LJ's POV"Can you just wait for me outside?" I stared at Kyrous with a bored look. "Why? Ano bang gagawin mo at ayaw mong makita ko?" tanong ko at sinulyapan ang natutulog na prinsesa sa maluwag at komportableng kama. "I'll just say goodbye to her!" kahit pabulong ay damang-dama ko ang pagkagigil sa boses niya. "Why don't you do it in my presence?" pagpupumilit ko. Ano ba kasing problema kung maririnig ko ang sasabihin niya? Nahihiya ba siya? "Damn it, just leave!" siya na mismo ang tumulak sa akin palabas ng kwarto niya. Iritado ko siyang itinulak nang makalabas. "Fine! Fine! Fine!" Inayos ko pa ang medyo nagusot na polo dahil sa pagtulak niya sa akin. "Wait for me outside." Imbes na sundin sa labas, sa pinto ng kwarto niya ako naghintay. Tinignan ko ang relo sa palapulsuan ko at nakitang tatlong minuto na ang nakakalipas nang maghintay ako roon. Dahil sa pagkabagot, dahan-dahan kong pinihit ang pinto at tahimik na binuksan iyon. Agad na nahanap ng mga mata ko si Kyrous na na
Dumapo ang tingin ko kay Kyrous nang tanungin ito. "Have you decided when?" "One week," he answered that made my forehead creased. One week? Why don't he request for just days? Para mabilis na. "One week deadline is equivalent to three hours of playing the game. Also, there will be three parts of this match. The first one will be hand to hand combat only, for the second hour, you will be given a chance to spin the wheel and use a weapon to fight and for the last hour, you use any part of your body to attack or defend yourself to win. When you're still alive and kicking after three hours, then, congrats, Lorcan. You will be able to see your girlfriend within a week. But if not, then you may rest in peace." I swallowed hard after hearing Mr. Huglad's last words. On the contrary, Kyrous remains calm and proudly answered, 'yes', when he is being asked if he's ready. Pinalabas ako bago pa pormal na sinimulan ang laro. Hindi ko nakita kung sino ang makakatapat niya at kung ano ang mga b
"Kyrous..." I whispered and my knees broken down. Napasalampak ako sa sahig pero nanatili ang kamay kong nakahawak sa phone na nakatapat sa tenga. "Hindi naman kasalanan ni Kyrous. Minahal ko kasi siya kahit sila na ni ate," rinig kong pagtatanggol ni Scarlet sa kanya. Umiling ako at napalunok. "Scarlet, K-kyrous is..." Natigil ako nang kumirot ang puso ko. "Hmm? Hello, Love? Ano? Anong meron kay Kyrous?" "He's..." Huminga ako ng malalim at tumingala para kontrolin ang luhang nagbabadyang pumatak. Tangina naman kasi! Bakit pa sumuko si Kyrous? Sampung minuto na lang, e! Nang umayos ang kaninang nanlalabong paningin ko ay kumunot ang noo ko nang makita ang screen na nagkulay berde. "Congratulations," basa ko rito at may napagtanto. Hindi kaya... nanalo siya? "Ha? Bakit congrats? Love, 'di kita gets. Gising ka na ba talaga?" Ibinaba ko ang phone nang marinig ang pagbukas ng doorknob. Dali-dali akong pumasok roon at nakitang pati sa loob ay kulay berde ng mga ilaw. Agad kong nah
LJ's POV"Can't you be more gente?ㅡahhh!" he groaned as I pour alcohol on his fresh wounds. "Damn you, Cleverio!" "I thought your wounds on your face hurts when you're talking?" tanong ko, pagbabalewala sa pagmumura niya. Tinanong ko kasi siya kanina kung paano siya nanalo at ang sabi lang niya, ginamit niya ang taekwando skill niya kaya napatumba 'yong kalaban. Sabagay, malaki ang katawan ng kalaban niya kaya madali lang mapatumba. "Cause it hurts... fuck!" he groaned in pain again and glared at me as I cleaned him, roughly. Nang tumahimik siya ay nagpatuloy ako sa paglinis ng dugo sa likuran niya, iyon kasi ang lubhang nasugatan. "By the way, Scarlet called a while ago," pagkikwento ko para wakasan ang katahimikan. "What did she say?" walang emosyong saad niya. "About you... leaving." "Can you call her again?" Inilapag ko ang medical scissors na may bulak bago tumayo para kunin ang bandage. "Bakit hindi ikaw? Kita mong ginagamot kita." "My arms feels so weak, I cant." Bumu
