CHAPTER 47: GIRLFRIEND"Akala ko ba, wala kang maalala?" nanghihinang tanong ko sa kanya. I'm confused of his actions and his words. He's acting like the Blake who loves me. Did he really forgot about me and our child? Para hindi maistorbo si Lilac ay naglakad ako palapit sa kama. Naramdaman ko ang pagsunod ni Blake kaya hinarap ko siya. "I do..." maikling sagot niya habang nakakunot ang noo na parang naguguluhan siya. Maybe it's time for me to know what really happened fo him? Kung naguguluhan siya sa nararamdaman niya ay gano'n din ako. "Can you tell me what really happened at you, Blake? Kailan ka nakalimot? Anong nangyari?" paki-usap ko dahil gusto ko iyong malaman. "Naalala mo na ba?" But I suddenly regret it as I saw a tear fell on his cheeks. Kumirot ang dibdib ko at kaagad na nilapitan siya para yakapin. "I'm sorry," nanginginig na sambit ko. I am so careless! He suffered from an accident. Of course, he was traumatized! Pero anong ginawa ko? I'm doubting and forcing him
CHAPTER 48: HONEST "Who is that, love?" kuryosong tanong ni Blake nang tumayo ako para kunin ang phone kong tumunog. Today is Sunday. Kakagaling lang namin sa Church kasama si Ate Myrna. She's consistent on going to Church every Sunday. Sinasama niya kami ni Lilac minsan kapag wala akong masyadong ginagawa. And now, we went there with Blake. Nauna nga lang kaming lumabas kasi umiyak si Lilac. Nakakahiya kasi sa ibang tao. Kumunot ang noo ko nang makabalik sa ibabaw ng hita ni Blake kung saan ako naka-upo kanina. Solo namin ang kwarto kasi binigay ko muna si Lilac kay Ate Myrna. Nagpaalam lang akong magpapalit ng damit pero sumunod si Blake at naglambing. "Manager ng La Prima," sagot ko at pinindot ang answer button. I don't have any idea why she called. I feel like she just dialled a wrong number. Hindi naman na kasi ako nagta-trabaho roon. "Hello?" tanong ko. "Ria Montero speaking," pagpapakilala ko pa sa sarili. Naramdaman ko naman ang pagpatong ni Blake ng mukha niya s
CHAPTER 49: COMPLETE "Dito ka na pala ulit," bungad ni Bea nang makita ako papunta sa front desk. I can't help but to smirk. "Your manager requested me," pagmamalaki ko sa kanya. Nakita ko naman ang pagkunot ng noo niya pero agad din iyong nawala. "May darating na mga VIP namaya. Nag-book sila ng reservation," paliwang niya kaya binuksan ko ang folder na nasa harap ko. Gano'n na lang ang pagkalaglag ng panga ko nang makita ang dalawang pamilyar na pangalang naroon. Janna Rivera and Darren Augustine Fuentabella. My old friends are coming here! Anong gagawin nila rito? Oh my god! It's been so long since the last I saw them. Pakiramdam ko ay maiiyak ako mamaya kapag nakita ko sila! I did the same old routine while working as VIP guest's Assistant. Maghapon na naman akong nakatayo at magsasalita. But somehow, I missed working here. "Ria?" Kaagad kong nilingon ang babaeng tumawag sa akin. Si Evelyn na naman. Lumapit pa siya sa front desk kaya ngumiti ako. "Good evening, ma'am
CHAPTER 50: REPLACEDKaagad akong nag-iwas ng tingin nang yakapin ni Evelyn si Blake. I can't watch them! Masakit! But I know that they need to talk. Ayaw ko namang masaktan lalo si Evelyn. She's too pure. Nagmahal lang siya. Wala siyang kasalanan.Instead of evaesdropping, I chose to walk back inside the Hotel and called Rafael. Sa kanya na lang muna ako magpapasundo. Baka mag-uusap pa sina Blake at Evelyn. Wala rin namang text message si Blake."Oh? Bakit?" pabalang na sagot ni Rafael.Napangiwi ako. Gusto ko siyang babaan na ng tawag pero kailangan ko siya. He's the one who always fetch me after work. Minsan ay may sleepover sila ng tropa niya kaya iyong asawa ni Ate Baby na tricycle driver ang sumusundo sa akin para raw safe akong maka-uwi. "Sunduin mo 'ko," pinantayan ko ang pagsusungit niya. "Pumunta na si Kuya Pogi, ah?" nagtatakang tanong niya.I let out a sigh and lied, "May emergency siya. Sunduin mo 'ko," utos ko ulit."Oh, 'ge! Basta may bayad, ah?" pilyong dagdag niya.
