Brodie's POV."Is she still sleeping?""Yes," I sighed, looking at myself for the final time."How do you like your haircut?" Her brows narrowed."Perfect. Thank you, Vein." I stood up, composing myself for the final time."Are you sure you are not going to regret this? The organization is spying on you, Brodie. Sooner or later, they will find out about this, and you will know what will happen next.""I don't care, Vein. I'm ready for anything. I'm nearly there. Just a few steps away, and this will be over." I turned my back, grabbed my stuff, and got ready to exit the place."And what about Nicolle?"Napaigting ang panga ko at hindi ko nilingon si Vein. Itinaas ko nalang ang kanang kamay ko sa kanya.Bahagyang yumuko agad siya.---"Thank you, mahal. It felt like we were living in the dream." Carmella looped her arms around me, burying her face against my chest."Hmm, ang bango mo talaga? Ano ba ang gamit mong shave? Perfume? Sabon?"I scoffed and hugged her tightly. "Just the hotel
Brodie's POV . "Are you sure about that? Baka naman pagdating natin ng Italya ay magbabago ka." Naningkit ang mga mata niya sa akin at natawa agad ako. "Carmella, this is not you. When did you lose your confidence, mahal?" I shook my head. "I didn't lose my confidence, mahal. I'm just making sure. So, ano? Deal?" She extended her hand, and I looked at it. "What are you trying to play this time, mahal?" I sighed. She's full of surprises, and sometimes it does my head in. Noong isang araw nakipagpustahan siya sa akin at ang nakataya ang kalahating hectaria ng lupa ko sa kabilang bundok. Alam kong mananalo ako, pero para sa ikakatuwa niya ay kusa akong nagpatalo sa kanya. She got that share now. It's not a problem for me. She can get everything she wants as if she needs it. I know she's got more money than I have in the bank. "I'm betting my heart here, okay? So be responsible." Umikot siya sa likod ko at sa huminto sa harapan ko. Pilya ang pagtitig sa akin at saka naupo siya sa
Carmella's POV."Oh my gosh! Welcome back, Carmella, babe!"Halos idikit na ni Butter ang mukha niya sa akin. Kulang nalang ay magpalit kami ng mukha dalawa."Ew, bitawan mo nga ako! Hindi tayo close ano! At ano ba ang ginagawa mo rito?"Napailing si Betty at mabilis na yumakap sa akin."I miss you, Carmella. I'm glad that you are back in good health." Sabay titig niya sa kabuuan ko. Agad lang din na yumakap sa akin si Prince."Mi Zia! Mi manchi, Zia!" Yakap ni Prince at mahigpit din ang pag-yakap ko sa kanya. Bahagya akong napalunod para magtapat ang ulo namin."Ang tangkad mo na. This is unfair. You are getting taller and handsome." I pouted and squeezed his chunky cheeks."In no time, I will be taller than you, Zia! And I will be strong, too!" Pagmamayabang ni Prince. Ipinakita niya agad ang muscles niya. Natawa na ako."Yes, I know. You are like your father, you know?" Ginulo ko ang buhok niya at napatalon na siya."Like me? Or probably like my mi amore?" si Drake sa likod namin.
