“I thought we’re going on shopping?” naisambit ni Demetrius habang nakatitig sa mga stall na nasa gilid ng kalsada. Magkahalo-halo na ang mga amoy dahil sa mga niluluto doon. “Akala ko rin, pero mas gusto kong kumain,” sagot ni Rousanne na hindi maputol ang tingin sa mga pagkain doon. Nakikita niya pa lang ay amoy niya na ang mga niluluto ng mga ito. Dito sila parati tumutuloy pagkatapos ng klase kasama ang kanyang mga kaklase. Nag-crave tuloy siya sa street foods. “It’s not safe,” komento ni Demetrius. Disgust was seen on his face and he didn’t want to walk forward. “Dito ka lang at hintayin mo ako. Mabilis lang ako,” wika ni Rousanne at nagsimulang maglakad. Nakakadalawang tapak pa lang siya nang higitin siya ni Demetrius at pinagsiklop ang kanilang kamay. “Do you really want to eat here?” Hindi maiiwasang pagtinginan sila lalo na at dalawang magarang kotse ang dala nila at nakaparada lamang sa gilid ng kalsada. Siguro ay nagtataka ang mga ito kung ano ang ginagawa nila sa lugar
Agad na binuksan ni Demetrius ang kanilang kwarto at naabutan si Ymar na pabuhat na kay Rousanne. His eyes revealed an unknown emotion when it landed on his wife’s thigh that has a blood flowing.Kinuha niya agad ang asawa mula kay Ymar at mabilis na tumalima palabas ng mansion. Rousanne’s fave were paled and she’s sweating.Naroon ang ilang kasambahay na nakakita sa nangyari. They were all worried and curious, pero nang makita nila ang dugo sa binti ng amo ay napadasal sila. Nakaabot sa kanila ang balita sa nangyari kanina at malamang ay dahil doon kaya umabot sa ganito si Mrs. Romanov, pero teka, dugo? Sa may binti?Iisa lang ang pumasok sa isipan ng mga nakakita.Buntis si Mrs. Romanov.“Get in the car!” sigaw ni Demetrius kay Ymar na nakatulala lang sa harap ng sasakyan. P’wede niya naman itong iwan ngunit alam n’yang kagaya niya ay nag-aalala itonat gustong nasa tabi ni Rousanne.“F*ck!” mura ni Ymar bago pumasok sa loob. Agad na pinaandar ni Van ang kotse ng mabilis.“I’m sorry,
Nakatingin lamang si Van sa Don habang ito’y nakatitig sa mga nagtatayog na building ng syudad. He just know that nothing good happened there when he was inside the Rousanne’s room. Demetrius was thinking deeply. His mind keep on reverting back at Rousanne’s face when they talked a while ago. Napakuyom siya ng kamao dahil sa mukha nito. Hindi niya kayang makita na gano’n ito ngunit bigla n’yang naisip ang sinabi sa kanya ni Ymar. Should he consider what he suggested. “What did you find about Ymar?” he asked. “Aside from going on his workplace, there’s nothing unusual in his daily routine, pero may napansin ang tauhan na natin na tuwing out nito ay hindi ito dumidiretso pauwi kung ‘di may pinupuntahan sa isang abandonadong building,” imporma ni Van. He looked at his face, detecting that there’s no change, he continued, “He’s meeting someone from a gang.” “What gang?” “A small gang that has been here for 3 years. I don’t know what he wanted from them and we’re still investigating i
