BELLA POV
Nakaupo ako ngayon sa aking kama at wala sa sariling nakatitig sa litrato namin ni Nanay Wilma. I missed her. I really missed her so much! Pinalis ko ang mga luhang naglandas sa aking mga pisngi at wala sa sariling napatitig sa kawalan. I can't help my self from reminiscing about the past. When I was little and so naive. Ang mga panahong nabubuhay pa si Nanay Wilma. ( Ten Years Ago...) "Bella huwag mong masyadong ilabas iyang kamay mo sa bintana ng bus at baka mahagip ka ng sasakyan," rinig kong sita ni Nanay Wilma. Hindi ko siya pinansin at nanatili ang kamay ko sa labas ng bintana ng bus. Dinadama ang marahang paghaplos ng hangin. Hindi ko maiwasang mapaisip kung bakit nga ba ako kailangan itago ng pamilya ko. Muntikan na akong makidnaped ng isang grupo ng mga sindikatong may galit sa pamilya ko. Hindi lang isang beses kundi dalawang beses nang nangyari iyon sa akin. Suspetsya nila Mommy ay may kinalaman ito sa nangyayaring kaguluhan sa kompanya. Halos mapatalon ako sa kaba nang maramdaman ko ang pagtampal ni Nanay Wilma sa kamay ko. "Nay!" sigaw ko dahil sa bigla. "Kanina pa kita pinagsasabihan Bella ang tigas tigas talaga ng ulo mo." Napanguso ako at umayos sa pagkakaupo. Isa si Nanay Wilma sa mga pinagkakatiwalaang tagapagsilbi sa mansion namin. Siya ang naatasang magbantay sa akin at kasamang lumayo sa lungsod ng Manila. "Umayos ka at malapit na tayo sa bayan." She said and grabbed some of our bags. Nakita kong lumiko ang bus na sinasakyan namin sa isang crossing lane at tumambad sa paningin ko ang isang maliit na terminal. Napansin ko rin kung paano nag-uunahang lumapit ang iilang mga taong may dalang ice candy box at iilan pang mga chichirya. Some are holding also mineral bottles and soft drinks. Nabigla ako nang mag unahan silang nagsilapitan dito sa bintana ng bus. "Ohh itlog! Tubig! Chichirya Ma'am!" sigaw nila. "Tubig, hija?!" tanong ng isa sa kanila sa akin sabay pakita ng mineral water. Umiling lamang ako at napalingon kay Nanay Wilma na abala na ngayon sa pagkuha ng dalawang bag namin. "Halika na Bella, bumaba na tayo," aya niya sa akin. Mabilis ko namang pinulot ang backpack ko na nasa tabi ko lang at sinuot iyon. Nakita ko kung paano mag-unahan ang iilang mga pasahero pababa. Sa takot na maiwan ni Nanay Wilma ay halos makipagsiksikan na rin ako sa mga naroroon. Nang tuluyang makaapak sa sementadong sahig ay pasimple kong inayos ang sumbrerong suot dahil sa init dulot ng mataas na sinag ng araw. I was busy roaming my eyes when Nanay Wilma pulled me away from the crowd. Iginiya niya ako sa isang sementadong upuan at nakita ko rin doon ang mga bagahe naming dalawa. "Umupo ka na muna riyan at maghahanap lang ako ng karenderyang mapagkakainan nating dalawa." She said and went somewhere. Wala akong nagawa kundi ang umupo at magmasid sa iilang mga taong abala sa kanya kanyang ginagawa. So this is the usual daily life of the province terminal I see? Maingay, magulo and most importantly it's look really busy. I was about to get my cellphone in my pocket when I remember na iniwan ko nga pala iyon sa mansion. Napatampal ako sa noo ko at napapikit nang wala sa oras. Greet! Pinagbawalan nga pala akong magdala dahil baka raw ma trace ako ng kung sino man. Hours had passed ay tapos na kaming makapagtanghalian sa isang karenderya and now we are heading to Nanay Wilma's house. Nakasakay kami sa isang traysikel at habang bumabyahe ay natatanaw ko sa ibaba ng kalsada ang iilang mga magsasaka na abala sa panananim ng mga palay. I can clearly see some kids running and playing with their kites. Napangite ako sa simpleng pamumuhay nila rito. It is so simple yet they are already contented for having such a simple life. May nadaanan din kaming eskwelahan at tanaw ko mula sa sinasakyang traysikel ang mga magulang ng mga bata na abala sa paglilinis ng buong school. 