(Secretary Lee POV)
“May nangyari ba sa inyo na di maganda?”
“Ma, nasa kalagitnaan po ako nang. trabaho ko nga—.” Natigilan ako dahil parang may naririnig ako na…“Sige na Ma.” na siyang ibinaba ko. Hinahanap ang boses kung saan nagmumula. Parang merong sinasakal na di makasigaw.
Dugo… Mga patak nang dugo.
Sinundan ko ang mangilan-ngilan na patak nang dugo. Hangang sa hinatid ako nito sa tambakan nang basurahan. Gumalaw ang nakasarang container. Di na ako nagdalawang isip na buksan ito.
Ngunit… ang bumungad sa akin…
Ang pilit na sumisigaw na si Mitchelle ngunit di makawala ang boses niya dahil sa ducktape na ginamit para isara ang bibig niya.
Daglian ko siyang inilabas sa container. Ngunit nang mailabas ko at inalis ang tape sa bibig nito…
“Mike…” mahina niyang nabangit ang pangalan ko. Tumulo na sa p
(Secretary Lee POV)Walang magawa ang mga pulis sa nangyayari dahil hinarang na ito ng mga tauhan ni Master Cedrick.Ngunit nagsidatingan ang mga tauhan ni Haiden at rambulan na nga ang nangyayari. Di na rin napaawat si Rhio sa ginagawa niya. Nagkakagulo na ang boung lugar. Sa gigil ko din kay Haiden, natitiyak kong Masisira ang mukha niya sa akin!Kaya bumagsak ulit ito sa sahig na duguan na nga ang pagmumukha niya. bakit di niya gamitin ang kamao niya? Tss!Nagulat na lamang ako ng pigilan niya ang kamay ko. Saka itinulak ako. Aba, lalaban na siya. Wala kaming paki-alam kung wala nga kami sa sarili naming territoryo!Bago pa man nga makatayo si Haiden, bumagsak ulit ito dahil kay Master Cedrick.Sa gigil ni Master Cedrick, hinila nito ang kwelyo at ginulpi nang kanyang kamao ang mukha ni Haiden. Na ni minsan di ko ito nakitang ginamit ang kamao niya.Pinigilan na siya nang ilang Pulis, saka naman ako nagulat dahil m
(Monina POV)“Ate!”Tumango ako sa kanilang dalawa.“Deserve natin magkaroon nang normal at tahimik na buhay. Wala nang sino man sa atin ang mangugulo. Oo, parang sinasabi ko lang sa inyo na talikuran natin na mabigyan nang hustisya ang pagkamatay ni Carolina. Dahil wala naman tayong kalaban-laban sa kanila.” Yun ang katotohanan na kailangan nila malaman.“Ate, handa tayong pakingan nang autoridad.” Umiling ako.“Alam niyo ba kung bakit ito nangyayari sa atin? Si Papa. Oo si Papa, pagkatapos niya mag-ala bayani noon. Heto yung nangyayari sa buhay natin. Tapos nang lumaon nga nakalimutan ang kabayanihan niyang ginawa. Ano ngayon? Siya pa yung nasa panganib at tayo, dahil nga pinabayaan lang tayo nang ganito!” na siyang nahihilo na naman ako.“Ate.”“Hayaan niyo na ang kapatid niyo magpahinga.” si Matt.Nagkatitiga
(Monina POV)“Saan mo kami dadalhin Rhoa?” huling tanong ko sa kanya. Ngunit di man lang niya ako sinagot.Hangang sa itinigil ni Rhoa sa isang tahimik na kalsada ang sasakyan. Gabi na. Di ko namalayan ang takbo ng oras. Napakarami ng nangyari ngayon.“Ginagawa ko lang ang huling utos ni Master Cedrick para sayo Monina.”Napabuntong-hininga ako. Sinubukan ko ngang buksan ang pinto nang sasakyan. Bukas naman. Ibig lang sabihin nito, hangang dito na nga lang ang tungkol sa amin ni Cedrick.Lumabas na ako na siyang ikinasunod nang dalawa kong kapatid.Binuksan ni Rhoa ang bintana nang sasakyan.“Huling araw na ata kita makikita, diba Monina?” Tumango ako.“Ikaklaro ko lang sayo. Walang kinalaman si Master Cedrick kung ano pa ang mangyayari sa inyo simula ngayon. Bukas ililibing ang kapatid niyo sa himlayan nang inyong ina. May susundo sa inyo. Yun na lang d
(Monina POV)Bakit parang bigla ako dito yung naging masamang kapatid?Bakit parang ako pa itong naging masama sa harapan nang dalawa kong kapatid? Gusto ko lang naman sagipin ang buhay nila.Sumusobra na ba ako?Mali ba ang ginagawa ko?Sila nga ang iniisip ko diba?!Inihakbang ko ang aking mga paa para sundan sila. Nagmamadali para mahabol sila. Nang biglang suminag sa aking paningin ang maliwanag na ilaw ng sasakyan. Kaya napapikit ako.Sa aking pagmulat, halos mawala ang isipan ko sa katinuan. Parang nanaginip lang ako. Binabangungot na siyang parang parusa sa akin. Kung bangungot man ito… Kung maari lang gisingin niyo na ako!“Catriona! Caroline!” siyang sigaw ko na ikinatakbo nang aking mga paa dahil nakahandusay sa kalsada ang mga kapatid ko!Nanginginig ang katawan ko. HINDI! GUSTO KO NA TALAGANG MAGISING SA BANGUNGOT NA ITO! DI ITO MAARI!(Vanessa POV)