Bumalik si Van sa sasakyan na hindi maipinta ang mukha.“Wala pong sumasagot, Don. Mukhang wala ang buong pamilya ni ng Cabrera. Baka mamaya pa iyon dumating,” wika nito. After ng trabaho ay agad na pumunta rito ang Don ngunit bigo dahil wala naman si Rousanne dito.Tiningnan ni Demetrius ang hawak na phone na hanggang ngayon ay wala pang reply ng asawa. His heart turned cold and looked at the room where Rousanne was sleeping before.“Sino ho kayo?” tanong ng isang matanda na napadaan sa bahay ng mga Cabrera.“Alam niyo ba kung nasaan ang mga Cabrera?”Nangunot ang noo ng matanda bago sumagot. “Wala sila r’yan. Umalis sila kanina, eh.”Tumango si Van bago pumasok sa passenger seat.“Let’s go home,” utos ni Demetrius. Tahimik lamang si Van at ang driver ngunit tila ba may bagyong paparating dahil sa ekspresyon ng Don. Hindi man lang nagpaalam si Rousanne kahit alam niya kung ano ang magiging reaksyon nito. Hindi rin niya naman ito talagang masisisi dahil malamang sa malamang ay nakita
Natapos ang dalawa sa pamamangka na puro lang tawa. Bumaba si Rousanne at tumingin sa bahay na tinutuluyan nilang dalawa nang makita ang paparating na si Demetrius. Her breathing hitched and her heart started to thump faster.“You’re enjoying yourself, huh?”“Demetrius…”“Come here,” utos nito sa matigas na boses. Hindi man lang binigyan ng pansin ni Demetrius ang katabi nitong binata na natuod na sa kinalalagyan nito maging sina Alex at Van ay hindi din tumingin. It was like he doesn’t deserve their attention.Tumingin muna saglit si Rousanne kay Jay bago humakbang sa asawa. Kinakabahan siya, pero may sumusupil na saya sa damdamin niya.“Ano’ng ginagawa mo dito? Hindi ka ba busy?” She slightly distance herself from him, but the man grabbed her waist.“I should be asking you why are you with a man? You seemed to enjoy his company,” panunutya nito. Naglalakad ngayon sila pabalik ng tinutuluyan.“Bakit? Kapag sa’yo puwede?” Demetrius’ hand on her waist tightened.“What’s wrong with you,
“Mukhang ayos na ang dalawa. Sabi ko na nga at kailangan lang nila mag-usap,” komento ni Roman pagkatapos tumingin sa bintana kung saan nakatulog na ang anak sa piling ni Demetrius. Tumingin siya sa panganay na anak na tila hindi pa humuhupa ang inis sa brother-in-law nito kaya napailing siya. Mas sobra pa ang pagiging protective nito kay Rousanne kaysa sa kanya. “Tss. Binigay niyo agad ang tiwala niyo sa kanya, Pa. Hindi natin masisiguro ang kaligtasan ni Rousanne.” Nilagay ni Roman ang kamay nito sa balikat ng anak. “Naiintindihan kita, pero walang kasiguraduhan ang mundo. Palaging may magbabago at hindi natin hawak ang buhay ng isa’t-isa. Huwag mo namang ipagkait sa kapatid mo ang sayang dala ni Demetrius. Hindi kita pipigilan sa gagawin mo kung alam mong mali ang ginawa ni Demetrius, pero bago ka lumusob, eh, mag-isip-isip ka muna.” Ngumiti si Roman. “Tingnan mo nga kung gaano kakikisig ang mga tauhan niya? Isipin mo rin ang kalagayan mo.” Tumingin si Ymar kung nasaan sina Alex
Bumalik na sa trabaho si Demetrius makaraan ang tatlong araw na pamamalagi niya kung nasaan ang asawa. He was reluctant to go without his wife but he needed to go and finish what he was doing. One week lang naman doon ang asawa, pero baka mag-stay pa ng matagal iyon doon kaya naman inutusan niya ang ilang tauhan at si Alex na bantayan si Rousanne. “Sir.” Napatigil si Demetrius sa paglalakad nang marinig iyon. Napangiti si Lilibeth at pumunta sa harap nito na may dalang kape na galing sa isang mamahaling restaurant. “Gusto ko lang po sana magpaumanhin.” “For what?” Blanko ang tingin na pinupukol ni Benedict sa dalaga ngunit sa isip nito ay ano kaya ang gagawin nito? Magpapa-trend na naman ng balita para pagkaguluhan? Does this woman know that the Don is married o talagang makati ito at nabubulag-bulagan? “Uhm, dahil doon sa balita na magkasama tayo. I hope Mrs. Romanov didn’t misunderstand that,” wika ni Lilibeth sa mahinang boses na tila ba natatakot siya na sugurin ni Rousanne.
