I can't sleep!It's 1:00 am and here I am wide awake. Nakailang biling na rin ako sa kama ko, I turn off my lights which I do not usually do, I lahat na sinubukan ko para makatulog pero hindi talaga ako inaantok."Urgh!" bumangon ako at kinuha ang cellphone ko. Magkausap pa kami ni Lander hanggang 12, non pa lang siya pauwi sa bahay nila. Kinumusta ko rin kasi ang estudyante niya at naihatid naman daw niya ito sa bahay nito.Sinabi ko rin pala sa kaniya na nandito ang kapatid niya at nagulat ako nang malaman ko na alam naman rin pala niya. He wasn't bothered about it. O nag-expect lang ako na iba ang magiging reaksyon niya? Hindi ba niya alam ang ugali ng kapatid niya sa mga babae?Nang sabihin niya naman na si Leonariz ang nagsabi mismo na nandito ito ay napatango na lang ako sa video call kanina habang nagmamaneho siya. I didn't know that they're that close. Pero mas napatunayan ko na maayos talaga ang relasyon nilang magkapatid at naramdaman ko rin ang malasakit ni Leonariz sa mga
Leonariz was quiet the whole time I was cooking his pancit canton. It’s surprising that he can behave like this. Nakahawak pa rin siya sa magkabilang baywang niya at titig na titig sa pagluluto ko. It’s like he was making sure of every detail in my process of preparing his favorite food.Hindi ko ba alam sa kaniya at may nalalaman pa siya na gusto niya ang pagkakaluto ko ng pancit canton.Siguro dahil malasado masyado ang noodles ng kaniya? Tapos yung iba naman na nakita ko ay kinulang sa tubig, ang ilang noodles ay nadudurog na kapag inaangat ng tinidor dahil overcooked.Pero habang nakatingin siya sa akin na patapos na ngayon sa pagkain niya ay napansin ko naman ang buhok niya na nakabagsak. Hindi ko ito nabigyan ng pansin kanina nang pagbuksan niya ako ng pinto ng guest room.But seeing his slightly reddened face and his hair down, he looks softer to me. He still appears manly, but with a gentler side.Ara, you know there's more to him than this—behind it all, he’s far from innocen
I was serious when I told Leonariz na balak ko nang sagutin si Lander. I didn’t say that just to make him stop pestering me it's also because I was afraid my good relationship with his brother might be ruined. I know what I feel for Lander is real, and my conscience is already eating me for being so close with Leonariz.But there's a heavy feeling inside me that I can't understand, hindi rin maawala sa isipan ko ang nangyaring pag-uusap namin nang makiusap ako dito na tigilan na ako. I can’t forget the expression on his face. Even his silence and when he only cursed before leaving me. Ano ang i-ibig sabihin non?"Nakakainis. Isang linggo na rin akong ganito. Hindi lilipas ang isang araw na hindi ko iisipin kung ano ang ibig sabihin ng hindi niya pagsagot na 'yon."But shouldn't you be thankful, Ara? It’s been a week and he hasn’t sent you any red roses or shown up. At si Lander na palagi ang kasama mo at masaya ka sa kaniya. Ito ang gusto mo na mangyari, hindi ba? So bakit mo pa iniis
Maybe I'm just thinking too much? Tama. Baka nag-iisip lang rin ako ng sobra kaya ganito. Nang mapatingin ako ulit sa kinalalagyan ng bulaklak ay napagdikit ko ng mariin ang mga labi ko. It's just a flower but it reminded me of someone."Uhm, s-sige, Faye. Ingat ka na lang mamaya sa pag-uwi," pagbaling ko dito ay kinipkip ko na ang dalawang libro ko. Ngumiti naman siya sa akin at tumango."Ikaw rin, Ara! Thank you ulit! Ingat ka rin sa--""Araaa!"Napalingon kami pareho ni Faye nang may humahangos na pumasok sa library. Hinihingal pa ito at sapu-sapo ang dibdib at ang mga mata ay namimilog habang nakatuon sa akin."Sir Florence? Why?"He is the conductor of the univeristy choir group. Nakilala ko siya nang iinvite niya ako bilang pianist nila nang magperform ako 2 years ago sa foundation ng 'Ave Maria'. Nagdecline ako non dahil nga nakapokus ako sa pag-aaral."Oh goodness. Buti naabutan kita. Akala ko ay nakauwi ka na. Buti na lang may estudyante na nakapagsabi na andito ka pa sa libr
