SA APAT NA TAON nilang pagsasama ay kabisado na ni Louie kung sa paanong paraan hahawakan si Zia. Kung saan ang kiliti nito upang tuluyang bumigay sa kanya.
Naging mas mapangahas pa nga si Louie nang magpatay sindi ang ilaw sa labas ng apartment. Marahan at puno ng init ang bawat haplos niya sa hita ni Zia habang ang isang kamay ay minamasahe ang malulusog nitong dibdib.Nanghina ang tuhod ni Zia at tuluyang napasandal sa katawan ni Louie. Sa malalim at tahimik na gabi ay maririnig ang kinakapos niyang hininga na kahit anong kagat niya sa ibabang labi ay kusa pa ring kumakawala ang ungol.At nang humaplos ang kamay ni Louie sa undergarments ni Zia ay tila natauhan naman ito.“T-Tama na!” Ngunit masiyadong mahina si Zia para itulak ito. Kaya mas idiniin pa siya ni Louie sa pader.Kilabot ang naramdaman ni Zia nang dumampi ang labi nito sa kanyang tenga. “Umamin ka nga. Ipinagpalit mo na ba ang doctor na ‘yun sa’kin?” ani Louie.NaHABANG naglalakad pabalik sa apartment ay hindi maiwasang manginig ng tuhod ni Zia. Sandali siyang tumigil at kinalma ang sarili hanggang sa muling nagpatuloy pauwi. Hindi pa umaalis ang kotse ni Louie at ayaw niyang mapansin nitong kabado siya. Kinikilabutan man dahil sa haplos nitong nanunuot pa rin sa kanyang balat ay nagpakatatag si Zia. Nang makarating sa pinto ay sakto namang may tumawag sa kanyang pangalan. Paglingunin ay nabigla siya nang makita ang kaibigan, si Lindsay. “P-Pa’no mo nalaman ang lugar na ‘to?” ani Zia. “Nagpunta ako sa ospital at nakausap si tita Maricar. Sinabi niya ‘tong address sa apartment.” Tumango-tango si Zia at binuksan ang pinto. Ngunit bago pumasok ay tinanaw niya muna kung naroon pa ba ang kotse ni Louie. Nakahinga siya nang wala na sa puwesto ang sasakyan. “Dumiretso kaagad ako sa ospital pagkagaling ko sa airport. May makakain ka ba riyan, gutom na kasi ako,” ani Lindsay saka sumunod dala ang luggage. Nang tuluyang makapasok ay natigilan si L
KUMATOK sa pinto si Alice saka maingat na pumasok sa opisina nang makitang may kausap si Louie sa cellphone.Gusto ni Alice i-report ang kasalukuyang ginagawa ni Zia bilang utos nito. Ngunit iyon na pala ang pinag-uusapan ni Louie at Lucia sa linya.“Hanggang kailan mo hahayaan si Zia sa ginagawa niya?” saad ng Ina. “Kung hindi ako nagkakamali ay kaibigan mo itong si Austin, ‘di ba? Kausapin mo siya tungkol kay Zia. At ito namang Lindsay? Ang balita ko ay hindi maganda ang reputasyon niya. Hindi mo dapat hinahayaang mapalapit si Zia sa ganitong klaseng tao,” litanya pa ni Lucia.“’Mmy, hindi ko hawak ang buhay ni Zia. Ni hindi na nga siya umuuwi, kaya anong magagawa ko?” iritado ngunit magalang pa rin na tugon ni Louie.Hindi naman naka-imik si Lucia dahil alam niya ang nangyayari. Magkaganoon man ay inaalala lang niya ang sasabihin ng ibang tao sa oras na may makaalam na nagtatrabaho ang manugang sa isang hotel. Ayaw niyang madungisan ang reputas
NANLALABO ang paningin at nahihilo na si Zia dahil sa epekto ng alak. Habang nakaalalay naman si Louie sa oras na mawalan ng malay ang asawa.Pareho nilang nilisan ang hotel at nagtungo sa parking-lot. Mas mainam na iuwi na niya si Zia. Nang maisakay sa kotse ay nagpumiglas ito habang kinakabit ang seat-belt.Bakas ang iritasyon sa mukha habang nakapikit. “Anong ginagawa mo? Ayokong sumama sa’yo! Hindi na ‘ko babalik!” ani Zia.Mataman naman itong tinitigan ni Louie na kahit gulo-gulo na ang buhok at pinagpapawisan ang noo ay hindi maikakailang maganda pa rin lalo na sa suot nitong dress. Naaakit siyang haplusin ang lantad at makinis nitong balikat.Hinapit niya sa may bewang si Zia at saka bumulong sa tenga, “Tingnan mo nga ‘tong ayos mo. Ganito ba ang matinong babaeng may asawa?”Nagmulat ng mata si Zia at sandaling tumitig kahit dumudoble ang paningin. Mayamaya pa ay pilit inaalis ang seatbelt na hindi naman hinayaan ni Louie.
