“Your woman? Wow! The great Don Demetrius has fallen.” Emil laughed out loud, pero hindi naman nakakatawa ang nasabi nito bagkus ay ito lang naman ang tumawa habang ang nasa paligid nila ay seryoso at alerto. “I don’t know where she is. Kayo ba alam niyo?” tanong niya sa kanyang mga tauhan na sabay-sabay na humindi at iniling ang mga ulo.“Where is she?” Demetrius’ repeated. He had no idea what’s Rousanne’s condition right now, pero gusto n’yang mahanap ito kaagad at maiuwi.Tumigil si Emil sa pagtawa. “Perhaps dead?” Hindi nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Demetrius. He stood there as if there’s no bloodbath happening. Benedict and Alex sneakily went behind and ready their gun to point at the men behind Emil. Tiningnan ni Alex kung naroon ang lalaking nakalaban niya noong gabi, pero hindi niya iyon mahagilap. “Let’s get this done and find her. Mukhang mapupugto na ang pasensya ng Don kapag hindi natin siya nahanap. We were only given an hour.”“Yeah. I have to pay that motherf*cke
Naiwang bukas ang pinto kung saan naroon si Rousanne. Biglang umiba ang pakiramdam ni Demetrius habang papalapit doon. Bigla s’yang kinabahan at alam n’yang hindi maganda ang madadatnan niya kung tama ang nararamdaman niya. Tuluyan s’yang nakapasok at nakita niya si Alex nakaluhod sa tabi ng isang katawan. His eyes widened and he immediately went there to see the person lying on the ground, bathing in blood and wounded. Unti-unti s’yang napaluhod sa gilid nito at nangangatog ang kamay na inabot ang kamay ng dalaga. When his hand was about to touch her, he clenched his fist and looked down. His heart throbbed in pain. “Leave,” he uttered a single word. Everyone followed his order. Isang salita ngunit ramdam nila na mabigat iyon. The atmosphere was gloomy and they can’t take another look sa sinapit ni Rousanne. The moment the door closed, Demetrius hugged the unconscious Rousanne. “I was too late.” Hinawakan niya ang mukha nito na sobrang putla. Bakas ang tuyong luha na dumaloy dito.
Napatayo si Roman nang makita si Ymar na pumasok sa kwarto nila kung saan nakahiga ang asawa n’yang si Beth na nagising kanina lang ay nagising at nagsimulang mag-panic kaya tinuruka ito ng pampakalma at pampatulog. “Kamusta ang kapatid mo?” nanghihinang tanong niya. Halata sa mata ni Roman ang pagod at pag-aalala sa dalawang babaeng nasa hospital ngayon. Gusto niya nang makita an bunso at masigurong okay ito. Hindi nagsalita si Ymar ngunit may pumasok pa kasunod nito. Napalunok si Roman nang makita si Demetrius na madilim ang mata at hindi maipaliwanag ang ekspresyon ng mukha. He suppressed the fear inside his body and firmly stood to face him. “Pa, may gusto kaming itanong at sana sa pagkakataon na ito ay sabihin niyo ang nalalaman niyo.” “Ano ba… ang gusto n’yong malaman? May kinalaman ba ito kay Rousanne? Ymar, kamusta na siya?” “Pa, gusto naming malaman kung ano ang nangyari noon? Sino ba talaga ang nakapatay? Hindi mo ba alam dahil sa nangyari kaya may utang ka kay Demetri
