Kabanata 120: Attempt

BELLA POV

Lumipas pa ang ilang mga araw at matamlay pa rin ako. Walang ganang kumain at umiiyak palagi. Ni hindi na nga ako lumalabas sa bahay namin ni Zackeriel.

Nakaupo ako sa kama habang tinatanaw ko ang malayong sikat ng araw mula sa labas ng bintana. Mainit ito at nakakasilaw ang liwanag nitong dala.

I wonder if my baby is in his arms now. Sigurado 'yon dahil supling pa naman siya at wala pa siyang mga kasalanan. Ako kaya? Matatanggap din ba kaya ako ng diyos sa kaharian niya? I have so many mistakes in my life.

Habang nakatitig ako sa sikat na araw ay hindi ko maiwasang mag-isip ng mga bagay na kung sakaling hindi pa nawala ang anak namin ni Zackeriel. Magsusuot ako ng dress habang buhat-buhat ko siya sa aking mga bisig. At sa tuwing umiiyak siya ay agad namin siyang patatahanin ni Zackeriel. Kakargahin siya ng ama niya habang masaya silang dalawa na naglalaro sa ilalim ng panghapong araw. Napangiti ako sa kaisipan na iyon. Bakit ngayon ko lang naiisip ang lahat ng mga ito kung