Manghang-mangha si Jehanne sa pinasukan nilang aklatan. Malawak ito at napakalinis tingnan. Nakahilera ang daan-daang estanteng gawa sa salamin; ang iba ay mas mataas sa kanya, ang iba naman ay kaya niyang abutin. Nakasalansan dito nang maayos ang mga aklat na iba't iba ang laki. Mayroong mga aklat na sobrang kapal. Mayroon ding kayang basahin sa isang upuan. Mayroong mga luma na ang pabalat. Mayroon namang napalalamutian ng maliliit at kumikinang na bato. Naisip ni Jehanne na mukhang magandang basahin ang mga aklat na kumikinang. Nakaaakit kasi ang mga iyon sa mga mata.
Sobrang tahimik sa loob ng aklatan. Bilang na bilang lang kasi sa daliri ang mga nasa loob nito. Iilan lang talaga sa mga kaluluwa ang nahilig na magbasa. Sobrang liwanag din dito dahil sa magkakatabing sulong daan-daan ang bilang na nakakabit sa pader. Kahit na lumiliwanag ang mga iyon, pakiwari ni Jehanne hindi iyon nagbibigay
Nahintakutan si Jehanne sa huling sinabi ni Hogan. "Maglaho?" kanyang naitanong. "Maglahong parang isang bula..." "Paano iyon?" "Hindi mo na gugustuhing malaman pa." "Nangyari na ba ang ganoon dati?" "Wala pa akong nasaksihan, pero nakasulat sa aklat na ito kung sinu-sino ang mga naparusahan. Sadyang isinulat iyon para hindi sila pamarisan ng iba, pero ang problema kasi, hindi naman sila nagbabasa ng mga aklat dito kaya hindi rin nila alam." "Puwede ko bang hiramin ang aklat na iyan?" pagbabaka-sakali ni Jehanne. Sa palagay niya kasi, interesante ang aklat na iyon, pero mabilis din niyang binawi ang sinabi. "A hindi, baka basahin mo pa. Kaya mo nga pala kinuha. Hindi ta
"Subukan mong basahin ang aklat na ito," alok ni Hogan at nag-abot na naman siya ng isang aklat kay Jehanne. Agad na nahumaling si Jehanne sa ibinigay na aklat ni Hogan na may kulay pulang pabalat na dinisenyuhan din ng maliliit at pira-pirasong batong kumikinang. Ngunit bago pa mabuklat ni Jehanne ang aklat, ginulat siya ng isang pamilyar na boses, "Nandito ka lang pala." Napabalikwas si Jehanne sa kinauupuan nang makitang nasa likuran nila si Andrei. Walang ekspresyon ang mukha nito. "A-Andrei, kanina ka pa ba riyan?" "Mga isang segundo," kalmadong sagot ni Andrei. Tumayo si Jehanne at inayos ang sarili. "Pasensya na. Medyo nainip kasi ako kahihintay kaya nagpunta ako rito." Magpapaliwanag pa sana siy
Madilim sa loob ng silid, pero nakikita nang malinaw nina Andrei at Jehanne ang paligid dahil sa kapangyarihan ng mga bato nila. Sa loob, nakita ni Jehanne ang isang babae at isang lalaki. Nakahiga ang lalaki sa malambot na kama. Nakaupo ang isang babae sa ibabaw niya, si Nathalia Fortes, base na rin sa pangalang nasa ulunan nito. Maganda siyang babae. Maputi ang balat niya. Alon-alon ang itim niyang buhok na hanggang baywang. Nakabibighani ang mga mata niya. Mayroon siyang matangos na ilong at mapupulang labi. Kapansin-pansin din ang malulusog niyang dibdib na higit na humahalina sa lalaking kasama niya. "Sigurado kang walang ibang tao rito? Baka mamaya biglang dumating yung asawa mo," pangamba ng lalaki. "Magtatanong ka pa ng ganyan? Thirty minutes na nga akong nakaibabaw sa iyo. Walang ibang tao rito. Tayong dalawa lang," a
Nasa madilim na silid siya kasama si Andrei. Nakatayo siya malapit kina Nathalia at sa lalaking iniibig nito. "Simulan mo na," utos ni Andrei. Narinig niya ang malamig na boses nito mula sa likuran, pero nang lumingon siya, hindi niya na nakita ang taga-bantay. Naglaho itong parang bula. Natuon muli ang paningin niya sa dalawang taong nagmamahalan. Pinanood niya ang mga ito habang masayang naghaharutan sa kama at nagpapalitan ng matatamis na salita. Pakiramdam ni Jehanne, nalalason siya sa mga sinasabi nila. Biglang nagbago ang eksena. Nakita niya ang mismong imahe niya. Pinano
"Aray! Teka, ano ba'ng ginagawa mo?!" laking tanong ni Jehanne sa kanya. "Wala kang itim na marka..." mahinang pagkakasabi ni Hogan. "Anong itim na marka ang sinasabi mo?" naguguluhang tanong ni Jehanne. "At puwede ba bitiwan mo ako dahil nasasaktan ako." Bumitiw si Hogan sa kanya at humingi ng paumanhin, "Pasensya na." Sinundan iyon ng pagtatanong niya ng, "Kailan pa nagsimula ito?" "Ang alin?" "Ang pananaginip mo." "Kahapon... sa tingin ko." "May iba bang nakakaalam na nanaginip ka?" "Si Andrei. Ang ibig kong sabihin, si Tony."
