“A-ANONG ginagawa mo rito?”Ngumiti si Callen sa kanya nang matamis. “Sabi mo ihatid ko ngayon. Kaya heto—” Tinaas pa nito ang hawak.“O, anak. Ikaw na ang bahala kay Callen. Kailangan ko nang magpahinga.” Tumango si Asia sa ina. Pagkaalis ng ina ay tiningnan niya nang masama si Callen. Tinalikuran na rin niya ito. No choice naman siya kung hindi ang harapin ito.Napalingon si Asia sa binata nang marinig ang pag-lock ng pintuan. Pero imbes na sa pintuan ang tingin, sa ginagawa nito natuon ang atensyon niya. Nanlaki ang mata niya nang hubarin nito ang suot na polo shirt.“C-Callen, not here,” aniyang nauutal.Ngumiti lang ang binata sa kanya. Lumapit ito sa kanya pagkahubad ng damit nito. Kinabig siya nito kaya naramdaman niya ang init na binubuga ng katawan nito.“Sh*t!” Mukhang hindi niya kayang pigilan si Callen kung pagbabasehan ang init ng katawan nito.“You’re avoiding me. Why?”“H-hindi naman. B-busy—” Hindi na niya natapos sabihin dahil mariing na sinakop nito ang labi niya.
“HINDI ka ba talaga magpapasama?” tanong ni Laura kay Asia.“No need. Kaya ko ‘to. Okay?” Nag-spray na siya noon ng pabango. “Saka mahabang pila ‘yon. Baka hindi niyo kayanin.”“Akala ko ba may contact ka?” Si Andrea.“Yes. But isa lang ang kaya niyang i-cater.” “I see. Hintayin na lang namin si Lexxie.”“Darating siya?” hindi makapaniwala si Asia.“Parang? Tawagan ko siya ulit.”“Sige. Sige. Basta after kong makausap si Ismael, uwi agad ako para maka-jam sa inyo.” Humarap siya sa mga ito. “Bagay ba?” Tukoy niya sa suot.“Yeah. Hindi ka ba talaga magpapasama? What if masamang tao ‘yang Ismael?” Si Laura ulit. Halata sa mukha nito ang pag-aalala.“Ano ka ba, kilala naman ng pamilya natin ang publisher. I’m sure safe naman.”“Okay.”Isang kanto lang ang layo ng mall pero sumakay pa rin siya ng taxi. Ayaw niya namang humarap na hulas na. Saka pipila siya gaya ng iba. Pero magkakaroon lang siya ng 20 minutes face to face kay Ismael mamaya, after ng signing nito. Iyon ang napag-usapan nil
PAGKALAPAG ng eroplano ay agad na lumabas siya. Tinungo niya ang parking lot ng airport na iyon at sumakay sa sasakyan niyang ginagamit kapag nandito siya sa Cebu.Nandito siya para sunduin si Asia. Nakailang tawag siya rito kagabi, kahit na kanina pero hindi ito sumasagot.Kasalukuyan siyang nagmamaneho noon nang tumawag si Maricel, ang secretary ni Kana, na siyang nagma-manage ngayon ng publishing house na pinagsusulatan niya.“Sir, makakarating ho ba kayo—”“No. Natanong ko lang kagabi kay Kana. May importanteng lakad ako ngayon dito. Pero kung makita ko na ang hinahanap ko, i’ll try na makadaan. Alright?”“Noted, sir.”Pinatay ni Callen ang linya at tinawagan si Asia, pero ring lang iyon ng ring, kaya nagpasya siyang tumawag kay Laura. Nakaalis na raw ito papuntang mall. Mahigit dalawang oras na raw pala. Hindi na niya natanong kung saan doon dahil nagpaalam agad si Laura sa kanya.Nakailang ikot na siya sa mall pero wala siyang Asia na makita. Pinapa-tsek na niya sa cctv pero hin
“READY?” Napatango siya kay Inés. Kinuha niya ang bag nanakita sa kabilang silid. May ilang extra din doon na mga susuotin na binitbit niya rin. Hindi niya kabisado ang pupuntahan kaya mas maigi nang sigurado. May mga flashlight din siyang dala in case na abutin sila ng gabi.Hindi pa man sila nakakalabas nang may humintong sasakyan sa harap. Kapwa sila napatingin ni Inés sa pintuan noon.Ilang sandali lang ay may pumasok. Walang iba kung hindi si Callen. Napangiti siya nang mapakla nang ipako nito ang tingin kay Inés na nakangiti. Ano pa nga ba ang inaasahan niya? Hindi na niya gustong makita ang mga mangyayari kaya agad siyang bumalik sa kabilang silid na pinaglipatan niya. Saka lang niya naramdaman ang tuhod na nanghihina. Dala pa ito ng nangyari sa kanila ni Callen kagabi. Pero ang hindi niya kayang nanghihina ngayon ay ang puso niya. Destined ba talaga na masaktan siya lagi? God! Ilang lalaki ba ang kailangang manakit sa kanya bago siya magkaroon ng masayang relasyon? She was t