“Magandang gabi, Don.” “Nakahanda na po ang pagkain sa mesa,” wika ng Mayordoma at yumuko. Tumingin si Hazel kay Benedict at sinenyasan ito. Tumaas ang kilay ng binata bago sumunod. Naramdaman niya ay paghila nito sa kanyang braso kaya napangisi siya. “Kamusta si Rousanne?” Kahit mini-message niya ang kaibigan ay hindi ito nagre-reply maliban lamang nang makarating na ito sa kanilang bahay. “Maayos naman ang kalagayan niya. Nakabubuting doon muna siya manatili dahil maganda para sa pagbubuntis niya ang katahimikan ng lugar. Kahit ang Don ay pumayag doon. Naiwan si Alex para bantayan si Rousanne.” Huminga ng maluwag si Hazel at sumilay ang ngiti. “Mabuti kung gano’n. Wala naman naging problema? Nagkaayos ba ng matiwasay ang dalawa?” Sumilip muna si Benedict sa kusina at nang makita na wala ang Don ay doon siya nagsalita. “Actually, may maliit na problema. Noong dumating kasi kami ay naabutan namin na nakikipagtawanan si Mrs. Romanov kasama ang isang lalaki…” Kinuwento ni Bened
“Siya ang dahilan kung bakit ka nagkagan’yan, pero hahayaan mo s’yang umalis na wala man lang ginawa para pagbayaran ang kasalanan niya sa’yo?” tanong ni Rousanne nang makaalis si Tiara at silang dalawa na lang ni Ymar ang nasa loob. She just doesn’t know why his brother let her go just like that. Sinira nito ang buhay niya at kung hindi agad ito naabutan ni Benedict malamang ay may pinaglalamayan na sila ngayon.“Hindi ko na gagawin iyon dahil alam kong naghihirap na siya,” malamig na sagot ni Ymar.“Ano? Sinira niya ang buhay mo muntik ka nang mawala sa amin!”“Pero buhay pa rin ako, Rousanne. Wala na s’yang kasama sa buhay, hindi ba’t mas malala pa ang mararanasan niya ngayong walang-wala siya? Wala s’yang malapitan, wala s’yang mapuntahan at higit sa lahat, dala-dala ng konsensya niya ang ginawa niya sa akin.”Natahimik si Rousanne at tinitigan ang kan’yang kapatid. Sobrang protective ni Ymar sa kan’ya, pero pagdating sa sarili nito ay napaka-selfless. Mabait ang kuya kaya minsan
“Are you sure, Mr. Romanov? Hindi niyo na iko-continue ang case na ‘to regarding your sister?” ulit ng police officer na s’yang nag-handle ng case noon ng kapatid ni Demetrius. Mahabang panahon rin ang ginugol nito para mahanap ang suspek sa pagkamatay ng kapatid nito. “We found her killer already and it was Roman Cabrera—”“No. I won’t push the case anymore,” putol ni Demetrius dito. “Iyon lang ba ang sasabihin niyo?” Hindi niya na gustong pahabain pa ang usapan nila dahil gusto niya nang makabalik sa tabi ni Rousanne, ang asawa niya. “Iyong kaso kay Emil din.”Namulsa ang Don at tumingin ng malamig sa officer na nakaramdam naman ng pagtaas ng balahibo sa batok nito. Of course, they were aware of how powerful this man is. Kaya naman hindi rin biro ang makipag-usap dito.The police officer spoke, “Maraming nakapataong na kaso kay Emil. Baka nga hatulan siya ng habang-buhay na pagkakakulong or worse ay death penalty.”“Pahirapan niyo. Ang dali lang sa kan’yang mamatay. Paano niya pagb