KAKAIBA ang umagang iyon para kay Louie. Nitong mga nakaraang araw ay nasanay na siyang mag-isa sa kwarto. Ngunit sa pagmulat ng mata ay katabi niya sa kama si Zia na mahimbing ang tulog.Tinitigan niya ng ilang sandali ang maganda nitong mukha hanggang sa mapansin na tila may kakaiba. Mapula ang pisngi ni Zia na hindi normal sa natural nitong temperatura. Kaya nang salatin niya ang noo at leeg nito ay saka siya naalarma.Sobrang init ni Zia!Agad lumabas ng kwarto si Louie para utusan ang katulong. “Tawagan mo si doctor Lee, ngayon din!”“Ano pong sasabihin ko, Sir?”“Sabihin mong inaapoy ng lagnat si Zia kaya kumilos ka na’t tawagan siya!”Agad sumunod sa utos ang katulong. Matapos ay bumalik siya sa kwarto para samahan si Zia habang wala pa ang doctor.May ilang katulong ang sumunod para magdala ng kakailanganin habang hindi pa dumarating ang doctor. Pinunasan ng basang towel sa katawan si Zia upang mabawasan ang init
UMILING si Zia at kinuha ang mangkok. Kahit nanghihina ay hindi niya gugustuhing magpaasikaso kay Louie.Pakiramdam niya ay may kapalit sa bawat gawin nitong kabutihan.Inamoy niya muna ang lugaw saka sinimulang kainin. Masarap ang pagkakaluto kaya kahit walang gana ay naubos niya naman.Matapos ay napatingin kay Louie na malapi sa balcony at naninigarilyo. Hinahangin pa nga ang usok na bahagya niyang naamoy.Nalukot ang mukha niya sa baho ng sigarilyo.“T-Tapos na ‘kong kumain,” pahayag ni Zia.Lumingon si Louie. “Tumawag nga pala kanina si Lola at hinahanap ka. Kailan ka may libreng oras ng mabisita naman natin siya.”Hindi nakasagot si Zia. Mabait sa kanya si Esmeralda kaya hangga’t maaari ay ayaw niyang masaktan ito sa oras na malamang maghihiwalay na sila ni Louie…Ngunit hindi niya pwedeng patagalin ang lahat. Mas lalo lang silang mahihirapan.“Nasabi mo na ba kay Lola Esmeralda na magdi-divorce tayo?”“Wala akong balak sabihin. Alam mong kondisyon niya ngayon. At kahit maghiwala
TILA NATAUHAN naman si Zia at bumalik sa kasalukuyang nangyayari. Ipinilig ang ulo upang ialis sa isip ang mga bagay na dapat ay wala na siyang pakialam.Sandaling tumigil ang kotse nang magpula ang traffic light. Doon niya marahas na binawi ang braso sa mahigpit na pagkakahawak ni Louie.“W-Wala, saka ba’t ka ganyan? Lahat na lang ng gawin ko lagi kang may maling-akala.”Nanunuot ang titig ni Louie dahil hindi siya kumbinsido sa sinasabi nito lalo na nang mag-iwas ng tingin.Para sa kanya, habang tumatagal ay unti-unting nagbabago si Zia.Natatandaan niya noong bago pa lamang silang mag-asawa. Twenty years old pa noon si Zia ay grabe na ito magpakita ng pagmamahal sa kanya. Tuwing gabi pagkagaling sa trabaho ay lagi itong nagmamadali para salubungin siya, aasikasuhin ang pagkain at ipaghahanda pa ng pampaligo bago matulog.Act of service. Ito ang definition ni Zia ng love language.Inaalagaan ang taong mahal kahit nasasaktan na at iluluha na lamang ang sakit sa kalagitnaan ng gabi s
NABIGLA si Zia sa alok nito. Sa simula’t sapul ay hindi na maganda ang pakikitungo ni Michael sa kanya ng dahil sa kapatid nito.Kahit nagkaayos na sila noong nakaraan ay ayaw niya pa ring magpakampante kaya umatras siya. “Hindi na kailangan, ayokong makaabala,” tanggi niyaTumagal ang titig ni Michael hanggang sa tumango. “Okay, sige at may pupuntahan pa ako,” matapos makapagpaalam ay pinaandar na ang kotse palayo.Nakahinga naman nang maluwag si Zia matapos nitong umalis. Kahit friendly at maayos na ang pakikitungo nito sa kanya ay hindi niya maiwasang mailang. Para sa kanya ay mas mainam ng mag-ingat kaysa magsisi sa huli.Pero hindi niya inakalang muling magkukrus ang landas nila ni Michael.Kinagabihan kasi sa club ng Lopez hotel ay nakita niya itong nakikipagsiyahan kasama ang mga kaibigan. Puro mga lalake ang nasa grupo kabilang na si Austin. Hindi na lamang niya pinagtuunan ng pansin at tumuloy na sa pagtatrabaho.Samantalang nabaling naman ang tingin ni Michael sa stage nang
