Carmella.I hummed, coming home, feeling a lot better. It's good to know that Brodie is comfortable around me. I hated him, but not to the point that I would turn him down. He is somehow my neighbor, and I have to play well around him. I realized that Brodie had nothing to do with what Axton did to me back then.Ibaon nalang natin iyon sa limot. Iyan ang pinakamagandang paraan na gawin natin.Naupo agad ako sa swivel chair at kaharap sa computer ko. I haven't opened my emails and other personal stuff for the past three months. I just don't feel it. Simple as that. However, I know the old man is probably venting, steaming hot air out of his nose, thinking I ignored him.At tama nga naman ako. Limang email ang mula sa akin. Luma na ang tatlo at bago ang ang dalawa."What?" My brows crossed, listening to Betty in the line. I ended up calling her. There was only a crypto message from my father, and the email had already been destroyed. Four did as it passed the date and the new one I jus
Brodie . What the hell? It was a dead silence as we stared. Carmella looks different. She's not the typical Carmella neighbor that I know. I felt the chilling sensation as it crawled inside my flesh. This is insane. Why it has to be Carmella? It can't be. "Sit down, Brodie. Don't tell me you are backing out now that you see me?" Tumayo agad siya at saka lumapit sa akin na nakangiti. "Not bad. You look so manly. Shall we start?" Taas ng kilay niya at saka pinalupot ang kamay niya sa braso ko. Hinila rin ako para maupo. I cleared my throat the moment I sat down. She sat across me, eying me so dearly. I avoided her gaze. "So, what do you want to eat?" At siya pa mismo ang nagtanong sa akin, eh siya naman ang bisita rito at hindi ako. Dammit. This is the difference between Carmella and the others. "Anything you want. I'm easy." "Okay!" Carmella pressed the button on the table, and the door opened. It was Mel. She frizzled the moment she saw Carmella and looked back at me, feelin
Carmella."I can't believe this! I'm actually gettingmarried!" Tumili ako habang kayakap si Pepsi. Tumaas ang kilay niya at napangiwi lang ang bruha.Today is our wedding day. It's solemn as it is. We only have one witness each. It's only Pepsi on my side and one on Brodie. I heard his name was Nathaniel. My father called me earlier. Of course, he was okay with everything. This was my father's idea and not mine, and I'm okay with this, provided Brodie and I already had living arrangements.It's as simple as it is. I'll be living in my own backyard, and Brodie will be in the same as hers. The community doesn't need to know. It has nothing to do with them. But in the next few weeks, we have to fly to Italy for Brodie's matter, and I need to accompany him. Bibisitahin ko na rin sina Papa, tutal hindi naman malayo at nasa parehong syudad lang naman kaming dalawa ni Brodie."I hate you, Carmella. Akin dapat ito eh, pero inigaw mo lang talaga." Halukipkip ni Pepsi."But you never liked an
Carmella.It's been two days since we got married, and we still act like we don't exist for each other.Panay ang titig ko sa plantsadong singsing sa kamay ko. Wala nga namang kaartehan ito. Purong bilog na kulay ginto at ni pangalan ko nga at kay Brodie ay wala.Tsk, saan kaya niya nabili ito? Tiyak dito lang din sa tabi-tabi rito. At anong klaseng buhay mag-asawa ito? Ni hindi ko nga siya mapuntahan sa bahay niya dahil nahihiya ako. Dapat tumawag siya at mangamusta. Pero ni hi, hello, how are you, ay wala!"I want to tie Brodie and just give him a damn beating," I exhaled in the line. Feleona chuckled."Oh well, you choose that, right? Nangyari rin naman sa akin iyan noong nagpakasal kami ni Gabriel sa Las Vegas. Don't tell me you tried to copy the same pattern with me?" She laughed again.I pouted. "Of course not! Magkaiba ang sitwasyon mo noon sa sitwasyon namin ngayon ni Brodie. It's Brodie who needs me, Feleona. Not me!" Pagmamalaki ko. Iba naman ito sa kanila noon ng asawa niy
