Brodie's POVShe's pissed off. I know that. Damn.I took a deep breath, and I felt nervous. I didn't mean to be rude, but I just can't bring myself to smile and be authentic.I'm tired. I want to do something for Carmella today, but the news of Axton being here in Italy gives me the chill already.That damn bastard. He just likes to give me a headache."Did you give it to her?" Nathaniel asked in the line. I looked at the time, and I was not sure if Carmella was still awake at this hour."Not yet.""What the fuck, Brodie? Be a man! Go and do your job, mate."Bahagya akong napayuko sa sarili at pumailalim ang kamay ko sa kanan na bulsa. Maingat konng nilabas ang maitim na box at tinitigan ko itong mabuti."It's nearly twelve o'clock there, right? Matatapos na ang anniversarry ninyo. May bumabagabag ba sa isip mo?" tanong ni Nathaniel galing sa kabilang linya."Axton is here and it's doing my head in.""Really? Damn.""Yes," I sighed. "I will see him this weekend. Silveztri has already
Carmella's POV.I looked impatiently at the door, gawking at the first person to enter. I've made up my mind, and no matter what happens, I will never surrender Brodie to her. Kahit na bumaliktad ang mundong kinatatayuan ko, ay wala akong plano na bitawan si Brodie para sa kanya.Palaban ako. Alam nilang lahat iyan. I can quickly kill my enemy without mercy, and I play a lot with the boys to escape my boredom. I don't give a damn shit about fucking them because I don't do that.Yes, I kissed a hundred more lips because I was looking for my prince charming. And yes, I have found him. He made my heart fluttered to the fullest and made me excited, but that was it. I thought he was the right one. In the end, he ended up leaving me alone after knowing who I was.I didn't expect anything from Brodie. I found out a lot about him before I married him. It was my father's order. It was easy, but I never thought that this marriage would build a strong connection in my heart to Brodie. And now t
Carmella's POVI will never be affected! Huh, akala siguro ni Nicolle susuko ako? No way! Wala ito sa bokabularyo ko ano!I hum as I prepared our food. Brodie will be here anytime soon. I called Nathaniel in Australia, asking for advice about Brodie's likes when it comes to food. I will do my best to get his heart. I know I'm getting there."Mahal?" Ang baritonong boses ni Brodie ang nagpatigil sa akin. Nilingon ko siya mula sa pinto at agad akong tumakbo para mayakap siya."I miss you!" I said and slammed my body against his. Pinalupot ko ang kamy sa leeg niya at mabilis ko siyang hinalikan sa labi. Tumugon din naman agad siya sa halik ako at pumalupot ang kamay niya sa katawan ko."Are you hungry? I cook something," I twinkled my eyes."Oh? You cook?""Yes! I'm sure magugustuhan mo ito! Come here!"Mahigpit ang hawak ko sa kamay niya at hinili siya patungo sa kusina. Hindi ako magaling magluto at alam niya iyan. Mas magaling pa mag luto si Brodie kaysa sa akin. Pero kahit papaano ay
Brodie."Brodie! I miss you!"I held back as I took a step backward. I didn't expect to see Nicolle here, of all places. I thought she was still in Rome, but the heck. Why the hell is she here now?"I'm glad I came here all the way from Rome. I miss you so bad, Brodie." Higpit na yakap niya sa katawan ko."N-Nicolle? How are you?" I distance myself straight away and step backward."I'm really good. Thank you!" Hinawi niya ang buhok at mulo ulo hanggang paa ang titig niya sa akin."You look good. So handsome," she smiled. Is your wife taking care of you well?" She flirtatiously twirled her hair using her pointy finger.I smiled seriously. "I'm happy, Nicolle. I'm happy with my wife." I said and turned away from her."Really?" She followed me. "Pero hindi mo naman siguro nakakalimutan ang usapan natin noon ano?" Humarang na siya sa harapan ko at nahinto akong saglit.I gritted my teeth while we stared, and I could no longer bring myself to talk to her."Come on, Brodie. I understand thi