ABALA ang mga katulong sa pag-serve ng pagkain para sa mag-asawa. Kasama nila sa dining-table si Esmeralda na masayang pinagmamasdan ang dalawang kumakain.Ang lahat ng pagkaing hinanda sa hapagkainan ay para talaga kina Louie at Zia. Mayroon pa ngang special na inumin para sa dalawa na makakatulong ‘daw’ para sa mag-asawang hindi pa nagkakaroon ng anak. Nagmula pa ang naturang inumin sa ibang bansa na pinabili pa ni Esmeralda. “A-Ano po ito, ‘La?” kuryusong tanong ni Zia nang ilapag ng katulong ang isang basong juice na medyo kulay itim ngunit kakaiba naman ang amoy. “Herbal medicine po ba ito?”Ngumiti muna nang ubod tamis si Esmeralda bago sumagot, “Maganda ‘yan sa kalusugan mo, Zia. Sige lang, inumin mo lang at ‘wag mo ng isipin ang amoy at lasa.”Napakurap si Zia. Nagdududang tinitigan ang naturang inumin.“’Wag mong inumin kung hindi mo gusto,” ani Louie.“Ano ka ba, apo! Sa ibang bansa ko pa ‘yan pinabili para magbuntis na siya!” nadulas na sabi ni Esmeralda.Nabigla naman si
MATAGAL bago sinagot ni Chris ang tawag, "Hello, Shiela, napatawag ka?""Totoo ba, na nagpunta riyan si Harry para makita si Lucas?""Oo," tipid na sagot ni Chris.Si Shiela na nakatingin sa salamin at nakikita ang sarili sa repleksyon ay hindi maiwasang mahabag."Bakit hindi mo sinabi sa'kin na magkapatid si Henry at Harry?""Sasabihin ko naman sa'yo pero gusto kong magkausap muna kayo ni Harry dahil iyon ang hiniling niya--""Kahit na! Sinabi mo sana sa'kin, hindi 'yung para akong tanga. Ibang tao ba 'ko sa'yo, Chris para ilihim mo sa'kin ang totoo?" sumbat niya."Hindi gano'n ang intensyon ko--""Kung ganito at mananatiling ganito ang lahat ay mas mabuti pang ituloy na natin ang annulment. Sawang-sawa na 'kong magmukhang tanga. Walang kaalam-alam sa mga nangyayari," ani Shiela."Nang dahil lang kay Harry ay nagkakaganyan ka? 'Wag mo sabihing may gusto ka sa kanya?" pang-aakusa pa ni Chris."Hindi tungkol sa kanya ang ikinasasama ko ng loob! Nasasaktan ako na inililihim mo sa'kin la
LUMIPAS ang mga araw na hindi na nagpupunta sa pastries shop si Harry.Noong una ay binalewala iyon ni Shiela pero habang tumatagal ay napapatanong na rin ang kapwa niya staff."Mukhang natakot ata ang customer natin sa asawa mo," komento ng isa nilang kasamahan na lalake. "Kung ako rin naman siguro ang nasa posisyon niya, paniguradong hindi na 'ko magpapakita--"Pinandilatan sabay siko naman ito ng kasamahan."'Yang bibig mo talaga, daig mo pa babae. Baka lang may inasikaso. Hindi lang naman dito sa shop umiikot ang mundo ng mga tao.""Naks, lalim no'n, a!" pagbibiro pa ng isa."Magsibalik na nga kayo sa trabaho, baka mapagalitan pa tayo ni Manager, kayo rin."Matapos iyong sabihin ng isa nilang kasamahan ay nagkanya-kanya na sa pagtatrabaho ang iba habang naiwan si Cory at Shiela."Ayos ka lang?" ani Cory.Tumango naman si Shiela. "Iniisip ko lang kasi na baka may nangyaring masama sa kanya. Mag-iisang linggo na siyang hindi nagagawi rito.""Concern ka ba sa kanya?""Oo naman, nagin
