SA APAT NA TAON nilang pagsasama ay kabisado na ni Louie kung sa paanong paraan hahawakan si Zia. Kung saan ang kiliti nito upang tuluyang bumigay sa kanya.Naging mas mapangahas pa nga si Louie nang magpatay sindi ang ilaw sa labas ng apartment. Marahan at puno ng init ang bawat haplos niya sa hita ni Zia habang ang isang kamay ay minamasahe ang malulusog nitong dibdib.Nanghina ang tuhod ni Zia at tuluyang napasandal sa katawan ni Louie. Sa malalim at tahimik na gabi ay maririnig ang kinakapos niyang hininga na kahit anong kagat niya sa ibabang labi ay kusa pa ring kumakawala ang ungol.At nang humaplos ang kamay ni Louie sa undergarments ni Zia ay tila natauhan naman ito.“T-Tama na!” Ngunit masiyadong mahina si Zia para itulak ito. Kaya mas idiniin pa siya ni Louie sa pader.Kilabot ang naramdaman ni Zia nang dumampi ang labi nito sa kanyang tenga. “Umamin ka nga. Ipinagpalit mo na ba ang doctor na ‘yun sa’kin?” ani Louie.Na
HABANG naglalakad pabalik sa apartment ay hindi maiwasang manginig ng tuhod ni Zia. Sandali siyang tumigil at kinalma ang sarili hanggang sa muling nagpatuloy pauwi. Hindi pa umaalis ang kotse ni Louie at ayaw niyang mapansin nitong kabado siya. Kinikilabutan man dahil sa haplos nitong nanunuot pa rin sa kanyang balat ay nagpakatatag si Zia. Nang makarating sa pinto ay sakto namang may tumawag sa kanyang pangalan. Paglingunin ay nabigla siya nang makita ang kaibigan, si Lindsay. “P-Pa’no mo nalaman ang lugar na ‘to?” ani Zia. “Nagpunta ako sa ospital at nakausap si tita Maricar. Sinabi niya ‘tong address sa apartment.” Tumango-tango si Zia at binuksan ang pinto. Ngunit bago pumasok ay tinanaw niya muna kung naroon pa ba ang kotse ni Louie. Nakahinga siya nang wala na sa puwesto ang sasakyan. “Dumiretso kaagad ako sa ospital pagkagaling ko sa airport. May makakain ka ba riyan, gutom na kasi ako,” ani Lindsay saka sumunod dala ang luggage. Nang tuluyang makapasok ay natigilan si L
KUMATOK sa pinto si Alice saka maingat na pumasok sa opisina nang makitang may kausap si Louie sa cellphone.Gusto ni Alice i-report ang kasalukuyang ginagawa ni Zia bilang utos nito. Ngunit iyon na pala ang pinag-uusapan ni Louie at Lucia sa linya.“Hanggang kailan mo hahayaan si Zia sa ginagawa niya?” saad ng Ina. “Kung hindi ako nagkakamali ay kaibigan mo itong si Austin, ‘di ba? Kausapin mo siya tungkol kay Zia. At ito namang Lindsay? Ang balita ko ay hindi maganda ang reputasyon niya. Hindi mo dapat hinahayaang mapalapit si Zia sa ganitong klaseng tao,” litanya pa ni Lucia.“’Mmy, hindi ko hawak ang buhay ni Zia. Ni hindi na nga siya umuuwi, kaya anong magagawa ko?” iritado ngunit magalang pa rin na tugon ni Louie.Hindi naman naka-imik si Lucia dahil alam niya ang nangyayari. Magkaganoon man ay inaalala lang niya ang sasabihin ng ibang tao sa oras na may makaalam na nagtatrabaho ang manugang sa isang hotel. Ayaw niyang madungisan ang reputas
NANLALABO ang paningin at nahihilo na si Zia dahil sa epekto ng alak. Habang nakaalalay naman si Louie sa oras na mawalan ng malay ang asawa.Pareho nilang nilisan ang hotel at nagtungo sa parking-lot. Mas mainam na iuwi na niya si Zia. Nang maisakay sa kotse ay nagpumiglas ito habang kinakabit ang seat-belt.Bakas ang iritasyon sa mukha habang nakapikit. “Anong ginagawa mo? Ayokong sumama sa’yo! Hindi na ‘ko babalik!” ani Zia.Mataman naman itong tinitigan ni Louie na kahit gulo-gulo na ang buhok at pinagpapawisan ang noo ay hindi maikakailang maganda pa rin lalo na sa suot nitong dress. Naaakit siyang haplusin ang lantad at makinis nitong balikat.Hinapit niya sa may bewang si Zia at saka bumulong sa tenga, “Tingnan mo nga ‘tong ayos mo. Ganito ba ang matinong babaeng may asawa?”Nagmulat ng mata si Zia at sandaling tumitig kahit dumudoble ang paningin. Mayamaya pa ay pilit inaalis ang seatbelt na hindi naman hinayaan ni Louie.
