CHAPTER 18

Zoe Colette's POV

Pagtapos naming kumain nagmamadaling umalis sila Atlas may meeting ba daw kasi silang kailangan habulin. Paakyat naman ako sa kwarto para kunin ang cellphone kong naiwan ko kanina nang magcr ako.

Hindi sinasadya na makasalubong ko si Mike na pababa ngayon. Napahinto ito sa paglalakad ng makita ako. Habang ako naman nagpatuloy sa paglalakad. Huminto din ako ng makapantay sa kanya. Nakayuko ito at hindi ako magawang bigyan ng tingin.

"Mike, seryoso ako sa sinabi ko. Hindi magandang libangan ang ginagawa mo." Seryosong wika ko ngunit hindi ito umimik sa sinabi ko. "Isipin mo sana ang kapatid mong babae. Maaaring walang balik sayo ang mga ginagawa mo ngunit maaaring bumalik ito sa kapatid mong babae. Kaya mo ba siyang protektahan kapag nagkataon?" Muling wika ko sa pagkakataong ito tinuon niya ang tingin sakin.

"Hindi mo ako maiintindihan sa ngayon pero anong gagawin mo kung mangyari kay Mia ang ginagawa mo sa mga babae?" Seryosong tanong ko dito na siyang ikinagulat naman niya. "Habang maaga at may pagkakataon ka pa itigil mo na ang ginagawa mo. Bago pa mahuli ang lahat." Muling wika ko sa kanya bago nagpatuloy sa paglalakad.

"Kung mahal mo talaga ang kapatid mo." Huling wika ko bago tuluyang makalayo sa kanya.

Nanatili muna ako doon ng sampong minuto bago bumaba. Bigla kasi akong tinamad maglakad. Hinanap agad ng mata ko si Miles na wala ngayon dito sa sala.

"Patawad po." Boses ng babae ang kumawala mula sa kusina na mabilis kong pinuntahan.

Naaubatan ko si Miles na hinampas yung hawak niyang baso doon sa ulo ng babae dahilan para mabasag ito at dumugo naman ang ulo nang dalaga. Nakaluhod yung babae sa kanya habang nakahawak yung kamay ng dalaga doon sa ulo niyang nagdudugo. Andoon din sila Mike at Mia na pinapanood lang ang ginagawa nang bunsong kapatid.

"Patawad po." Muling wika nung babae.

"Miles!" Sigaw ko ng muli niya sanang ihahampas ang isa pang baso doon sa babae. Mabilis itong na palingon sakin at nababitaw doon sa hawak niyang baso dahilan para mabasag ito.

Mabilis akong lumapit sa pwesto nung babae na nagdudugo pa din ang ulo.

"Manang Faye?" Tawag ko. "Okay ka lang ba?" May pagaalalang tanong ko dito. Tumango naman ito sakin bilang tugon.

Nanginginig naman sa takot si Miles ng makita niya ang galit sa aking mukha. Nanlilisik ang mata kong binalingan ng tingin sila Mike at Mia.

"Ano sa tingin niyo ang ginagawa niyong dalawa? Bakit niyo hinahayaang saktan ni Miles ang mga yaya dito?!" Galit na galit kong tanong sa kanila.

"Tita hindi niyo kailangan kampihan ang mga yaya dito. Alam niyo po bang nabasag niya ang basong paborito ni Miles? Kaya dapat lang sa kanya yan." Malditang wika ni Mia.

Nagpantig ang tainga ko sa sinabi niya. "Dahil lang sa baso Mia, kaya hinayaan niyo si Miles na gawin ang gusto niya? Ginagawa niyong kriminal ang kapatid niyo!" Nagulat naman ito sa sinabi ko.

"Madam?" Nabaling ang atensiyon ko kay Manang Faye na kararating lang dito sa dining area.

"Manang, paki dala po siya sa hospital." Utos ko.

Mabilis namang kumilos si Manang at dinala yung maid sa hospital.

"Mommy." Umiiyak na wika niya. Akmang yayakapin sana ako pero mabilis ko siyang hinawakan sa kanyang braso at hinala papunta sa sala.

"Ti-tita, ano po ang balak niyong gawin kay Miles?" Nauutal na tanong ni Mike sakin.

Hindi ko ito pinansan bagkus nagpatuloy ako sa paghila kay Miles papuntang sala. Pagdating doon pinaluhod ko ito.

"Dahil sa ginawa mo doon sa katulong hindi ka tatayo diyan hanggat hindi ko sinasabi!" Galit kong wika dito. Mas lalo itong umiyak doon.

Takte! Kahit din pala itong si Miles may tinatagong ka-demonyohan.

"Mommy." Umiiyak na wika niya.

"Wala akong anak na salbahe, Miles, kaya hanggat hindi mo binabago yang ugali mo magiging masama din sayo si Mommy!" Galit ko pa ding wika dito.

"TITA!" Naibaling ko ang tingin kay Mia na hindi maipinta ang mukha dahil sa sobrang galit.