Carmella."He is okay now. Luckily, the venom was not much. It wasn't enough to kill Brodie. He is now safe and needs a rest. He will be discharged tomorrow.""Thank you, Mr. Millie.""That's alright. And by the way, I heard what about Almond. I'm sorry. . . That dog was adamant and such a hero."I bit my inside cheek and smiled a little bit. Mr. Millie patted my shoulder and then trailed off. I sighed, feeling so heavy at the moment.Almond is dead. He probably found the snake inside Brodie's working shed and managed to chase and kill it. But it also bites him. And unfortunately killed him. . . My poor baby.Napasandal ako sa dingding habang tinitigan ang pinto ng kwarto sa pribadong hospital na ito. Nagpapahinga si Brodie sa loob na kasama si Nathaniel. Nalulungkot dahil wala na si Almond at wala ng maingay na tatahol sa akin kada umaga sa tuwing pupunta ako sa farm.Nakakamis naman pala ang mga alaga. Kaya ngayon naiintindihan ko kung bakit walang pakialam si Smokey sa mga hayop,
Carmella.I smiled wickedly after picking Brodie. Hindi pa siya lumabas ng kotse at ako ang nauna. Nilingon ko siya at hinintay para sabay kaming papasok sa loob ng bahay niya. Buong biyahe nga siyang tahimik at nirerespto ko ito. May pinagdadaanan siya at masakit mawalan ng aso na katulad ni Almond.He stepped out, and I watched him fully while walking towards me. He then stopped two feet away from me."Do you want something that I can offer?"I smirked. It wasn't a partner's offer but a stranger's."Brodie, let me ask you. Who am I to you?" I tilted my head, looking at him in the eyes, waiting for him to say something."Carmella. . . You are, of course, my wife." Brodie's jaw tightened."Yes, I'm your wife!" Pinakita ko agad sa kanya ang sing-sing ko sa kamay at itinapat ko ito sa kamay niya."See that? It's perfect." Sabay hawak ko sa kamay niya. "So don't ask me what you can offer when you know the answer. Come one, let's get inside together." I tightened my grip on his hand and
Carmella's POV."Oh, I love this!" I whirled around and grabbed the chilled wine. Brodie is still showering, and here I am, preparing our food like a wife."Oh hang on, I'm not like a wife because I'm his wife legally. Tsk, ano ba itong iniisip ko. Nakakalito rin naman pala ang pagiging baliw ano?"I hummed while preparing everything. I kept talking to myself and my audience is my cat, Smokey. He settled here like me. Parang wala siyang problema sa bahay ni Brodie at mabilis siyang nakapag-adjust katulad ko."Okay, Smokey, here's yours." Ibinigay ko na ang para sa kanya, dried cat food. Kumain agad siya.Lumabas na si Brodie mula sa banyo at napangiti ako, dahil isinuot niya ang damit na inihanda ko."Dinner's ready. Let's eat?"He nodded and never said anything and followed me.I made a silent prayer and we started. Hindi ako sanay na magdasal dahil makasalanan ako. Hindi na siguro ako mapapatawad ng Dyos dahil sa daming masasamang taong pinaparusahan ko noon. Pero kahit papaano ay
Brodie's POV.I shook my head. Carmella is a handful of sly, tempting tigress. I know that. I better keep my wall solid in between us. This marriage was planned according to each benefit. She might now know the real reason why we have to get married, but I'm choosing this as an opportunity to resolve everything."Oh, the night is cold. I love this! Now I understand why you like to work at night, Brodie." She gestured in a gunshot."Okay, let's begin shooting!" Taas na hawak niya sa shotgun."Be careful with that, Carmella. That's not a toy that you can just fire around. Make sure that there's no casualty around the area, or you will go to jail," I reminded her."Alam ko ano. Huwag kang ano!" Pilyang ngiti niya at napailing ulit ako sa sarili. Nahinto akong saglit at pinagmasdan lang siya.Yeah, pretty dumb, Brodie. What else do I expect from a family background of her? She's not any Carmella because she's a Del Fiore—a Del Fiore who can do unimaginable things around me."Hey, mahal!
