LOGINShare
Chapter 15
Last Updated:
2021-07-08 06:57:12Mabilis ang paghinga ni Quirou nang bitawan niya ako. Dinala niya ako sa parte na kung saan ay walang tao. Mga puno lamang ang nakikita ko. Magkagayunman ay wala akong takot na makapa, may tiwala nga talaga ako sa taong kasama ko ngayon.
"Bakit ka naman ba kasi ganyan, Sierra? Hindi ba't malinaw naman na sa'yo na pag-aari kita? Na hindi ka pwede sa iba? Na ayaw kong nakikita ka na kasama ng iba, lalo na ang mahawakan ka ng iba," dere-deretso niyang wika.
Ang kaniyang tainga ay namumula pa. Hindi yata maayos ang pakiramdam niya, ngunit hindi ko naman alam ang tinutukoy niya. Naaalala ko ang mga sinabi niya sa akin, ngunit ang tamang panahon ang pinaka hindi ko malilimutan. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit siya umaakto ng ganito gayong tila malinaw naman niya akong tinanggihan dahil sa mga pinaniniwalaan niya.
"Galit ka ba Quirou? Hindi ko
Related chapters
Drifted to you Chapter 16
TIC-tic-tic...Anong oras na ay hindi pa rin ako makatulog. Hanggang ngayon ay naaalala ko pa rin ang pagdampi ng mga labi ni Quirou sa likod ng palad ko. Ramdam ko pa rin ang init niyon doon, kahit ang kilig ay ramdam ko pa rin.May kasintahan na ako!Muli ang pagsilay ng matamis na ngiti sa aking labi. Paano ako aakto bukas? Sabi niya ay magkita daw kami bukas sa tambayan. Hindi ko alam kung paano kikilos na gaya ng dati. Kinakabahan na ako.I'm trying to hold back, you're the one that's on my mind.Falling too fast, deeply in love, feeling the magic and the colorsin you... 🎶🎶Napaigtad ako nang marininig ko ang tunog ng cellphone na nasa tabi ko. Agad kong kinuha iyon at nagulat pa ako nang makita ko na may tumatawag. Sinagot ko kaagad iyon, baka si Quirou pala."Hello," mahina kong wika.Ang cellphone na gamit ko ngayon ay pag-aari ni Quir
Last Updated : 2021-07-09Drifted to you Chapter 17
Naging tila anag-ag ang mga pangyayari noong mga nakaraang buwan, ang sigurado ko lang ay masaya ako sa mga nangyari.Naaalala ko pa kung paano ako napatanong noon kung kailan ba magbabago ang ihip ng hangin at kailan ba ako hahantong sa sitwasyon na di mapuknat na ngiti naman ang magpapatulog sa akin, hindi na luha."Sierra, hayan na ang sundo mo," wika pa ng isang kaklase ko.Unang taon ko ngayon sa Senior Highschool, hindi katulad noon ay mayroon na akong kaibigan ngayon. Natutunan ko na kasing ngumiti sa mga tao sa paligid ko.Nang lingunin ko ang labas ng silid aralan namin ay si Quirou kaagad ang nakita ko. Ibang eskwelahan na ang pinasukan ko sa Senior High kaya malaya na rin si Quirou na sunduin ako. Wala akong kaklase o kapitbahay na ka-schoolmate ko dito kaya ligtas ako sa kung anumang sasabihin o iisi
Last Updated : 2021-07-12Drifted to you Chapter 18
Lumipas ang mga araw at mas naging malapit pa kami. Hindi ko maiwasang mapangiti sa tuwing naiisip ko na malapit na kami dati, tapos ay mas naging malapit pa ngayon."Ano ang ginagawa natin dito?" tanong ko sa boses na may bahid pa ng pangamba.Maingay na naman ang mga kuliglig, may ilang huni rin ng insekto na hindi ko pa kilala. Nasa masukal na parte ito ng kabundukan at medyo nakakatakot nga.Katulad noong mga nakaraang araw ay nagtagpo na naman kami ni Quirou sa tambayan, ngunit taliwas sa nakaraan ay tila may binabalak na naman yatang pakulo si Quirou.Halos sampung minuto na kaming naglalakad at palaging "malapit na" lang ang sagot ni Quirou sa mga tanong ko."Basta," mahinahon niyang wika.Nauuna siyang maglakad sa
Last Updated : 2021-07-14Drifted to you Chapter 19
Halos maggagabi na nang makauwi kami ni Quirou. Halos mangatal pa nga ang labi ko sa tagal naming nagtampisaw sa ilog, ngunit kahit ganoon ay kinailangan pa rin akong pilitin para umahon. Minsan lang ang pagkakataong ganoon kaya sinulit ko na.Hindi katulad noong naglalakad kami papunta sa ilog na iyon, medyo nasanay na ako sa ingay ng mga kuliglig at kulisap doon. Nag-iingay na rin ang mga tuko na hindi ko alam kung saan nagtatago. Kahit ganoon ay kampante naman ako dahil kapit ni Quirou ang kamay ko.Tahimik kaming naglakad noong una, hanggang sa marating namin ang patag na daan. Malapit na sa kanto ito papasok sa amin.Huminto siya saglit saka ako tiningnan. Huminto rin ako at tumingin din sa kaniya."Bakit?" tanong ko?Umiling siya, saka hinaplos ang aking buhok. Hindi na tumutulo pero basa pa rin. Pagka-ahon kasi namin ay nagbihis ako kaagad, pagkatapos ay umalis na kaagad kami doon.