KAGABI ay nakatanggap siya ng tawag mula kay Benji. Sinabi nito ang tungkol sa totoong pagkatao ni Harry kaya ngayon ay sasadyain niya ito bago man lang umalis.Habang naglalakad ay may mga mangilan-ngilan na taong nakatambay sa labas. Tinitingnan si Chris na bagong dayo."May hinahanap ka, hijo?"Napalingon siya sa nagsalita. Isang matandang lalake na sa tingin niya ay nasa edad limampu pataas.Lumapit naman si Chris para ito ay kausapin. Sinabi niya ang pakay at tinuro naman nito ang daan patungo sa bahay ni Harry."Salamat po," aniya saka nagpatuloy.Ang sabi sa kanya ng matanda ay liliko siya sa maliit na eskinitang makikita sa pagitan ng asul na bahay.Nang gawin niya iyon ay natigilan siya. Sa liit ng eskinita ay halos isang tao lang ang kasiya. Magkaganoon man ay nagpatuloy siya.Hanggang sa marating ang maliit na bahay na halatang pinagtagpi-tagpi na lamang.Kumatok siya nang makailang-beses sa pinto pero walang sumasagot. Napaatras pa tuloy siya saka nagpalinga-linga sa palig
TATLONG ARAW nanatili sa Cebu si Chris at ang bata. Noong una ay masakit pa sa loob ni Shiela na iwan ang dalawa sa apartment dahil buong araw siyang magtatrabaho.Buti na lamang at nagpupunta si Chris kasama ang bata sa pastries shop pagsapit ng hapon. Diretso, tatlong araw nitong ginagawa.Umu-order ng inumin habang ang ibang staff na medyo libre ang oras ay nakikipaglaro sa bata.Na kung minsan pa nga ay tinutukso ng mga ito si Shiela, "Naghiwalay na ba talaga kayo, para namang hindi?""Oo," tipid na tugon ni Shiela dahil abala siya sa paghuhugas ng tasa at platito."Sayang naman kung gano'n. Ang gwapo ng asawa mo, mas magandang lalake kaysa kay Harry."Kunot-noo itong nilingon ni Shiela. "Anong sinasabi mo? Ba't nasali si Harry?"Nagkibit-balikat ito saka umalis.Habang ang isa pang kasamahan ay nanatili at nagkomento rin, "Parang hindi kayo naghiwalay, Ate. Ramdam ko kasing may feelings pa rin sa'yo ang asawa mo," anito dahil mas matanda ng ilang taon si Shiela."Ganyan lang tala
SA EKSPRESYON pa lang ni Chris ay alam na ni Shiela na magkakagulo. Kaya bago pa iyon mangyari ay pumagitna na siya sa dalawa.Asiwa niyang tiningnan si Harry. "Asawa ko nga pala, si Chris. Anak naman namin, si Archie." Sabay turo sa bata na nasa loob ng kotse.Bakas ang pagkabigla sa mukha ni Harry nang balingan nang tingin si Chris. "Hindi ko alam, pasensya na."Nagpalipat-lipat ang tingin ni Shiela sa dalawa hanggang sa lingunin si Cory."Sa tingin ko ay hindi na 'ko tutuloy," aniya."Bakit, may lakad kayo?" sabat naman ni Chris."Magsisimba sana kaming tatlo," tugon ni Shiela saka hinawakan ang kamay nitong kanina pa nakakuyom. Gusto niyang huminahon ang asawa dahil walang ginagawang masama si Harry.Lumambot naman ang tingin ni Chris at pinagsalikop ang kamay nilang dalawa ni Shiela. "Kung gano'n ay ba't 'di tayo magsimbang lahat?"Si Cory na kanina pa nanunuod at nakikiramdam ay pansin ang bigat ng hangin sa paligid simula nang dumating ang asawa ni Shiela. Pero ang mas ipinagta
MALIKOT ang mga mata ni Shiela ng mga sandaling iyon. Kung saan-saan na siya tumitingin dahil hindi niya alam kung anong sasabihin. Naa-awkward na siya sa harap ni Harry at gusto na nga sanang umalis pero nagsasalita pa ito, nagkukuwento ng kung ano-anong hindi na niya nasundan."Kung may gusto kang bilhin na damit ay may maire-recommend akong store na malapit dito. Quality at mura pa," ani Harry.Tumango-tango naman si Shiela. "Okay."Napatitig naman si Harry, ang ngiti sa labi ay biglang naglaho. Pansin na niyang naiilang ito kaya pasimple siyang nagpalinga-linga sa paligid."Ahm... may pupuntahan pa pala ako, nice meeting you ulit," aniya sabay turo sa direksyong hindi naman niya sigurado kung anong meron.Tumango lang si Shiela saka ito sinundan ng tingin habang papalayo. Wala naman siyang ginawang mali pero tila naging snob siya rito.Kaya matapos ang araw na iyon, sa tuwing nagpupunta sa pastries shop si Harry, umo-order ng inumin at cheesecake ay kinakausap niya ito para man la
