[Ivana's]
"Manang, nasa'n po ba si Gene?" tanong ko sa isang maid dito sa mansyon. Gumising kasi ako kanina tapos wala na siya sa tabi ko. I even called his name multiple times pero walang sumagot kaya inayos ko muna yung sarili ko bago bumaba para magtanong. "Magandang umaga sa'yo, hija! Maagang umalis si Marcus dahil uuwi raw siya sa bahay ng kanyang mga magulang. Kaarawan kasi ng nanay niya kaya kailangan niyang umuwi pero babalik daw siya mamayang gabi o bukas ng umaga," paliwanag niya.I sigh in relief upon hearing what she just said. Ayoko muna kasi siyang makita dahil nahihiya ako sa nangyari kagabi at tsaka namumuo na rin ang galit ko sa'king sarili dahil bumigay ako sa init na pinadama niya sa'kin. Aminado naman ako na kusa akong bumigay sa tukso kaya galit ako sa sarili ko at napapatanong na lang kung bakit ko nakalimutan ang ginawa niya sa'kin. He raped me and not to forget the fact that he kidnapped me yet I gave myself to him without hesitation. "Gano'n po ba? Sige babalik na po ako sa kwarto," paalam ko sa kaniya ngunit pinigilan niya ako."Kumain ka muna bago ka umakyat, hija. Nagluto ako ng mga pagkain na siguradong magugustuhan mo," aniya.Kailan nga ba yung huling kain ko? Nagutom ako bigla noong sinabihan niya ako na kumain muna. "Sige po. Kakain na muna ako bago umakyat sa taas." Umupo na ako sa hapag para kumain ngunit nagsalita ulit siya sa tabi ko. "Kumain ka ng husto dahil 'yon ang utos ni Marcus. Kain ka lang dahil ako' y uuwi na sa amin." I put the fork down as I gave her a questioning look. Uuwi? Akala ko stay-in maid siya? "Akala ko dito na po nakatira?" I asked her. "Walang katulong na nakatira rito sa mansyon ni Marcus, hija. Mga bodyguard niya lang ang nakatira rito at kami naman ay pumupunta lang dito isang beses sa isang linggo para lamang maglinis o magluto," aniya. Tumango na lang ako dahil wala na akong maisip na sasabihin kaya nagpaalam na siya dahil sa probinsya pa siya uuwi. Magkano kaya ang binabayad ni Gene sa kanila? Kakain na sana ako ngunit may naalala ako kaya naman tumakbo ako papunta sa main door para tawagin si manang. Hindi ako nakalabas sa pintuan dahil pinigilan ako ng isang guard na nakatayo sa pintuan. Hinawakan niya ang magkabila kong balikat at tinakpan ang aking bunganga. "H'wag ka nang sumigaw kung ayaw mong ikulong ka ulit namin sa kwarto niyo ni boss. Utos sa amin ni boss na h'wag kang palabasin ng bahay," sabi niya sa'kin gamit ang seryosong tono.Nagpumiglas ako pero hindi sapat yung lakas ko kumpara sa kaniya. Damn it! Babae lang kasi ako! Dahil sa alam kong wala na naman akong magagawa sa sitwasyong ito ay kumalma na lang ako. Maya-maya ay binitawan niya ang aking balikat kaya nakahinga ako nang maluwag. "Wala akong gagawin, okay? Kakain lang ako tapos aakyat ulit papunta sa kwarto para magpahinga. Bumalik ka na roon sa pwesto mo!" inis na bulyaw ko sa kaniya. Bumalik na lang ako sa kusina at tinapos yung pagkain ko bago umakyat sa kwarto para mag-isip ng gagawin para makatakas dito.As my body hit the soft mattress, I was reminded of what happened last night. His gentle touch, the burning pleasure, the intimacy and the way he treated me. He was so gentle last night and I felt so vulnerable but.......... but he kidnapped me. Curse me for thinking good things about him when I should be cursing him for all eternity! Kailangan ko nang makatakas dito habang wala pa ang rapist na 'yon. All I need to do is to distract the guards and run away pero paano ko 'yon gagawin? Ang hirap makatakas dito dahil madaming