Bukas po ako babawi. Late na kasi nakauwi from work kaya ngayon lang ako nakaag-update. Salamat po sa lahat ng nagbabasa.
MARGARITA Nanatili kaming naglalangoy ng anak ko sa swimming pool. "Love," tawag sa akin ng anak ko. Napangiti ako sa kaniya at lumangoy palapit sa kinauupuan niya. I missed her calling me love. Madalas kasi sa text na lang niya ako tinatawag ng ganoon hindi gaya dati na mas madalas niya akong tawaging love kaysa mommy. Naalala ko pa na ilang beses ni Delgadong pinagselosan ang anak ko dahil love ang tawag nito sa akin at iyon din ang pangalan nito sa cellphone ko. "Yes, love?" "Is daddy going to live us too in your house?" kunot-noong tanong nito. Umahon ako sa tubig at umupo sa tabi niya. "What do you mean?" Nakarinig ako nang dumating na sasakyan pero binaliwala ko iyon. Baka si Sylvia lang o isa sa mga driver na itusan ni Mama. Maliban na lang kung bisita ito ng aking ina. "We have a house in the province, we will live there, is daddy will live with us? He is rich. I saw, he owns a tall building. Will daddy live in a small house with us?" Napatingin ako sa anak ko. Hindi
"I-i am s-sorry..." Napayuko ako dahil hindi ko kayang salubungin ang tingin niya. "Is she my daughter?!" Napakislot ako sa biglang pagtaas ng boses nito. "IS SHE?" Nag-angat ako ng tingin at tumango sa kaniya. "Y-yes." Wala nang dahilan para itanggi ko pa. Alam kong may ideya na siya, confirmation ko na lang ang hinihingi niya. Napatayo ito sa pagkakaupo habang walang emosyon natumingin sa akin. "Tangina... Sorry ganun na lang ba iyon?" Nagpalakad-lakad ito habang hindi alam kong saan iababaling ang galit na nararamdaman. Tumingin ito sa akin. "Tangina Margarita anak ko iyon, kung hindi ba ako biglang pumarito at hindi ko na rinig ang usapan ninyo wala ka pa ring balak sabihin sa akin ng totoo?" Kung pwede siguro nitong pilipitin ang leeg ko dahil sa galit na nararamdaman kanina pa nito ginawa. Umiigting ang panga nito habang matalim na nakatingin sa akin. "Hindi naman sa ganoon," tanggi ko sa sinabi niya. "Hindi ko namantalaga balak itago sayo ang totoo wala lang akon
Napatingin ako kay Delgado. Hindi ko alam kung ano ang ibig niyang sabihin. Pinahid ko ang mga luha sa mata ko. Siguro mugto na ang mga mata ko. Baka ang pangit-pangit ko na sa paningin niya. "Are you going to force me to marry you?" kinakabahang tanong ko. Napalunok ako ng ngumisi siya. "What comes to your mind that I will do that?" Ganoon naman talaga sa mga nababasa kong libro dati. Ganoon nga ang ginawa ni Dwayne kay Rebecca. Siya pa nga ang umayos ng papel noong dalawa kaya hindi na nakapagtataka kung gagayahin niya. Pero kunsabagay bakit naman niya ako yayaing magpakasal? Galit nga siya sa akin. Baka nga makipag-break na siya dahil sa ginawa ko. Kahit hindi niya sabihin alam kong galit siya. Ramdam ko iyon sa walang emosyong mukha niya. "Hindi ba?" Wala na ba siyang planong pakasalan ako? As in? "Do you want to marry me?" balik -tanong nito. Mabilis na umiling ako. "No?" Sabubong ang kilay na tanong nito. Tumango ako. "Yes?" "Ano ba talaga ang gusto mo?" pag-iia
"Are you crazy?" hindi makapaniwalang saad ko habang nanlalaki ang mga mata. Nanlaki ang mga mata ko nang nagsimulang hawakan nito ang sinturon. "What are you doing?" nahihintakutang tanong ko sa kaniya. "You said you will do everything I want," walang emosyong sagot nito pero hindi nakaligtas sa paningin ko ang mapaglarong kislap ng mata nito na agad din namang nawala. "Are you crazy? Hindi ganiyan ang ibig kong sabihin," medyo malakas na ang boses na saad ko. "Kalimutan mo na ang lahat ng sinabi ko. Wala na akong pakialam kong hindi mo ako patawarin. Tumuwad ka mag-isa mo," inis na saad ko sa kaniya. Sa dami ng sasabihin niya iyon pa talaga. Mukha ba akong fan ng spank me daddy? Seryoso akong kinakausap siya pero umandar na naman ang pagiging gago niya. Hinding-hindi ako tutuwad sa kaniya. Kahit luhod pa iyan, hindi ko gagawin. Akmang aalis na ako pero bigla niya akong hinawakan sa kamay at bago pa ako makapagsalita ay dumampi na ang labi niya sa labi ko. Itinulak ko siya per
