Magkahalong pananabik at kaba ang nararamdaman ni Lyv habang nasa loob ng sasakyan. Panay ang silip ni Mang Turing sa kanya mula sa rear view mirror habang si Ate Marissa naman ay napansin na rin ang pagiging balisa niya. Hindi na makatiis ang matandang drayber sa nakikita kaya’t pinuna na nito ang buntis na amo.
“Ayos ka lang ba, senyorita Lyv? Kanina ko pa napapansin ang pagiging balisa ninyo. May nararamdaman po ba kayo?”
“Okay lang po ako, Mang Turing. Medyo kinakabahan lang po ako,” sagot naman ni LYv sa kanya.
“Naku, ma’am! Bakit ka naman kakabahan? Eh pupunta naman tayo sa opisina ng asawa ninyo para magdala ng pagkain. Hindi naman po kayo ibang tao,” naiiling na untag ng matanda. Hindi na nito napigilan ang
Nagpakawala ng nakatutulig na tunog ng alarma ang kabuuan ng Chinese penetiary kung saan nakapiit si Aylo. Ang ordinaryong gabing iyon ay napalitan ng mga pangyayaring sa pelikula mo lamang makikita.Tagaktak ang pawis ni Aylo habang tumatakbo. Rinig na rinig pa rin niya ang alingawngaw ng alarm mula sa dakong kinaroroonan niya. Ang kanyang puso ay animo nagwawala sa loob ng kanyang dibdib. Tandang-tanda pa niya ang nangyari ilang minuto na ang nakalilipas. Alam niyang ang lahat ng ito ay hindi lamang parte ng isang masamang panaginip.Gising na gising siya sapagkat ramdam niya ang pamamanhid at pagbigat ng kanyang kanang balikat. Mula rito, tumatagas ang kulay pulang likido. Sa nipis ng hangin noong gabing iyon, langhap na langhap niya ang amoy kalawang na halimuyak ng sariling dugo. Subalit sa
Hindi ito pwede. Alam ni Aylo na may shoot-to-kill order na ang buong pamunuan ng kulungan sa kanila. Siguradong mamamatay siya sa kamay ng mga iyon kapag naiwan siyang mag-isa!Hindi niya hahayaan na masayang lamang ang mga mga oportunidad na dumadating sa kanya. Mali na kung mali. Subalit abot-kamay na niya ang pinakamimithing kalayaan. At handa siyang isugal maging ang dangal at kaluluwa niya makaalis lamang sa bansang iyon!“You..you can’t do this to me, Camilo. You can’t leave me here. I am going to die!” Sinubukang magmakaawa ng binata. Umaasa siyang ang mahinahon at maawaing Camilo na nakasama niya sa selda ay uusbong mula sa katauhan ng lalaking kaharap niya ngayon. Alam niyang suntok sa buwan ang gagawin subalit wala na siyang choice. Kailangan niyang subukan!&nb
Sa unang pagkakataon, natanaw na ni Lyv ang lugar kung saan ginugugol ng asawa ang malaking bahagi ng kanyang oras. Kasama sina Mang Turing at Ate Marissa, kasalukuyan na siyang nasa loob ng opisina ni Sandro.Puting-puti ang kabuuan ng silid. Magmula sa kulay ng sofa, kulay ng pader na lumilibot sa kabuuan ng kwarto, hanggang sa kulay lamesa sa dulo ng silid kung saan nakapatong ang kulay abong laptop at iba pang mga pang-opisinang gamit ng lalaki. Mayroon ding maliit na bookshelf na nagsisilbing back drop ng desk ni Sandro. Bukod sa mga mangilan-ngilang piraso ng mga libro, nakapatong din sa mga estante ang mga tropeyo at parangal na nakuha ng Dela Vega Empire sa mga nagdaang panahon. Sa kanang bahagi ng silid, tanaw na tanaw ang kabuuan ng Maynila salamat sa malaking salamin na nagsisilbing bintana nito habang sa salungat na bahagi naman ay isang maliit na conference room. Bahagya na
“I am here to see Mr. Sandro Dela Vega,” kaswal na wika ni Vana. Kasalukuyan siyang nakaharap sa receptionist ng opisina ni Sandro. Sa tantya niya, mukhang bago itong empleyado. Halata kasi na nangangapa ito sa pagna-navigate ng computer.“Ah, eh, do you have an appointment with him po?’ Alangang tanong ng receptionist.“None. But he was expecting me to bring him some food today. If you want, you can just call him. Vana Enriquez is the name,” muling untag ni Vana sabay abot ng kanyang driver’s license. Nanatiling mahinahon ang tinig ng dalaga. Ayaw niyang paghinalaang biglaan ang naging pagpunta sa lugar na iyon.“Ah! Nabitin po ba sila Sir Sandro kaya nagpadala ulit sila ng pagkain?” 