Carmella's POV."Ang arte ah. Ayaw mo talagang ipakilala sa akin? And why? Come on, Carmella. I'm not gonna judge you." Venette looked at me suspiciously.After a careful consideration of what Butter had told me. I came to visit Venette. Brodie is getting his townhouse ready for us. At last, Papa agreed for us to live separately.Ayaw nga niya noong simula, dahil gusto niya lang na sa bahay kami ni Brodie. Pero ang hirap huminga roon. Nakikita ko palagi si Drake at Betty at ang mga bata.I sometimes can't stand how harsh Drake is to Prince, and it breaks my heart. I wasn't going to grab the little boy, as I only want to play with him. But Drake wasn't happy with that. Mas mabuti na raw na mag-anak na ako at nang sa ganoon ay may kalaro ako kaysa sa inisin ang anak niya.Huh, ang babaw niya talaga!"What is it, Carmella? Hindi ka pupunta rito sa kaharian ko na walang plano."Naupo si Venette sa upuan niya at hindi parin ako makasagot. Naglalaro kasi sa isipan ko ang sinabi ni Butter s
Brodie's POVMore than two weeks have passed, and Carmella has quickly adjusted to our living type. She liked the house that I have here. It was a simple one and not much as big back in Victoria. She made it more comfortable with the designs and types of furniture that we bought.Malapit lang din ang tahanan namin sa mansyon ng ama niya at minsan ay madalas kami roon tuwing weekends para magtipon. Carmella loves the kids. She spent more time with them during her free time without me."Finally, it's nice to catch up with you, Brodie." Silveztri patted my shoulder, and the two of us sat down in our usual spot."The same as usual, Mauve. Thank you," I ordered.Naiwan kaming sandali ni Silveztri sa puwesto. Ang pub na ito ay isa sa mga paboritong tambayan namin noon, noong mga kabataan namin. We hang out here together with our friends and with my brother Axton. The things around has improve through the years. But the environment and the ambiance stays the same."Thank you, Mauve," I said
Brodie's POVShe's pissed off. I know that. Damn.I took a deep breath, and I felt nervous. I didn't mean to be rude, but I just can't bring myself to smile and be authentic.I'm tired. I want to do something for Carmella today, but the news of Axton being here in Italy gives me the chill already.That damn bastard. He just likes to give me a headache."Did you give it to her?" Nathaniel asked in the line. I looked at the time, and I was not sure if Carmella was still awake at this hour."Not yet.""What the fuck, Brodie? Be a man! Go and do your job, mate."Bahagya akong napayuko sa sarili at pumailalim ang kamay ko sa kanan na bulsa. Maingat konng nilabas ang maitim na box at tinitigan ko itong mabuti."It's nearly twelve o'clock there, right? Matatapos na ang anniversarry ninyo. May bumabagabag ba sa isip mo?" tanong ni Nathaniel galing sa kabilang linya."Axton is here and it's doing my head in.""Really? Damn.""Yes," I sighed. "I will see him this weekend. Silveztri has already
Carmella's POV.I looked impatiently at the door, gawking at the first person to enter. I've made up my mind, and no matter what happens, I will never surrender Brodie to her. Kahit na bumaliktad ang mundong kinatatayuan ko, ay wala akong plano na bitawan si Brodie para sa kanya.Palaban ako. Alam nilang lahat iyan. I can quickly kill my enemy without mercy, and I play a lot with the boys to escape my boredom. I don't give a damn shit about fucking them because I don't do that.Yes, I kissed a hundred more lips because I was looking for my prince charming. And yes, I have found him. He made my heart fluttered to the fullest and made me excited, but that was it. I thought he was the right one. In the end, he ended up leaving me alone after knowing who I was.I didn't expect anything from Brodie. I found out a lot about him before I married him. It was my father's order. It was easy, but I never thought that this marriage would build a strong connection in my heart to Brodie. And now t