“Oh? Hindi ka pa rin umuuwi? ‘Di ba sabi ko sa’yo magpahinga ka muna? Tingnan mo ang sarili mo dapat inaalagaan mo,” pangaral ni Beth nang maabutan niya si Demetrius sa loob ng kwarto ng anak. It’s been one month and one week since that incident happened and naging magaan naman ang pakiramdam niya kay Demetrius nang palagi niya itong nakakasama sa pangangalaga sa anak. Una ay hindi siya sanay at awkward pa dahil sariwa sa kanyang alaala ang first encounter niya sa binata. It’s been one month and one week, ngunit nakaratay pa rin si Rousanne sa kama na tila natutulog lamang. She smiled and kissed her daughter’s forehead before putting the food she cooked for them.“I’ll stay here, Mrs. Cabrera. I already told the doctor to discharge her—”“Huh? Bakit naman? Hindi pa siya okay…”“We’ll continue her treatment at my house. We have a family doctor that will monitor her condition.”“Hindi bang mas mabuti kung nandito siya?” nagtatakang tanong ni Beth. Nandito ang lahat na equipment para sa
“Ano?! Ma, ano’ng ibig n’yong sabihin?” Hindi makapaniwala si Rousanne sa sinabi ng ina. Napatingin siya sa kapatid at ama na parehong nakatitig sa kanya at tila gano’n din ang pinahihiwatig ng kanilang mukha. “Anak, pasensya na, pero wala kaming nagawa…” “Inilayo niyo na lang sana ako!” Hinding-hindi talaga siya makakawala kay Demetrius. What if dahil sa ginawa nito ay mas lalong mapahamak silang pamilya? Hindi alam ni Rousanne ang tungkol sa nakaraan ng ama at ni Demetrius, pero ngayon ay alaala niya na na kilala niya ang binata pagkabata, pero bakit gano’n? Bakit nag-iba ito? “Kapag inilayo ka namin sa tingin mo hindi niya tayo matutuntunan? Nalagay sa kahapamakan ang buhay mo, anak. Paano kung sundan tayo ng mga ‘yon? Mas mabuti nga siguro ang desisyon ni Demetrius.” “Wala ka bang tiwala sa kanya?” Huminga ng malalim si Roman bago lumakad papalapit sa mag-ina. “Rousanne, malaki ang naging pagkakamali at ngayon ay susugal ako ulit para sa kaligtasan mo. Hindi ko kaya anak
Hindi mapakali si Rousanne sa kama— kama nilang dalawa ni Demetrius dahil mag-asawa na raw sila. Napasabunot siya sa buhok at lumikot-ikot sa kama dahil ang daming pumapasok sa isip niya. What if may masamang balak ang lalaking ‘yon? What if mag-insist ito ng honeymoon? Gano’n naman kapag bagong kasal ‘di ba? Eh, wala ngang wedding na naganap. Napabuntong hininga ng malakas ang dalaga at umupo. “What are you doing?” Nagulat ang dalaga at mabilis na binaling ang mukha sa likod ngunit wala naman doon ang Don. “I’m here, in front of you.” “K-Kanina ka pa d’yan?” she asked, a little embarrassed. Demetrius shook his head, but the truth was, he already saw what she had been doing in their bed. He just doesn’t want to break the momentum and see her embarrassed just like now. Her cheeks have a little tint of pink while looking down. Nakahinga ng maluwag si Rousanne at umiwas ng tingin bago pumikit ng mariin. ‘Mabuti naman kung gano’n. Nakakahiya pa naman ang pagta-tantrum niya kanina
Paglabas ni Rousanne ay naabutan niya ang ilang kasambahay na marami ang ginagawa. Pumunta siya sa kusina dahil nagugutom na siya at nakita n’yang may nakahain na doon. Napansin siya ng karamihan kaya naman agad siya nitong binati. “Magandang umaga po, Mrs. Romanov.” sabay-sabay na bati nito. Sinuklian niya ito ng ngiti at umupo para kumain. Paniguradong nasa study room na naman si Demetrius dahil hindi niya ito makita. Maya maya pa ay pumasok si Hazel na mukhang hindi maganda ang mood ngayong araw. Nang makita siya nito ay agad itong umupo sa kanyang tabi. Marami nga ang naiinggit dito dahil close niya raw at maaaring maging kagaya niya rin si Hazel. Hindi lang masabi ng mga ito dahil kay Demetrius. “Bakit ba late ka na nagising? Hindi mo nakita ang linta na pumasok sa study ng asawa mo,” reklamo nito at humalukipkip. “Ha? Ano’ng linta ang sinasabi mo?” Okay. Na-gets naman iyon ni Rousanne dahil alam niya kung ano ang ibig sabihin nitong iparating. Baka nga may business iyon dito