guard sa paligid. Siguro mamayang gabi na lang ako tatakas para hindi masyadong kita. Sa ngayon ay matutulog muna ako para mabawi yung lakas ko.Ang unang ginawa ko noong bunuksan ko ang akin mga mata ay ang tignan ang buong paligid kung may tao ba o wala. No'ng nakita kong wala ay sinimulan ko nang mag-isip ng gagawin dahil palubog na ang araw. Naalala ko yung kwartong pinuntahan ko noon. Ito ang huling kwarto sa mansyon kaya tiyak na ang likod ng mansyon ang makikita mula sa bintana nito. Lumabas ako sa kwarto at naglakad ng normal para hindi nila mahalata na may gagawin ako. Noong nakapasok na ako sa kwato ay agad kong binuksan yung bintana at tama nga ang hinala ko na yung likod ng mansyon ang makikita mula sa bintana. Maingat kong binuksan yung bintana at dumungaw mula sa balkonahe para i-check kung may guard na nagbabantay sa baba. Nakahinga ako ng maluwag dahil walang bantay kaya mabilis kong tinanggal yung mahabang kurtina bago ito tinali sa railings ng balkonahe. Pagkatapos ko itong tinali ay tinapon ko sa ibaba yung ibang parte ng kurtina para may magamit ako sa pagbaba mula rito sa taas. Mabilis at maingat ang mga kilos ko kaya nagawa kong bumaba sa damuhan nang walang nakapansin. Lakad takbo ang ginawa ko upang maghanap ng pwedeng madaanan palabas pero dahil sa walang gate dito sa likod ay napilitan akong akyatin ang pader para lang makalabas. Kumuha ako ng mga kung ano-anong matitigas na bagay tsaka ko sila pinagpatong-patong hanggang sa nakakalahati ito sa pader. Sobra akong kabado sa ginagawa ko pero wala nang ibang paraan para makatakas. Nagsimula na akong umakyat sa pader at sa tulong ng mga bagay na pinagpatong-patong ko ay maayok akong nakaakyat sa tuktok ng pader. Tatalon na sana ako sa kabilang banda ng pader pero nakarinig ako ng malakas na tahol ng aso. Tumingin ako sa baba at nakita ko ang isang malaking bulldog na tumatahil habang nakatingin sa'kin."Shoo! Alis ka diyan!" Pinapaalis ko yung aso ngunit hindi ito nakinig sa akin dahil nilakasan pa niya lalo ang kanyang pagtahol hanggang sa dumating yung isa sa mga tao ni Gene. "Shit!" mura ko bago tumalon sa kabilang side ng pader. Masakit yung buong katawan ko lalo na yung hita ko dahil hindi maganda ang pagbagsak ko sa lupa. Hindi ko na lang pinansin yung pananakit ng katawan ko at tumakbo palayo sa mansyon pero hindi nagtagal ay napatigil ako. Mga malalaking puno ang nakikita ko at hindi kalsada. Wala ring bahay sa paligid dahil nga puno lamang ang nakikita ko. Don't tell me I'm on the middle of a forest?! "TIGIL! DIYAN KA LANG AT 'WAG KA NANG TUMAKBO!" malakas na sigaw ng mga minions ni Gene mula sa likod ko. Tatakbo na ulit sana ako pero may lumabas na dalawang bulldog mula sa puno at papalapit sila sa akin kaya natakot ako."Hindi ka na makakatakas dito, senyora. Sinigurado ni boss na hindi ka makaalis mula sa lugar na ito kaya bumalik ka na rito bago ka lapain ng mga aso," pagbabanta ng isa sa kanila. Umatras na lang ako dahil hindi pa rin umaalis yung mga aso sa harapan ko. Umatras na lang ako ng umatras hanggang sa naramdaman ko ang paghila nila sa akin. Tinali nila ang mga kamay ko bago sapilitang pinasok sa loob ng mansyon. Nagpupumiglas ako pero walang saysay dahil malakas sila kaya naman napaiyak na lang ako. Hinding-hindi ako makakaalis mula sa bahay na ito. Wala nang pag-asang makatakas pa ako rito."Siguradong hindi matutuwa si boss dahil sa ginawa mo, senyora. Pasensya na ngunit kailangan ka naming ikulong dito sa kwarto niyo ni boss hanggang sa makauwi siya galing sa bahay ng