Brodie."Brodie!" Carmella whimpered in sweet agony as I pushed behind her. The room is covered with her moans, and no matter how much I want to stop myself, I can no longer control my needs.So, this is what it means to be with the woman you like the most. To be with the woman who owns my flesh including my soul."Damn, it, baby, love it, take it. . . Take it, Carolina," I huskily whispered and bit her ear.The pure lust and love, build up quick like a lava inside me. My shaft was hard as it pumped inside her. She moaned exquisitely, calling my name, arching in any direction, meeting my needs, and fulfilling the desire we have for each other.Sandali akong huminto at habol ang hininga ko sa sarili nang maabot ko ang katiting na langit sa loob niya.Carmella completes me, and I never felt so damn good ever in my entire life. She's the only one that gives this fulfillment inside me."Carolina Ellai, mahal." Sabay halik ko sa labi niya.Nabalot ng pawis ang mukha niya at pati na ang bu
Carmella's POV."Just be yourself. I don't think it will be your husband's parents, ano! Paktay na sila."Ngumiwi ako kay Butter at bahagya siyang natawa."Ang baliw mo talaga!" Inirapan ko na siya. Nagpatuloy na ako sa pag-aayos sa sarili, at sekreto lang din ang titig niya sa akin."Hmm, so everything changes now?" Pagdududa sa mga mata niya. "So, Brodie will stick to the marriage and not with the contract anymore?""Uhm!" Ngiti ko. Proud at kampante ako sa sarili. Taas noo ang tingin ko sa sarili sa salamin at ang ganda-ganda ko. Mas lalo akong gumanda ngayon sa tingin ko."Then, that's good on you! Kailan ang kasal?"Nahinto ako at tumaas bahagya ang kilay ko. Tinitigan ko na siya sa repleksyon ng salamin mula rito."What's with you today, Butter? You sounded annoyed." I whirled to see her, and she sighed."Nothing. It's just that if Brodie and you are getting this serious, then should the two of you get marry again, right? I-I mean, the marriage in Australia was part of the play
Carmella's POV.The ringing bell inside my ears deafened the whole of me. I could no longer hear anything. Not even my own heart beat."A-Axton?" Parang hangin lang na lumabas sa bibig ko ang pangalan niya at saka tipid siyang ngumiti. Nabitawan ko ulit ang susi at kusang bumagsak ito sa paa ko. Ramdam ko ito, pero ang tigas ng katawan ko at hindi ko maigalaw ang lahat. Tanging titig lang ang kayang ibigay ng mga mata ko sa kanya.Bahagya siyang yumuko at pinulot ang susi."You drop this, Miss?"Napako agad ang tingin ko sa kamay niya at napakurap ako sa sarili. Kusang umangat ang kamay ko at saka tinangap ito. Ibinalik ko ang mga mata ko sa kanya, pero ngumiti lang siyang konti at tumalikod na. Humakbang na siya palayo, at papasok sa Café Club.It's impossible. It's not him!I must be dreaming, right? Axton was long time dead. He doesn't exist anymore in my world."Woah, what was that? Did he know me? He doesn't seem like he knows me at all." I step backward as I was talking to myse
Brodie.Standing to see him in the flesh scares the hell of me. He is alive. Axton Crimson Gray, my brother, who is not related by blood, is alive.Damn, this is for real."Brod."Buo at pulido ang boses niya. Mahina ang hakbang niya palapit sa akin at huminto nang iilang dangkal sa harapan ko. Tumikhim siya at napatiim-bagang na ako sa sarili."Axton?" I uttered as my brows creased, and he smiled."Damn, Brodie. You look fucking great, bro." He whispered and instantly hugged me.I stood stiff as my body froze for a moment. Faustino cleared his throat behind us, making my mind return to the present.Kusang gumalaw na ang kamay ko, at tinapik ko ang likod ni Brodie. This is no longer a dream because I am hugging my brother now in flesh.It took us a while to process things before we could normally smile. Faustino got in between us, and after a few minutes, he left us to talk.I have a lot of questions that are bugging me, and I want to know everything about him. I want to know what ha