CHAPTER 51: PRIVATE Gulong-gulo ang isip ko buong maghapon. Nang dumating si Blake para ihatid ako papunta sa La Prima Hotel ay kinakabahan ako. "Are you sure you want us to leave Lilac?" dagdag niya nang batiin ako at pinagbuksan ako ng pinto. "Yeah, next time na lang," paliwanag ko gaya ng sinabi ko sa kanya kanina. Natatakot akong dalhin siya roon sa Hotel at may makakilala sa kanyang ibang tao. Nobody in my workplace knew I already have a child. Ang alam nila ay single ako. End of the story. "Have you told Evelyn about us?" direktang tanong ko nang magsimula siyang magmaneho. Saglit niya akong binalingan bago siya sumagot. "Not yet." Nanliit ang mga mata ko nang makita ang paggalaw ng adams apple niya. "Bakit? She deserves to know the truth, Blake! Baka kaya hindi pa rin siya nakaka-move on sa 'yo kasi—" "Let's not talk about her, please?" nakiki-usap na pigil niya sa akin. "You don't want my family to know then why do you want my ex to know about us? She's clos
CHAPTER 52: SELFISH Tama si Darren, mas may karapatan ako dahil sa akin naman unang nagkaroon ng anak si Blake. Lilac can be the next Smith heiress if I tell the Smith about her. But I don't think that's the better option. Mas pipiliin ko na lang na maghirap at pagtrabahuan ang pera kaysa humiga sa kamang puno ng pera pero may naghihintay namang panganib sa buhay namin ng anak ko. Should I break up with Blake? Kumirot ang dibdib ko sa naisip. My mind is telling me I should but my heart doesn't want to. I want to live with Blake. Komportable ako sa kanya at ramdam kong gano'n din ang anak namin. "Love, I'm here!" bungad ni Blake nang sagutin ko ang tawag niya. Nagpakawala ako ng buntong hininga bago tumayo at binuksan ang kotse niyang nasa tapat ng Hotel. "I missed you!" bulalas niya at humalik pa sa akin nang maisarado ko ang pinto ng kotse niya. "Ako rin," sinserong sagot ko at mas piniling ituon ang atensyon sa kanya at kay Lilac imbes na mag-isip ng kung anu-ano. "
CHAPTER 53: FORGIVE "Sis! Nakakahiya si Darren kanina!" panay ang tawa ni Janna habang nagki-kwento sa akin. "He's flirting with a guy on that Eatery! Nagpa-guide pa siya papunta rito tapos nadapa sa may putik!" Kaya pala busangot si Darren nang sunduin ko sila at iniwan ang mag-ama ko sa bahay na pupuntahan namin. "Anak 'yon ni Ate Myrna, siya na ngayon 'yong mommy ko. Rafael name niya, magkapatid kami," paliwanag ko at tinignan ang reaksyon ni Darren. "I hate youe brother, Dahlia!" naiinis pa rin niyang sagot pero natawa lang kami ni Janna. "Papahiramin kita ng damit niya!" alok ko pa dahil narumihan talaga ang damit at pants niya. Aesthetic at expensive pa naman ang aura niya tapos naputikan lang dahil bukirin dito at basa ang lupa dahil sa patubig. "No thanks!" Umirap pa ito at nag-krus ng braso. He is even wearing a 3 inches heel boots! Akala mo talaga ay rarampa siya sa runway base sa suot niya. "Dito 'yong bahay namin," pagki-kwento ko at pinagbuksan sila ng pinto. "
CHAPTER 54: BETRAYED "Shit!" iyon na lang ang tanging naibulalas ko nang pagmulat ko ng mga mata ay nakita kong nasa hindi ako pamilyar na kwarto. Fear consumed me. Nasaan ako? Napahawak ako sa ulo ko dahil kumirot iyon nang bumangon ako. My lips parted in shock as I saw my body and my grip to the comforter tightened. I am freakin' naked! I can even feel the soreness on my body! What the hell happened? Nanubig ang mga mata ko at napatingin ako sa orasan na nasa dinging. It's now ten o'clock in the morning based on the sunlight that is passing through the window. Nilingon ko ang katabi nang maramdamang may gumalaw at gano'n na lang ang pagkalaglag ng panga ko nang makita kung sino iyon. It's Frank and memories from last night filled my thought. "No way," bulalas ko ulit at tuluyang kumawala ang luha sa mga mata ko. Mabilis akong kumilos at pinulot ang undergarments at uniporme sa sahig kahit nananakit ang halos buong katawan ko. I'm so scared! I don't know what exactly happen