nga magulang niya," sambit ng lalaking naghatid sa'kin dito sa kwarto. Hindi ko na lang siya pinansin at pumasok na sa loob. Narinig ko ang pag-lock ng pinto kaya umupo na lang ako sa sahig at binuhos ang aking galit at pagsisisi sa pamamagitan ng pag-iyak. Kung nakinig na lang sana ako kay mommy noong pinapauwi niya ako then hindi mangyayari ito sa'kin. I miss them so much that it kills me to think how they will react if they would find out what happened to me. Alam kong umuwi na nang maaga si kuya rito sa Pinas noong nalaman niyang nawawala ako. Makikita ko pa kaya sila o hindi na? Ilang minuto na akong umiiyak hanggang sa nilamon na ako ng antok at nakatulog habang iniisip kung ano na naman kaya ang gagawin sa akin ni Gene kapag bumalik siya?Nakaramdam ako ng sobrang lamig kaya binuksan ko ang aking mga mata at napagtantong wala akong kahit isang saplot sa katawan. I'm totally naked while lying on the bed. Ginalaw ko ang aking mga kamay para sana takpan ang katawan ko pero nakatali pala ang mga ito pati na rin ang aking mga paa. Magkahiwalay ang ginawang pagtali sa'king mga paa kaya kitang-kita ang private part ko sa ibaba. Kilala ko na kung sino ang gumawa nito kaya namuo na naman ang galit sa loob ko. "GENE!!! Pakawalan mo ako dito! Walang hiya ka! Napakasama mo!" galit na sigaw ko habang nagpupumiglas."Easy, luv. The more you move the more that thing on your feet with separate your legs. You wouldn't want me take you this instant, right?" nakangising sambit niya habang hinahalikan ang tainga ko. Nilayo ko ang ulo ko pero mabilis niya itong hinawakan at nilapit sa kaniya bago bumulong. “I heard you planned to escape but you failed. You disobeyed me and I'm so unhappy about it. You ready for your punishment, luv?""Kung sasaktan at pagsasamantalahan mo din lang ako then sige. Gawin mo ang lahat ng gusto mong gawin sa'kin dahil `yan naman ang nagpapasaya sa'yo 'di ba? You know what? Just kill me and get over it! Ayokong magdusa pa kaya patayin mo na lang ako. You own a gun, right? Just pull the tri---" Isang malakas na sampal ang inabot ko mula sa kaniya. He slapped me as if I said something offensive. Galit na galit ang mukha niya at nakakuyom din ang kanyang mga kamay na tila'y pinipigilan lamang na sumabog sa galit. Masakit ang mukha ko dahil sa sampal niya pero hindi pa rin ako natinag at nagsalita pa. "What? May sinabi ba akong mali? Pati ba naman kamatayan ko ipagkakait mo pa sa'kin?! Totoo naman kasi yung sinabi ko 'di ba? You kidnapped me out if nowhere and raped me! You took everything from me, you took away my dignity and you destroyed my life so tell me, how can I live without any dignity left on me?! Just get that damn gun and pull the trigger and we're done here!""ENOUGH!" he howled and his voice echoed all over the four corners of the room. Pumikit na lang ako bago tuluyang bumagsak ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. I don't want to pretend that I'm strong when I'm not. Takot na takot ako pero pinipilit ko lang na 'wag ipakita sa kaniya. "Just kill me, please," I begged. "I SAID ENOUGH, KATE!" sigaw niya ulit. Maya-maya pa ay narinig ko ang kanyang mga yabag pabalas ng kwarto at kasunod no'n ang pagsara niya sa pinto nang malakas.