Panahon na para ipaalala kay Sandro Dela Vega kung sino si Vana Enriquez sa buhay niya! “What are you saying? Are we going to argue about this again, Vana?” Nagpanting ang tainga ni Vana sa narinig. The nerve of this guy! Mukhang ginagamitan na naman siya ng manipulation tantics nito upang ma-invalidate ang kanyang nararamdaman. Hindi, hindi na siya muling magpapakontrol dito! “Don’t you dare, Sandro Dela Vega! Huwag mo akong manipulahin. Alam ko ang ginagawa mo. You are gaslighting me! You made me question my own truth!” “Well, that’s the point!” Sandro retorted back at her. “It’s always about your truth! You always believe that Lyv and I are cheating behind your back when in reality, we a
Kasalukuyang nasa ground floor ng DVE Building si Lyv. Mabuti na lamang at mayroong upuan sa receiving area na pwede niyang pagpahingahan. Dahil buntis, hindi na siya sinita ng guard. In fact, ito pa mismo ang nag-offer ng pinakamaaliwalas na pwesto sa kanya. Pinili nito ang upuan na malapit sa buga ng air conditioning unit ng gusali upang mapreskuhan.Walang imik na kinuha ni Lyv ang cellphone at tinipa ang number ng kasamang kasambahay. Agad siyang nagsalita nang makakonek sa kabilang linya. “Hello, Ate Marissa?”“Senyorita Lyv?”“Oo ate, ako nga,” pagkumpirma niya. “Nandito na po ako sa ground floor ng building. Pwede na po ninyo akong sunduin ni Mang Turing.”
Sandro Dela Vega was exhausted beyond compare.He looked at the black, vintage tank leather strap Peugeot watch covering his left wrist to check the time. The movement of the hands pointed to a quarter after eleven. He was supposed to be at home a little over an hour ago. But thanks to sudden complications in one of the shipments he was expecting for that day, he had to stay a little longer. Aabutan na siya ng pagpapalit ng araw sa labas ng bahay.Magkahalong gutom at pagod ang nasa sistema ngayon ng lalaki. Ang tanging naging kain niya ay noong oras na nagdala ng pagkain si Lyv sa kanyang opisina. Naistorbo pa ito sa biglaang pagdating ni Vana. Naitawid niya ang maghapon sa puro kape at tubig. Sunud-sunod ang mga naging meeting at aberya sa opisina hanggang sumapit ang gabi. Ayaw naman niya na ipagpabukas pa ang mga nati
Touchdown, Dela Vega Mansion.Ganap nang ala una y medya nang marating ni Sandro ang kanilang tahanan. Sanay naman siyang inaabot ng umaga sa trabaho subalit iba ang pagod niya para sa araw na iyon. Pakiramdam niya, katumbas iyon ng tatlong araw na tuluy-tuloy na trabaho. Ang ulo niya ay animo blangkong banga na wala nang laman.Not only he was tired, but he was also drained.Both physically and mentally.He motioned himself inside the mansion after opening the grand entrance door using his spare keys. He was expecting no one to open the door for him because of how late it was already. Everybody needs their well-deserved rest. Most especially, him.
EpilogueIsang lalaki na nakasuot ng itim na tuxedo ang ngayon ay prenteng nakaupo sa loob ng isang pribadong eroplano. Walang anumang emosyon ang mababakas sa kanyang mukha. Seryoso siyang nakatitig sa labas ng bintana…ibinababad ang isip sa kawalan. “Kapag nagutom kayo, Sir, huwag po kayong mag-atubili na sabihin sa akin. Nakahanda na po ang inyong makakain. Kung gusto niyo po matulog ay ipaalam po ninyo sa akin,” sambit ng stewardess. Buong-giliw ito sa pagngiti sa kanya. Tango lamang ang kanyang isinagot dito kasabay ng pagsuot ng itim na salamin sa kanyang mga mata.Sa isang gilid naman ay nakaupo ang kaniyang sekretarya. Wala itong tigil sa pasasalita. Mula sa hawak na tablet, isa-isa niyang binabasa ang mga napipinto niyang appointments para sa araw na iyon. Sa totoo lang, gusto na muna niyang magpahinga. Nais muna niyang sulitin ang pagkakataong muli siyang tutuntong sa lupang sinilangan. “You are invited to a party tonight at 7:30 PM, Sir. Then, you will have a meeting tom