Morris.We have our plan. Bryce is here for that and Glenn is making himself the sidekick.My brother does not belong into this type of business. Malinis siya at iba ang linya ng mundo sa mundo ko, pero sadyang matigas ang ulo niya. Ito yata ang ugali namin na magkapareho.Renzo and the other boys remained extremely vigilant. Cappytano was making a move, trying to get a lot of bad people onto his side to put me down. But it was too bad, and he still couldn't bring me down that way. An ominous black sheep like me is hard to tame. I will kill him first before he can make his moves."We have a spy on our side, Mors. We need to find out who it is." Bryce furrowed his brow while working on the gadgets.Magaling siya, at katulad ni Xavion ay mabilis nilang nakukuha ang signal ng kalaban at napasok ang sistema nila.It must be because Bryce, Xavion, and Hendrix used to work in the same gang before. Of course, they all have the line that was given by their parents. Bryce may not have the sam
Brielle.Ba't hindi ko ito alam. Bakit wala akong alam sa pagkatao niya? Napaupo akong wala sa sarili at tulalang nakatitig sa kawalan.Si Morris ba talaga ang gusto ni Cappytano? Bakit? Pero nasa Italya na siya. Sigurado ako rito. Tinawagan niya ako noong nakaraang araw. Nasa Italya na si Morris!Pero. . . Ano 'to? Ba't may isang katulad niya? O, baka may kakambal siya?Kalokohan talaga!Ginulo ko ang buhok. Sumakit ang ulo ko, at ayaw ko ng basahin pa ang lahat ng tungkol sa kanya.Ibang Morris yata 'to eh? Kakambal niya? Ganoon lang siguro. Pero impossible talaga! Hindi maari ito.Binuklat ko ulit at tuluyan nang binasa ang lahat. Huminga ako nang malalim, at saka bahagyang natawa na sa sarili. Napatingin na tuloy ang iilang matanda na malapit lang sa kinauupuan ko. Siguro naisip nila na baliw na ako.Oo! Magiging baliw na yata ako sa mga sandaling ito!Dalawang basong tubig na malamig ang naubos ko. Malayo ang nilakad ko. Hindi ako sumakay ng taxi, at sinadya ko talaga na maglaka
Brielle.Nanginig ang tuhod ko nang tuluyan na akong nakalabas. Nagmaneho ang isa sa mga tauhan ni Cappytano para makabalik na ako sa lugar nila Clara.Ibibigay raw sa akin bukas ang kaisa-isang misyon ko at pera. Isa lang ang pinapagawa sa akin ni Cappytano. At kung matagumpay ko itong magampanan, ay pinangako niya na hindi na niya kailanman kami gugulohin ni tiya."Don't trust Cappytano, Brielle. Halang ang bituka niya. Wala akong tiwala sa kanya."At nakuha pa talaga ni Alfred na mag komento tungkol sa bagay na ito. Eh, siya nga itong nagpahamak sa akin!Nakabalik na kami at wala na ang mga tauhan ni Cappytano sa paligid ko. Pero alam kong meron nagmamanman sa akin ng sekreto. Maraming mga mata na sa paligid, kaya dapat ay mag iingat na ako sa bawat galaw ko."Get the hell out of here, Alfred! I don't need you. You better save yourself and run away from here." My eyes cut sharp on him."Kung ayaw mo na matuluyan ka, ay umalis ka na! Bumalik ka sa lungga mo!" Galit ko siyang tinali
Brielle.Tatlong katao agad ang sumalubong sa amin. Tinitigan ako mula ulo hanggang dibdib. Nagtagal ang tingin nila rito sa dibdib ko at napangiwi ako."Hindi ko alam kung anong pinasok mo, Alfred. Nananahimik ako ng iilang taon.""It’s not my fault, Brielle. I was lucky that I was alive… Akala ko nga pinatay ka nila noon. Kaya noong nalaman ko na buhay ka, ay inisip ko na sa mga tagong Isla ng Pilipinas ka nagtatago. Wala ka namang record na lumabas ng bansa." Pabulong niya.Napabuntonghininga ako at nahintong saglit. "At talagang hinanap mo ako ano? Kasalanan mo rin pala 'to!"Nawala agad ang ngiti niya. "Nagbabakasakali lang naman…"Nagtagpo ang kilay ko sa kanya. Umiwas siya ng tingin at nilampasan ako. I slightly scoffed at his back, annoyed at him.Noon paman ay talagang balakid na si Alfred sa buhay ko. Para siyang linta na ang hirap alisin sa balat ko. Sumisipsip sa dugo ko. Paunti-unti hanggang wala nang matira sa akin. Saka lang din bibitaw kapag wala na siyang nakukuha."