[Ivana's]Lumipas ang isang oras ay bumalik si Gene dito sa kwarto na may dalang pagkain na nakalagay sa tray. Inilapag niya 'yung tray sa lamesa sa tabi ng kama bago tinanggal ang mga nakatali sa'kin nang hindi nagsasalita. Tinakpan din niya ang katawan ko gamit ang kumot tapos inayos ang aking unan bago pumasok sa walk-in closet. Sinusundan ko lang ng tingin ang bawat galaw niya habang nakahiga rito sa kama. Ilang minuto lang ang lumipas ay lumabas siya mula sa walk-in closet na may hawak na sweatshirt, pajama at mga damit panloob. Maayos niyang inilagay ang mga iyon sa kama bago umalis nang walang pasabi. He didn't even bother to talk to me and his face is so serious and emotionless. Bakit nag-iba ang mood niya? He's so complicated. Ang hirap niyang basahin. Nagkibit-balikat na lang ako bago nagdamit at sinimulang kumain dahil kumakalam na ang aking sikmura.Dalawang araw na ang lumipas nang hindi ko nakikita si Gene. Simula noong dinalhan niya ako ng pagka
[Ivana's]"Hey, are you alright?" salubong ni Gene sa akin no'ng lumabas ako mula sa bathroom. Noong isang araw pa ako nakakaramdam ng kakaiba sa katawan ko. I gained weight and I feel dizzy sometimes. "I'm fine, Gene. Ilapag mo na lang 'yang dala mong pagkain sa bedside table. Don't mind me and make yourself busy," ani ko habang hinihimas 'yung tiyan ko. My stomach looks like it's bloated but I don't really feel like I'm bloated and it's really wierd. Yeah, it's totally weird."No, Kate. I'll stay here and look after you," he insisted and I just rolled my eyes. "You can't stay here, Gene. Asikasuhin mo na lang 'yung mga dapat mong asikasuhin and leave me alone," pagmamatigas ko. Sumeryoso ang kaniyang mukha at tumingin sa akin nang masama. "I'LL STAY HERE AND YOU DON'T HAVE THE RIGHT TO TELL ME WHAT TO DO," aniya gamit ang kaniyang nakakatakot na boses. He even emphasized every word just to make sure that I won't object anymore. "Fine! Stay if you
[Ivana's]Araw-araw na lang akong bumabangon na inaabutang nakatitig nang mabuti si Gene sa'kin. At first, I find it creepy pero nasanay na rin ako dahil hobby na niya yata 'yon. "Why are you here again, Gene?" I asked him with my sleepy voice."Just watching," he replied."Lumayas ka rito kung ayaw mong......" Hindi ko na tinapos ang sasabihin ko dahil agad akong tumakbo papunta sa bathroom para sumuka. "Hey, are you okay?" nag-aalalang tanong ni Gene sa'kin habang hinihimas 'yung likod ko.Hindi ko siya sinagot dahil masama pa rin 'yung tiyan ko. What's happening to me? Am I sick or something? "Sagutin mo 'yung tanong ko, Kate. Why are you vomiting early in the morning?" he asked again."I don't know, okay?" tanging sagot ko."Let me get you some water. Stay here and don't you dare moving your ass out from here," he demanded. Mabilis siyang lumabas sa bathroom at nagtungo sa table
[Ivana's]Four Years Later......“Mommy....... mommy....” Agad akong lumingon sa likod ko no'ng narinig kong may tumatawag sa'kin.“Awww. Why are you sitting on the floor, Tyler?" I asked my three-year-old son when I saw him sitting in the cold marble floor. Instead of standing, he giggled and extended his arms telling me to carry him. ”Carry mommy. Carry little Tyler."Umiling-iling na lang ako tsaka ko siya binuhat mula sa sahig. Tyler is my biological son and yes, his father is no other than Gene Marcus Carter. I was so lucky that I didn't die that night dahil may tumulong sa'kin. The person who helped me told me that Tyler and I barely made it but luckily, he performed first aid before some people came to help. Mayaman 'yung tumulong sa akin dahil no'ng gabing iyon ay agad akong ni-refer sa U.S gamit ang kaniyang private jet. I'm so lucky that a doctor was onboard with us dahil agad niyang na-detect na b