Abot-tainga ang ngiti ni Hogan habang naglalakad para puntahan ang binabantayan niya sa silid nito. Ngayon ang ika-apat na araw ng pagsasanay. Sa mga oras na ito, dapat nakatuon na ang isip niya sa pagsasanay, pero kataka-takang hindi pa rin maalis sa gunita niya ang nangyaring pagyakap sa kanya ni Jehanne at ang kakaibang pakiramdam na hatid nito. Napaisip siya kung ganito rin kaya ang pakiramdam ni Fame sa tuwing niyayakap ito ni Andrei noong mga panahong may pagtatangi pa rito ang binata. Sa ilang taong pananatili niya sa mundong ito, wala ni isa man sa mga kakilala niya ang gumawa ng ganoon. Masarap pala sa pakiramdam kapag pinasalamatan ka, lalo na kapag niyakap ka, kahit na sabihin nating napakasimple lang naman ng ginawa mo. Nasanay rin naman kasi siyang mag-isa. Ayos lang nga sa kanya kahit na hindi niya makasama sina Fame, Harmony o Andrei sa loob ng isa
"Huwag! Huwag! Huwag please! Maawa ka sa akin!" sumamo ng isang babae. Nasa gulang na dalawampu siya. Maiksi ang kanyang buhok na hanggang baba at katamtaman ang taas ng kanyang ilong. Namamaga ang kanang pisngi niya na parang hinampas ng isang matigas na bagay. Dumudugo ang ibabang labi niya at nawala na rin ang isang pares ng hikaw niyang nakakabit sa kaliwang tainga. Walang patid sa pag-iyak ang babae. Awang-awa siya sa sarili niya dahil sa kahayupang ginawa sa kanya ng mga lalaking kasama niya ngayon. Kasama niya sa trabaho ang isang lalaki. Hindi niya kilala ang dalawa. Dinala siya ng mga ito sa isang liblib at madamong lugar dis oras ng gabi. Matapos gawin ang pambababoy sa katawan niya, nagtawanan ang mga ito na parang mga asong ulol. Ang katrabaho niya
Nakatayo sina Fame at Hogan sa labas ng Paraiso. Ipinagtataka ni Fame kung paano biglang naglaho sina Jarred at Jehanne; nawala ang mga iyon sa paningin niya samantalang kanina pa niya sinusundan ang dalawa. "Dito ko nga sila nakita, tapos bigla na lang silang nawala. Poof! Naglahong parang bula," sabi niya kay Hogan. Napataas ng kaliwang kilay si Hogan, na hindi naman kita dahil natatabunan ng buhok ang mga mata niya. Hindi siya kumbinsido sa sinabi ni Fame. "Imposible," pagkontra niya. "Magagamit lang natin ang ganoong klase ng kapangyarihan sa mundo ng mga tao. Hindi iyon puwedeng magamit dito dahil sa malakas na kapangyarihang bumabalot sa mundong ito. 'Di ba, sabi ni Cadis, hindi ka maka
Nakasalampak si Jehanne sa sahig. Pakiramdam niya, nawalan siya ng lakas. "Nasaan ako?" tanong niya sa sarili. Hinang-hina siya. Dahan-dahan siyang bumangon. Wala siyang ibang makita sa paligid kundi kadiliman. Naalala niya tuloy yung unang beses siyang nagising sa mundong ito. Ang naisip lang niya, masyadong madilim. "Anong lugar ito?" Kinapa niya ang paligid. Wala siyang mahawakang pader. Para lang siyang kumukumpas sa hangin. Para siyang isang bulag na naghahanap ng makakapitan. Nang mahanap niya ang balanse niya, sinubukan ng mga mata niyang mag-adjust sa liwanag, pero walang talab. Wala pa rin siyang makita. Walang kahit na anong liwanag sa lugar na ito. Pakiramdam niya tuloy, tinakasan na rin siya ng pag-asa. &
"Na-miss kita," sabi ni Hogan. "Ako rin," tugon ni Jehanne at humiwalay siya sa pagkakayakap. "Pasensya na kung ngayon lang kita nadalaw. Naging abala kasi ako sa ilang mga bagay." "Gaya ng ano?" "Trabaho at... paghahanap ng impormasyon, gaya ng ipinangako ko sa iyo." "Nakahanap ka na ba ng sagot?" tanong ni Jehanne. "Wala pang malinaw na sagot," tugon ni Hogan. Kahit alam naman nating nadiskubre niya na ang tungkol kay Elana, pakiramdam niya marami pa siyang hindi nalalaman. "Narinig mo ba ang balita?" pag-iba ni Je
"Hindi mabuti," sagot ni Mara kasunod ng pagbubuntong-hininga. Wala naman sigurong masama kung magpapakatotoo siya sa damdamin niya. Gaya nga ng sinabi ni Jehanne sa kanya, mas makabubuti kung tatanggapin niya ang kahinaan niya. Tumango si Andrei. "Naiintindihan ko." Seryoso ang mukha niya.