Morris.We have our plan. Bryce is here for that and Glenn is making himself the sidekick.My brother does not belong into this type of business. Malinis siya at iba ang linya ng mundo sa mundo ko, pero sadyang matigas ang ulo niya. Ito yata ang ugali namin na magkapareho.Renzo and the other boys remained extremely vigilant. Cappytano was making a move, trying to get a lot of bad people onto his side to put me down. But it was too bad, and he still couldn't bring me down that way. An ominous black sheep like me is hard to tame. I will kill him first before he can make his moves."We have a spy on our side, Mors. We need to find out who it is." Bryce furrowed his brow while working on the gadgets.Magaling siya, at katulad ni Xavion ay mabilis nilang nakukuha ang signal ng kalaban at napasok ang sistema nila.It must be because Bryce, Xavion, and Hendrix used to work in the same gang before. Of course, they all have the line that was given by their parents. Bryce may not have the sam
Brielle.Ba't hindi ko ito alam. Bakit wala akong alam sa pagkatao niya? Napaupo akong wala sa sarili at tulalang nakatitig sa kawalan.Si Morris ba talaga ang gusto ni Cappytano? Bakit? Pero nasa Italya na siya. Sigurado ako rito. Tinawagan niya ako noong nakaraang araw. Nasa Italya na si Morris!Pero. . . Ano 'to? Ba't may isang katulad niya? O, baka may kakambal siya?Kalokohan talaga!Ginulo ko ang buhok. Sumakit ang ulo ko, at ayaw ko ng basahin pa ang lahat ng tungkol sa kanya.Ibang Morris yata 'to eh? Kakambal niya? Ganoon lang siguro. Pero impossible talaga! Hindi maari ito.Binuklat ko ulit at tuluyan nang binasa ang lahat. Huminga ako nang malalim, at saka bahagyang natawa na sa sarili. Napatingin na tuloy ang iilang matanda na malapit lang sa kinauupuan ko. Siguro naisip nila na baliw na ako.Oo! Magiging baliw na yata ako sa mga sandaling ito!Dalawang basong tubig na malamig ang naubos ko. Malayo ang nilakad ko. Hindi ako sumakay ng taxi, at sinadya ko talaga na maglaka
Brielle.Nanginig ang tuhod ko nang tuluyan na akong nakalabas. Nagmaneho ang isa sa mga tauhan ni Cappytano para makabalik na ako sa lugar nila Clara.Ibibigay raw sa akin bukas ang kaisa-isang misyon ko at pera. Isa lang ang pinapagawa sa akin ni Cappytano. At kung matagumpay ko itong magampanan, ay pinangako niya na hindi na niya kailanman kami gugulohin ni tiya."Don't trust Cappytano, Brielle. Halang ang bituka niya. Wala akong tiwala sa kanya."At nakuha pa talaga ni Alfred na mag komento tungkol sa bagay na ito. Eh, siya nga itong nagpahamak sa akin!Nakabalik na kami at wala na ang mga tauhan ni Cappytano sa paligid ko. Pero alam kong meron nagmamanman sa akin ng sekreto. Maraming mga mata na sa paligid, kaya dapat ay mag iingat na ako sa bawat galaw ko."Get the hell out of here, Alfred! I don't need you. You better save yourself and run away from here." My eyes cut sharp on him."Kung ayaw mo na matuluyan ka, ay umalis ka na! Bumalik ka sa lungga mo!" Galit ko siyang tinali
Brielle.Tatlong katao agad ang sumalubong sa amin. Tinitigan ako mula ulo hanggang dibdib. Nagtagal ang tingin nila rito sa dibdib ko at napangiwi ako."Hindi ko alam kung anong pinasok mo, Alfred. Nananahimik ako ng iilang taon.""It’s not my fault, Brielle. I was lucky that I was alive… Akala ko nga pinatay ka nila noon. Kaya noong nalaman ko na buhay ka, ay inisip ko na sa mga tagong Isla ng Pilipinas ka nagtatago. Wala ka namang record na lumabas ng bansa." Pabulong niya.Napabuntonghininga ako at nahintong saglit. "At talagang hinanap mo ako ano? Kasalanan mo rin pala 'to!"Nawala agad ang ngiti niya. "Nagbabakasakali lang naman…"Nagtagpo ang kilay ko sa kanya. Umiwas siya ng tingin at nilampasan ako. I slightly scoffed at his back, annoyed at him.Noon paman ay talagang balakid na si Alfred sa buhay ko. Para siyang linta na ang hirap alisin sa balat ko. Sumisipsip sa dugo ko. Paunti-unti hanggang wala nang matira sa akin. Saka lang din bibitaw kapag wala na siyang nakukuha."