[Ivana's]"Good morning! My assistant told me that you wanted me see me. How can I help you?" I greeted him with a bright smile pestered on my lips. I can't let him see that I'm struggling to deal with his intimidating presence."Kate," pag-uulit niya habang nakatayo malapit sa pinto. I just frowned and pretended that I don't know what he's talking about. "Are you alright? My name is Van Perez and I heard you want to buy some of our paintings?" I asked him.Tulala pa rin siya kaya lumapit na lang ako at mahinang kinalabit ang kaniyang braso. Instead of recovering from his shock, he just hugged me tightly. Mahigpit an kaniyang yakap na para bang sabik sa sabik siya. Dahil sa yakap-yakap niya ako ay rinig na rinig ko ang malakas na pagtibok ng puso niya. What does it mean? Ano ba ang nais niyang ipahiwatig?"Kate. Kate. Kate," paulit-ulit niyang sambit. Nakabaon ang ulo niya sa aking balikat kaya hindi ko
[Ivana's]"Mom, why did you go home early?" tanong ni Tyler sa'kin no'ng umuwi ako. Sinadya kong agahan ang pag-uwi para matawagan si Mr. de Guzman. I need to talk with him regarding what had happened today."It's because I want to see you so bad," I lied. Buong araw kasi akong wala sa sarili at pauli-ulit kong iniisip ang nangyari noong umaga kaya umuwi na lang ako. "Don't you miss me, baby?""I miss you too, mommy. So, where's my magazine?" pag-iiba niya sa usapan."Go and get that paper bag," turo ko sa paper bag na nakalagay sa couch sa harap namin. Tumakbo naman si Tyler at agad kinuha ito."Your magazines are inside. Check them out, baby." Noong pauw
[Ivana's]"What took you so long, Van?" bungad sa akin ni Dianne noong pumasok ako sa gallery. She's giving me a grin and I'm not liking it. What's happening here?"Why? Is there something wrong?" tanong ko. Bumuntong-hininga siya at tinuro ang visitors' lounge sa'king likuran."What?! Why is he here this early?!" gulat na tanong ko kay Dianne pero hininaan ko ang boses ko para hindi marinig ni Gene. He's reading a magazine that's why he didn't notice my presence, at least not for now."I don't know. He's already standing in front of the main door when I came to open the gallery," aniya. He did send me a text last night pero hindi ko naman alam na mas maaga pa siya kaysa sa akin. "And he bro
[Ivana's]“You look absolutely stunning. Didn't I tell you to wear something that will make you ugly?" he said as he quickly scanned me from head to toe. My brow raised because of his statement.Nandito siya sa labas ng bahay para sunduin ako. I told him not to come but he insisted kaya hinayaan ko na lang, I don't want to argue with him again."I can wear anything and still look gorgeous, Mr. Carter," I boasted. A few seconds later, he burst into laughter making me raise my brow on him. "You good?" I asked, pissed and unhappy."I didn't know you're quiet proud, Van," he uttered while grinning from ear-to-ear. Alright, he's trying to mock me and it's pissing me off."Yeah, whatever. So, are we going or not?" Ayokong mag-aksaya pa ng oras dahil gusto kong umuwi ng maaga. I have to come back home early because we have plans for tomorrow."Sorry about that. Get in," he mutt