Mahalaga ang araw na ito para kay Sandro. Isang taon na rin pala ang lumipas simula nang mangyari ang pinakamasakit na trahedya sa buhay niya. Hanggang ngayon ay nagluluksa pa rin siya pero ginagawa niya ang kaniyang makakaya upang maitawid ng maayos ang bawat araw. When Sandro started to recall that fateful night, his tears fell. He never expected that he could lose her. Ni sa hingap ay naisip niyang mawawala siya sa buhay niya. Isang taon niya ring ininda ang sakit ng kaniyang pagkawala. And he doesn’t think na mawawala ang sakit. He will probably mourn her passing for the rest of his life. Noon una, halos hindi siya makatulog kaiisip kung bakit kailangan na mangyari ang bagay na iyon. Alam niya sa sariling ginawa niya ang lahat upang mailigtas sila. Subalit ganoon pa rin ang kinahinatnan. May namatay pa rin, bagay na nahihirapan siyang tanggapin hanggang ngayon. Napabuntong-hininga na lamang si Sandro habang hawak ang isang palumpon ng puting bulaklak. Siguro, kahit anong gawin
Mula sa loob ay rinig na rinig niya ang matinis na wang-wang ng sasakyan. Nakakatulig iyon, masakit sa tainga, subalit hindi iyon sapat para mainis siya sa tunog na iyon. Sa katunayan, lahat ng kumpiyansa at pang-unawang pwede niyang ibigay ay walang pag-aalinlangan niyang ibubuhos sa mga sandaling iyon. Lahat ay gagawin niya, kahit pa magbabad sa walang katapusang ingay ng isang wang-wang, makaligtas lamang ang mag-iina niya. “Can this ambulance be any faster?” sigaw niya, nagbabakasakaling may ibibilis pa ang sasakyan na lulan ang pagal at naghihirap na katawan ng asawa. Batid niyang ginagawa ng mga emergency responders ang lahat ng kanilang makakaya matulungan lamang si Lyv subalit hindi pa rin niya maiwasan ang matinding pag-aalala. Kahit naman sinong makakita sa namumutla at namimilipit na asawa, imposibleng hindi nila kaawaan ang kalagayan ng babae.Sa pagkakataong iyon, wala siyang magawa kundi hawakan ng mahigpit ang kamay ng asawa habang abala ang emergency responder sa pagk
Napalingon si Vana sa direksyon ni Sandro nang maluha-luha.Kitang-kita niya ang galit sa mga mata ni Sandro. Naaalala niyang ni isang beses ay hindi ito nagalit sa kanya. Hindi siya nito pinanlilisikan ng mga mata. Ang dating pagmamahal na pinagsasaluhan nila ay napalitan na ng poot. Hindi na niya kilala ang lalaki.Oo nga naman at iba na ang nilalaman ng puso nito. Kaya't napuno siya ng poot at naisipang gawin ang lahat ng ito. Hindi niya matanggap na sa isang iglap ay napalitan na siya sa puso ni Sandro. Hindi niya papayagang magsama ang mga ito nang maligaya!Ngunit nag-iba ang lahat nang malaman niya ang tunay na katauhan ni Dimitri. Hindi niya akalain na ang kuya niyang matagal na niyang hinahanap ay ang mismong itinuturing na kapatid ng kanyang karibal. Hindi na niya alam kung alin ang uunahin. Ngunit nagpakitang muli si Sandro at nanumbalik na naman ang poot sa kanyang puso."Stop this nonsense, Vana! The place was already surrounded by the police. Surrender yourself if you kn
Hindi na labis maintindihan ni Lyv ang mga kaganapan na nasa kanyang harapan. Habang pinakikinggan ang usapan nina Tri at Vana, parang walang laman ang kanyang ulo. Litong-lito na siya sa mga naririnig. Para siyang nabingi bigla nang marinig ang kwento ng kapatid. Hindi naman iyon maaari, hindi ba? Imposible. Napakaimposible na paglihiman siya ni Tri lalo na at sa ganoon kaseryosong bagay. Hindi niya iyon magagawa sa kanya. Kilala niya ang kapatid. Siya nga ba? Nais niyang tanungin ang tadhana kung paanong nangyari na ang kinilala niyang kapatid ay hindi pala niya kadugo. Ang masaklap pa, ang taong lubus-lubos ang pagkamuhi sa kanya ang siya nitong totoong kapamilya. Sadyang napakaliit ng mundo sapagkat pinagtagpo silang tatlo sa ganitong klaseng pagkakataon. Ilang beses nagpakurap-kurap ang kanyang mga mata. Hanggang sa patuloy sa pag-agos ang kanyang mga luha. Sa mga pagkakataong ito, napalingon siya sa kinaroroonan ng kaibigan subalit ibang klaseng pagtitig ang iniukol nito sa