Kinaabukasan ay bumalik nga si Delgado. Pero nanatili akong nasa loob lang ng kwarto namin ng anak ko. "Mommy, daddy said we will go out. Why are you still not changing your clothes?" kunot noong tanong sa akin ni love. "Hindi ba at bonding time ninyo ng daddy mo today? Kaya hindi sumasama si mommy I will give both of you time to bond together," sagot ko a kaniya. Nakita ko naman ang pagsalubong ng kilay ni Delgado. Tila hindi nito nagustuhan ang sinabi ko. "You will go with us" "But-" "Change or I will help you to do that. I am willing to lend my hand." Wala na akong nagawa magsabihin iyon ni Delgado kundi ang tumayo sa kinauupuan ko at magtungo sa kwarto namin ng anak ko. Tamad na pumasok ako sa bathroom para maligo. Wala naman talaga akong balak na sumama sa kanila pero mukhang hindi naman nila ako tatantanan kaya wala akong choice. "What are you wearing?" salubong ang kilay na tanong ni Delgado nang makababa na ako. Bihis na bihis na rin ang anak ko. "Dress," sagot ko nama
COHEN“Are you still angry with mommy?” I look at my daughter who is raising one of her eyebrows with me now.“No.”“But you are not talking to her. I already told you before that I am your daughter, you didn't believe me. And now you are angry with mommy,” nakasimangot na saad nito.“I am not angry with her,” tanggi ko.“Then why are you not talking to her, daddy?”I wrinkled my nose and smile at her. “She forgot the magic word.”“Huh?” “Don't worry, I love her more to be angry. I may be disappointed, but I love her to much that I can't be angry with her,” paliwanag ko sa kaniya.“You should really not angry. I love her, her enemy is my enemy too,” pagbabanta nito.“Hey, young lady, don't think of me like that.”“I am watching you, daddy. Don't make mommy cry,” saad nito at itinapat pa ang dalawang maliit na daliri sa mata bago ipinakita sa akin.I salute to her. “You can trust me.”She stands up and rolled her eyes. “Why adults are too maarte?” wika nito. “I am not.”“Yes, you are,
Pagdating ko sa office ay agad na dumiretso ako sa opisina ni Delgado pero napahinto ako nang makita ko siyang nasa loob na.Bakit ang aga naman niyang pumasok? Akala ko wala pa siya kaya dire-diretso ako.Kumunot ang noo nito nang makita ako."Uhmmm... I brought a breakfast for you," nakangiting wika ko at ipinakita sa kaniya ang tuperware na may lamang sandwich at pancake. I also bought a coffee for him."I already ate," balewalang sagot nito at muling bumalik ang tingin sa hawak na papeles.Nalaglag ang balikat ko dahil sa naging sagot niya. Hindi man alng siya tumingin ulit sa pagkaing dala ko para sa kaniya.Bumalik ako sa table ko. Hindi ko maiwasang mapasimangot nang muli akong lumingon sa nakasaradong pinto nang opisina."Good morning!" masiglang bati sa akin ni Eng. Kim. Kasabay nitong dumating si Calvin na tumango lang sa akin at nagtungo na sa table niya."Good morning," tamad na sagot ko. "You want breakfast?" Alok ko sa kaniya nang breakfast na inihanda ko para kay Delgad
"Wow, ang ganda-ganda po ninyo," masayang saad sa akin ng babaeng nag-ayos nang buhok habang nakatingin siya sa reflection ko sa salamin.Sinuot ko ang high heels na binigay nila sa akin bago ako tumayo. I am wearing a pale pink high neck satin long dress, bodycon ito sa bandang beywang dahilan para lumabas ang shape nang katawan ko pero pakiramdam ko balot na balot ako sa suot ko.The dress shows both sexiness and conservativeness. My shape is obvious, but it shows no skin.Lumabas na ako sa kwarto at inalalayan nila akong bumaba ng hagdan. Habang pababa ay nakita ko si delgado nag-aabang. He is wearing a black suit. He looks too formal but it gave him more a dangerous aura.He nodded with satisfaction when he saw me, but he did not utter any words. My lips curled in disappointment. I was waiting for his compliment, but I received nothing.He guided me to go to the car. It's different from the usual car he used before. This one cost millions.He is really, damn rich.Walang imik na p