Magiliw na hinalikan ng ginang ang pisngi ng binata. Hinawakan niya ang balikat nito at tiningan mula ulo hanggang paa.She felt a little emotional. Katulad ni Senior Hidalgo nakita niya rin lumaki si Demetrius. And no, she was not related to him in blood, but he considered her as a close relative. “Hindi mo sinabi na narito ka. I should've greeted you first,” turan ni Demetrius. Mula sa gilid ng kanyang mata ay nakita n'yang nakatitig sa kanya ang asawa, wondering who's the woman he approached. He held back the smile dahil alam n'yang salubong ang dalawang kilay nito. “You’re glowing, Deme. And I just know why,” birong aniya ng ginang. The middle aged woman's name was Yolanda. It’s been five years since she last saw Demetrius at doon niya rin sa States nalaman na nag-asawa ito. At first, she thought that Mrs. Lobrigo successfully married her daughter off to Demetrius dahil halos ipalandakan nito na tanging ang anak ang close sa binata. Hmp! Buti na lamang at hindi. But then, she got
“Nasaan si Tiara?” tanong ni Hazel nang hindi niya makita ang dalaga. Magpapasama sana s’yang lumabas ngayong gabi dahil kailangan n’yang magpatulong na bitbitin ang ilang basket ng kurtina na tinupi kanina sa taas. “Ah, nakita ko po s’yang lumabas kanina, eh. May dalang basket.” Kumunot naman ang noo ni Hazel. “Basket? Ano’ng gagawin niya at saan niya raw dadalhin?” Nagkibit balikat lamang ang kausap. “Sige na at matulog na rin kayo. Ako nang maghahanap sa kanya.” Sa paglabas niya ay siya namang pagparada ng kotse ng Don. Napatingin tuloy sa oras si Hazel at nakitang alas dyes na ng gabi. Nagtatakang tiningnan siya ni Rousanne kaya naman napangiti na lang siya. “Gabi na, ah. Bakit nasa labas ka?” Bubuka na sana ang bibig ni Hazel nang lumabas sa kabilang pinto ang Don, yumuko siya bago magsalita, “Hahanapin ko sana si Tiara. Sabi ng iba ay lumabas daw ito.” Rousanne frowned and looked around. “Tiara? Hindi ba nagpaalam sa’yo? Hindi naman ‘yon makakalabas agad-agad ng mansion.”
Kinabukasan ay naabutan ni Hazel ang tatlong kasambahay na nakasilip sa pintuan ng kusina. Itong tatlo ang naka-assign sa pagluluto sa mansion. “Ano'ng sinisilip ninyo?” Sabay-sabay na nagsitalon ang tatlo at tumingin sa likod. Bago pa sila makasagot ay nakita nilang pababa ng hagdan si Rousanne. “Good morning po, Ma'am.” “Good morning, Madam.” “Good morning,” nakangiting bati pabalik ng naturan. Mukhang maganda ang tulog nito dahil nakapaskil agad ang ngiti sa labi nito. Napatingin si Rousanne sa loob ng kusina at nakitang abala sa pag-luluto si Tiara. Medyo namumula ang ibang parte ng kamay nito dahil yata sa paso. She couldn't help but frown and looked at Hazel with the same expression. The latter shrugged. “Tiara? Bakit ikaw ang nagluluto?” tanong ni Rousanne nang tumuntong sa loon ng kusina. Humarap naman sa kanya si Tiara at yumuko para batiin siya. “Ah, gusto ko po sana magpaumanhin dahil sa nangyari kagabi kaya po gumising ako ng maaga at pinagluto kayo.” “Hindi mo na