"Oo. Kaya nga ako nag-stay kahit sinasaktan niya ako. Mahal na mahal ko 'yon! Kaya nga, natatakot ako, Love. Kasi paano ako kapag bumalik na si ate? Gustong-gustong ko nang makita si ate pero gusto ko pa ring makasama si Kyrous." Napatingin ako sa katabi ko nang tumayo ito at isinuot ang sando pati na ang coat. "Wait, Scarlet," paalam ko sa kausap at pansamantalang pinatay ang audio at video. "Where are you going?" "I'm now leaving. Please, take care of her. And thank you, Cleverio. See you! Don't miss me that much, huh?" nakangising pang-aasar nito bago ika-ikang naglakad. "Hey!" I called him but he doesn't make an effort to look back. I want to asked him something. But, maybe, next time. Tinignan ko si Scarlet mula sa screen bago ang likuran ni Kyrous na papalayo sa akin. Parehas sila. Parehas silang may sugat at base sa namumubig nilang mga mata, alam kong nasasaktan sila. Lihim kong sinundan si Kyrous. Hinintay kong makapasok siya sa Jaguar XF na tingin ko'y tinawagan niya p
"Wait, Love. Tapos na siguro 'yong wina-washing ko. Tinignan ko lang," paalam niya nang tumunog ang timer sa phone niya. Umayos ako ng upo at sinundan siya ng tingin. Nang makalayo siya ay nanlaki ang mga mata ko nang makita ang likuran niya. Sunod kong tinignan ay ang parteng inupuan niya. May marka ng dugo roon! Napalunok ako at tumayo para sundan siya sa laundry area. "Scarlet," tawag ko at nag-iwas ng tingin dahil nakatuwad ang puwesto niya habang kinukuha ang puting comforter mula sa machine. May kaliitan pa naman ang short na suot niya."Oh? Bakit, Love? May problema ba?" tanong niya dahilan para mapatingin akong muli sa kanya. Nakatayo na siya ngayon at abala sa paglipat ng nilbhan papuntang dryer. "Yeah. Uhm..." I only pointed the lower part of her body. "You have blood stain. You have your monthly period, I guess." "Ha?!" Nanlaki ang mga mata niya. Gano'n din ako. Bigla tuloy akong nakaramdam ng hiya. "Uhm, I'll just wait for you outside," paalam ko at nagmadaling lumaba
Scarlet's POV"Love, hindi pa p'wede! Masisira 'tong buhok ko kapag pinaalis ko agad 'yong kulay o papalitan," paliwanag ko sa kanya at napanguso. "Bawal ba talaga? Baka p'wedeng makiusap. Sabihin mo nga kay Kyrous na hindi ko sinsadya." "Scarlet, rule is ruleㅡ" "Please? Sayang naman 'to," mas lalo akong napanguso at bigong napaupo. "Gawan natin ng paraan," tugon niya at pinagpatuloy ang pagluluto ng sinigang na hipon. "By the way, my birthday is coming next week. Invite your friend 'cause I'm planning to celebrate mine and yours as well." Gulat akong napalingon sa kanya. "Talaga? Kailan at saan?!" bigla akong na-excite. "Nandoon ba ang family mo? Hala, nakakahiya naman. Pupunta rin ba si Kyrous?" "No, only our friends and classmates are invited. Sa Sabado ang birthday ko. But I also wanna celebrate it with you, the day before it." "So, we will be the celebrants?" Ngumiti ito at tumango. "Yeah, let's celebrate our birthdays." Napatalon ako at agad na napayakap sa kanya dahil
Nang makahiga sa kama ay nawala ang ngiti ko. Ito ang unang gabi na wala si Kyrous. Nakakapanibago. Kinuha ko ang cellphone na nasa bed-side table at tinignan ang pangalan niya. Wala pa rin siyang reply. Nagtipa ako ng mensahe at pinadala iyon sa kanya. 'Di ko alam kung nababasa niya, pero, gusto ko lang malaman niyang miss ko na siya. Kinabukasan ay tahimik nang maalimpungatan ako. Walang Kyrous na humahalik sa akin o sumisigaw para sabihing kailangan ko nang gumising. Naghilamos ako at sinuri kung mayroon ako. Wala naman kaya alam kong hindi na ako nireregla. Nang matapos ay nagsuklay ako at nilagyan ng cream ang mukha. Ngumiti ako sa salamin nang matapos. Kaunti na lang at pakiramdam ko mawawala na ang sugat ko roon. Bumaba ako at naabutan ko si LJ sa kusina, na nagti-templa ng kape. Base sa usok na mula sa kitchen ay alam ko ring nagluluto siya. "Good morning, Love!" masiglang bati ko sa kanya. Tinapunan niya ako saglit ng tingin bago bumalik sa paghahalo ng tasa. "Morning,"