Habang maaga pa puputulan ko na nang sungay ang magkakapatid na ito. Kung magpapatuloy sila sa ganyang paguugali walang tutulong sa kanila sa oras ng pangangailangan dahil sa masamang ugali nila. Alam kong galing sila sa demonyo nilang ama pero nasisiguro ko na hindi ganyan si Atlas sa mga katulong dito.

"Tita, katulong lang naman sila bakit mo kailangan parusahan ng ganyan si Miles?!" Galit na tanong nito.

"Hindi sila basta katulong lang Mia, sila ang dahilan kung bakit nakakakain ka araw-araw, sila ang dahilan kung bakit malinis at walang uod ang buong bahay niyo. Ang mga katulong na tinutukoy mo sila ang dahilan kung bakit malinis yang sinusuot mong damit!" Galit kong wika dito. "Kaya Mia, hindi sila basta katulong lang sila ang nakakasama niyo araw-araw dito sa demonyong bahay na 'to!" Humakbang ako palapit sa kanya at mahigpit na hinawakan ang kanyang panga.

"Kaya matuto kang makisama sa mga lintik na katulong dito!" Muli kong wika bago ko binatawan ang pagkakahawak sa kanya.

Muli kong binaling ang tingin kay Miles na nagpipigil ngayon sa pagiyak.

"Ang lakas ng loob mong ipadala yung katulong sa hospital samantalang wala ka namang pambayad." Muling wika ni Mia. "Ang kapal na ng mukha mo kung gagamitin mo ang perang pinaghirapan ng Daddy namin." Dagdag niya.

"Kaya kong bayaran ang bill niya sa hospital. Bakit ko naman gagamitin ang perang hindi ko pinaghirapan. Hindi ako ganung tao Mia, gusto ko lang itama ang ginawang pagkakamali ni Miles at itama na din kayong dalawa." Wika ka ko dito habang ang aking tingin ay na kay Miles pa din. "Bilang hiling na din ng inyong ama sakin."

"Kaya ba hindi niyo tinanggap ang Black card na ibinigay ni papa?" Boses yun ni Mike.

Hindi ko ito sinagot. "Umalis na kayo." Muling wika ko.

Oras na din ng kanilang pagpasok at kung mananatili pa sila dito sa bahay ng ilang minuto mahuhuli na sila sa klase.

Pagkaalis nila pinuntahan ko din si Miles at tinayo sa pagkakaluhod.

"Mile, wag na wag mo nang gagawin ang ganung bagay. Hindi ka dapat na nanakit ng katulong kapag nakita kita ulit na gawin iyon iiwan kita at hindi na babalikan pa. Naiintindiha mo ba?" Seryosong tanong ko dito. Tumango naman ito at muling napahagulgol sa pagiyak niyakap ko siya ng mahigpit.

Kinarga ko ito at sinama sa paakyat papuntang kwarto. Tumigil na din naman ito sa pagiyak.

Papasok na sana kami sa loob ng silid nang mapukaw ang atensyon ko doon sa dulong kwarto na katabi lang nang silid namin ni Atlas.

Hindi naman siguro masama kung magiging pamilyar ako sa mga kwarto dito sa bahay nila Atlas diba?

Awtomatikong humakbang ang mga paa ko palapit doon sa kwarto na yun. Hindi ko alam pero na cu-curious ako kung anong meron doon. Bukod dun parang tinatawag din niya ako.

"Mommy, magagalit si Daddy, kung pupunta kayo sa kwartong yan ng hindi niya alam." Seryosong wika ni Miles ngunit hindi ko ito pinansin at nagpatuloy ako sa paglalakad papunta doon. Naramdaman ko ang mahigpit na yakap sakin ni Miles ng hawakan ko na ang doornob.

Nanginig ako sa takot ng hawakan niya ang aking kamay na nasa doornob na nang pintong yun at bubuksan na lang.

Ang bilis niya namang makaakyat dito?

"Madam, no one's allowed to enter that room." Seryosong wika ni Manong.

Bakit naman?

"Madam, bumalik na po kayo kapag nalaman po ni Mr. Wood itong gagawin niyo masasaktan niya na naman po kayo." Seryosong wika nito.

Napabuntong hininga naman ako nang makita ang seryosong mukha niya. Binawi ko ang kamay ko na hawak niya doon sa doorknob ng pinto.

"Masyado naman po kayong seryoso diyan, Manong." Nakangiting wika ko dito bago tumalikod at maglakad palayo doon sa kwartong yun.

Bakit kaya walang nakakapasok sa kwartong yun? Ano ba meron doon?

Yun ba ang pinaka-master bedroom bukod sa kwarto ni Atlas? Takte! Nacu-curious tuloy ako pero ayoko namang pumasok doon nang hindi nalalaman ni Atlas baka mamaya masaktan niya na talaga ako ng bonggang-bonga.

Nacu-curious man sa kwartong yun isinandabi ko muna at humiga dito sa kama kasama si Miles para matulog. Takte! Wala pa akong tulog e.