NAKAUPO at nakasandal si Chris sa pader nang magising. Hindi niya namalayan na nakatulog pala siya sa pagbabantay ng shop.Madilim pa rin ang kalangitan at sobrang tahimik ng paligid. May mga huni ng insekto at alulong ng aso sa hindi kalayuan. Medyo nagmamanhid ang paa niya dahil sa posisyon kaya nag-inat-inat muna siya saka kinuha ang cellphone sa bulsa para tingnan ang oras.Pasado alas-tres ng madaling araw. Dalawang oras din siyang nakatulog sa ganoong posisyon, na hindi niya akalaing magagawa niya, epekto marahil ng alak na nainom.Nang muling tingnan ang cellphone ay may nag-missed calls pala, hindi niya napansin dahil naka-silent mode.Numero ng piloto sa private plane ni Louie. Hindi kasi siya pinayagang makasakay sa eroplano kaya gumawa na ng paraan si Louie upang matulungan siya.Doon lang din niya naalala na isang oras lang ang napag-usapan na maghihintay ang piloto at dapat ay bumalik siya sa tamang oras.Napaisip tuloy siya kung iniwan na ba siya nito, huwag naman sana d
NAKABALIK si Shiela bago pa man magsara ang pastries shop. Naabutan niyang kaunti na lamang ang customer saka nagliligpit na rin ang mga kasamahang staff.Agad siyang tumulong para mapabilis ang paglilinis."Day-off mo pa ngayon," pabirong sita ng staff na si Cory na siyang tumulong sa kanya para makapasok sa shop.Napangiti lang si Shiela saka naalala ang natuklasan ngayong araw. Kahit na planado ang pagtulong nito ay nakikita naman niyang mabait talaga si Cory. Ramdam niyang bukal talaga sa loob nitong tumulong kahit may kapalit."Salamat, a.""Para sa'n?" anito.Umiling siya. "Gusto ko lang magpasalamat sa ginawa mong pagtulong sa'kin noon."Napakunot-noo si Cory at nagtatakang tumingin. "Anong meron? Nagpapasalamat ka na naman sa'kin."Ngumiti lang ulit si Shiela saka pinagpatuloy ang ginagawa.Ilang sandali pa ay wala ng customer at nagpapaalam na ang mga staff na uuwi na. Dahil si Shiela ang maiiwan ay siya na ang tumapos sa paglilinis."Close na po kami ngayong gabi, Ma'am."Iy
MAGKASAMA na dumating si Chris at Louie sa bar kung saan ang napiling venue ng pa-welcome party ni Michael. Marami ng bisita pagdating nila, halos puno.Pawang mga pamilyar na mukha ang nakikita nila sa pagpasok. May ibang agad na napansin si Chris pero tinatanguan lang niya habang si Louie ay nakikipag-usap din sa ibang kakilala.Agad na napalibutan ang dalawa ng mga bisita, isang kilala dahil sa criminal record nito habang ang isa ay dahil sa namamayagpag na pangalan sa mundo ng business."Louie, Chris!" boses ni Austin na sumisingit sa kumpulan makalapit lang. "Tara sa table, nando'n na ang iba." Tinapik niya ang dalawa sa balikat sabay akbay. Iginigiya ang dalawa papunta sa table.Pagkaupo ni Chris ay pansin niya ang kakaibang tingin ng dating mga kaibigan. May ibang asiwa habang ang ilan naman ay tila pinagkakatuwaan pa siya."Ito, uminom muna kayo," ani Austin na agad binigyan ng tag-iisang baso ng alak ang dalawa."Tinanggap ni Chris pero hindi niya ininom at siya pa naman ang