'El Fuego Elementary School' Basa ko sa pangalang nasa itaas ng entrada ng eskwelahan. "Ano pong ginagawa nila Nanay Wilma?" tanong ko habang nililingon ang nadaanang school. "Brigada skwela ang tawag diyan Bella. Dito sa probinsiya normal na iyan. Ginagawa lamang ng mga magulang ng mga bata ang bagay na iyan para linisan ang eskwelahan para sa nalalapit na pasukan." Mahabang paliwanag ni Nanay Wilma. Tumango tango na lang ako na para bang naiintindihan ko iyon. Siguro nga ay talagang iba ang pamamaraan nila dito kumpara sa nakasanayan ko na sa manila. Well you can't blame me. I grew up in a well known family. Lahat ng galaw ko ay binabantayan at limitado. Pero nakukuha ko naman lahat ng gusto ko when it comes to financial. Wala akong problema doon. It's just that kahit na sa akin na ang lahat-lahat, I just can't stop my self from wanting more and that thing is my freedom. I'm maybe wealthy rich but I have no freedom. Iyon ang natatanging bagay na wala sa akin. Huminto ang sinasakyan naming traysikel sa tapat ng isang may kalumaang bahay na may dalawang palapag. Mapapansin na matagal nang walang nakatira sa bahay dahil halos puno na ng mga ligaw na halaman ang bakuran pati na ang maliit na gate nito. "Dito lang hijo, maraming salamat." Nanay Wilma said and with that ay umalis na ang traysikel matapos kaming makapagbayad. "Dito tayo titira, Nanay Wilma?" tnong ko upang masiguradong tama nga ang hinala ko. "Oo hija, bahay ito ng mga magulang ko at dito ako lumaki. Matagal tagal na rin akong hindi nakakabalik dito. Halika at nang makapagpahinga ka na sa loob," sabay bukas niya sa lumang gate. Narinig ko pa kung paano tumunog ang kinakalawang na lumang bakal na gate sa ginawa niya. "I-it looks scary Nanay Wilma. Are you sure walang multo diyan sa loob?" I ask nang makitang pumasok na nga siya sa veranda ng bahay. Nagdadalawang isip pa akong pumasok dulot na rin ng malagong puno na nasa gilid lang nang nasabing bahay. The branches of the big tree is giving me this kind of creepy feeling. Na pakiramdam ko anumang minuto ay may nakaputing babae ang lilitaw sa kung saan. Natawa si Nanay Wilma at binalikan ako para hilahin papasok sa loob. "Ano ka ba Bella! Walang multo dito. Ganito lang ang ayos nito sa labas pero may inatasan akong naglilinis sa loob ng bahay araw-araw," bigkas niya at inilabas ang isang susi.BELLA POV Binuksan niya ang pinto at nang makapasok kami ay pinagbubukas niya ang mga bintana at ang mga ilaw. And indeed it is so neat and all the things are all well arranged properly. Halos kumpleto din ito sa mga kagamitan may hagdan din itong maliit na alam kong patungo sa ikalawang palapag. Sinundan ko si Nanay Wilma sa kusina at nakita kong may sariwang mga bulaklak sa gitna ng lamesa. "Sino po ang naglilinis dito Nanay Wilma?" "Iyong kumare kong si Luciana malapit lang ang bahay nila dito. Hindi ko naman pinasama pa ang paglilinis sa labas at mukhang nakakahiya na kasi para sa kanila. Ang importante ay itong sa loob." "Ganon po ba," sa mahina kong boses. "Naku! paniguradong pagod ka sa byahe natin Bella. Halika at sasamahan kita sa silid mo at nang makapagpahinga ka na muna sandali," natataranta niyang utal at iginiya ako sa ikalawang palapag. Binuksan niya ang isang pintuan, marahil ay ang magiging kwarto ko. Dahan-dahan akong pumasok sa loob ng silid na 'yo