Last Updated : 2021-07-16Drifted to you Chapter 20
Nakatulugan ko na lang ang pag-iyak. Inabot ko ang cellphone ko para tingnan kung anong oras na. Alas kwatro na pala ng madaling araw. Mayroon din iyong apat na mensahe at tatlong tawag. Kahit di ko na buksan ay sigurado na ako kung kanino galing iyon.Napahawak ako sa tiyan ko nang tumunog ito. Hindi nga pala ako kumain kagabi, pero natatakot din naman akong lumabas ngayon, lalo na't patay na ang ilaw. Sa halip na isipin pa ang kumukulo kong tiyan ay kinuha ko na lang ang aking cellphone at in-unlock ito.Agad kong tiningnan ang mga mensahe doon.Quirou:6:30Nakauwi ka na?7:00Kumusta?Hindi naman ba nagalit ang mama mo?8:30Baby? Nag-aalala ako, hindi ka nagreply sa mga unang texts ko. Hindi mo rin sinagot ang mga tawag ko. Okay ka lang ba?11:10Tulog ka
Last Updated : 2021-07-17Drifted to you Chapter 21
Unti-unti ng nagdidilim. Nagsisimula na ring mag-ingay ang mga panggabing kulisap. Ito ang uri ng katahimikang hindi ko noon ninais ngunit nakasanayan ko na rin ngayon.Tumingin tingin ako sa paligid. Mag-isa pa rin ako kahit maggagabi na. Wala pa rin si Quirou. Pupunta pa kaya siya? Pero hindi niya naman ugali ang mambali ng salita, kaya malamang na pupunta pa rin 'yon.Muli kong inalala ang sinabi niya kanina, ngunit kahit ilang beses na ay parang malinaw pa rin sa aking pandinig ang sinabi niya kanina."Ikwento mo sa akin mamaya ang dahilan ng lungkot mo. Sa tambayan na lang tayo magkita, parehong oras, Sierra. Aalis na ako, kumain ka ng marami kahit hindi masarap ang luto ko," tumatawang wika niya pa bago siya tuluyang tumalikod sa akin. Hindi naman nagkamali ang pandinig ko, ang sabi niya'y mamaya, ibig sabihin ay ngayon, sinabi niya pang parehong oras. Kaninang alas kwatro pa ako dito nguni
Last Updated : 2021-07-18Drifted to you Chapter 22
"H-hello?" mahinang wika ko habang nakatapat sa aking tainga ang aking cellphone. Dis-oras na ng gabi nang tumunog ito, hindi ko alam kung sino na naman ang tumawag sa pagkakataong ito."Sierra..."Boses ni Quirou iyon. Mukhang galing sa pagkakatulog dahil medyo paos pa siya. Rinig ko rin ang hangin, nasa labas marahil siya ng bahay nila. Anong oras na nga ba?"O?" mahina at walang gana kong wika. Kahit nakatulog na ako ay pagod pa rin ako sa mga nangyari kanina. Kahit wala naman akong gaanong ginawa gamit ang pisikal na lakas ay sobrang napagod pa rin ako."Sierra," ulit niya sa pagtawag sa pangngalan ko.Nagtaas ako ng kilay ko kahit alam ko naman na hindi niya ako nakikita. Paulit-ulit kasi siya, akala niya yata ay may gana akong makipagbiruan ngayon."O?" ulit ko rin.Narinig ko ang masarap sa tainga niyang tawa. Tila sumabay pa sa hangin iyon at pakiramdam ko ay dinuduyan ako ng mga tawang iyon
Last Updated : 2021-07-22Drifted to you Chapter 23