PANAY ang mura ni Callen habang binabaybay ang kakahuyan. Palakas nang palakas ang ulan. Hindi naman niya na-check ang weather kanina. Pero sa tingin niya ay may bagyo.Ilang beses pa siyang tumawag sa pangalan ni Asia pero walang sumasagot.“Don’t you think it’s too dangerous here?” Nilingon niya si Ines. Hingal na hingal ito kakahabol sa kanya.“I told you to go back!” asik niya rito.“I said I don’t want to! What if something happens to you here? Huh?!”“Nothing will happen to me here. Believe me. Alright? I have to find her, Ines. She's my responsibility.”Walang nagawa si Ines kung hindi ang sumunod na lang kay Callen. Sa paraan ng pananalita nito ay walang balak itong sumuko sa paghahanap. Pero aksidenteng tumama ang binti ni Callen sa nakahambalang na ikinatumba niya. Kahit na nasaktan si Callen sa pagtamang iyon sa puno, nagpatuloy pa rin siya kahit na ika-ika. Nakaramdam nang awa si Ines dito kaya pinagpahinga niya ito at siya ang nagpatuloy sa paglakad. Sumang-ayon naman si
NAGISING si Asia sa hindi pamilyar na lugar kaya napaupo siya. Agad niyang inilinga ang mata para alamin kung nasaan ba talaga siya. Napaawang siya ng labi nang makita ang lalaking natutulog sa may upuan na gawa sa kawayan.Nasaan siya? Bakit nandito si Ismael?Sa kabilang banda, natutuwa siya sa nakita. Para kay Asia, kulang ang oras nila sa coffee shop na iyon kaya nakaramdam siya ng excitement habang nakatunghay sa gwapong mukha nito. Ang akala ni Asia bumalik na ito ng Maynila. Hindi niya akalaing magkikita pa sila ngayon. Ang usapan nila, mag-uusap sila pagbalik niya. Talagang susulitin niya ang bakasyon sana dito kasama ang mga kaibigan. Supposedly, pambabaeng lakad lang nga ito, pero nagulat siya nang sabihin ni Laura na nagsunuran ang mga ito.Bago pa man pumasok sa isipan niya si Inés ay pinilig na niya ang ulo. Saka na sila magtutuos. Sa ngayon, si Ismael muna ang haharapin niya.Akmang bababa siya sa papag na kinahihigaan nang sumakit ang bewang niya. “Awww…” Napalabi din
NAPAPIKIT si Asia nang marinig ang pagsara ni Ismael—este si Francis ng pintuan. Ito ang naiwang humarap pagkatalaikod niya kanina kila Callen.Umasa siyang pipigilan siya ni Callen pero hinayaan lang siya nito na makapasok. Hindi man lang talaga nagawang magtanong. Patunay lang ang pananahimik nito na si Ines ang pinaniwalaan nito. Masakit sa part niya dahil ang tagal na nilang magkakilala pero mas pinanigan nito ang babaeng iyon. Oo, sinaktan niya ito noon, pero hindi naman iyon basehan para hindi siya pagkatiwalaan. Hindi ba siya nito kilala? Kahit bilang kaibigan?Kapag life and death situation na, never niyang magagawa sa kahit sino iyon. Spoiled brat at masungit siya minsan, pero alam niya kung ano ang makatao o hindi na gawain. May part sa kanya na nasasaktan nang higit talaga. Hindi lang ang pagkakaibigan nila ang sinira nito, ang tiwala niya rin dito bilang napupusuan. Although walang alam si Callen sa namumuo niyang nararamdaman para dito, masakit pa rin. Para siyang trinay
WALANG imik si Asia habang bumibiyahe sila pabalik ng tinutuluyan ni Callen dito. Pinapakita niya rin dito na inis na inis siya kapag bumabaling sa kanya.“Is he your boyfriend?” untag sa kanya ni Callen.“Soon,” sagot niya sa naiinis.Napapreno bigla si Callen sa narinig. Hindi naman siya nauntog dahil naka-seatbelt siya, pero nagulat pa rin siya sa ginawa nito.“What about me?!” Salubong ang kilay nito.“What about you and Inés? Huh?” aniya, imbes na sagutin ito.“I told you, walang kami! Hindi mo pa ba naiintindihan? Naniniwala ako sa ‘yo, Corazon. Shock lang ako nang marinig ang sinabi mo, na kaya niyang gawin iyon sa ‘yo. Nagalit nga ako sa kanya, e.” Hindi nakaimik si Asia. “And you said, hindi ka sasama sa akin kapag nando’n pa si Inés. Kaya umuwi ako para ihatid siya sa airport. Isn’t it enough para pagkatiwalaan mo ako?”Natawa nang pagak si Asia. “You hesitated pa rin, Callen. Kaya anong iisipin ko, huh?”“Damn it! Alright, mali na naman ako. Pero kapag sinabi kong naniniw