"MATTHEWS 6:33. But seek first the Kingdom of God and His righteousness and all these things will be added unto you."Iyon ang mga katagang narinig ko nang makapasok sa mansion. Nadatnan ko sa living room si Daddy Rafael kasama ang kaniyang mga kaibigan sa simbahan at kasalukuyang nagdedebosyon. Hindi siya nakasimba noong Linggo dahil nagkasakit siya dulot ng nangyaring rebelasyon sa paboritong anak.Ilang beses na rin akong pabalik-balik dito upang alagaan siya. Maski si Barbara ay hindi niya kinakausap at ang lutong porridge ni Vivian lamang ang kinakain niya."There are some people who believe in Christ, but do not follow him. Unable to see his light, they do not know that it condemns them. There are good people who do not believe because God wills that they seek the light their whole life."Malalim ang naging buntong-hininga ko at umakyat sa third floor. Nakakailang hakbang pa lang ako ay narinig ko na ang tinig ng mag-ina sa seryosong usapan."M-Mom." Wala pa man ay naiiyak na si
"NANGAILANGAN ng driver ang boss ko sa coffee shop. Mula sa airport, inutos niyang ihatid ko si Jaime pauwi sa Pasig City," walang emosyong sambit ni Elias, tila sinasagot ang tanong sa aking isip. "May kausap siya sa cellphone at nabanggit niya ang pangalan mo, maging ang relasyon niyong dalawa."Napatulala ako, sinubukan kong humugot ng salita subalit walang lumalabas sa bibig ko. Tila nawalan ako ng boses at walang kalagyan ang kirot sa aking dibdib."Tatiana..." basag ang tinig na aniya. "Why did you lie to me?"Napalunok ako at tinago ang nanginginig na kamay sa likuran."I didn't lie to you. I just kept it from you."Malungkot siyang natawa. "You're shameless.""I do. That's my personality."Hindi ko sinabi dahil una pa lang, talo na ko. Papasok na siya ng seminaryo. Wala ring patutunguhan ang one-sided feelings ko. Pero hindi ko inaasahan na talagang kakalabanin ko ang tadhana para sa kaniya."Oh, you do have a visitor."Nilingon ko ang pumaibabaw na tinig at gano'n na lang ang
"CHANGE your clothes," kunot-noong turan ko. "We're gonna be live in the quarters of special forces. Be professional, Sergeant Roche.""Copy that, Captain." Nakanguso siyang nagpalit ng damit saka nakaupo sa tabi ko. "Balot na balot ka naman."Napatingin ako sa suot na white blouse, white trousers at black coat. "May pupuntahan ako after this.""Parang sa korte ka yata pupunta.""Kapag hindi ka nanahimik, doon kita dadalhin."Natawa na lang siya at binuksan na ang projector kung saan nakakonekta ang skype namin. Isang ring lamang ay sinagot na namin ang tawag mula sa France. Naroon sa paligid ang mga kasamahan sa trabaho at sumaludo sa akin."Hi, guys!" kaway ni Plum. "Tu me manques!" (I miss you)Nag-flying kiss pa siya kaya napailing ako. Sabi nang maging professional pero mahilig talaga siyang ihalo ang kalokohan sa trabaho."Ikaw naman, Captain!" yugyog niya sa akin. "Mag-hi ka! Masyado kang seryoso."Agad din kaming tumayo nang dumating si General Marchand at sumaludo sa kaniya.