Four days later. These days ay naparami ang trabaho ni Demetrius sa organisasyon at kompanya. He couldn’t even have a good sleep dahil tatlong araw na s’yang natutulog sa opisina. “Sir? The madam is here,” wika ni Gio pagkatapos nitong kumatok sa pinto ng opisina ng Don. Demetrius immediately put down the pen and stood up seconds after the door opened and his wife came in. Sa likod nito ay nakatayo si Van na may dalang paper bag. A gentle smile skipped on Demetrius’ lips before coming forward to kiss his wife. “Nag-aalala na ako sa’yo,” simula ni Rousanne nang makita ang eye bag ng asawa sa ibaba ng mata. His hair was a little bit messy siguro dahil hindi ito nanuklay. “I’m doing fine. Bakit hindi ka nagsabi na pupunta ka? I should’ve pick you up.” Tumaas ang kilay ni Rousanne. “Sa sobrang busy mo na ‘yan, magagawa mo pa kaya ‘yon? Isa pa kasama ko naman si Van.” Van nodded with the Don and exited the room silently, leaving the couple. “I will always have a time when it comes
“Ilang oras akong nakatulog?” Napahikap si Rousanne habang umiinom ng mainit na gatas na tinimpla pa ng asawa. She didn’t know that she dozed off to sleep. “2 hours,” sagot ni Demetrius. It was actually 3 hours but he knows his wife will overreact why he didn’t wake her up. Napatulala ng ilang segundo si Rousanne. “Nang gano’ng katagal?” Demetrius nodded with a smile. “It seems you really love to sleep.” “Hindi naman ako ganito,” she murmured, enough for Demetrius to hear. “Get ready,” he said before grabbing her bag. Rousanne became confused. Mukhang nakalimutan nito na pupunta silang hospital ngayon. “Don’t you remember? We’re going for a check up.” ----- “Oh my god! It’s Mrs. Romanov!” “Hindi ko aakalain na makikita kong sweet si boss.” “Dali! Picture-an mo!” “Magkamukha talaga sila.” Napakunot ng noo ang isang lalaki sa katabi n’yang babae nang marinig ang sinabi nito. “Who?” The woman snapped back from reality before looking at the man. “A-Ah, ‘yong bago naming ka-
“What’s wrong with you?” Naabutan ni Demetrius na nagsusuklay ang dalaga sa harap ng salamin nito at ‘di man lang siya tiningnan. It really bother him when she's like this, as if she didn't see him. “Rousanne,” he called, with his cold voice. This woman is getting stubborn as the time goes by. “Wala namang problema,” sagot ni Rousanne at binaba ang suklay at tumingin sa asawa. “Napagod lang siguro ako at gusto ko nang magpahinga.” Demetrius creased his brows and sighed. “You need to eat first.” Mas lalo lamang nainis si Rousanne sa aksyon ni Demetrius na sinawalang bahala siya. Kumuyom ang kanyang kamao at tumayo ng walang pasabi-sabi at pumunta ng banyo bago malakas na sinara ang pinto. Demetrius’ stared blankly at the closed door. Who said there was no problem? His wife was clearly not in a good mood. Sabi ng doctor ay bawal itong ma-stress kaya naman ayaw n’yang palalain pa ang inis nito. Lumapit siya sa pinto ng banyo para hintayin ang asawa ngunit narinig niya na may kau
Pababa ng second floor si Rousanne nang makita niya na pumasok si Tiara sa loob ng study office ni Demetrius. Hindi naman nakakapagtaka iyon dahil may mga naka-assign talaga kung sino ang maglilinis, pero hindi ang isang baguhan na si Tiara. Dalawa lang ang palagi n’yang nakikitang naglilinis doon - ang mayordoma at si Hazel.She silently walked towards the door at sakto naman na hindi masyadong nakasara ang pinto kaya nasisilip niya ang loob.Nakita n’yang pinupunasan ni Tiara ang ibabaw ng cabinet sa likod ng upuan ni Demetrius. Maya maya lamang ay binuksan nito ang drawer at napataas siya ng kilay. She quickly stepped aside when Tiara turned around. Siguro dahil sinisiguro nito na walang ibang tao ang naroroon.Muling sinilio ni Rousanne ang dalaga sa loob at nakitang nagliligpit na ito para umalis kaya naman naglakad na pababa si Rousanne.“M-Ma’am?”Unti-unting napalingon si Rousanne at kunwari pa na hindi niya alam na naroon si Tiara.“Tiara? Ano ‘yon?”Medyo gumaralgal ang bose