Nanginginig ang kamay ni Sandra habang papalabas siya sa mansion ni Demetrius. Sa una ay hindi talaga siya naniniwala na nagpakasal ito. It was so sudden pagkatapos ng nangyari sa pagitan ng kalaban nito na si Emil. Something is not adding up. Akala rin ni Sandra ay nagpakasal ito para lang magkaroon ng tagapagmana but why did he find someone else? Such a weak woman was not worthy of their Don. An easy target that will be a burden to the organization. Ang hindi matanggap ni Sandra ay kung paano nito protektahan ang asawa. He was really going to kill her by just staring at her soul. When did this Rousanne came? Wala man lang s’yang naging balita. Did they purposely keep it from her? As one of the Don’s knights, she should know what’s happening to him. Napapikit siya at huminga ng malalim. Hindi bale. Hindi naman ito ang huling pagkakataon na magkikita sila ni Rousanne. “Sandra! Aalis ka kaagad?” tanong ni Benedict nang makita ang kasamahan na papasok na sa kanyang kotse. They were a
“Siya ang dahilan kung bakit ka nagkagan’yan, pero hahayaan mo s’yang umalis na wala man lang ginawa para pagbayaran ang kasalanan niya sa’yo?” tanong ni Rousanne nang makaalis si Tiara at silang dalawa na lang ni Ymar ang nasa loob. She just doesn’t know why his brother let her go just like that. Sinira nito ang buhay niya at kung hindi agad ito naabutan ni Benedict malamang ay may pinaglalamayan na sila ngayon.“Hindi ko na gagawin iyon dahil alam kong naghihirap na siya,” malamig na sagot ni Ymar.“Ano? Sinira niya ang buhay mo muntik ka nang mawala sa amin!”“Pero buhay pa rin ako, Rousanne. Wala na s’yang kasama sa buhay, hindi ba’t mas malala pa ang mararanasan niya ngayong walang-wala siya? Wala s’yang malapitan, wala s’yang mapuntahan at higit sa lahat, dala-dala ng konsensya niya ang ginawa niya sa akin.”Natahimik si Rousanne at tinitigan ang kan’yang kapatid. Sobrang protective ni Ymar sa kan’ya, pero pagdating sa sarili nito ay napaka-selfless. Mabait ang kuya kaya minsan
“Are you sure, Mr. Romanov? Hindi niyo na iko-continue ang case na ‘to regarding your sister?” ulit ng police officer na s’yang nag-handle ng case noon ng kapatid ni Demetrius. Mahabang panahon rin ang ginugol nito para mahanap ang suspek sa pagkamatay ng kapatid nito. “We found her killer already and it was Roman Cabrera—”“No. I won’t push the case anymore,” putol ni Demetrius dito. “Iyon lang ba ang sasabihin niyo?” Hindi niya na gustong pahabain pa ang usapan nila dahil gusto niya nang makabalik sa tabi ni Rousanne, ang asawa niya. “Iyong kaso kay Emil din.”Namulsa ang Don at tumingin ng malamig sa officer na nakaramdam naman ng pagtaas ng balahibo sa batok nito. Of course, they were aware of how powerful this man is. Kaya naman hindi rin biro ang makipag-usap dito.The police officer spoke, “Maraming nakapataong na kaso kay Emil. Baka nga hatulan siya ng habang-buhay na pagkakakulong or worse ay death penalty.”“Pahirapan niyo. Ang dali lang sa kan’yang mamatay. Paano niya pagb