Carmella's POVI will never be affected! Huh, akala siguro ni Nicolle susuko ako? No way! Wala ito sa bokabularyo ko ano!I hum as I prepared our food. Brodie will be here anytime soon. I called Nathaniel in Australia, asking for advice about Brodie's likes when it comes to food. I will do my best to get his heart. I know I'm getting there."Mahal?" Ang baritonong boses ni Brodie ang nagpatigil sa akin. Nilingon ko siya mula sa pinto at agad akong tumakbo para mayakap siya."I miss you!" I said and slammed my body against his. Pinalupot ko ang kamy sa leeg niya at mabilis ko siyang hinalikan sa labi. Tumugon din naman agad siya sa halik ako at pumalupot ang kamay niya sa katawan ko."Are you hungry? I cook something," I twinkled my eyes."Oh? You cook?""Yes! I'm sure magugustuhan mo ito! Come here!"Mahigpit ang hawak ko sa kamay niya at hinili siya patungo sa kusina. Hindi ako magaling magluto at alam niya iyan. Mas magaling pa mag luto si Brodie kaysa sa akin. Pero kahit papaano ay
Brielle."We need to leave, tiya."Hindi umimik si tiya. Alam ko na pagod na siya sa kakatakbo. Medyo matagal na rin kami sa isla. Mag tatatlong taon na. Ito yata ang pinakamahaba na nanatili kami sa isang lugar. Madalas naman kasi noon ay palipat-lipat kami ng tirahan dahil sa mga taong humahabol sa amin."Pagod na ako sa kakatakbo, Breille… Matanda na ako."I press my lips together and look at her.Naipasok ko na ang iilang gamit na kailangan ko. Sa syudad na muna kami. Mas mabuti roon, dahil maraming tao at madali kaming gumalaw.Iniwan ko na ang susi sa bahay ni Morris kay Manong Paeng. Siya na muna pansamantala ang magmamatyag sa paligid. Sa kanya ko na rin iniwan ang susi ng bahay at ng tindahan."Tiya, we have to go, or else…" my lips trembled."Kilala ko ang mexicanong mafia na 'yon, tiya. Mas halang ang kaluluwa nu'n kaysa kay Alfred. Si Cappytano ang nagpapatay sa halos lahat ng mga tauhan ni Alfred, tiya. Kailangan natin na umalis!""Pero bakit ikaw ang hinahanap, Brielle?
Morris."Don't tell her that you're still here, Mors," Linus advises."And why is that?" My brows met halfway."Because that's not you. You don't give your location to anyone, lunatic."I laughed a little bit and shook my head. Linus was right. I don't easily give my location unless it's them, my cousins, asking for it. But Brielle is not just anyone. . . I like her."It seems like you like her. How serious?"I stared at Linus on the big screen. He's not even looking at me. He was busy sorting something. I did not answer and just rested my back on my chair.I'm not sure about it, but one thing is sure… I miss her."Hey, Mors. Don't you know that Cappytano is after you?" He changes the subject.Napatingin na siya sa akin ngayon na seryoso. Nawalang bigla ang tanong niya kanina tungkol kay Brielle.It wasn't important anyway. Linus knows that, and he doesn't care much about it. He is more concerned about the enemies around us."And what does he want? Cappytano was off the hook a long t
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m
Brielle.I look at the blue sea sadly, feeling uncomfortable at the moment, trying to make everything alright.Gusto kong manatili kami ni tiya rito, para pagkabalik ni Morris ay nandito pa rin ako. Nagdadalawang isip na tuloy ako ngayon. Hindi ko alam kung tutuloy pa ba kami sa paglilipat ni tiya sa malayong isla na iyon.Ibinaon ko ang paa sa buhangin at ramdam ko ang lamig nito sa ilalim. Nilingon kong muli si Morris mula sa karagatan.Malayo siya, at hindi ko na halos makita."Inomin mo muna ito, anak." Inilagay ni tiya ang malamig na inomin na gawa niya. At kasama na ang kay Morris."Salamat, tiya." Tinikman ko agad ito, at ibinalik ko lang ang mga mata ko sa kung nasaan na si Morris ngayon. Tahimik ako at panag ang pagbuntonghininga sa sarili."Babalik na ako sa tindahan," aniya. Hindi ako kumibo at tulala pa rin habang pinagmasdan si Morris."Mamimiss mo ano?"Ang akala ko ay umalis na si tiya… hindi pa pala. Nilingon ko siya at katulad ko, ay nakatingin din pala siya kay Morr