ZACKERIEL POV "T-teka hijo, hindi ka pa nakakapag agahan," rinig kong sabi ni Lola pero hindi ko na pinagkaabalahang pansinin pa. Deretso akong umakyat sa hagdan at nagtungo sa aking silid. I was about to take a shower when I heard my phone ringing. Agad ko iyong dinampot at nang makitang si Leon ang tumatawag ay sinagot ko na. "What is it Leon? Better be good enough this time." [ Nahawa ka na sa kasungitan ng kuya mo Zack, masama 'yan. ] sabay halakhak niya. "Tsss." Akmang ibababa ko na ang tawag nang magsalita siya ulit. [ Don't put the phone down dude! Actually I will be heading to tinago this afternoon. Wanna come? ] "I'll meet you at the dam." [ Greet! ] Agad kong pinatay ang tawag at nagtungo sa loob ng shower room. BELLA POV "Bella ito si Tita Luciana mo at ito naman ang kanyang anak na si Amanda," pakilala ni Nanay Wilma sa dalawang taong nakatayo sa aking harapan. "Luciana, Amanda ito nga pala ang pamangkin kong si Bella." Mabilis kong inilahad sa
BELLA POV "At may kasama ka pang dayuhan ha." She added while staring at me. Staring is rude Bitch! "Pwede ba Molly may hinahanap kami kaya kung pwede lang umalis ka diyan at dadaan kami ni Bella." Akmang dadaan na kami ni Amanda nang humarang silang tatlo sa dinadaan namin. Really? This fucking bitch is getting into my nerves already. "Not so fast Amanda. Hindi pa ako tapos sa iyo." "Pwes kung ikaw ay hindi pa tapos. Ako naman ay kanina pa tapos sa iyo." Amanda declared ang starting walking ng hawakan siya ni Molly nang mahigpit sa braso niya. Mabilis na kumunot ang noo ko dahil doon. "Inagaw mo si Xander sa akin! Mang-aagaw ka Amanda! Nasa loob din ang kulo mo." She hissed. "Hindi ko siya inagaw sa iyo dahil walang kami. Kaya kung pwede ba bitiwan mo nga ako at nasasaktan ako," sabay piglas ni Amanda. Nakita kong namumula na ang braso niya kaya hindi ko na napigilan pang makialam. Marahas kong winakli ang kamay ni Molly at itinulak siya palayo kay Amanda da
BELLA POV "Amanda ba't basang basa itong si Bella? Saan ba kayo nagsusuot ng dalawa?" Tita Luciana asked her daughter and make a glimpse of my direction. "Amanda's not at fault Tita. Naligo po ako sa tinago kanina. Naeenganyo po kasi ako sa malinis na tubig." I explain to them with a smile. "Naligo? Ni hindi ka nga marunong lumangoy Bella! At sa tinago talaga kayo pumunta?" galit na bigkas ni Nanay Wilma saka ako binigyan ng tuwalya. "Paano kung may nangyari sa iyo doon Bella! Wala ako doon at hindi kita agad matutulungan. Anong sasabihin ko sa mga magulang mo kung may nangyaring hindi maganda sa iyo." She hysterically said again. "Sa gilid lang naman po ako naligo Nay." Hindi siya kumbinsido sa sinabi kong iyon kaya nagawa pa niyang lingunin si Amanda na tahimik lang sa isang gilid. "Anong masasabi mo Amanda?" Nanay Wilma asked. "P-po?" She stutter kaya naalarma agad ako. No one has to know about what happened earlier. Siguradong magagalit sina Mommy at Daddy at