[Ivana's]Umagang-umaga pa, it's six in the morning but Tyler is wide awake. Pagkagising na pagkagising niya ay nagpaalam agad siya kung pwede raw ba siyang pumunta sa room ni Gene. Hindi ako pumayag dahil sobrang aga pa tapos hindi pa kami kumain ng agahan.“Please mommy? I won't stay there for too long," pakiusap niya ulit habang hinihila `yung kumot. Nakapikit pa ako dahil sa antok, inumaga ako ng tulog dahil sa kakaisip sa mga sinabi ni Gene. ”No, Tyler. Get back to bed because it's too early," ani ko.Titigil din si Tyler sa kakakulit sa akin kapag hindi ko siya pinansin kaya nagtaklubong ako at humarap sa kabilang side para matulog. Ilang minuto na ang nakalipas pero wala akong narinig na ingay mula kay Tyler kaya hindi na muna ako nagsalita dahil baka abala siya sa paglalaro. Tahimik lang ako habang nakapikit ngunit lumipas ulit ang ilang minuto ay wala talaga akong marinig na ingay kaya nagsimula akong magtaka.Akala ko nagtatampo si Tyler s
[Ivana's]"Are we going home tomorrow, mommy? Can we please stay here for another night? I didn't spend much time here because of what happened," pakiusap ni Tyler sa akin habang kumakain ng hapunan.I'm actually thinking about it too since we didn't enjoy this day because of the incident. Iniisip kong mag-stay rito ng isa pang gabi at sa Monday na lang kami uuwi. Gabi na ngayon at hindi na kami lumabas pa after what happened. Inaalagaan ko si Tyler baka kasi magkasakit dahil kanina.“Sure. Let's stay here for another night but we have to go home on Monday morning because I still have to work," I replied. Sumilay ang ngiti sa kaniyang labi at naalala ko na naman ang ngiti ni Gene, parehas sila ng ngiti. ”Yes! I want to play in the sand again!" masayang sambit niya.
[Ivana's]Hapon na ngayon pero inaalala ko pa rin `yung sinabi ni Tyler sa akin noong umaga. He said he wants me to marry Gene because he wants him to be his dad. Totoo namang mag-ama silang dalawa pero hinding-hindi ako magpapakasal sa isang Gene Marcus Carter. Ang galing talaga ng taong `yon na magmanipula, kinuha niya agad `yung loob ni Tyler sa una pa lang nilang pagkikita.“Mommy! Mommy!" rinig kong sigaw ni Tyler habang naglalaro sa dalampasigan. Hinayaan ko muna siyang maglaro roon kaysa naman sa kukulitin na naman niya ako tungkol sa pagpapakasal kay Gene. He thought it's easy to just marry someone but I understand him because he's still innocent. Maiintindihan din niya kapag matanda na siya.”Don't go in the water, okay?!" pasigaw kong sambit. Gumagawa siya ng sand castle doon at ako naman ay tinatamad kaya nakasilong lang ako rito sa tabi. Konti lang ang tao ngayon kaya malaya si Tyler na naglalaro.“Okay,
[Ivana's]“Yes, Mr. Carter. He's my SON," I quickly replied with a flat tone. I didn't hesitate to tell him that Tyler my son or he would start to suspect me. ”And thank you for looking out for him. I thought he was gone," I added.“Your son looks like someone," aniya habang tinititigan ng mabuti si Tyler. My knees went numb and I'm starting to ran out of breath because of panic. Pasimple kong pinaharap sa akin si Tyler upang hindi makita ni Gene ang kaniyang mukha nang matagal. ”Sino nga ba ang kamukha niya? He really looks like someone but I can't tell who," dagdag pa niya.Napalunok na lang ako at tumawa ng peke. “Why do people always think my son looks like someone? Hindi ikaw ang unang nagsabi niyan," kinakabahan sambit ko. Dyusko, h'wag naman sana siyang manghinala. I h
[Ivana's]“Mommy? Who was with you when you went out?" tanong ni Tyler sa akin habang pinapatulog ko siya.”I was with a client," I replied while combing his hair using my hand. Gene is just a client and it should stay that way, ayokong makahalubilo pa siya.“Hmm... Okay," inaantok na giit niya. Hindi ko masabing lumabas ako at kumain ng dinner kasama ang bastardo niyang tatay dahil wala pa siyang kaalam-alam.”Matulog ka na anak at maaga pa tayo bukas. Do you want our trip to be extended next weekend? No, right?" Palagi akong kinukulit ni Tyler na mag-beach dahil summer na pero busy ako sa trabaho. Mabuti na lang at pumayag siya noong sinabi kong tsaka na lang kami mag-bebeach kapag weekend na para wala akong trabaho.“Okay, mommy. Sleep na po ako, goodnight!" bulol na sambit niya. My son isn't used with speaking Filipino dahil sa lumaki siya rito sa Italy. Nakakaintindi siya at nakakapagsalita rin ng Filipino k