(Vanessa POV)Pinangatawan ko ang maging ina sa bata. Pinakita ko sa lahat na meron nga akong ginintuang puso.Pero… napamulat ako sa katotohanan kung paano kumilos ang mundong ito. Unti -unting naging bato ang puso ko. Lalo na nang mabalitaan ko na tuluyan na ngang nakalimutan ata ni Cedrick kung sino ako sa buhay niya.Kaya isang araw nagpakita na ako sa kanya. Saka di na nga maganda ang nangyayari kay Adrian.Noong makita ko ulit siya personal nakaramdam ako nang panghihinayang. Dahil siguro sa babaeng umaaligid sa kanya.Pinatagal ko pa nang sampung taon bago ko simulan ang laro ko kay Cedrick. Anong binabalak ko noon?Tss.Hahanapin niya ako? At kapag nalaman niyang buhay ako, mananabik siyang makita ulit ako. Diba? Plano na makukuha ko sana ang puso ni Cedrick. Pero… sira ulo din pala ako.Tanga.Ako ang mawawalan dahil sa ginagawa ko.Lumayo ako sa kanya at iti
(Monina POV)Umulan nang malakas habang sinusubukan kong tawagin ang mga pangalan ng kapatid ko. Pinapaligiran na ako ngayon ng mga tao. Yakap-yakap ko ang duguang ulo ng kapatid ko.Hayop ang gumawa nito sa kanila!Namalayan ko na lang may tumayo sa akin. Pumapalag pa ako ng damputin nga ang katawan ng mga kapatid ko. Siyang may yumakap sa akin at nakilala ko ang boses nito.“Di… di ko iha alam ang sasabihin ko sayo….” Si Tiya Linda.“Di ko alam.”“Sabihin niyo sa akin, panaginip lang ang lahat ng to. Please lang po!” Saka niyakap ako nito nang mahigpit.(Cedrick POV)Tuluyan na nila akong ikinulong sa selda. Alam kong oras lang ang kailangan nila para ipakita sa publiko na gumagana parin ang pantay na pagtingin ng gobyerno sa mga tao. Pero hindi. Alam kong malaki ang perang ipi
(Secretary Lee POV)Si Mitchelle nagkamali siya nang piniling kampihan.Bakit Mitchelle? Binigay ko lahat sayo. O sadyang ginamit mo lang din ako para nga magpakalayo-layo sa hagupit ng tunay na mundo.So, I'll be happy since ginamit mo na lang din naman ako para maging maligaya ka sa mundong ito.Ngunit di ako papaya na ako ang ituturo nilang pumatay sayo.“Sir.” Umangat ang paningin ko. Isa sa assistant ko. Saka napayuko ito ng makita ang presensya din ni Master Cedrick sa loob ng kulungan.Mga mata ng assistant ko, hindi magandang balita ang sasabihin nito sa akin. Parang pinagpapawisan na ng malamig.Huwag kayong duwag.“Kailan kami dito lalabas?” Siyang inunahan ko na nga tanungin ito.“Sir Lee, inaayos na namin ang lahat para mabayaran ang mga naririto. Ang kompanya ng mga taga media. Tauhan ni Doctor Haiden at ilan pang maaring magsalita. Kung d
(Secretary Lee POV)“Sir Lee.” Di parin umaalis sa harapan ko ang aking assistant. “Meron akong kailangan sabihin.” Titig ko diretso sa kanyang mga mata. Mga mata na siyang kinakabahan sa maari pang mangyari kapag narinig ko nga ang sasabihin niya sa akin. Naiyuko niya ang paningin sa akin.Kung nahihirapan ako kay Master Cedrick ihatid ang di kaaya-ayang balita sa tenga, ang mga tauhan ko din, yun din ang nararamdaman nila.“Ano yun?”“Si Young Master Adrian, wala na.” Napakisapmata ako. Tipong di ko narinig ang sinabi niya.“Paki-ulit nang sinabi mo.”“Ngayon ko lang din ito nakuhang balita. Wala na po si Young master Adrian.”Kaya naman ang pagluluksa ko kay Mitchelle biglang napalitan nang takot. Ang takot na parang ipinasa din sa akin ng kaharap ko ngayon. Madaming tanong ang gustong kumawala sa bibig ko ngunit… iniis
(Cedrick POV's)“Is it your will thar Monica and Bianca, should be baptized in the faith of the Church, which we have all professed with you?” tanong ng pari sa amin ni Monina.Sa likuran namin ang mga ninong at ninang nito. Syempre di na mawawala ang mga kapatid namin ni Monina na nagpapaligsahan kung sino na naman ba ang magiging paboritong Uncle ng anak namin.Haist. Nang dahil sa kanila, nagiging spoiled ang mga anak ko.Monica and Bianca?Yeah, you heard it right, after several months ipinanganak na ni Monina ang dalawa naming princessa. At wag niyo na akong tatanungin kung sino ba ang nagpangalan sa kanila.“It is.” sagot namin ni Monina sa pari.“Monica and Bianca, I baptized both of you in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy spirit.”Nakangiti kami ni Monina sa isat-isa.“You were God's Work of Art.”