Brielle."We need to leave, tiya."Hindi umimik si tiya. Alam ko na pagod na siya sa kakatakbo. Medyo matagal na rin kami sa isla. Mag tatatlong taon na. Ito yata ang pinakamahaba na nanatili kami sa isang lugar. Madalas naman kasi noon ay palipat-lipat kami ng tirahan dahil sa mga taong humahabol sa amin."Pagod na ako sa kakatakbo, Breille… Matanda na ako."I press my lips together and look at her.Naipasok ko na ang iilang gamit na kailangan ko. Sa syudad na muna kami. Mas mabuti roon, dahil maraming tao at madali kaming gumalaw.Iniwan ko na ang susi sa bahay ni Morris kay Manong Paeng. Siya na muna pansamantala ang magmamatyag sa paligid. Sa kanya ko na rin iniwan ang susi ng bahay at ng tindahan."Tiya, we have to go, or else…" my lips trembled."Kilala ko ang mexicanong mafia na 'yon, tiya. Mas halang ang kaluluwa nu'n kaysa kay Alfred. Si Cappytano ang nagpapatay sa halos lahat ng mga tauhan ni Alfred, tiya. Kailangan natin na umalis!""Pero bakit ikaw ang hinahanap, Brielle?
Morris."Don't tell her that you're still here, Mors," Linus advises."And why is that?" My brows met halfway."Because that's not you. You don't give your location to anyone, lunatic."I laughed a little bit and shook my head. Linus was right. I don't easily give my location unless it's them, my cousins, asking for it. But Brielle is not just anyone. . . I like her."It seems like you like her. How serious?"I stared at Linus on the big screen. He's not even looking at me. He was busy sorting something. I did not answer and just rested my back on my chair.I'm not sure about it, but one thing is sure… I miss her."Hey, Mors. Don't you know that Cappytano is after you?" He changes the subject.Napatingin na siya sa akin ngayon na seryoso. Nawalang bigla ang tanong niya kanina tungkol kay Brielle.It wasn't important anyway. Linus knows that, and he doesn't care much about it. He is more concerned about the enemies around us."And what does he want? Cappytano was off the hook a long t
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m
Brielle.I look at the blue sea sadly, feeling uncomfortable at the moment, trying to make everything alright.Gusto kong manatili kami ni tiya rito, para pagkabalik ni Morris ay nandito pa rin ako. Nagdadalawang isip na tuloy ako ngayon. Hindi ko alam kung tutuloy pa ba kami sa paglilipat ni tiya sa malayong isla na iyon.Ibinaon ko ang paa sa buhangin at ramdam ko ang lamig nito sa ilalim. Nilingon kong muli si Morris mula sa karagatan.Malayo siya, at hindi ko na halos makita."Inomin mo muna ito, anak." Inilagay ni tiya ang malamig na inomin na gawa niya. At kasama na ang kay Morris."Salamat, tiya." Tinikman ko agad ito, at ibinalik ko lang ang mga mata ko sa kung nasaan na si Morris ngayon. Tahimik ako at panag ang pagbuntonghininga sa sarili."Babalik na ako sa tindahan," aniya. Hindi ako kumibo at tulala pa rin habang pinagmasdan si Morris."Mamimiss mo ano?"Ang akala ko ay umalis na si tiya… hindi pa pala. Nilingon ko siya at katulad ko, ay nakatingin din pala siya kay Morr