Malapit na po ito matapos, pero hindi ako papayag na hindi ito matatapos na hindi siya tutuwad. HAHAHAHA Siguro before valentines end na siya.
Kinaabukasan ay bumalik nga si Delgado. Pero nanatili akong nasa loob lang ng kwarto namin ng anak ko. "Mommy, daddy said we will go out. Why are you still not changing your clothes?" kunot noong tanong sa akin ni love. "Hindi ba at bonding time ninyo ng daddy mo today? Kaya hindi sumasama si mommy I will give both of you time to bond together," sagot ko a kaniya. Nakita ko naman ang pagsalubong ng kilay ni Delgado. Tila hindi nito nagustuhan ang sinabi ko. "You will go with us" "But-" "Change or I will help you to do that. I am willing to lend my hand." Wala na akong nagawa magsabihin iyon ni Delgado kundi ang tumayo sa kinauupuan ko at magtungo sa kwarto namin ng anak ko. Tamad na pumasok ako sa bathroom para maligo. Wala naman talaga akong balak na sumama sa kanila pero mukhang hindi naman nila ako tatantanan kaya wala akong choice. "What are you wearing?" salubong ang kilay na tanong ni Delgado nang makababa na ako. Bihis na bihis na rin ang anak ko. "Dress," sagot ko nama
COHEN“Are you still angry with mommy?” I look at my daughter who is raising one of her eyebrows with me now.“No.”“But you are not talking to her. I already told you before that I am your daughter, you didn't believe me. And now you are angry with mommy,” nakasimangot na saad nito.“I am not angry with her,” tanggi ko.“Then why are you not talking to her, daddy?”I wrinkled my nose and smile at her. “She forgot the magic word.”“Huh?” “Don't worry, I love her more to be angry. I may be disappointed, but I love her to much that I can't be angry with her,” paliwanag ko sa kaniya.“You should really not angry. I love her, her enemy is my enemy too,” pagbabanta nito.“Hey, young lady, don't think of me like that.”“I am watching you, daddy. Don't make mommy cry,” saad nito at itinapat pa ang dalawang maliit na daliri sa mata bago ipinakita sa akin.I salute to her. “You can trust me.”She stands up and rolled her eyes. “Why adults are too maarte?” wika nito. “I am not.”“Yes, you are,
Pagdating ko sa office ay agad na dumiretso ako sa opisina ni Delgado pero napahinto ako nang makita ko siyang nasa loob na.Bakit ang aga naman niyang pumasok? Akala ko wala pa siya kaya dire-diretso ako.Kumunot ang noo nito nang makita ako."Uhmmm... I brought a breakfast for you," nakangiting wika ko at ipinakita sa kaniya ang tuperware na may lamang sandwich at pancake. I also bought a coffee for him."I already ate," balewalang sagot nito at muling bumalik ang tingin sa hawak na papeles.Nalaglag ang balikat ko dahil sa naging sagot niya. Hindi man alng siya tumingin ulit sa pagkaing dala ko para sa kaniya.Bumalik ako sa table ko. Hindi ko maiwasang mapasimangot nang muli akong lumingon sa nakasaradong pinto nang opisina."Good morning!" masiglang bati sa akin ni Eng. Kim. Kasabay nitong dumating si Calvin na tumango lang sa akin at nagtungo na sa table niya."Good morning," tamad na sagot ko. "You want breakfast?" Alok ko sa kaniya nang breakfast na inihanda ko para kay Delgad
"Wow, ang ganda-ganda po ninyo," masayang saad sa akin ng babaeng nag-ayos nang buhok habang nakatingin siya sa reflection ko sa salamin.Sinuot ko ang high heels na binigay nila sa akin bago ako tumayo. I am wearing a pale pink high neck satin long dress, bodycon ito sa bandang beywang dahilan para lumabas ang shape nang katawan ko pero pakiramdam ko balot na balot ako sa suot ko.The dress shows both sexiness and conservativeness. My shape is obvious, but it shows no skin.Lumabas na ako sa kwarto at inalalayan nila akong bumaba ng hagdan. Habang pababa ay nakita ko si delgado nag-aabang. He is wearing a black suit. He looks too formal but it gave him more a dangerous aura.He nodded with satisfaction when he saw me, but he did not utter any words. My lips curled in disappointment. I was waiting for his compliment, but I received nothing.He guided me to go to the car. It's different from the usual car he used before. This one cost millions.He is really, damn rich.Walang imik na p