A knock interrupted Hazel and Tiara’s rest. Nagkatinginan ang dalawa at bakas sa kanilang mukha ang pagtataka kung sino ang nasa labas. Wala kasi ang mag-asawa ngayon dahil may pinuntahan ito sa labas kaya sila lang nag naiwan sa bahay. “Sino sa tingin mo ang nasa labas? Nasundan kaya tayo ni Jackson?” tanong ni Tiara na binalot ng kaba ang katawan. A-ang bilis naman nito at agad silang natunton. Umiling si Hazel habang matalim ang matang nakatitig sa pinto. “Hindi ko alam. Paano kung kakilala nila? Huwag na lang natin sagutin—” Natigil ang pagsasalita ng dalaga nang marinig ang pamilyar na pagkataok na tanging sila lang ang gumagawa. Ginagawa iyon para malaman na miyembro nga ng organisasyon ang nasa labas. Napatayo siya at lumiwanag ang mukha. “Ano’ng gagawin mo? Baka si Jackson ‘yan!” pigil ni Tiara sa dalaga nang bubuksan nito ang pinto. “Kung talagang kakilala ‘yan ng mag-asawa dapat una pa lang ay tinawag na nila ang pangalan ng isa sa dalawa.” “Trust me, kilala ko ang
Nagising si Rousanne na puno ang pawis ang noo. Hinihingal pa siya at balisa ang mukha, tanda na kung ano man ang napanaginipan nito ay hindi maganda. “Gising ka na. Kamusta ang pakiramdam mo?” tanong ni Beth sa anak. Bakas sa mukha ng ginang na hindi maayos ang tulog nito, ngunit makikitaan din na parang pagod na pagod ito at may malalim na inaalala. “Ma,” mahinang tawag ni Rousanne habang nagsasalin ng tubig sa baso ang naturan. “Nasaan si Demetrius?” “Umuwi muna siya. Dalawang araw kang tulog. Wala ka bang ibang nararamdaman? Teka lang at hintayin mo ang papa mo. Bumili lang ng pagkain.” Umiling si Rousanne. “Dalawang araw akong tulog? Ang mga anak ko, ma? Naaalagan ba silabng maayos? Gusto ko sanang makausap si Hazel.” “Anak, mamaya na okay? Pagkatapos mo na lang kumain.” Hindi talaga mapakali si Rousanne lalo pa’t pakiramdam niya ay may tinatago ang ina. “Ma, may nangyari ba? Please, ‘wag niyo naman itago sa’king kung ano ‘yan. Kailangan ko rim malaman lalo na kung tungkol s
“T-Tiara a-ano’ng... bakit ka— ano’ng nangyari sa’yo?” Ni-lock agad ni Tiara ang gate ng bahay at kinuha ang kamay ni Hazel bago ito kinaladkad papasok ng bahay.“Kailangan n’yong umalis ngayon din, Hazel!” tarantang aniya ni Tiara. Tumingin siya sa likod at mas binilisan ang paglalakad sa loob sabay lock ng pinto ng bahay.“Teka! Ano’ng nangyari sa’yo? Bakit gan’yan ang hitsura mo?” Pigil ni Hazel sa dalaga. Hindi siya makapaniwala na may gagawa nito sa dalaga. “Ang amo mo ba ang gumawa nito? Kailangan natin tunawag ng pulis!”“Hindi!” Pigil ni Tiara rito na nanlalaki ang mata. Nang ma-realize kung gaano siya nag-react ay napakagat siya sa ibabang labi. “Hazel, kailangan na nating umalis dito! Hindi kayo safe pati na ang mga anak ni Rousanne!” nagpa-panic na saad nito habang tumitingin-tingin sa labas ng bahay. Kumunto ang noo ni Hazel. “Ano bang pinagsasabi mo? Tapos na ang laban. Iyong Emil ay nasa kustodyo na ng mga pulis pati na rin ang mga alagad nito kaya huwag kang mabahala,”
“Demetrius, bakit hindi ka muna umuwi sa bahay? Hindi ka pa bumabalik ng limang araw. Kailangan mo rin magpahinga.” Naaawa si Beth sa binata na ‘di umuwi at tanging nakabantay lamang sa tabi ni Rousanne. “Okay lang ako, Ma. Baka ‘pag nawala ako may mangyari na naman.” Umiwas ng tingin si Ymar. Dahil sa kapabayaan niya ay napahamak ang kapatid sinisisi niya ang sarili doon. Nalaman na rin ng magulang niya ang nangyari sa kan’ya— hagulgol ang inabot niya sa ina at mangiyakngiyak naman ang kan’yang ama. “Tapos na ‘di ba? Wala nang balak gawin iyon. Nandito rin naman ang mga tauhan mo. Demetrius, umuwi ka na muna alam kong gusto mong nasa tabi ng anak ko pero kailangan ka rin ng mga anak mo.” “Tama ang mother-in-law mo, hijo. Nandito naman kami sige na.” Humigpit ang kapit ni Demetrius sa kamay ng asawa. The twins, of course the twins need him. Wala ngayon ang ina at siguradong hahanap-hanapin ng mga ito ang kalinga niya. He stood up and kissed the head of his wife. “I’ll be back,” h