“Kamusta daw ba ang pagbubuntis mo? Nako! Kung nakita mo lang ang reaksyon ng papa mo ay hindi mo malalaman kung tatawa ka ba o maiiyak.”Rousanne’s eyes lightened up. “Kwento mo sa’kin, Ma. At bakit hindi siya sumama?”“Oh.” Tumawa muna si Beth bago magsimula. “Of course, masaya ang papa mo. Halos ipagsigawan sa kapit-bahay natin na magiging lolo na siya. Naiiyak pa siya sa tuwa ayaw lang ipakita sa’min… no’ng una. Maya maya naningkit na ang mata nito dahil daw binuntis ka ng maaga. Alam mo naman ‘yang Papa mo pagdating sa’yo. Hindi siya sumama kasi baka raw hindi niya mapigilan ang sarili nasa teritoryo pa naman siya ng Romanov.”“Si papa talaga. Ah, sabi pala ng Doktor na masilan daw ang pagbubuntis sa unang semestre kaya mag-ingat daw ako at kung p’wede ay huwag magpagod. I cam take care of myself, Ma, pero kung gusto mo ay dumito ka rin paminsan-minsan. Demetrius’ wouldn’t allow me, doing some things and even go out,” reklamo ni Rousanne sa ina.“Makinig ka sa asawa mo. Ginagawa
“Siya ang dahilan kung bakit ka nagkagan’yan, pero hahayaan mo s’yang umalis na wala man lang ginawa para pagbayaran ang kasalanan niya sa’yo?” tanong ni Rousanne nang makaalis si Tiara at silang dalawa na lang ni Ymar ang nasa loob. She just doesn’t know why his brother let her go just like that. Sinira nito ang buhay niya at kung hindi agad ito naabutan ni Benedict malamang ay may pinaglalamayan na sila ngayon.“Hindi ko na gagawin iyon dahil alam kong naghihirap na siya,” malamig na sagot ni Ymar.“Ano? Sinira niya ang buhay mo muntik ka nang mawala sa amin!”“Pero buhay pa rin ako, Rousanne. Wala na s’yang kasama sa buhay, hindi ba’t mas malala pa ang mararanasan niya ngayong walang-wala siya? Wala s’yang malapitan, wala s’yang mapuntahan at higit sa lahat, dala-dala ng konsensya niya ang ginawa niya sa akin.”Natahimik si Rousanne at tinitigan ang kan’yang kapatid. Sobrang protective ni Ymar sa kan’ya, pero pagdating sa sarili nito ay napaka-selfless. Mabait ang kuya kaya minsan
“Are you sure, Mr. Romanov? Hindi niyo na iko-continue ang case na ‘to regarding your sister?” ulit ng police officer na s’yang nag-handle ng case noon ng kapatid ni Demetrius. Mahabang panahon rin ang ginugol nito para mahanap ang suspek sa pagkamatay ng kapatid nito. “We found her killer already and it was Roman Cabrera—”“No. I won’t push the case anymore,” putol ni Demetrius dito. “Iyon lang ba ang sasabihin niyo?” Hindi niya na gustong pahabain pa ang usapan nila dahil gusto niya nang makabalik sa tabi ni Rousanne, ang asawa niya. “Iyong kaso kay Emil din.”Namulsa ang Don at tumingin ng malamig sa officer na nakaramdam naman ng pagtaas ng balahibo sa batok nito. Of course, they were aware of how powerful this man is. Kaya naman hindi rin biro ang makipag-usap dito.The police officer spoke, “Maraming nakapataong na kaso kay Emil. Baka nga hatulan siya ng habang-buhay na pagkakakulong or worse ay death penalty.”“Pahirapan niyo. Ang dali lang sa kan’yang mamatay. Paano niya pagb