"Where have you been?" agad ay tanong sa akin ni Delgado nang makabalik ako sa table namin.Ngumiti ako sa kaniya na ikinakunot ng noo nito. "Comfort room, I reduced some bad energy," sagot ko bago naupo sa tabi niya.Hindi ko pa rin maiwasang mapangiti habang ang ina nito ay siguradong nagpupuyos sa galit.She called me slut, hindi nga ako tumuwad sa anak niya. I mean hindi pa.After ng party ay dumiretso kami muli sa bahay ni Delgado. Napanganga ako ng pumasok kami sa close garage niya. Sigurado ba siyang garahe niya ito hindi tindahan ng mga kotse.There are a lot of cars, but they are expensive. Sa kikinis ng mga iyon pwede na akong manalamin. Lahat yata ng car brands nandito na."I will just call a taxi to go home," wika ko sa kanya. "No, you will stay here tonight. I will just get Lora tomorrow.""But—""I told you that the of you will stay with me during weekends," paalala nito sa napag-usapan namin noong nakaraan. Napanguso ako, hindi nga niya ako kinakausap ng maayos tapos g
Gaya nga ng panagko ni Delgado ay nagpunta kami sa ice skating range dahil gusto niyang turuan ang anak ko na mag-ice skating.Napatingin ako nang makita ko siyang may dalang tatlong pairs ng skate boots."I will just watch you guys here," saad ko nang umupo siya sa harapan ng anak ko at sinimulang isuot dito ang boots."But mommy," kontra ng anak ko.Nginitian ko siya. "Mommy does not know ice skating," bulong ko sa anak ko.Bigla akong napatingin kay Delgado nang i-abot nito sa akin ang isang pares ng ice skating boots."I'll teach you," wika nito.Tatanggi pa sana ako pero bigla na itong naupo sa harapan ko at kinuha ang paa ko. Hinila ko iyon mula sa kaniya. "A-ako na...""Let me," seryosong saad nito at hinubad ang sapatos ko. Napatingin naman ako kay Love na tumatawa sa tabi ko.Si Delgado na nga ang nagsuot nang boots sa akin. Hindi ko maiwasang kagatin ang pisngi ko sa loob ng bibig ko para pigilan ang kilig.Hindi man niya ako pinapansin alam kong hindi pa rin niya ako kayang
Inip na nakaupo ako sa harap ng aking table wala akong masyadong trabaho ngayong araw dahil nagawa ko na lahat ng dapat kong gawin hinihintay ko na lang na mag-uwian pero hindi pa man lang nagbi-break time para sa afternoon break kaya ilang oras pa bago ang uwiang hinihintay ko.Hindi ko mapigilang mapahikab.Ilang araw nang hindi pumapasok si Delgado. Wala namang kaso iyon dahil nandito naman ako para gawin ang mga trabaho niya ang problema lang wala talaga siyang paramdam as in a wala man lang kahit isang text. Tinadtad ko na siya ng mga mensahe pero kahit isang reply wala akong natanggap. Samantalang dati siya ang gumagawa noon sa akin. Talagang tinetext niya ako palagi pero ngayon daig ko pa ang na-ghost.Hindi ko mapigilan mapabuga ng hangin habang nakatingin sa orasan gusto ko na talagang mag-uwian. Dati naman I never find my works boring, but now I'm starting to think to quit pakiramdam ko tuloy kaya hindi pumapasok si Delgado ay dahil sa akin baka ayaw na niya akong makita hi
"Teka, teka nga muna. Awat na, lasing kana!" Inagaw sa akin ni Pola ang basong may lamang alak na tutunggain ko sana. "H-hindi pa ako l-lasing... hik!" tanggi ko. Hindi pa ako lasing kaya ko pang uminom kahit ilang boteng alak pa. Hindi ako mahina kaya hindi agad ako malalasing. Saka wala akong pakialam kahit malasing ako. Kaya nga umiinom para malasing. "Anong hindi pa? Kulang na lang laklakin mo ang lahat ng alak dito sa bar. Mula nang dumating tayo dito hindi kana umalis diyan sa kinauupuan mo. Puro ka na lang inom," talak ni Max sa akin. Tinakpan ko ang tenga ko para hindi marinig ang sinasabi niya. Hindi pa nga ako lasing e. Saka bakit ba nagsesermon siya? "Hindi pa akong lasing..." wika ko bago nagsimulang humikbi. "Kahit naman... kahit naman malasing ako, wala na siyang pakialam sa akin..." naiiyak na saad ko. Kanina pa kami dito pero wala pa rin siya. Samatalang dati daig pa niya ang kabute na kahit saan bigla siyang sumusulpot. Wala na ba talaga siyang pakialam sa akin