Halos tatlong oras nang nakatayo si Demetrius sa harap ng emergency room. Hindi na rin umupo si Van at Benedict sa tabi nito habang si Ymar naman ay hindi mapakali hangga’t nasa loob ang kapatid niya. Hindi pa rin lumalabas ang doktor para sabihin sa kanila ang kondisyon nito. Sa bawat minuto na lumilipas ay bumibigat ang pakiramdan ni Demetrius. Nakaramdam siya ng kabiguan sa unang pagkakataon. Pagkabigo na protektahan niya ang kan’yanag asawa na palagi n’yang sinasabi na hindi niya iyon hahayaan, pero sa huli nangyari ang hindi dapat nangyari— he was such a failure. Alam ni Van at Benedict ang nararamdaman ng Don kaya mas pinili nilang maging tahimik na lamang kahit na gusto nila itong kausapin ukol kay Emil. Sigurado naman sila na hindi agad hahayaan ng Don na ibigay si Emil sa mga pulisya. Kailangan magdusa ito dahil hindi sapat ang pagkakakulong nito kahit pa habangbuhay ang ipapataw ng supreme court. Gustuhin man pumasok ni Demetrius ay hindi maaari. Ang kaligtasan ngayon ang
Rage was burning in Demetrius’ heart. All he is was red. Kailangan n’yang patayin si Emil ngayon. Bumilis ang takbo ng kotse at ilang sandali lang ay nagkapantay na ito.Ibinangga ni Van ang kotse sa gilid ng van kaya nagpagewang-gewang ito. Lumipat si Demetrius sa pwesto nito at ito ang nag-drive habang si Van naman ang namamaril sa mga sumusunod sa kanila. Mula sa ‘di kalayuan ay nakita n’yang nako-corner ng ilan pang kalaban ang kasamahan niya. Tiwala naman siya na makakalagpas ang mga ito.“Ano ka ngayon Romanov? Para lang sa isang babae natataranta ka na!” Iwinagayway nito ang baril at tinutok sa ulo ni Rousanne. Rousanne was too weak to move and her eyes were gushing of tears, seeing the face of her husband. Hindi nawala ang pag-asa sa kan’ya dahil alam n’yang darating ito. She managed to smile at him.Demetrius clenched his jaw. Nag-aalala siya dahil sa itsura ng asawa. He needed to save her. Kinuha niya ang baril at pinaputukan si Emil. The man went down and fired at their tir
Binuksan ni Ymar ang pinto at tila binuhusan siya ng malamig na tubig nang makitang wala si Rousanne sa higaan nito. Umiiyak ang kambal kaya nagmadali s’yang itulak ang wheelchair papunta sa higaan at luminga-linga. “Rousanne!” tawag niya. Iba ang pakiramdam niya rito. Pinindot niya ang button para ma-alerto ang mga nurse. Ilang sandali pa ay pumasok ang isang nurse.“Nawawala ang kapatid ko!”Namilog ang mata nito at agad na inalerto din ang security. Ito rin ang oras na dumating si Demetrius na nakakunot ang noo. Pagdating niya sa ward ng asawa ay wala ito sa higaan at tanging si Ymar at ang kambal ang natitira. The man soothing the twins while a panicked expression was written on his face. “P-pasensya na, Demetrius—”Tumalikod ang Don at tumakbo. Sumunod naman kaagad si Van at Gio habang si Benedict ay pumunta sa control room para i-review ang CCTV.Naabutan niya na static lahat ng CCTV doon at patay ang dalawang tao sa control room. “Sh*t!” He tried to type a series of codes to