[Ivana's]“You look absolutely stunning. Didn't I tell you to wear something that will make you ugly?" he said as he quickly scanned me from head to toe. My brow raised because of his statement.Nandito siya sa labas ng bahay para sunduin ako. I told him not to come but he insisted kaya hinayaan ko na lang, I don't want to argue with him again."I can wear anything and still look gorgeous, Mr. Carter," I boasted. A few seconds later, he burst into laughter making me raise my brow on him. "You good?" I asked, pissed and unhappy."I didn't know you're quiet proud, Van," he uttered while grinning from ear-to-ear. Alright, he's trying to mock me and it's pissing me off."Yeah, whatever. So, are we going or not?" Ayokong mag-aksaya pa ng oras dahil gusto kong umuwi ng maaga. I have to come back home early because we have plans for tomorrow."Sorry about that. Get in," he mutt
[Ivana's]"What took you so long, Van?" bungad sa akin ni Dianne noong pumasok ako sa gallery. She's giving me a grin and I'm not liking it. What's happening here?"Why? Is there something wrong?" tanong ko. Bumuntong-hininga siya at tinuro ang visitors' lounge sa'king likuran."What?! Why is he here this early?!" gulat na tanong ko kay Dianne pero hininaan ko ang boses ko para hindi marinig ni Gene. He's reading a magazine that's why he didn't notice my presence, at least not for now."I don't know. He's already standing in front of the main door when I came to open the gallery," aniya. He did send me a text last night pero hindi ko naman alam na mas maaga pa siya kaysa sa akin. "And he bro
[Ivana's]"Mom, why did you go home early?" tanong ni Tyler sa'kin no'ng umuwi ako. Sinadya kong agahan ang pag-uwi para matawagan si Mr. de Guzman. I need to talk with him regarding what had happened today."It's because I want to see you so bad," I lied. Buong araw kasi akong wala sa sarili at pauli-ulit kong iniisip ang nangyari noong umaga kaya umuwi na lang ako. "Don't you miss me, baby?""I miss you too, mommy. So, where's my magazine?" pag-iiba niya sa usapan."Go and get that paper bag," turo ko sa paper bag na nakalagay sa couch sa harap namin. Tumakbo naman si Tyler at agad kinuha ito."Your magazines are inside. Check them out, baby." Noong pauw
[Ivana's]"Good morning! My assistant told me that you wanted me see me. How can I help you?" I greeted him with a bright smile pestered on my lips. I can't let him see that I'm struggling to deal with his intimidating presence."Kate," pag-uulit niya habang nakatayo malapit sa pinto. I just frowned and pretended that I don't know what he's talking about. "Are you alright? My name is Van Perez and I heard you want to buy some of our paintings?" I asked him.Tulala pa rin siya kaya lumapit na lang ako at mahinang kinalabit ang kaniyang braso. Instead of recovering from his shock, he just hugged me tightly. Mahigpit an kaniyang yakap na para bang sabik sa sabik siya. Dahil sa yakap-yakap niya ako ay rinig na rinig ko ang malakas na pagtibok ng puso niya. What does it mean? Ano ba ang nais niyang ipahiwatig?"Kate. Kate. Kate," paulit-ulit niyang sambit. Nakabaon ang ulo niya sa aking balikat kaya hindi ko