KAKAIBA ang umagang iyon para kay Louie. Nitong mga nakaraang araw ay nasanay na siyang mag-isa sa kwarto. Ngunit sa pagmulat ng mata ay katabi niya sa kama si Zia na mahimbing ang tulog.Tinitigan niya ng ilang sandali ang maganda nitong mukha hanggang sa mapansin na tila may kakaiba. Mapula ang pisngi ni Zia na hindi normal sa natural nitong temperatura. Kaya nang salatin niya ang noo at leeg nito ay saka siya naalarma.Sobrang init ni Zia!Agad lumabas ng kwarto si Louie para utusan ang katulong. “Tawagan mo si doctor Lee, ngayon din!”“Ano pong sasabihin ko, Sir?”“Sabihin mong inaapoy ng lagnat si Zia kaya kumilos ka na’t tawagan siya!”Agad sumunod sa utos ang katulong. Matapos ay bumalik siya sa kwarto para samahan si Zia habang wala pa ang doctor.May ilang katulong ang sumunod para magdala ng kakailanganin habang hindi pa dumarating ang doctor. Pinunasan ng basang towel sa katawan si Zia upang mabawasan ang init
UMILING si Zia at kinuha ang mangkok. Kahit nanghihina ay hindi niya gugustuhing magpaasikaso kay Louie.Pakiramdam niya ay may kapalit sa bawat gawin nitong kabutihan.Inamoy niya muna ang lugaw saka sinimulang kainin. Masarap ang pagkakaluto kaya kahit walang gana ay naubos niya naman.Matapos ay napatingin kay Louie na malapi sa balcony at naninigarilyo. Hinahangin pa nga ang usok na bahagya niyang naamoy.Nalukot ang mukha niya sa baho ng sigarilyo.“T-Tapos na ‘kong kumain,” pahayag ni Zia.Lumingon si Louie. “Tumawag nga pala kanina si Lola at hinahanap ka. Kailan ka may libreng oras ng mabisita naman natin siya.”Hindi nakasagot si Zia. Mabait sa kanya si Esmeralda kaya hangga’t maaari ay ayaw niyang masaktan ito sa oras na malamang maghihiwalay na sila ni Louie…Ngunit hindi niya pwedeng patagalin ang lahat. Mas lalo lang silang mahihirapan.“Nasabi mo na ba kay Lola Esmeralda na magdi-divorce tayo?”“Wala akong balak sabihin. Alam mong kondisyon niya ngayon. At kahit maghiwala
TILA NATAUHAN naman si Zia at bumalik sa kasalukuyang nangyayari. Ipinilig ang ulo upang ialis sa isip ang mga bagay na dapat ay wala na siyang pakialam.Sandaling tumigil ang kotse nang magpula ang traffic light. Doon niya marahas na binawi ang braso sa mahigpit na pagkakahawak ni Louie.“W-Wala, saka ba’t ka ganyan? Lahat na lang ng gawin ko lagi kang may maling-akala.”Nanunuot ang titig ni Louie dahil hindi siya kumbinsido sa sinasabi nito lalo na nang mag-iwas ng tingin.Para sa kanya, habang tumatagal ay unti-unting nagbabago si Zia.Natatandaan niya noong bago pa lamang silang mag-asawa. Twenty years old pa noon si Zia ay grabe na ito magpakita ng pagmamahal sa kanya. Tuwing gabi pagkagaling sa trabaho ay lagi itong nagmamadali para salubungin siya, aasikasuhin ang pagkain at ipaghahanda pa ng pampaligo bago matulog.Act of service. Ito ang definition ni Zia ng love language.Inaalagaan ang taong mahal kahit nasasaktan na at iluluha na lamang ang sakit sa kalagitnaan ng gabi s