Brielle."We need to leave, tiya."Hindi umimik si tiya. Alam ko na pagod na siya sa kakatakbo. Medyo matagal na rin kami sa isla. Mag tatatlong taon na. Ito yata ang pinakamahaba na nanatili kami sa isang lugar. Madalas naman kasi noon ay palipat-lipat kami ng tirahan dahil sa mga taong humahabol sa amin."Pagod na ako sa kakatakbo, Breille… Matanda na ako."I press my lips together and look at her.Naipasok ko na ang iilang gamit na kailangan ko. Sa syudad na muna kami. Mas mabuti roon, dahil maraming tao at madali kaming gumalaw.Iniwan ko na ang susi sa bahay ni Morris kay Manong Paeng. Siya na muna pansamantala ang magmamatyag sa paligid. Sa kanya ko na rin iniwan ang susi ng bahay at ng tindahan."Tiya, we have to go, or else…" my lips trembled."Kilala ko ang mexicanong mafia na 'yon, tiya. Mas halang ang kaluluwa nu'n kaysa kay Alfred. Si Cappytano ang nagpapatay sa halos lahat ng mga tauhan ni Alfred, tiya. Kailangan natin na umalis!""Pero bakit ikaw ang hinahanap, Brielle?
Morris."Don't tell her that you're still here, Mors," Linus advises."And why is that?" My brows met halfway."Because that's not you. You don't give your location to anyone, lunatic."I laughed a little bit and shook my head. Linus was right. I don't easily give my location unless it's them, my cousins, asking for it. But Brielle is not just anyone. . . I like her."It seems like you like her. How serious?"I stared at Linus on the big screen. He's not even looking at me. He was busy sorting something. I did not answer and just rested my back on my chair.I'm not sure about it, but one thing is sure… I miss her."Hey, Mors. Don't you know that Cappytano is after you?" He changes the subject.Napatingin na siya sa akin ngayon na seryoso. Nawalang bigla ang tanong niya kanina tungkol kay Brielle.It wasn't important anyway. Linus knows that, and he doesn't care much about it. He is more concerned about the enemies around us."And what does he want? Cappytano was off the hook a long t
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m
Brielle.I look at the blue sea sadly, feeling uncomfortable at the moment, trying to make everything alright.Gusto kong manatili kami ni tiya rito, para pagkabalik ni Morris ay nandito pa rin ako. Nagdadalawang isip na tuloy ako ngayon. Hindi ko alam kung tutuloy pa ba kami sa paglilipat ni tiya sa malayong isla na iyon.Ibinaon ko ang paa sa buhangin at ramdam ko ang lamig nito sa ilalim. Nilingon kong muli si Morris mula sa karagatan.Malayo siya, at hindi ko na halos makita."Inomin mo muna ito, anak." Inilagay ni tiya ang malamig na inomin na gawa niya. At kasama na ang kay Morris."Salamat, tiya." Tinikman ko agad ito, at ibinalik ko lang ang mga mata ko sa kung nasaan na si Morris ngayon. Tahimik ako at panag ang pagbuntonghininga sa sarili."Babalik na ako sa tindahan," aniya. Hindi ako kumibo at tulala pa rin habang pinagmasdan si Morris."Mamimiss mo ano?"Ang akala ko ay umalis na si tiya… hindi pa pala. Nilingon ko siya at katulad ko, ay nakatingin din pala siya kay Morr