Hindi na namin nahintay pa ni Quirou ang bukang liwayway, kinailangan ko ng umuwi dahil may mga gagawin pa ako sa bahay. Hindi maaaring magising sina mama na wala ako sa bahay, lalo pa't hindi ko alam kung ano ang parusang maaari niyang ipataw sa akin sa oras na muli akong lumabag sa mga batas niya. Magpapakabait muna ako. Napabungisngis pa ako sa kapilyahang iniisip ko. Parang ang pasaway ko naman yata tapos ay parang may dahilan lang ang pagpapakabait.Pagdating ko sa bahay ay nadatnan ko ang tahimik na paligid. Alas singko na ngunit tulog pa sila. Agad akong kumilos para gawin ang mga gawain sa bahay. Maingat ang aking kilos, sa araw araw ay sinisigurado ko na hindi sila maistorbo sa pagtulog. Nagagalit kasi si mama kapag nakakalikha ako ng ingay sa pag-aakalang pagdadabog iyon.Hinugasan ko na ang kaldero, pagkatapos kong magpainit ng tubig. Bahagya kong inangat ang aking kaliwang balikat dahil sa naramdamang kakaiba. Parang may nagmamasid sa akin. May nagmam
Last Updated : 2021-07-26
Latest chapter
Drifted to you Chapter 37
Hindi ko maintindihan kung bakit tila ang aligaga masyado nila mama ngayon at talagang sumama pa siya sa pagsundo sa akin. Pinikit ko na lang ang aking mga mata, ginusto ko na lamang na kalimutan saglit ang mga tanong ko.Nagsimula ng kainin nang dilim ang aking isipan nang maramdaman ko ang malakas ngunit pinong kurot sa aking tagiliran. Agad kong sinamaan ng tingin ang pasaway na binibining nasa aking tabi.May binubulong siya ngunit hindi ko pinapansin. Narinig ko naman ngunit andito sila mama at ang kaniyang binulong ay panibagong pagsuway na naman sa aking mga magulang.Napangiti ako nang irapan niya ako.I mouthed mamaya na, ngunit mas lalo lang akong natawa dahil sa muli niyang pag-irap. Napalingon sa akin si mama nang magkaroon ng boses ang aking tawa, agad naman akong umiling para sagutin ang nagtatanong na tingin ni mama."Wala ho, may naalala lang po akong biro," wika ko pa muli nang tila wala pa ring nainti
Drifted to you Chapter 36
"Cheers to me!" tumatawang wika ni Raz.Nakarating kami sa rest house namin sa Tagaytay at dito na lang din nagpalipas ng gabi. Alas onse pa lamang ng gabi ay tila lasing na si Raz. Ang mga mata niya ay namumungay na at bahagya pang kumukumpas ang kamay na animo'y isang guro sa musika na nagtuturo ng tamang taas at baba ng nota. Napailing na lang ako."Matulog na tayo, may tama ka na yata," nangingiti pa rin na wika ko. Kanina pagkarating namin dito ay nag-ikot-ikot lang kami saglit sa paligid. Maingay si Raz kanina at maraming kwento kaya medyo nawala din ang mga iniisip ko kanina."Hindi ako lasing! Walang matutulog! Dadamayan kita, alam kong nababalisa ka." Humagikgik siya ng mahina. "Syimpre nakita mo kanina ang ex mo."Nailing muli ako nang muli na namang napasok sa usapan ang hindi na dapat pang pag-usapan. Ngumiti lalo si Raz, halata talaga na lasing na siya. Paano ba naman kasi, ginawa niya ng tubig ang wine habang nagkukwento ka
Drifted to you Chapter 35
Napakurap ako ng tatlong ulit bago muling iniling ng tatlong ulit din ang aking ulo. Pinilit kong ibalik ang konsentrasyon ko sa sinusulat ko ngunit tila yata ayaw ng dumalaw ng sandaling kapayapaan ang aking isipan."Interesado pala sa libro mo si Quirou.""Interesado pala sa libro mo si Quirou.""Interesado pala sa libro mo si Quirou."Parang sirang plaka na nagpabalik-balik sa aking isipan ang sinabi ni Raz. Dapat ay matuwa ako at hindi na lang gawing big deal pa ang bagay na ito ngunit tila yata ayaw ng mapayapa ng aking isip. Paulit-ulit talaga sa pagbulong ang mga salitang iyon sa aking isipan.Paano ba magpanggap na hindi ako naaapektuhan? Paano ba ako magpapanggap sa aking sarili? Paano ko ba iisipin na wala lamang iyon? Paano ako magsusulat ulit ngayon ng ganito ka-hindi payapa ang aking isipan? Hay Quirou!Pinilig ko ang aking ulo sa kaliwa saka tuluyang nagdesisyon na iwan na lamang ang aking ginagawa. Tiniklop ko ang