NABIGLA si Zia sa alok nito. Sa simula’t sapul ay hindi na maganda ang pakikitungo ni Michael sa kanya ng dahil sa kapatid nito.Kahit nagkaayos na sila noong nakaraan ay ayaw niya pa ring magpakampante kaya umatras siya. “Hindi na kailangan, ayokong makaabala,” tanggi niyaTumagal ang titig ni Michael hanggang sa tumango. “Okay, sige at may pupuntahan pa ako,” matapos makapagpaalam ay pinaandar na ang kotse palayo.Nakahinga naman nang maluwag si Zia matapos nitong umalis. Kahit friendly at maayos na ang pakikitungo nito sa kanya ay hindi niya maiwasang mailang. Para sa kanya ay mas mainam ng mag-ingat kaysa magsisi sa huli.Pero hindi niya inakalang muling magkukrus ang landas nila ni Michael.Kinagabihan kasi sa club ng Lopez hotel ay nakita niya itong nakikipagsiyahan kasama ang mga kaibigan. Puro mga lalake ang nasa grupo kabilang na si Austin. Hindi na lamang niya pinagtuunan ng pansin at tumuloy na sa pagtatrabaho.Samantalang nabaling naman ang tingin ni Michael sa stage nang
SA TANONG ay nagtaas lang ng kilay si Chris saka tumayo nang maayos upang maharap ito. “Ano bang dapat kung marinig?”“So, nakikinig ka nga sa pinag-uusapan namin?” balik tanong ni Shiela.Napabuntong-hininga si Chris. “Wala akong narinig. Sa tingin mo ba ay may maririnig ako sa layo kong ‘to sa pinto? Sumandal lang ako rito dahil ang sabi kanina ng katulong ay magkasama raw kayo ni Tita na umakyat. Kaya inisip ko na narito kayo kaya naghintay akong may lumabas,” mahabang paliwanag ni Chris.Hindi man kumbinsido ay hindi na lamang nag-react si Shiela. “At ba’t mo naman kami hinihintay?”“Tulog na tulog na sa kwarto si Archie at kailangan ko na rin umalis.” Saka napakamot sa likod ng ulo, tila nahihiya sa sasabihin. “Ang totoo ay gusto ko lang magpaalam.”“Pwede ka namang umalis na lang o ‘di kaya ay magpasabi sa katulong.”Hindi napigilan ni Chris na magtaas ng kilay. “Ayoko ng gano’n. Iyong bigla na lang aalis ng walang pasabi. Napakawalang-galang ng gano’n, nakakabastos.”Napakurap
NASA labas na sila ng paliparan pero hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak si Archie. “Papa, sama ka sa’min~” saad pa ng bata na humihikbi-hikbi habang ang maliit na kamay ay mahigpit na nakahawak sa damit ng Ama.Napabuntong-hininga naman si Chris, na may munting ngiti sa labi saka napasulyap kay Shiela. “Anong gagawin natin?” bulong niya.Nagkibit-balikat si Shiela. “May gagawin ka ba ngayong araw?”“May pupuntahan akong meeting kasama si Sarah pero pwede naman i-postpone dahil mas importante si Archie.”Namewang si Shiela saka nag-isip nang paraan. Kahit pa sabihin nitong ayos lang ay ayaw niya naman makaabala. “Archie, anak. Tumahan ka na, sasama na sa’tin si Papa,” pang-uuto niya pa sa anak.Agad naman naniwala ang bata at unti-unting tumigil sa pag-iyak pero mahigpit pa rin ang hawak sa damit ng Ama.Ilang sandali pa ay nakahabol na rin sina Evelyn, Aileen at Sarah. Ang dalaga ay tuloy-tuloy sa nakaparadang kotse.“Chris, tara na,” tawag pa nito.“Susunod na lang ako,” untag naman