(Vanessa POV)Nabitiwan ko ang isang pingan, ng marinig ko nga sa aking kasamahan na buntis na naman si Monina.Limang taon na ang nakalipas. Sinusubukan ko hanapin ang kaligayahan ko, ngunit talagang nakatali ako sa kanila. Gusto ko man kalimutan na silang lahat ngunit ginugulo parin ako ng isipan ko na ako dapat ang nasa katayuan ni Monina.“Anong nangyari Vivian?” pati pangalan ko binago ko.Tinalikuran ko lamang sa akin ang nagtatanong. Hinubad ang apron, saka pinalipad ito sa manager na puputak sana ang bibig.“Vivian!” sigaw nito sa akin. At sa inis ko kinuha ko ang kutsilyo.Nagsi-abante sila. Ngumiti ako. Sa loob ng limang taon nakakamiss din pala ang manakot. Ang pagkatao ko na kaya ko din itago sa mahabang panahon.“Bruha ka talaga!” saka ko itinusok sa mesa ang kutsilyo. Ngumisi sa kanila at dumiretso sa locker room at hinablot ko lah
(Monina POV)“Can we take Daddy's share?”“At yun kung ayaw mong ma-diabetes nito ang mga anak natin.” Lapag ko ng cake niya sa harapan.“Ever since babies di pa nakatikim ng cake si Daddy.”“It's delicious Dad.”“Whatever. Wag niyo laging kinakampihan ang Mommy niyo. Traydor din yan.” Ngumiti nga ako dito na medyo nasusupend ako dahil ang tagal tikman ni Cedrick. O kahit man lang itusok yung tinidor niya.“Ang laki ng hating yan Monina.”“Di mo naman uubusin.”“Di mo na ako kilala?” ang taong ayaw magsayang ng pagkain.“Just dig it Daddy! Mom, have a treasure with it.”Yun lang napatitig ako sa pinakamakulit na si Aaron. Batang to… kakampi ng Daddy niya.“Opsss. Sorry Mommy.”“Treasure? A ring
(Monina POV)Nagdalawang isip pa si Papa. Tumango ako sa kanya sabay ngiti dito. Atleast kung kapatid ko nga si Haiden, meron akong kapatid na sasapak kay Cedrick. Pero alam ko na di naman yun mangyayari.Saka minsan okey lang bigyan ng pagkakataon na magbago ang isang tao. Nasa processo sila ng buhay nila na kailangan natin gabayan para maging isang mabuti. Dahil habang meron pa tayong hininga, sinasabi ko nga meron pa tayong pag-asa.Hinayaan ni Papa na alalayan siya ni Haiden. Lahat kami nakatitig sa kanya pwera lang sa mga babies namin ni Cedrick na ang gagaslaw. Hahaha.“Relaxs di ko papatayin ang tatay ni Monina.” napansin ata ni Haiden.”But I want to know anong ginagawa ng Daddy ko sa picture?”Naka pause ang larawan ng apat na magkakaibigan. Ibig sabihin yung isang lalaking nakaupo sa likuran ni Mama na ang aura nito parang si Haiden. Sabi nga niya, tatay niya ito.&nbs
(Haiden POV)Aither bring me a bouquet of Tulips. Such a gay, but kung galing sa kapatid ko, sure I accept it.“Uncle Haiden, Mom and Dad once said to me that you are a bad guy.”Napabuntong hininga na lamang ako. It hurt me somehow, pero totoo naman talaga yun. I hope di ko yun ginawa.“But we don't believe them. You're the best uncle than Uncle Dominic because you gave us a lot of toys.”Napangiti ako.“This bouquet of Tulips, according to our Mom. It represents rebirth and charity. Rebirth because according to our parents, you change a lot for good. Charity because you learn how to give love. And we receive a plenty of toys.”Kid, toys are nothing for me, but if it can uplift a child heart, walang halaga ng salapi ang makakatapat ng kaligayahan na nakikita sa mga mata nila.“Thank you, Uncle Haiden.”'Cause w