A knock interrupted Hazel and Tiara’s rest. Nagkatinginan ang dalawa at bakas sa kanilang mukha ang pagtataka kung sino ang nasa labas. Wala kasi ang mag-asawa ngayon dahil may pinuntahan ito sa labas kaya sila lang nag naiwan sa bahay. “Sino sa tingin mo ang nasa labas? Nasundan kaya tayo ni Jackson?” tanong ni Tiara na binalot ng kaba ang katawan. A-ang bilis naman nito at agad silang natunton. Umiling si Hazel habang matalim ang matang nakatitig sa pinto. “Hindi ko alam. Paano kung kakilala nila? Huwag na lang natin sagutin—” Natigil ang pagsasalita ng dalaga nang marinig ang pamilyar na pagkataok na tanging sila lang ang gumagawa. Ginagawa iyon para malaman na miyembro nga ng organisasyon ang nasa labas. Napatayo siya at lumiwanag ang mukha. “Ano’ng gagawin mo? Baka si Jackson ‘yan!” pigil ni Tiara sa dalaga nang bubuksan nito ang pinto. “Kung talagang kakilala ‘yan ng mag-asawa dapat una pa lang ay tinawag na nila ang pangalan ng isa sa dalawa.” “Trust me, kilala ko ang
Nagising si Rousanne na puno ang pawis ang noo. Hinihingal pa siya at balisa ang mukha, tanda na kung ano man ang napanaginipan nito ay hindi maganda. “Gising ka na. Kamusta ang pakiramdam mo?” tanong ni Beth sa anak. Bakas sa mukha ng ginang na hindi maayos ang tulog nito, ngunit makikitaan din na parang pagod na pagod ito at may malalim na inaalala. “Ma,” mahinang tawag ni Rousanne habang nagsasalin ng tubig sa baso ang naturan. “Nasaan si Demetrius?” “Umuwi muna siya. Dalawang araw kang tulog. Wala ka bang ibang nararamdaman? Teka lang at hintayin mo ang papa mo. Bumili lang ng pagkain.” Umiling si Rousanne. “Dalawang araw akong tulog? Ang mga anak ko, ma? Naaalagan ba silabng maayos? Gusto ko sanang makausap si Hazel.” “Anak, mamaya na okay? Pagkatapos mo na lang kumain.” Hindi talaga mapakali si Rousanne lalo pa’t pakiramdam niya ay may tinatago ang ina. “Ma, may nangyari ba? Please, ‘wag niyo naman itago sa’king kung ano ‘yan. Kailangan ko rim malaman lalo na kung tungkol s
“T-Tiara a-ano’ng... bakit ka— ano’ng nangyari sa’yo?” Ni-lock agad ni Tiara ang gate ng bahay at kinuha ang kamay ni Hazel bago ito kinaladkad papasok ng bahay.“Kailangan n’yong umalis ngayon din, Hazel!” tarantang aniya ni Tiara. Tumingin siya sa likod at mas binilisan ang paglalakad sa loob sabay lock ng pinto ng bahay.“Teka! Ano’ng nangyari sa’yo? Bakit gan’yan ang hitsura mo?” Pigil ni Hazel sa dalaga. Hindi siya makapaniwala na may gagawa nito sa dalaga. “Ang amo mo ba ang gumawa nito? Kailangan natin tunawag ng pulis!”“Hindi!” Pigil ni Tiara rito na nanlalaki ang mata. Nang ma-realize kung gaano siya nag-react ay napakagat siya sa ibabang labi. “Hazel, kailangan na nating umalis dito! Hindi kayo safe pati na ang mga anak ni Rousanne!” nagpa-panic na saad nito habang tumitingin-tingin sa labas ng bahay. Kumunto ang noo ni Hazel. “Ano bang pinagsasabi mo? Tapos na ang laban. Iyong Emil ay nasa kustodyo na ng mga pulis pati na rin ang mga alagad nito kaya huwag kang mabahala,”
“Demetrius, bakit hindi ka muna umuwi sa bahay? Hindi ka pa bumabalik ng limang araw. Kailangan mo rin magpahinga.” Naaawa si Beth sa binata na ‘di umuwi at tanging nakabantay lamang sa tabi ni Rousanne. “Okay lang ako, Ma. Baka ‘pag nawala ako may mangyari na naman.” Umiwas ng tingin si Ymar. Dahil sa kapabayaan niya ay napahamak ang kapatid sinisisi niya ang sarili doon. Nalaman na rin ng magulang niya ang nangyari sa kan’ya— hagulgol ang inabot niya sa ina at mangiyakngiyak naman ang kan’yang ama. “Tapos na ‘di ba? Wala nang balak gawin iyon. Nandito rin naman ang mga tauhan mo. Demetrius, umuwi ka na muna alam kong gusto mong nasa tabi ng anak ko pero kailangan ka rin ng mga anak mo.” “Tama ang mother-in-law mo, hijo. Nandito naman kami sige na.” Humigpit ang kapit ni Demetrius sa kamay ng asawa. The twins, of course the twins need him. Wala ngayon ang ina at siguradong hahanap-hanapin ng mga ito ang kalinga niya. He stood up and kissed the head of his wife. “I’ll be back,” h