EPILOGUE: ENDLESSLY"Dahila is dead."My eyes pierced like a dagger at Blaze's direction. "What did you say?" I tried to remain calm but can't help to grip his clothe's neckline in such irritation. How dare him to say that!"Masaya ka na, kuya?" he even have the guts to smirk at me!How the fuck can I be happy like I wish Dahlia to be dead?! This motherfucker doesn't have an idea how I'm in love with that girl! "Fuck you! Do you want to die first?" I threathened him and pushed him as hard as I can. Para naman siyang papel na sumalampak sa sahig. He's weak as always. Hindi niya ako kayang labanan nang mag-isa!"Inggit na inggit ka talaga sa akin, 'no? Una, si Valentine! Tapos ngayon, si Dahlia? Ha?! Kuya?!" He shouted at me with a bloodshot eye. The fuck is he saying over my drop dead body? I would never envy his life! Especially now that Dahlia have moved on from him!"Get lost!" I dismissed him and returned into my car to go back in Dahlia's Apartment in Batangas. I don't even know
LAST CHAPTER: UNDER THE NORTHERN LIGHTS "Dahlia, you're such a tease!" "I just want you to tie my hair!" pagtatanggol ko sa sarili at napahagikgik dahil sa reaksyon niya. Nang makalusong sa bath tub na may maligamgam na tubig ay lumuhod ako sa harap niya at inipon ang buhok ko patalikod. At ang reaksyon niya, priceless! He's overacting! Kanina pa niya sinasabing tapos na ang foreplay at maligo na kami. "Sure?" Umangat ang kilay niya at sulok ng labi. Lumuhod din siya at ipinatong ang kamay sa dingding na nasa likuran ko para kinulong ako sa braso niya. "You don't want to do it here?" mapang-akit na dagdag niya. Napanguso ako para itago ang ngisi. Kinda tempting but... "No, daddy! I want a comfy bed!" mabilis na tanggi ko. "Fucking tease!" pagmumura niya pero marahan niya pa ring tinali ang buhok ko para hindi iyon mabasa. I don't think we still have time to dry my hair after the shower. "I'm not teasing you. Chill, daddy!" tukso ko lalo. The warm water, relaxing fragrance
CHAPTER 85: FALL "Wow! This place is better than those in pictures!" hiyaw ni mommy. Magkatabi sila ni daddy. Nakapag-travel na sila sa maraming bansa pero first time nila ngayon rito sa Canada. I suddenly miss my grandma. I wish she is still here with us. It's Fall season. Sobrang ganda ng mga puno! The maple tree's leaves are varying from green, yellow, orange, red, scarlet, to brown color. Marami ring nagkalat na dahon sa paligid dahil mahangin. "Sis, isa pang take!" reklamo naman ni Darren ang narinig ko sa kabilang banda. Janna is his photographer. Todo pose naman si Darren. "Paki-ayos ng mukha, please!" natatawang utos sa kanya ni Janna. "Yehey!" Tumili si Lilac kasabay ng paghuli niya ng mga dahon na nalaglag. Ang cute niya! Ginaya siya ni Blake at tumawang-tuwa silang mag-ama bumabagsak ang mga dahon sa ibabaw nila. Maya-maya ay lumapit si Blaze sa kanila at gamit ang scarf ay tinakpan niya ang ibabaw ng ulo ni Lilac para hindi niya makita ang mga dahon. "Tito Blaze!"
CHAPTER 84: RINGBumuntong hininga ulit ako. Pang-ilan na 'to pero hindi naman gumagaan ang pakiramdam ko. Pakiramdam ko, lahat ng effort ko ay mapupunta lang sa wala. Instead of surprising Blake with a ring, I will be surprising him with a bad news. Sobrang seryoso ni Blaze kanina. I don't wanna believe him but what if? What if totoo? "Hay!" bulong ko sa kawalan. I'm alone in our room. Hindi ko kayang lumabas. Nagpa-iwan muna ako rito para makapag-isip. "Love, hindi ka pa gutom?" It's Blake. Naglalambing siya. Yumakap pa siya sa bewang ko at pinakiramdaman ang tiyan ko habang nakasandal siya sa leeg ko. Then I heard a growl not in my stomach when silence filled our room. Mabilis akong humiwalay sa yakap niya at hinarap siya. "Hindi ka pa kumain?" nag-aalalang tanong ko sa kanya. I can't even call him with our call sign because of guilt from what Blaze have just told me. Pakiramdam ko ay napakapabaya kong girlfriend. Paano pa kapag naging asawa ko na siya? Parang hindi ko deserve
CHAPTER 83: PROPOSAL"You're ruining my birthday again!"Yes, her 16th birthday is coming. I've been there when she was 14 but sadly missed her 15th as they had an intimate family trip to China. I can't miss her sweet sixteenth celebration now so here I am again! Hindi ko alam kung natutuwa ako na close ang pamilya namin o hindi. Obviously, my grandfather from my dad's side and Dahlia's grandmother from her mom's side are playing cupid for Dahlia and Blaze. But I won't let them end up together. Not when I exist in the same country as theirs. Tulad ngayon, sinadya kong tabihan siya sa plane para hindi sila magtabi ni Blaze. Never in her wild dreams."Brat!" I uttered but then she slapped my arms. A chuckled escaped my mouth. "Is that all your strength? What a baby!" I teased her even more. Annoying her makes me happy. Her expression is so funny! But ofcourse, that's not the real plan. Teasing her is just a way of catching her attention. I want to make her happy too. I will take ca