Even though I was nervous because of how those sharp eyes looked at me earlier, I managed to play the piano well and didn’t make any mistakes. Nagpasalamat talaga ako na hindi ako naapektuhan ng nararamdaman ko.Good job, Ara. I let out a deep sigh of relief after the performance. Nang marinig ko ang palakpakan ay saka ako tumayo, naglakad at humilera kasama nila Sir Florence. Ngiting-ngiti ang huli sa akin and he even mouthed thank you."Galing mo talaga, Ara!" sabi naman ng katabi ko na si Reina. I smiled at her. Nang humarap kami sa mga panauhin para yumuko, my gaze automatically went to Leonariz’s spot. Inaasahan ko na muli ang talim ng titig nito na masasalubong ko pero bahagya kong ikinagulat na wala na siya doon sa pwesto niya. Bakante na ang upuan.He... already left? Hindi ko na ito tiningnan kanina nang makaupo ako sa harap ng piano. B-Baka nga umalis na rin? Baka hindi rin tinapos ang performance.Naglakad na kami papunta sa likod ng stage pero lumingon pa ako ng isang be
Kahit nang makauwi na ako ay ang bilis pa rin ng kabog ng dibdib ko. Hindi ako makapaniwala sa nakita ko at kahit na ipikit ko ang mga mata ko ay nakikita ko ang nadatnan ko kanina sa dressing room sa auditorium."H-He knows I was there, standing."Yung klase ng tingin niya sa akin, ang talim ng mga mata niya ay ganoon pa rn nang magkatinginan kami sa loob ng audi. I thought he-he left. Baka kung sino-sino na ang nakamakeout niya kaya bigla siyang nawala?"At ano ang pakialam mo doon, Ara?"Bumagal ang paglalakad ko papasok sa bahay at napalunok ako. Napadiin rin ang kamay ko sa sintido ko nang parang may pumitik sa aking ulo. I couldn't believe I had witnessed a scene like that. At si Leonariz pa...Hindi ko rin gusto itong nararamdaman ko. There was a pang of pain, though I didn't know the reason why. Alam ko naman sa sarili ko na galit at takot lang ang mayroon ako sa lalakeng 'yon. Kaya hind ko maunawaan kung ano 'to."Ara, sht ka. Huwag mong sabihin na naapektuhan ka na talaga ng
Hindi ko naman inaasahan na tatanungin ako ng Kuya Ariston tungkol kay Leonariz. The last time I know, ang huling pagbanggit niya rin sa lalakeng 'yon sa harapan ko ay noong magpasalamat siya sa akin sa pagkain na inihanda ko para dito. Pero napansin ko lang, iba ang ekspresyon ng mukha niya."He was here last week..." sagot ko. Nang mas lumapit ang kuya habang salubong ang mga kilay niya na nakatingin sa akin ay nagtaka naman ako. They're okay, right? I mean, nakiusap pa siya sa akin at akala ko ay kaibigan niya rin 'yong si Leonariz noong una."Pinuntahan ka ba niya? Hindi ba at nililigawan ka ni Lander? Hindi ba niya 'yon alam, Ara? They're brothers."What's with him? Tumango naman ako. "Alam ni Leonariz, kuya. At nandito lang siya last week dahil inimbita ni dad. Bagong investor. Hindi ba 'yon nabanggit ni daddy sa 'yo? That's also the reason why natuwa ang ama natin dahil nabanggit ni Leonariz na ikaw ang nagbanggit ng kumpanya natin sa kaniya."Nahuli ko ang paglunok niya at pag
Leonariz"We managed to resolve the case, Mr. Jimenez. We have identified the problem with the affected unit and it's suspicious but the team are investigating more to make sure. Uhm and also, Mr. Jimenez, all Avarrari Z3 are currently being checked as per your instructions po. The Engineering and Design Department, along with the Safety and Compliance Department and other teams, are ensuring that all units are free from any dangers and will not negatively impact the company's reputation again."I'm in an important meeting today with various departments, discussing the issue my company is facing. The Avarrari Z3 is the unit that suddenly encountered problems. It's a new series of my zero-emission eco-friendly car, and this is the most serious problem I've encountered in all my years due to its explosion. At kung iisa lang ang nagkaproblema ay maaaring may gusto lang manira sa akin na tao."Nag-email rin po ako sa inyo, Mr. Jimenez. Sinend ko po ang mga files at photos ng ginawang imbe