Halos tatlong oras nang nakatayo si Demetrius sa harap ng emergency room. Hindi na rin umupo si Van at Benedict sa tabi nito habang si Ymar naman ay hindi mapakali hangga’t nasa loob ang kapatid niya. Hindi pa rin lumalabas ang doktor para sabihin sa kanila ang kondisyon nito. Sa bawat minuto na lumilipas ay bumibigat ang pakiramdan ni Demetrius. Nakaramdam siya ng kabiguan sa unang pagkakataon. Pagkabigo na protektahan niya ang kan’yanag asawa na palagi n’yang sinasabi na hindi niya iyon hahayaan, pero sa huli nangyari ang hindi dapat nangyari— he was such a failure. Alam ni Van at Benedict ang nararamdaman ng Don kaya mas pinili nilang maging tahimik na lamang kahit na gusto nila itong kausapin ukol kay Emil. Sigurado naman sila na hindi agad hahayaan ng Don na ibigay si Emil sa mga pulisya. Kailangan magdusa ito dahil hindi sapat ang pagkakakulong nito kahit pa habangbuhay ang ipapataw ng supreme court. Gustuhin man pumasok ni Demetrius ay hindi maaari. Ang kaligtasan ngayon ang
Rage was burning in Demetrius’ heart. All he is was red. Kailangan n’yang patayin si Emil ngayon. Bumilis ang takbo ng kotse at ilang sandali lang ay nagkapantay na ito.Ibinangga ni Van ang kotse sa gilid ng van kaya nagpagewang-gewang ito. Lumipat si Demetrius sa pwesto nito at ito ang nag-drive habang si Van naman ang namamaril sa mga sumusunod sa kanila. Mula sa ‘di kalayuan ay nakita n’yang nako-corner ng ilan pang kalaban ang kasamahan niya. Tiwala naman siya na makakalagpas ang mga ito.“Ano ka ngayon Romanov? Para lang sa isang babae natataranta ka na!” Iwinagayway nito ang baril at tinutok sa ulo ni Rousanne. Rousanne was too weak to move and her eyes were gushing of tears, seeing the face of her husband. Hindi nawala ang pag-asa sa kan’ya dahil alam n’yang darating ito. She managed to smile at him.Demetrius clenched his jaw. Nag-aalala siya dahil sa itsura ng asawa. He needed to save her. Kinuha niya ang baril at pinaputukan si Emil. The man went down and fired at their tir
Binuksan ni Ymar ang pinto at tila binuhusan siya ng malamig na tubig nang makitang wala si Rousanne sa higaan nito. Umiiyak ang kambal kaya nagmadali s’yang itulak ang wheelchair papunta sa higaan at luminga-linga. “Rousanne!” tawag niya. Iba ang pakiramdam niya rito. Pinindot niya ang button para ma-alerto ang mga nurse. Ilang sandali pa ay pumasok ang isang nurse.“Nawawala ang kapatid ko!”Namilog ang mata nito at agad na inalerto din ang security. Ito rin ang oras na dumating si Demetrius na nakakunot ang noo. Pagdating niya sa ward ng asawa ay wala ito sa higaan at tanging si Ymar at ang kambal ang natitira. The man soothing the twins while a panicked expression was written on his face. “P-pasensya na, Demetrius—”Tumalikod ang Don at tumakbo. Sumunod naman kaagad si Van at Gio habang si Benedict ay pumunta sa control room para i-review ang CCTV.Naabutan niya na static lahat ng CCTV doon at patay ang dalawang tao sa control room. “Sh*t!” He tried to type a series of codes to