NAGISING ako dahil sa matinding lamig. Nahirapan akong idilat ang mga mata ngunit nagawa ko ring ilibot ang paningin at natagpuan ang sarili sa hospital."Oh, oh!" turo sa akin ni Blake. "She's awake!"Narinig ko ang sunod-sunod na yabag hanggang tumunghay sa akin ang mukha nina Daddy Rafael, Barbara, Ledger at Vivian. Napangiwi ako saka sinenyasan si Blake na lumapit sa akin."Why? You have something to say?" Marahan akong tumango kaya naman bahagya siyang yumuko. "What is it, Tatiana?""G-Get...out of here.""Pardon?" Mas lalo pa siyang lumapit."Get out of here. I don't want to see all of you."Malakas siyang natawa. "Let's go, guys. She's fine."Sabay naman napairap sina Barbara at Vivian habang sina Daddy at Ledger ay matagal pang tumitig sa akin bago tuluyang lumabas.Napabuntong-hininga ako at tiniis ang kirot sa parte kung saan ako natamaan ng bala. Sanay naman na kong mabaril pero ngayon lang bumaon sa sikmura ko dahil wala akong armor vest.Lumingon din ako sa side table at
UMAWANG ang labi ko, hindi makapaniwala. "Paano po nangyari 'yon?" Hinawakan ni Elias ang nanlalamig kong kamay. "Paanong siya ang ama ko at hindi si Daddy Rafael?""Sina Chairman Rowan at Ma'am Talitha ang tunay na magkasintahan. Unang kita pa lang ni Sir Rafael sa mommy mo, nagkagusto na siya. Nabuntis si Ma'am Talitha at akala ni Sir Rafael, anak niya ang nasa sinapupunan nito. Nagpaubaya si Chairman Rowan kahit alam niyang siya ang tunay na ama. Ngunit nang sumapit ang 10th birthday mo, nalaman din ni Sir Rafael ang totoo. Lalo na nang matuklasan pa niyang ikaw ang magmamana ng Gil Group of Companies. Nagalit siya dahil buong buhay niya, alam niyang siya ang tagapagmana niyon. Doon na nagsimula ang lahat ng kalbaryo sa buong pamilya niyo."Bumigat ang dibdib ko, tila nagpatong-patong na ang mga rebelasyon at hindi makayanan ng isip ko."Bakit hindi po sinabi sa akin ni Mommy ang tungkol do'n? Buong akala ko si Daddy Rafael ang ama ko."Pero masaya ako. Masayang-masaya ako na si Lo
"THE mind and ways of God are different from the thoughts and acts of man. As we follow Him closely, we discover that we have to 'lose to gain', 'surrender to win', 'die to live', 'give to receive', 'serve to reign', 'scatter to reap'. In weakness, we are made strong. In humility, we are made lifted up. And in emptiness, we are made full. Trust in His ways and you will never be lost."Napangiti ako nang marinig iyon paglabas ng banyo. Sigurado akong bukas ang TV at do'n nagmumula 'yon. I wore my black sando, black leather pants and black combat shoes. I put the gun inside my belt bag. Tinuyo at sinuklay ko ang buhok saka lumabas."Faith in God is still the best armor." Nadatnan ko si Plum sa harap ng TV at pinagdikit ang dalawang palad. "Amen!""Baka lumagpas ka sa langit niyan," biro ko.Natatawa niya akong nilingon. "Kumain ka muna bago umalis."Naupo ako sa harap ng dining table, tahimik na nag-antanda at taimtim na nagdasal sa Panginoon."Thank you, Father God, for this brand new
"ALL human beings, irrespective of sex, or race, creed, will have to come to terms with death. It is hard to bear the loss of people whom we love because of our attachment to them. It hurts to lose someone who impacted our lives and there's a huge, gaping void in us that only they could fill in. But we don't have to carry on like those without hope. We don't see this as the end of life, but rather a person's birth into eternal life."Tulala lamang ako sa casket ni Daddy Rowan na nasa harap ng altar habang matamang nakikinig sa sermon ni Father Ben at tahimik na pumapatak ang luha sa aking mga mata.Nitong nakaraan ko lang nalaman ang katotohanang siya ang ama ko pero heto siya, binawi na agad sa akin. Siguro nga na sandali siyang ginising ni Lord upang muli akong makita at mahagkan sa huling pagkakataon. Na pinaranas muna sa akin ni Lord na makasama at maparamdam ang pagmamahal ko kaniya dahil mahigit labindalawang taon kaming wala sa tabi ng isa't isa."One day, we will cross from de
HINDI ako nakatulog. Magdamag akong dilat habang paulit-ulit na umaalingawngaw sa isip ko ang alaala namin ni Blake noong mga bata pa kami. Si Ledger man ang una kong nakasundo dahil sa hilig naming maglaro pero si Blake ang nagtagal dahil bukod sa bibo siya, mahusay siyang magpatawa. Sa tuwing malungkot ako ay pinapasaya niya ako. Ngunit isang araw, bigla na lang siyang umiwas sa akin.I opened my phone and played the video he uploaded minutes before he passed away. Ngiti niya agad ang bumungad sa akin ngunit malungkot 'yon, lalo na ang mga mata niya. Nagpalit pa siya ng damit, magarang suit and tie. Talaga yatang planado niya ang sandaling ito na kinasama ng aking loob."I'm Blake Gilbert, the second son of Gil Group of Companies. I committed a crime twelve years ago. I murdered Talitha Gilbert." Nakagat niya ang labi, pinigilan ang emosyon pero traydor ang kaniyang luha. "Tatiana Rae, I'm sorry. This may not help me anymore but I still want you to know that I regretted it. Since th