CHAPTER 82: HIS POVIs there a timeline on how long should a person move on from something? Ten years have past. I'm still alive but not living, just barely... surviving. Sobrang hirap! Pakiramdam ko, nasama akong namatay kasama ni mama ng gabing iyon. And maybe, I couldn't move on because almost everynight, I can see her crying in my dreams. Sobrang dilim ng mundo ko simula no'n! And worse, my dad on the other hand had his new family with another woman and they even had a child. How hard can my life be so fucked up, right? I didn't just lose a mother but also a father. They said money can buy hapiness but no matter how much I work hard and earn a thousand of dollars even in a young age, I couldn't be contented. I couldn't even smile sincerely. But not until, He gave me a white flower Dahlia which represents a new beginning."I told you I'm on my way!" I gritted my teeth and ended my step mother's call before she can even say a thing. My dad is rushing me to be home just to fucking
CHAPTER 81: DNA TEST"What happened, Dahlia?" Kalmado na ang lahat sa bahay nang dumating bigla si Blake. Kaagad akong lumapit sa kanya at sinalubong ang yakap niya. "We're okay now. I'm sorry, late kong nasagot 'yong tawag mo kanina," sinserong paliwanag ko. His bodyguard told him what happened. Siguro ay nag-alala siya kaya bumyahe siya agad pauwi rito. "You're not answering my question, love," may halo pa ring pag-aalala ang boses niya at sinuklay ang buhok ko. "Gusto kong malaman kung anong buong nangyari."Isinandal ko ang sarili sa kanya at nanatiling nakayakap sa batok niya. "Blaze gone mad. Sinira niya 'yong laptop after hearing the truth about his real mother and what happened to Valentine and their unborn child," pagki-kwento ko at huminga ng malalim. "Nasugat siya. Siya lang. Wala nang nasaktan na iba," dagdag ko nang maalala ang nangyari kanina."Don't you dare hurt her, Blaze!" sigaw ko at malaki ang mga hakbang na lumapit sa kanila. Kahit takot sa kanya at sa mga bub
CHAPTER 80: MAD"Love!"Napakurap ako at napatingin kay Blake nang tawagin niya ako. "Yes?" tanong ko at pilit na ngumiti. "What are you thinking, hmm? Lutang ka! Kanina pa kita tinatawag," nakangusong dagdag niya kaya mahina akong natawa. "Medyo inaantok na kasi ako," pagsisinungaling ko sa kanya at ngumiti sabay ayos ng upo mula sa pagkakasandal sa headboard ng kama niya.I'm overthinking and scared of the fact that there's a possibility it's Blaze who got me pregnant. At ayaw ko no'n! Si Blake ang gusto kong daddy ni Lilac.Yumakap ako sa kanya nang sumampa siya sa kama at sumandal sa dibdib niya. "Sorry, love," dagdag ko dahil nagsinungaling ako sa kanya. I love him but I lied coz I feel like this is not yet the time for him to know about that. Masyado na siyang maraming iniisip. Saka na siguro kapag okay na 'yong kaso ng mommy niya kay Beatrice o kapag handa nang magpa-DNA test na si Lilac para kay Blaze."It's okay, love. I just got worried a bit," malambing na sagot niya at
CHAPTER 79: LUKSO NG DUGO "Tito Blaze!" Kaagad na tumakbo si Lilac palapit kay Blaze na siyang mag-isang kumakain sa dining room. Alas sais pa lang ng umaga. Maagang nagising si Lilac kaya bumaba na kami. Si Blake naman at Evekiel, tulog pa rin. "Good morning po!" masiglang bati ni Lilac sa kanya at umakyat siya sa upuan na nasa tabi ni Blaze. "Good morning," bati ko rin sa kanya at tinabihan si Lilac dahil malikot siya at baka malaglag. "Yeah," bored na sagot ni Blaze kaya napangiwi ako. Iyong anak ko naman, malaki pa rin ang ngiti. "Let's eat na rin po, mama! I want cereals!" "Ingay ng anak mo," pabulong na ani Blaze. He sounds irritated. But can't he appreciate Lilac even just for a little? Gusto niya siyang sabayang kumain dahil ayaw ni Lilac na lonely ang tito Blaze niya. "Kawawa ka raw kasi," masungit na pagtatanggol ko sa anak. "E 'di isang linggo pala akong magtitiis d'yan?" Umiling pa siya at sinulyapan ang anak ko na nakatingin sa akin dahil kumuha ako ng milk sa