Mas matindi pa sa bangungot. Hindi sukat akalain ni Mara na mangyayari uli ang ganitong tagpo. Nasa opisina sila ni Cadis. Kasalukuyang ipinalalabas ang eksena ng kapalpakan ng isa nilang kasama sa trabaho nito. Nakaupo si Alric, ang pumalpak na taga-bulong, sa sofa habang pinanonood ang imaheng nakunan sa kanyang trabaho. Tahimik lang siya at tinanggap na nang buong loob ang mapait niyang kapalaran. Konsensya. Sabi ni Mara iyan ang pinakamahigpit nilang kalaban. Hindi lang pala mga tao ang tinatablan ng konsensya. Sa tagal na nitong nagtatraba
Nagtipon-tipon sa bulwagan ang mga taga-bulong. Kabuuang bilang: limampu. Nagtaka si Jehanne at nagtanong kay Mara. "Nasaan ang iba?" Ngumisi si Mara. "Huwag kang maghanap ng wala. Walang iba. Tayo lang." "Pang-limampu ka," singit naman ni Zedd. "Bakit ang kaunti natin?" tanong ni Jehanne. Naalala niya noong nagsasanay pa lang siya, daan-daang kaluluwa ang nakakasabay niyang kumain sa Bulwagan ng mga Namayapa. Hindi siya sanay sa ganitong kakaunting bilang. Sumagot si Mara, "Sa trabaho natin, mayroon tayong mahigpit na kalaban. At sabihin na nating iyon ang dahilan kung bakit kaunti lang tayo. Kapag hindi tayo nagtagumpay, hindi natutuwa si Cadis. 'Pag hindi nat
Nagising si Jehanne sa isang panibagong silid. Nakahiga siya sa malambot na kamang kulay pula. Bumangon siya. Paglibot niya ng tingin, nakakita siya ng kulay pulang lamesa at upuan. Kahit saan tumama ang paningin niya, kulay pula. Nagpapaliwanag sa silid ang isang sulo na may kulay pulang apoy. Hindi nagustuhan ni Jehanne ang kulay pulang ilaw na nagmumula rito kaya sinubukan niya kung gagana ba ang kapangyarihan niya. May lumabas na itim na usok sa kamay niya at dumaloy iyon papunta sa sulo. Naging normal ang kulay ng apoy. Namangha siya sa sariling kakayahan. Tumayo siya at napansing may saplot na siya. Nasa leeg na rin niya ang bato. Hinawakan niya iyon. Pareho pa rin ang temperatura na nararamdaman niya rito: iinit, lalamig, iinit, lalamig. 'Di nagtagal, lumabas siya ng sil
Umalingawngaw sa tainga ni Andrei ang mga salita ni Hogan, "Duwag ka!" "Duwag!" "Duwag!" "Duwag ka!" "Duwag!" Matinding galit ang bumalot sa kanya na naging dahilan para magpakawala siya ng kapangyarihan at tinira niya ang pader ng kanyang silid. Lumikha iyon ng malaking bitak. Kinuyom niya ang mga kamao niya. Hindi ang mga salita ni Hogan ang lumalason sa kanya kundi ang pagtanggap niya sa katotohanang isa nga talaga siyang duwag. &
Natuon ang pansin ni Cadis sa batong nasa leeg ni Jehanne na nag-iiba-iba ng kulay. Nilapitan niya si Jehanne at napayuko ang dalaga dahil sa presensya niya, pero itinaas niya ang baba nito. Sunod, hinawakan niya ang bato. "Paano mo nagawa?" namamanghang tanong ni Cadis. "Bigla na lang pong nagbago ang kulay ng kanyang bato," pag-uulat ni Andrei. "Nakita ko nga," tugon ni Cadis. "Napanood ko rin naman kanina. Salamat kay Ashen," sabi niya. Si Ashen ang itinuturing ni Cadis na mata niya sa mundo nila. Nakikita niya ang dapat makita dahil sa kapangyarihan at mahikang taglay ni Ashen. Kaya naman kung kailangan mo ng impormasyon, ito ang dapat mong lapitan. Pero bago mo marating ang Santuario ng mga Pat
Paakyat na si Celestine sa ikalawang palapag ng bahay nila nang may marinig siyang ingay na nanggagaling sa silid ng kuya niya. Bukas ang TV. May nanonood. Tumatawa iyon. Naglakas-loob siyang puntahan ang silid ng kuya niya, at nakita niyang nakabukas ang pinto at mukhang may tao. Sumilip siya. Laking gulat niya nang makita niyang nasa loob si Adrian. Napatakip siya ng bibig para hindi siya lumikha ng ingay. Paano ito nakapasok? Nakasara naman ang pinto ng bahay nila. Bigla niyang naalala ang susi ng kuya niya. Hindi niya ito nakita nang halughugin niya ang gamit nito noong araw na nalagay ito sa panganib. Umatras siya. Gusto niyang tumakas. Gusto niyang lumabas ng bahay nila at tumakbo palay