Drifted to you Chapter 34
Unti-unti ng kumakalat ang dilim sa paligid ngunit ang aking isipan ay naglalakbay pa rin. Kayganda ng pagkalat ng kulay kahel na liwanag sa nagdidilim na kalangitan, nagliliparan na rin ang mga ibon sa himpapawid at maingay ang pagaspas ng tubig sa batis. Tinapik ko ng mahina ang aking pisngi, dinadala na naman kasi ako ng aking imahinasyon sa nakalakihan kong kapaligiran. Ang nakikita ng aking mga mata sa ngayon ay ang madalang na pagdaan ng mga sasakyan sa subdibisyon namin, ang mga sasakyang iyon ay pag-aari ng mga taong naninirahan sa subdibisyon na ito. Nawala ang aking atensyon sa labas ng bahay dahil sa masuyong pagkausap sa akin ng isang nilalang."Hija, nag-enroll ka na ba sa unibersidad na gusto mo?" tanong sa akin ni mama Ingrid.Dalawang taon na ang nakakalipas at magko-kolehiyo na ako. Sa edad na labing siyam ay tutungtong na ako sa unang taon ko sa unibersidad, ngunit hindi ko pa rin alam kung paano ko sasabihin kay papa at mama Ingrid na hin
Drifted to you Chapter 33
Makalipas ang ilang araw na pamamalagi ko sa condo ni Saemont ay naisipan ko na rin sa wakas na labhan ang bag ko. Nilabas ko ang mga gamit roon at siniguradong wala ng nakalagay pa ngunit may nahila akong isang sobre sa bulsa ng bag ko.Tila pamilyar sa akin ang sobreng ito, parang nakita ko na ito noon. Hindi ko lang maalala kung saan at kailan pero parang— isang mapait na ngiti ang kumawala sa aking mga labi nang malinaw na maalala ko ang pinagmulan ng sobreng ito. Ito ang bigay ni tita na galing daw kay mama.Makapal ang sobre, halatang pera ang laman. Kahit di ko na buksan ay sigurado na ako. Huminga ako ng malalim, gagastusin ko ba ito? Habang nag-iisip ay tuluyan ko ng binuksan ang sobre at halos manlaki lang ang mata ko sa gulat nang tumambad sa akin ang lilibuhing pera. Saan galing ni mama 'to? Paano niya ako nabigyan ng ganitong halaga?Napansin ko rin ang isang liham na maayos na nakatupi sa tabi ng mga pera. Hinila ko iyon at tiniti
Drifted to you Chapter 32
Madilim na nang magising ako ngunit maingay pa rin ang paligid. Marahil ay katatapos pa lang mamaalam ng haring araw kaya tila nagsasaya at nag-iingay pa ang iilan. Gayunpaman ay naririnig ko na ang huni ng mga panggabing ibon, kasabay ng mga iyon ang sigawan ng mga batang naglalaro sa labas. Maingay na ngunit ramdam ko pa rin ang kirot sa aking dibdib. Bakit ganoon? Sa mga napapanood at nababasa kong ilang kwento ay nawawala pansamantala ang sakit matapos ang sandaling pagkatulog ngunit bakit ang sa akin ay tila malinaw pa rin ang sakit? Nalalasahan ko pa rin ang pait ng mga pangyayaring inasahan man o hindi ay di ko napaghandaan. Isang malalim na buntong hininga ang kumawala sa aking labi. Wala akong katabi. Wala pa si Jai. Tila wala ring nag-iingay sa loob ng bahay. Wala rin marahil tao sa labas. Mabilis ang naging paghakbang ko para suriin kung tama ba ang aking hinala. Napangiti ako nang mapansin ko na mag-isa nga lang ako. Agad kong kinuha a
