kabanata 85: "Laban sa Nakaraan"Alas 7 ng umaga, nagmamadali si Chase na maghanda para sa trabaho. Marami na siyang nakatambak na tasks sa Donovan Enterprises, at hindi puwedeng mawalan ng oras. Bago siya umalis, tumingin siya kay Emma na nag-aalaga kay Amara."Emma," sabi ni Chase habang nagsusuot ng jacket, "huwag mong buksan ang pinto ng basta-basta. Tawagan mo ako kung may tao, ha? Alam mo naman na pag ako ang kakatok, tatawagin ko ang pangalan mo."Tumango si Emma, nag-aalalang tiningnan si Chase. "Okay. Alagaan mo ang anak natin.""Andiyan na lahat ng kailangan ninyo," sabi ni Chase, nag-aalalang tiningnan si Emma. "Bakit ba hindi ako puwedeng lumabas?""Sa ngayon, wag mo na munang gawin. Mangiramdam muna ako. Alam mo naman na nag-iingat lang ako para sa inyo," sagot ni Chase, pinupunasan ang kanyang mga kamay ng towel habang papalabas na ng pintuan."Okay, sige," sabi ni Emma, nagbigay ng mahinang ngiti bago tuluyang
KABANATA 84“Sa Unang Pagkakataon”“She calls me… D-daddy?”Hindi makagalaw si Chase. Parang bumalot sa kanya ang init at lamig ng sabay. Ilang ulit niyang inisip kung kailan mangyayari ito—kung darating pa ba talaga ang araw na kikilalanin siya ni Amara bilang ama. Pero ngayong narinig na niya, hindi siya handa.“Amara,” bulong niya habang dahan-dahang lumapit sa kama. “Sinabi mo ba ‘yon, anak?”Tumango si Amara, ngumiting parang walang nangyaring sigawan o gulo ilang oras lang ang nakalipas. Para sa kanya, simpleng mundo lang: May Mommy. May Daddy. Basta magkasama sila, ayos lang.“Tinawag kita kasi ikaw naman talaga si Daddy, ‘di ba?” inosente nitong tanong.Hindi agad nakasagot si Chase. Napaluhod siya sa gilid ng kama, pinigilan ang pagbagsak ng luha habang tinatapunan ng tingin si Emma—tila humihingi ng pahintulot, o kahit kunting kumpirmasyon na may karapatan siyang maramdaman ang ganito.Tumango si Emma.
KABANATA 83 “Saglit na Katahimikan”Tahimik ang paligid. Tila huminto ang oras sa harap ng silid kung saan mahimbing na natutulog si Amara. Magkaharap sina Emma at Chase—parehong pagod, parehong sugatan, ngunit may mumunting apoy ng pag-asa sa pagitan ng kanilang katahimikan.Nag-ring ang cellphone ni Emma.Mia. Napabuntong-hininga siya, saglit na tiningnan si Chase bago sinagot ang tawag.“Hello?”“Emma! Diyos ko, salamat at sinagot mo na rin!” agad na bungad ni Mia, puno ng pag-aalala ang boses. “Nabasa ko na ang lahat. Andyan ka pa din ba? Okay ka lang ba? Kamusta si Amara?”Napakagat-labi si Emma. “Oo, Mia. Nandito pa ako. Okay naman si Amara… si Chase ang mahirap intindihin.”“Gusto mong puntahan kita?” tanong ni Mia, pero agad ring bumawi. “Ay, wait… teka, okey lang ba? Wag na Mia. Pero Emma, please lang… huwag mong hayaang sirain ka na naman ng pagmamahal na hindi ka sigurado. Protektahan mo sarili mo, okay?”
KABANATA 82“Walang Iba”Huminto ang taxi sa harap ng isang modernong condominium sa Maynila. Mataas, elegante, at tahimik sa labas—tila walang bakas ng unos na sumalubong sa damdamin ni Emma. Hawak niya ang overnight bag, at sa ilalim ng mga matang mapungay mula sa puyat at pagod, ay naroon ang matinding kaba.Mula Sogod hanggang Tacloban, saka lipad patungong Maynila—hindi man ganoon kahaba ang oras, pakiramdam niya’y buong buhay niya ang pinagdaanan para lang makarating dito.Tumigil siya sa harap ng entrance, luminga sandali, saka dinial ang numero ni Chase.“Malapit na ako,” mahina niyang sabi.Sa kabilang linya, sagot ni Chase, mababa at buo ang tinig. “Dito lang ako. At sana, ako na lang… wala nang iba.”Pag-akyat niya, sinalubong siya ng guard at dinala sa unit. Bukas ang pinto. Nakatayo si Chase sa bungad—naka-itim na shirt, gray na pantalon, at may mga matang tila ilang araw nang walang tulog. Nang magtagp