Habang tumatagal, patindi ang patindi ang mga kaganapang nangyayari sa abandunadong lugar na iyon. Kanina lamang ay puno ito ng mga sigaw at iyak ng pagmamakaawa. Subalit ngayon, matinding pagkagulat ang namamayani sa paligid. Bakit nga hindi? Isang di inaasahang bisita ang bumulaga sa kanilang lahat.“At sino na ka namang asungot ka?” banat ni Steve. Bakas sa kanyang mga mata ang matinding pagkairita. Matagal na niyang inaasam-asam na matapos ang ikalawang bahagi ng kanyang nakakadiring pelikula. Kaya naman nang maistorbo, malulutong ng mura ang umalingawngaw mula sa kanya. Subalit hindi nagpatinag ang estranghero. Bagkus, hinarap nito si Vana nang buong katapangan. “Nakikiusap ako sa iyo, itigil mo na ito.”Natawa ng pagak ang dalaga. Umirap ang kanyang mga mata pagkatapos ay nagwika, “At bakit ko naman gagawin iyon? Can’t you see I am having some fun here?”“You have to,” Benjamin reasoned. “It is not too late. Maaayos mo pa ang buhay mo.”Natawa pa si Vana habang pinagmamasdan an
Ilang sandali pa ay nag-ring nang muli ang telepono ni Sandro.Rumagasa ang kaba sa kanyang dibdib nang makilala ang number. Si Vana!Agad niya itong sinagot habang ang IT expert ay nakaantabay lang sa gilid niya."Hello, Vana?" pagbati niya."Aw! Wala man lang kalambing-lambing sa boses mo, baby," komento nito saka tumawa. "So, ano? Nakapagdesisyon ka na ba?"Napatiim-bagang pa siya at napabuga ng hangin nang marahan. Ipinikit niya ang kanyang mga mata bago siya tumango. "O-oo. Pumapayag na ako sa kondisyon mo. Kalayaan ko kapalit ng kalayaan ng asawa ko," sa wakas ay sambit niya. Hindi niya halos masikmura ang isipin na sasama siya sa babaeng ito sa gayong ipinahamak nito ang kanyang asawa. Ang gusto niyang gawin ngayon ay ang sakalin ito at patayin! Hinding-hindi niya mapapatawad si Vana sa ginawa nito.Napahalakhak nang malakas si Vana mula sa kabilang linya. Sa puntong iyon, nakangisi na si Vana habang nakatingin kay Lyv na nakatali at nakabusal sa may bakal na upuan. Pawisan ito
Hawak-hawak ang masakit na ulo mula sa pag-iyak ay matagal-tagal bago napagpasyahan ni Sandro na sagutin ang kanina pa tawag nang tawag na numero sa kanyang cellphone.Pinahid niya ang mga luha gamit ang braso at umakto nang maayos."Hello?" iyon ang bating panimula niya. Kinakabahan siya. Paano kung si Vana na pala ang tumatawag at hindi niya man lang ito nasagot kaagad?Sinipat niya ng tingin ang ilang kapulisan na nakatambay sa kanyang salas."Hello, Sandro dela Vega? Ikaw ba 'to?"Tila nanigas si Sandro nang dahil sa narinig. Hindi siya maaaring magkamali sa boses na iyon. Paano ba niya malilimutan ang boses na ito kung isa ito sa pinaka importanteng tao sa buhay nila ni Lyv.Ngunit, paanong nangyari ito?"Alam kong gulat ka, dela Vega. Pero ako talaga ito. Si Tri," pag-amin naman ng lalaki sa kanya mula sa kabilang linya.Ang kanyang kausap ay walang iba kundi si Atty Dimitri Castillo.Ngunit, paano ito nangyari? Namatay na si Tri. Kitang kita ng dalawang mga mata niya ang duguan
“Pakawalan mo na ako, please. Maawa ka sa mga anak ko. Wala silang kasalanan.”Hindi na mabilang ni Lyv kung makailang-ulit na niyang sinasabi ito. Halos nawawalan na rin siya ng boses sa kakasigaw. Tuyong-tuyo na rin ang lalamunan niya sa sobrang uhaw. Nanghihina na rin ang kanyang katawan sapagkat ang huling kain pa niya ay kaninang tanghalian. “Vana Enriquez…Nagmamakaawa ako. Inosente ang mga anak ko. Wala silang kamuwang-muwang sa lahat nang ito,” minsan pa ay ibinuka ng kanyang bibig. Pagod na ang kanyang katawan at isipan subalit hindi ang kanyang puso. Kakayanin niya, alang-alang sa kanyang mga mirasol.“Please, Vana,” untag niya gamit ang isang basag na boses. “Huwag ang mga anak ko…Ako na lang…Ako na lang ang saktan mo, huwag na sila.”Pagkatapos nito, marahas na humarap sa kanya ang dalagang may hawak ng kanyang buhay. Nanlilisik ang mga mata nitong lumapit sa kanyang kinaroroonan. Dinaklot nito ang kanyang magkabilang pisngi gamit ang kanan niyang kamay. Ramdam na ramdam n