Drifted to you Chapter 31
Posible ka pa rin palang mabasag kahit pinaghandaan mo na ang isang pangyayari. Hindi man inaasahan ang pagkikita namin ngunit ang aming pagtatapos ay tila nakatakda ng mangyari. Nanlamig siya, nawalan ng gana, at nawalan ng oras sa akin. Hindi niya natupad ang mga sinabi niya, hindi siya nanatili. Ang dating liwanag na hatid niya sa madilim kong mundo ay unti-unting lumabnaw, nawalan ng liwanag, naging normal na kulay, at tila isa na lamang palamuti sa ulap kagaya ng karamihan. Nagbago siya. Napayuko ako. Mabigat ang aking dibdib, at may impit na hikbing nagtago sa likod ng ingay ng mga kulisap. Tapos na kami ni Quirou. 'Yon na ang maaaring maging huli naming pagtatagpo. Mahigpit kong hinawakan ang aking saya, nilukot ang laylayan at tila doon humugot ng lakas sa patuloy na pagluha. Nang iwan ko siya ay hindi na ako lumingon pa, kinumbinsi ko ang sarili kong huwag na siyang lingunin kahit ang totoo ay gusto kong bumalik at makiusap sa kaniya na ayusin na
Drifted to you Chapter 30
Makulimlim ang kalangitan nang magising ako. Agad akong kumilos ngunit medyo nagulat ako dahil wala na si Jai sa aking tabi. Nauna na pala siyang bumangon. Agad kong niligpit ang mga dapat ligpitin at iniwan ng malinis ang kaniyang silid. Paglabas ko pa lang ay si mama na agad ang nabungaran ko. Nagkakape siya habang nakatingin sa kawalan, malalim ang iniisip. Sabagay, sa mga nangyari sa amin ay sino nga ba ang hindi mapapahinga ng malalim. Mahirap pakalmahin ang mga salita kapag nagsimula na ito sa pagsayaw sa ating isipan. Matapos sumimsim si mama sa kaniyang kape ay lumapit na ako sa kaniya at hinila ang isa pang silya para makatabi umupo sa tabi niya. Naagaw ko ang atensyon niya kaya napalingon siya sa akin. "Bakit po?" tanong ko nang mapansing hindi pa rin siya tumigil sa pagtitig sa akin ng mariin. Huminga siya ng malalim bago nag-iwas ng mga mata. Ngumiti siya, iyong uri ng ngiti na hindi ko pa nakita sa kaniya sa buong
Drifted to you Chapter 29
Napatingin ako kay mama na tulala pa rin ngayon, ang mga mata niya ay mugto na sa kakaiyak. Hindi rin ako makapaniwala na magagawa ni tito na gawin ito kay mama, na itapon na lang basta palabas sa bahay na pareho naman nilang pinundar."Tita Mira, Sierra, kumain na muna kayo," wika ni Jai.Tiningnan lang siya ni mama, at tila hindi interesado sa sinabi ng huli at muling binalik ang atensyon sa pagtitig sa kawalan."Mamaya na lang siguro, Jai. Busog pa rin naman kami," nakangiting sagot ko kay Jai.Nang initsa kami ni tito sa labas ay ilang minuto pa kami doon. Sa bilis ng pangyayari ay parang di rin namin mawari kung totoo nga ba iyon o isang hindi magandang panaginip lang.Napatingin din ako sa kawalan sa lungkot.Wala pa sana kaming balak na umalis doon ni mama, at baka lumambot pa ang puso ni tito at pabalikin kami sa loob ng bahay, ngunit hindi na nangyari pa ang inaasahan namin.Medyo mas