A knock interrupted Hazel and Tiara’s rest. Nagkatinginan ang dalawa at bakas sa kanilang mukha ang pagtataka kung sino ang nasa labas. Wala kasi ang mag-asawa ngayon dahil may pinuntahan ito sa labas kaya sila lang nag naiwan sa bahay. “Sino sa tingin mo ang nasa labas? Nasundan kaya tayo ni Jackson?” tanong ni Tiara na binalot ng kaba ang katawan. A-ang bilis naman nito at agad silang natunton. Umiling si Hazel habang matalim ang matang nakatitig sa pinto. “Hindi ko alam. Paano kung kakilala nila? Huwag na lang natin sagutin—” Natigil ang pagsasalita ng dalaga nang marinig ang pamilyar na pagkataok na tanging sila lang ang gumagawa. Ginagawa iyon para malaman na miyembro nga ng organisasyon ang nasa labas. Napatayo siya at lumiwanag ang mukha. “Ano’ng gagawin mo? Baka si Jackson ‘yan!” pigil ni Tiara sa dalaga nang bubuksan nito ang pinto. “Kung talagang kakilala ‘yan ng mag-asawa dapat una pa lang ay tinawag na nila ang pangalan ng isa sa dalawa.” “Trust me, kilala ko ang
Nagising si Rousanne na puno ang pawis ang noo. Hinihingal pa siya at balisa ang mukha, tanda na kung ano man ang napanaginipan nito ay hindi maganda. “Gising ka na. Kamusta ang pakiramdam mo?” tanong ni Beth sa anak. Bakas sa mukha ng ginang na hindi maayos ang tulog nito, ngunit makikitaan din na parang pagod na pagod ito at may malalim na inaalala. “Ma,” mahinang tawag ni Rousanne habang nagsasalin ng tubig sa baso ang naturan. “Nasaan si Demetrius?” “Umuwi muna siya. Dalawang araw kang tulog. Wala ka bang ibang nararamdaman? Teka lang at hintayin mo ang papa mo. Bumili lang ng pagkain.” Umiling si Rousanne. “Dalawang araw akong tulog? Ang mga anak ko, ma? Naaalagan ba silabng maayos? Gusto ko sanang makausap si Hazel.” “Anak, mamaya na okay? Pagkatapos mo na lang kumain.” Hindi talaga mapakali si Rousanne lalo pa’t pakiramdam niya ay may tinatago ang ina. “Ma, may nangyari ba? Please, ‘wag niyo naman itago sa’king kung ano ‘yan. Kailangan ko rim malaman lalo na kung tungkol s
“T-Tiara a-ano’ng... bakit ka— ano’ng nangyari sa’yo?” Ni-lock agad ni Tiara ang gate ng bahay at kinuha ang kamay ni Hazel bago ito kinaladkad papasok ng bahay.“Kailangan n’yong umalis ngayon din, Hazel!” tarantang aniya ni Tiara. Tumingin siya sa likod at mas binilisan ang paglalakad sa loob sabay lock ng pinto ng bahay.“Teka! Ano’ng nangyari sa’yo? Bakit gan’yan ang hitsura mo?” Pigil ni Hazel sa dalaga. Hindi siya makapaniwala na may gagawa nito sa dalaga. “Ang amo mo ba ang gumawa nito? Kailangan natin tunawag ng pulis!”“Hindi!” Pigil ni Tiara rito na nanlalaki ang mata. Nang ma-realize kung gaano siya nag-react ay napakagat siya sa ibabang labi. “Hazel, kailangan na nating umalis dito! Hindi kayo safe pati na ang mga anak ni Rousanne!” nagpa-panic na saad nito habang tumitingin-tingin sa labas ng bahay. Kumunto ang noo ni Hazel. “Ano bang pinagsasabi mo? Tapos na ang laban. Iyong Emil ay nasa kustodyo na ng mga pulis pati na rin ang mga alagad nito kaya huwag kang mabahala,”
“Demetrius, bakit hindi ka muna umuwi sa bahay? Hindi ka pa bumabalik ng limang araw. Kailangan mo rin magpahinga.” Naaawa si Beth sa binata na ‘di umuwi at tanging nakabantay lamang sa tabi ni Rousanne. “Okay lang ako, Ma. Baka ‘pag nawala ako may mangyari na naman.” Umiwas ng tingin si Ymar. Dahil sa kapabayaan niya ay napahamak ang kapatid sinisisi niya ang sarili doon. Nalaman na rin ng magulang niya ang nangyari sa kan’ya— hagulgol ang inabot niya sa ina at mangiyakngiyak naman ang kan’yang ama. “Tapos na ‘di ba? Wala nang balak gawin iyon. Nandito rin naman ang mga tauhan mo. Demetrius, umuwi ka na muna alam kong gusto mong nasa tabi ng anak ko pero kailangan ka rin ng mga anak mo.” “Tama ang mother-in-law mo, hijo. Nandito naman kami sige na.” Humigpit ang kapit ni Demetrius sa kamay ng asawa. The twins, of course the twins need him. Wala ngayon ang ina at siguradong hahanap-hanapin ng mga ito ang kalinga niya. He stood up and kissed the head of his wife. “I’ll be back,” h