NAINIS si Shiela nang hindi siya nito sinagot. "Narinig mo ba ako? Anong ginagawa mo rito?" balik tanong niya. "Sinusundan mo ba kami?" pang-aakusa niya pa.Si Chris na abala sa pakikipagkulitan sa anak ay biglang napalingon at nagtaas ng kilay. "Anong sinasabi mo? Pa'no ko naman 'yun magagawa? Tingin mo ba'y pinapasundan ko kayo? Pa'no ko naman 'yun gagawin kung bantay-sarado kayo."Napaisip si Shiela at napagtanto niyang tama ito. Paano naman nito magagawa silang sundan kung mahigpit ang security sa subdivision maging sa mansion. Bukod pa roon ay kahapon lang siya pumayag na sumama pabalik sa Cebu.Ngunit sa halip na aminin ang pagkakamali ay umiwas na lamang siya ng tingin.Pero hindi pa tapos si Chris na habang nakikipaglaro sa anak ay nagpatuloy sa pagsasalita, "Alam mo... dapat baguhin mo na ang ganyang ugali. Mabilis kang maghinala at mag-isip ng masama sa ibang tao dahil hindi ka marunong kumilatis ng tao."Napakunot-noo si Shiela saka ito tiningnan nang masama. "At ano naman
UMAGA pa lang ay pansin na sa mansion ang maya't mayang tawag ng mga hindi kilalang tao. May nagpapakilala na iba't ibang journalist na gustong makakuha ng panayam tungkol sa kaso ni Mario.Pero ang mas kinayayamutan ng mga katulong na sumasagot sa telepono ay iyong hindi naman nagsasalita at bigla-bigla na lang binababaan ng tawag. Parang pinaglalaruan lang sila.Kaya ng muling tumunog ang telepono ay pinag-utos na ni Evelyn na alisin ang koneskyon para wala ng makatawag.Hindi tuloy maiwasan ni Shiela na mabahala dahil maging ito na kalmado naman sa lahat ng oras ay nauubos na rin ang pasensya sa nangyayari.Pagdating ng tanghali, habang hinihintay ang pagbabalik ni Rolan para sabay-sabay na silang kumain ay ang mga tauhan naman sa labas ang napupurwisyo."Madam, tumawag po ang Guard at sinabing may gustong dumalaw sa inyo," sabi pa ng tauhan na nagbabantay sa labas."Sino naman?""Kamag-anak niyo raw po."Napakunot-noo naman si Evelyn. "Sinabi ba ang pangalan?""Hindi po, e."Mas l
NAKAPASOK na sa loob ng mansion si Mia nang mapansin niyang pababa ng hagdan si Evelyn. Matagal na panahon man ang lumipas pero hindi niya makakalimutan ang mukha nito."Welcome, Hija," pagbati ni Evelyn nang tuluyang makalapit.Tipid na pagtungo lang ang tinugon ni Mia. Wala na siyang kinikimkim na galit sa mga ito dahil alam na niyang si Mario talaga ang dahilan kaya naging kaawa-awa ang kapatid noong bata pa ito at napilitan silang magtago.Pero magkaganoon man ay hindi niya pa rin maiwasang maasiwa ngayong kaharap na ito."Maupo ka muna at pababa na rin si Shiela," ani Evelyn.Ilang sandali pa ay may dumating na katulong para mag-serve ng inumin. Nang mga sandaling iyon ay pababa na si Shiela na nang makita ang kapatid ay bigla siyang naluha.Sa kaunting panahon kasi ay pansin niya ang malaking pagbabago sa itsura ng kapatid. Parang tumanda ito kaysa sa huli niyang naaalala."Ate," aniya habang nakalahad ang dalawang kamay upang salubungin ito ng yakap. "Namiss kita nang sobra.""
