Chapter 2

RAFAEL'S POV

"Yuri, you really smiling? That's a miracle!" Gulat na gulat kong sabi habang nakatingin kay Yuri na nakaupo sa sofa habang naka cross arms ang pareho niyang mga kamay at binti.

Umiling naman siya sa sinabi ko pero hindi pa rin mawawala ang ngiti sa labi niya.

"Moron." Ngumisi lang naman ako sa sinabi niya saka ako lumapit at tumabi sa kanya.

Bibihira lang talagang ngumiti at tumawa itong si Yuri kaya nakakagulat lang na makita ko siyang ganito ngayon. Noong mga bata palang kami nila Zane ay tahimik at malihim na tao na talaga itong kaibigan namin kaya sanay na rin kami sa ugali niya. Masyado rin cold at suplado si Yuri sa ibang tao kaya takot ang ibang taong gustong kausapin o lapitan siya lalo na ang mga babaeng nagkakagusto sa kanya.

Hindi naman maipagkakaila na gwapo rin si Yuri katulad ko.

Ipinanganak na siyang ganyan kaya anong magagawa namin? Masyado rin siyang malihim pero hindi naman naging hadlang iyon sa pagkakaibigan namin.

"So, what's the reason behind those