Brielle.Busog ako at masaya. Nagpahinga na si tiya at naiwan kami ni Morris na gising pa. Maaga pa naman, at alam ni tiya na sa bahay ni Morris ako matutulog ngayon. Kaya inayos ko muna ang lahat, para wala na siyang iisipin pagkagising niya bukas.Mahigpit ang hawak ni Morris sa kamay ko, at panay naman ang ngiti ko habang tanaw na ang treehouse. Huminto kaming pareho, at saka dumampi ang labi niya sa likod ng kamay ko na hawak niya. "I'll be missing you, Bree…" Humarap siya sa akin, at saka hinaplos ang gilid ng mukha ko."And I will miss you too, Morris…" Pinalupot ko agad ang mga kamay ko sa leeg niya at saka hinalikan siya.With both of our eyes shut, we kissed. . . It was majestic. Nakakatawa ang hitsura namin pareho. Para kaming mga teenager rito. We kissed, hugged, laughed and kissed again. Morri's jokes were not funny at all. Kahit pa anong jokes ang sabihin niya ay hindi nakakatawa ito dahil hindi bagay sa hitsura niya. Kaya heto, tudo tawa ako.Morris is also not romant
Morris."Ilang linggo ka sa Italya? Buwan ba? Taon?"Glenn grimaced as he looked at me with never-ending questions. I shook my head, sipping the light champagne.It must be my last family dinner for I am going to go back to Italy in the next few days.“I will be back before you know it, Glenn.”He laughed a little bit.“I will keep an eye on your woman if you want.”I chuckled as I looked at his wife below."Brielle is fine. She's easy and she'll never go anywhere. Hindi naman siya katulad ng napangasawa mo ngayon. Mukhang palaban ang misis mo."“A little bit. She’s stubborn, but I can handle her.”"Sinusuban ang pasensya mo ano? In that case, I will not bother you to keep an eye on Brielle. I trust her,” I proudly said, and it was his turn to chuckle.“So, are you going back into business again?”I know Glenn is worried, but everything is okay with my business abroad. Iyon nga lang may mga bagay na sadyang naiiba sa kalakaran, at alam na niya kung ano ang mga ito.My father knew abo
Brielle.I couldn't sleep, ending up staring at him while he was asleep.Noon, hindi ako naniniwala sa pag-ibig. Wala akong alam kung ano ang nagagawa nito sa buhay ng isang tao. Marami akong tanong tungkol sa pagmamahal, at nang hindi ko makuha ang tamang sagot ay kinalimutan ko na ang mga ito.Si tiya lang ang mahalaga sa akin noon. Siya lang ang pamilya ko. Siya lang ang kinikilala kong ina. Pero nang dumating si Morris sa buhay ko, ay nagbago ang pananaw ko sa pangalang 'pag-ibig'.I suddenly feel a weird desire, longing, and love for him. I want to be with him. I can't be at peace without seeing him. I want to sleep and wake up beside him. I want him to be a part of me. I want him with me forever… I know I'm selfish at times, but… that's me.Pero hindi naman ako bulag. Alam ko ang pangako namin ni Morris sa isa't-isa. Pumayag ako sa gusto niya, dahil wala namang kasiguruhan ang buhay.I'm not a good person. I've done a lot of bad things, and I have a dark past that I've been try
Brielle."You don't want us to go somewhere, Brielle. Why not? The weather is good, baby. Let's go out fishing.""No. I don't feel like fishing." Tumalikod ako kay Morris at saka nag-kunwaring abala sa lababo."Alright. So, when do you feel like fishing or swimming?""I don't know. . ." Kibit-balikat ko. Nilingon ko siya. Nakaupo siya at hawak ang mainit na kape sa kamay. Dapat sana ay pupunta siya sa kabilang Isla para mamalengke, pero pinigilan ko. Si Bleu ang gumawa nito. Inilipat ko ang gawain na ginagawa niya madalas sa amin ni tiya."Why don't we finish the project you started at your place?" I sweetly smiled and walked towards him.Nasa bandang likod na niya ako nakatayo at niyayakap siya."The tree house?""Oo... Hindi ba matagal mo na na gusto matapos iyon. Mas mabuting tapusin na natin bago ka bumalik ng Italy."Humawak siya sa kamay ko, at saka umikot ang tingin sa akin. Tumayo siya at nakatingala na ako ngayon sa kanya.Matangkad si Morris, at polido ang katawan. His broad