MAGDAMAG na iniyak ni Shiela ang nalaman, na ginagamit lang siya ng Abuelo para sa pansariling interes, na ang kabutihan nito sa kanya ay hindi pala tunay. Kaya nang magising kinaumagahan ay mataas na ang sikat ng araw.Pagharap sa salamin ng banyo ay awang-awa siya sa sarili. Kulang na lang pumutok ang talukap ng namumugtong mga mata kaya makailang beses siyang naghilamos ng mukha hanggang sa may kumatok sa pinto."Ma'am, nandiyan po ba kayo?"Boses iyon ni Rona kaya sumagot siya sa namamaos na boses, "Oo!""Nandito na po pala ang pagkain niyo," anito.Magaling na si Shiela mula sa sakit pero kailangan niya pang magpahinga at sobra-sobra ang iyak niya kagabi. Saad pa ni Rona ay malaki ang epekto ng stress sa taong may sakit kaya naroon pa ito nag-aalaga para sa kanya.Paglabas ni Shiela sa banyo ay nakatungo lang siya at hindi ito tinitingnan dahil nahihiya siya sa itsura. "Sila Papa at tita Evelyn pala nasa baba?""Magkasama po ngayon si Ma'am Evelyn at si Archie pero si Sir Rolan p
SA PAG-IWAS ng tingin ni Mario ay mas lalo lang nitong pinatunayan na totoo ang ibinibintang sa kanya."Ba't hindi kayo magsalita, 'Lo?" may halong tampo sa tono ng boses ni Shiela.Nang mga sandaling iyon ay lumapit na ang mag-asawa. "Anong nangyayari, ba't ka nagagalit?" ani Rolan sa anak.Taas-baba ang dibdib ni Shiela dahil emosyonal na siya ng mga sandaling iyon. Sa huli ay tumayo siya at umatras. "Kung hindi niyo sasabihin sa'kin ngayon ang totoo ay kay Chris ko tatanungin lahat." Pagkatapos ay nag-walk-out na siya na kahit ilang beses tinawag ng ama at tuloy-tuloy lang siya sa paglayo.Nakabalik agad si Shiela sa parking lot at pagkasakay sa kotse ay tinanong ng driver, "Uuwi na po ba agad tayo, Miss?"Ang daming gumugulo sa isip ni Shiela ng mga oras na iyon. Hindi na niya alam kung sino ang paniniwalaan dahil ramdam niya naman na totoo ang ipinapakitang kabutihan ng Abuelo. Saksi ito sa pinagdaanan niya. Ito rin ang tumulong na tuluyan siyang maka-move on at muling magpatuloy
SA LAKAS ng sampal na pinadapo ni Shiela ay napaling sa ibang direksyon ang mukha ni Chris. May parang tusok-tusok itong naramdaman sa pisnging nakatikim ng palad nito. Medyo may kaunting tinis na tunog din siyang naririnig sa kaliwang tenga.Pero sa halip na magalit sa ginawang pananakit ni Shiela ay napaismid lang si Chris. "Oppss, nabisto agad ako." Saka hinimas-himas ang pisngi na nasaktan. "Ito ba ang pang-welcome mo sa'kin?" sarkasmo niyang tanong.Nanlisik naman ang mga mata ni Shiela saka ito pinagsususuntok sa dibdib. "Walanghiya ka! Anong kasalanang ginawa ni Lolo para gawin mo 'to?!"Nang una ay tinitiis lang ni Chris ang natatamong suntok nito hanggang sa tuluyan na niyang pigilan at mahigpit na hinawakan ang magkabila nitong braso. "Tumigil ka na! Tinatanong mo kung anong nagawa niyang mali?! 'Wag mo sabihing lumipas lang ang isang taon ay nakalimot ka na sa mga ginawa niya sa'kin, sa'tin?!"Sa narinig ay natauhan si Shiela. Napagtanto niya ang mga maling nagawa ng Abuelo
PARANG nakakita ng multo si Shiela sa sinabi nito. Hindi siya makapaniwala--mali. Hindi niya talaga mapaniwalaan dahil napaka-imposible iyong mangyari sa kanyang Abuelo."Sinong nagsabi sa'yo niyan?""Tinawagan po kami ng secretary at sinabing 'wag magpapapasok ng kahit sino, utos ni Senior. Wala rin pong pinapayagan na lumabas.""Pa'no ko mapupuntahan si Lolo kung hindi--" Natigilan si Shiela nang tumunog ang phone. Sa pag-aakalang emergency ay agad niyang kinuha sa bulsa para lang mag-alangan na sagutin ang tawag mula sa ama.Huminga muna siya nang malalim saka ito sinagot, "Hello, 'Pa?""Papunta pa lang kami sa hotel ng makatanggap ng tawag na hinuli ng pulis si Papa?" tukoy ni Rolan sa ama."Hindi ako pumunta kaya ngayon ko lang din po nalaman. Ang sabi ay sinugod siya sa ospital matapos atakihin, puntahan niyo po siya ngayon, 'Pa. Hindi rin po kasi ako makalabas dito dahil inutos ni Lolo na walang magpapapasok at lalabas--" Saka muling tiningnan ang gate. "Nakaharang po ang mga t