BELLA POV Pagkaapak ko pa lang sa semento ay isang preskong hangin na ang sumalubong sa akin, making my hair dance at it's tips. May iilang napatingin sa akin pagkaraay bumubulong sa kanilang mga kasamahan. "Sino 'yan?" "Mukhang bago ata." "Ang ganda naman niya." Nahagip pa talaga ng tenga ko ang huling sinabi ng kung sino man. Ohh I'm so flattered ahahaha. Well come on, Bella, it's time for you to make an entrance! Sinabit ko sa kaliwang balikat ko ang backpack na suot at nagsimula nang maglakad. Pumasok ako ng gate at napansin kong nakatayo ang isang guard sa gilid kaya dumiretso ako sa kanya. "Excuse me but may I ask? Where is the school registrar office?" Napakurap-kurap pa ito sa akin pagkaraan ay itinuro ang may kalayuang silid. "Thank you," saad ko at nagsimula ulit maglakad. I was rooming my eyes everywhere when I notice a familiar back. 'Is that Amanda?' Nang mapatunayan kong siya nga ay agad ko siyang tinawag. "Heyy! Amanda!" Tawag ko sa kanya
BELLA POV "WHAT THE HECK WAS THAT!!" sigaw ko at nagpapadyak sa sahig. Andito kami ni Amanda sa school ground at kanina pa ako nagsisisigaw. "Pwede ba Bella kalimutan mo na iyon." Amanda while sitting and eating her lunch. Tumabi ako sa kanya at pinigilan siya sa pagsubong ginagawa. "The heck Bella!" sigaw niya nang muntikan nang matapon ang pagkain niyang nasa kutsara. "Bakit hindi mo sinabing dito siya nag-aaral Amanda? Are you crazy! Dapat sinabihan mo ako," sabay yugyog ko sa kanya. "Akala ko ba hindi mo siya crush? You little liar!" "Oo na, gusto ko siya! Pero hindi pa rin non nasasagot ang tanong ko sa iyo," nakapout kong sabi. "Well ano bang gusto mong malaman tungkol sa kanya?" tanong niya at umayos nang upo. "Lahat!" "Lahat? Anong lahat Bella? Be specific," natatawa niyang utal. "Basta lahat. Lahat nang tungkol sa kanya." "Ohh girl...mukhang tinamaan ka talaga ahh," tukso niya pa at sinundot ang tagiliran ko. Natawa naman ako doon. "Come on Amanda,
BELLA POV "Hoy! Anong nangyari? Ba't si Leon ang nakipagkamay sa iyo at hindi si Zack?" usisa ni Amanda sa akin. Napabuntung hininga ako at matamlay na naglakad pabalik sa room. Nakasunod lang siya sa akin. Hindi ko maiwasang isipin muli ang sinabi niya kanina. "Tsk! Satingin ko'y dapat kay Leon ka magpapakilala, Miss," inis niyang sabi kanina. "Anong problema niya? Kitang sa kanya ako naglahad ng kamay pero gusto niyang kay Leon ako magpakilala?" naguguluhang tanong ko sa sarili. "Sabi sa iyo ehh. Suplado iyon! Hindi siguro siya interesado sa iyo," sagot ni Amanda kaya sinamaan ko agad siya ng tingin. "What?! Hindi niya tinanggap ang kamay mo. At gusto niyang kay Leon ka magpakilala ibig sabihin lang non ay ayaw niya sa iyo," Painosente niyang sabi at nag-isip. "Mabuti nga hindi ka sinabihan nang 'I didn't need your name so fuck off!' Naku! Iyon ang parati niyang sinasabi sa mga Senior na nagpapapansin sa kanya," umiiling-iling niya pang bigkas habang papasok na kami sa
BELLA POV 'Yong crush ko ang pumatid sa akin for petes sake! "Hindi kita papatirin kung hindi mo ako heneadbat. And it's all your fault in the first place. Hindi magandang tingnan ang isang babaeng kagaya mo na nakikipagsama sa mga lalaki. Lalong lalo na sa rambulan." He said in a low massive voice. Now what? Na headbat ko pa siya? Can this go any worse? Naiirita din ako sa kanya nang konti dahil para bang kasalanan ko pa ang lahat nang ito kaya ako nagkasugat. "Kung pinakawalan mo ako ay hindi sana ito mangyayari sa akin!" hindi ko na napigilang sigaw sa kanya. Nakita kong namangha siya sa pagsigaw kong iyon pero ilang sandali pa ay napalitan din ito nang inis. "Well that's the consequenses of your action!" galit niya ring sagot na ikinalaglag ng panga ko. This man is impossible! How can he say that?! If he doesn't tripped me this would not be happened to me. How can he blame me for all of this. "Carlo!" galit na bigkas niya dahilan nang pagkapitlag ng lalaking mapu