(Secretary Lee POV)I never thought na, nang dahil sa kanila makikilala ko din si Cedrick. Sila ang nag-recommenda sa akin bilang secretarya sa buhay nito.Tiwalang-tiwala sa mga kakayanan ko. Kahit wala ngang ibubuga ang katawan ko. Magaling lang sa putukan ng baril, pero kung sparing na, wala ako riyan.Ngumiti si Rhoa sa akin. Si Rhio na natiling nakasandal sa dingding. Wala na siyang paki-alam sa pag-sasama naming dalawa at sa huli napatunayan ko din kahit paano na kaya kong ipaglaban si Rhoa.At sa ningning ng mga mata ngayon ng boss namin at asawa nitong si Monina, nagagalak ako na meron nga akong nai-ambag para maging ganito kasaya ang pagsasama nila.Miss Monina and Master Cedrick, alam kong naging inspirasyon kayo ng mga taong nakakakilala sa inyo. Ipagpatuloy lang ninyo ang walang katapusan na pagmamahalan.Sometimes the world was on our side, Sometimes it wasn't fair
(Cedrick POV)Nang dumating ang isang sasakyan, at ang inilabas ang ama ni Monina. Agad akong lumapit at tumulong sa pag-alalay dito.Napa-mano ang anak namin sa lolo nila, at kasama na doon ang kapatid ko.Monina, ano pa ang ginagawa niyo riyan? Andito na ang tatay mo.Napatitig ako kay Mike na inilayo ang paningin sa akin. Saka napalingon na lamang ako ng may mga yapak akong narinig. Agad nagsitakbuhan ang mga anak ko dahil…“Uncle Haiden!” siyang napasenyas ako sa tauhan ko na ano ang iniisip ng asawa ko sa tatay niya at Haiden? Di ba niya alam na…Ngunit napayuko na lamang ako ng nagkatitigan silang dalawa.Napaatras dito ang ama ni Monina. Ako na mismo ang tumitig kay Haiden.Kung ano man ang binabalak ng kapatid niya sana naman hindi masira dito.Ngumisi na lamang na parang demonyo ulit si Haiden sa tatay ni Monina.Di talaga mapagsabih
(Dominic POV)After five years…Nang makalabas ako sa sasakyan ko. Sa labas pa lang ng bahay ng kapatid ko, maririnig mo na ang hagikhik ng mga pamangkin ko.Inilabas ko ang mga pasalubong ko dito. Nang may dumating na sasakyan at napangisi ako dahil sinalubong siya ng kanyang mga tauhan. Sino pa ba? Si Cedrick.“Makakatulog ka ba niyan?” Dahil halatang nagsagawa na naman ito ng magdamagang operasyon.“Kailan ka dumating?” Balik na tanong nito sa akin. Saka nailabas ko na ang mahabang kahon na isa sa mga pasalubong ko nga sa mga anak niya.At ayan sa wakas nagkusa ang mga tauhan niya na tulungan ako. Tss.“Kung ako sayo, tangapin mo na ang trabaho na maging director ng kompanya natin!”Yun napipikon siya sa akin tungkol sa bagay na yan.Ngumiti lamang ako dito.“Kaya mo na yan bro.” Tapik ko
(Rhoa POV)Nagkukubli pa ako sa likuran ng mga doctor ni Mike. Nagkunwaring nurse sa tabi nito para di ako mapansin.At ang gago nakangiti pa sa mga doctor habang ipinapaliwanag sa kanya na isang buwan siyang mabubulok dito sa hospital.“It's fine as soon na ang future bride ko ang mag-aalaga sa akin dito.” Na namalayan ko na lang nakatitig na siya sa aking mga mata. Nakilala niya ako?Nagkunwari akong snub lang siya sa sinabi nito. Saka taas kilay kong sinabi sa kanya bilang nurse nito na…“Walang future bride na maaring bumisita sayo dito.”“Dahil siya ang mag-aalaga sa akin diba Rhoa?” Inalis ko na ang face mask ko.“Bakit ako ang mag-aalaga sayo?! Kasalanan mo yan. Pasucidal effect ka.”Ngumiti siya sa akin. Baliw ang lalaking to. Kahit na ang amo nga niya terror. He can manage to smile parin. Sarap sikuhin.&n