Halos tatlong oras nang nakatayo si Demetrius sa harap ng emergency room. Hindi na rin umupo si Van at Benedict sa tabi nito habang si Ymar naman ay hindi mapakali hangga’t nasa loob ang kapatid niya. Hindi pa rin lumalabas ang doktor para sabihin sa kanila ang kondisyon nito. Sa bawat minuto na lumilipas ay bumibigat ang pakiramdan ni Demetrius. Nakaramdam siya ng kabiguan sa unang pagkakataon. Pagkabigo na protektahan niya ang kan’yanag asawa na palagi n’yang sinasabi na hindi niya iyon hahayaan, pero sa huli nangyari ang hindi dapat nangyari— he was such a failure. Alam ni Van at Benedict ang nararamdaman ng Don kaya mas pinili nilang maging tahimik na lamang kahit na gusto nila itong kausapin ukol kay Emil. Sigurado naman sila na hindi agad hahayaan ng Don na ibigay si Emil sa mga pulisya. Kailangan magdusa ito dahil hindi sapat ang pagkakakulong nito kahit pa habangbuhay ang ipapataw ng supreme court. Gustuhin man pumasok ni Demetrius ay hindi maaari. Ang kaligtasan ngayon ang
Rage was burning in Demetrius’ heart. All he is was red. Kailangan n’yang patayin si Emil ngayon. Bumilis ang takbo ng kotse at ilang sandali lang ay nagkapantay na ito.Ibinangga ni Van ang kotse sa gilid ng van kaya nagpagewang-gewang ito. Lumipat si Demetrius sa pwesto nito at ito ang nag-drive habang si Van naman ang namamaril sa mga sumusunod sa kanila. Mula sa ‘di kalayuan ay nakita n’yang nako-corner ng ilan pang kalaban ang kasamahan niya. Tiwala naman siya na makakalagpas ang mga ito.“Ano ka ngayon Romanov? Para lang sa isang babae natataranta ka na!” Iwinagayway nito ang baril at tinutok sa ulo ni Rousanne. Rousanne was too weak to move and her eyes were gushing of tears, seeing the face of her husband. Hindi nawala ang pag-asa sa kan’ya dahil alam n’yang darating ito. She managed to smile at him.Demetrius clenched his jaw. Nag-aalala siya dahil sa itsura ng asawa. He needed to save her. Kinuha niya ang baril at pinaputukan si Emil. The man went down and fired at their tir
Binuksan ni Ymar ang pinto at tila binuhusan siya ng malamig na tubig nang makitang wala si Rousanne sa higaan nito. Umiiyak ang kambal kaya nagmadali s’yang itulak ang wheelchair papunta sa higaan at luminga-linga. “Rousanne!” tawag niya. Iba ang pakiramdam niya rito. Pinindot niya ang button para ma-alerto ang mga nurse. Ilang sandali pa ay pumasok ang isang nurse.“Nawawala ang kapatid ko!”Namilog ang mata nito at agad na inalerto din ang security. Ito rin ang oras na dumating si Demetrius na nakakunot ang noo. Pagdating niya sa ward ng asawa ay wala ito sa higaan at tanging si Ymar at ang kambal ang natitira. The man soothing the twins while a panicked expression was written on his face. “P-pasensya na, Demetrius—”Tumalikod ang Don at tumakbo. Sumunod naman kaagad si Van at Gio habang si Benedict ay pumunta sa control room para i-review ang CCTV.Naabutan niya na static lahat ng CCTV doon at patay ang dalawang tao sa control room. “Sh*t!” He tried to type a series of codes to