Chapter 6

HINDI inaasahan ni Cassandra na gagawa si Stefan ng kasulatan na patunay ng kanilang kasunduan. Estimated nito ay isang taon silang magsasama bilang mag-asawa, pumayag siya roon. Pero may karapatan siyang magdesisyon kung mag-extend pa siya pagkalipas ng isang taon. Maari rin na hindi niya tapusin ang isang taon depende sa sitwasyon basta siya ang mag-iisip ng dahilan.

Katatapos lang ng duty niya ng Biyernes ng hapon at pinapunta siya ni Stefan sa opisina nito. Kailangan umano nilang pirmahan ang kasunduan. Taimtim niyang binasa ang nakasulat sa papel.

“Itong isang milyon ba ay para sa end ng contract natin?” tanong niya matapos mabasa ang kasulatan. Nakaluklok siya sa tapat ng office table ni Stefan kung saan ito nakapuwesto.

“Yes, as I promised you before,” nakangiting tugon nito.

“Paano kung hindi matatapos ang isang taong kontrata at mag-divorce tayo, babawasan mo ang halagang pangako mo?”

“You can still get the one million cash. Pero dapat valid ang reason mo para sa divorce para maniwala si Lola.”

“Ang unfair. Bakit ako lang ang puwedeng gagawa ng issue para sa divorce? Paano kung ikaw ang magloko at mambabae?”

“I will never do that.”

Sinipat niya si Stefan na may pang-uuyam. “Hindi ako naniniwala. Alam ko mahal mo pa rin ang ex mo.”

“Please stop mentioning my ex. She's no longer involved in my life.” Napalis ang ngiti ni Stefan at bahagyang napayuko.

Alam niya na tinatago lang ni Stefan ang sakit sa puso nito at nagkukunwaring hindi na apektado ng kabiguan sa babae. Naisip niya na hindi na dapat niya banggitin pa ang tungkol sa ex nito.

“Sige, deal ako rito sa kasunduan. Pero may lilinawin lang ako,” aniya pagkuwan.

Ibinalik ni Stefan ang titig sa kaniyang mukha. “What is it?” untag nito.

“Let’s be casual. Walang personalan at pakialaman sa mga desisyon natin.”

“What do you mean by that?” Mariing kumunot ang noo nito.

“I mean, kung sakaling may magustuhan akong lalaki, hindi mo ako pagbabawalan. At saka iyong literal ba bagay na ginagawa ko, hindi maaring limitahan. Puwede tayong magpanggap na totoong mag-asawa sa harap ni Lola at ibang tao, pero kapag tayo lang, back to the reality.”

Ilang sandaling walang kibo si Stefan bago tumawa nang pagak. “That’s cliche, though. Anyway, you’re free to do what you want. Pero totoo ang kasal natin, Cass. Kaya kung may gusto kang lalaki, hindi mo puwedeng isapubliko kasi magre-reflect ito sa marriage privacy at reputation natin. And I didn’t think you were interested in guys. So, I’m not bothered.”

Umangat ang sulok ng kaniyang labi. “Anong akala mo sa akin, walang puso? Siyempre nag-aasam din ako na may lalaking magkagusto sa akin at mamahalin ako nang buo.”

“Mukha ka kasing may gender issue. I thought you were a bisexual who didn’t care about her virginity.”

Umangat na rin ang kaliwang likay niya. Urat na urat siya sa pinagsasabi ni Stefan. Pinitik niya ang ballpen na nilalalaro nito sa kamay at tumama ang dulo sa baba nito.

“Ouch! What the hell!” asik nito.

“Kung makahusga ka kala mo alam mo na ang buong kuwento ng buhay ko, ah! For your information, straight akong babae! Baka ikaw, bakla kasi iyakin! Ew!” buwelta niya.

“Ano sabi mo?” namumurong saad ni Stefan, napapatayo pa ito.

“Wala. Sabi ko pipirma na ako! Akin na ang ballpen!” Inagaw niya sa kamay nito ang ballpen at pinirmahan ang kasunduan nila. “Uuwi na ako,” aniya pagkatapos ng pirma. Tumayo na siya.

“Wait, hindi ka pa nagbigay ng schedule ng kasal,” awat nito.

“Ako ba ang mag-iisip ng schedule?”

“So, anytime are you ready?”

“Ah, ikaw ang bahala. Pero siguro kapag nakuha ko na ang passport ko. Kasi ‘di ba sa US ka’mo tayo ikakasal para may divorce?”

“Yes. Maybe next week okay na lahat ng requirements mo. Mag-leave ka ng isang linggo para maayos lahat ng kailangan mo. At para hindi ka mahirapan, lipat ka na sa condo unit ni Lola.”

Hindi na siya nag-atubili at pumayag sa desisyon ni Stefan. “Sige. Lilipat na ako bukas para hindi na ako singilin ng upa para sa susunod na buwa at gagamitin ko na ang pundo.”

“Good idea. Ipapasundo na kita sa driver ko bukas.”

Tumango lamang siya.

May pagkakataon na gusto niyang kausap si Stefan. Napaka-professional nito. Kaso mabilis magbago ang mood nito, maaring depende nga sa taong kausap nito. Siya rin kasi ang may problema minsan kaya hindi sila nagkakasundo.

Gabi na nakauwi ng bahay si Cassandra dahil sa traffic. Wala na siyang oras para magluto. Mabuti na lang dumating si Sasha at naghatid ng ulam, may kasama ng kanin.

“Uy! Ang sweet mo naman, beshy!” mangiyak-ngiyak niyang wika.

“Alam ko kasi na hindi ka na makapagluto kaya dinalhan na kita ng pagkain,” ani Sasha.

Dumiretso na sila sa kusina at sinamahan siya nitong kumain. Alas otso na ng gabi kaya hilab na hilab na ang kaniyang sikmura.

“Hulog ka talaga ng langit sa akin, beshy. Hayaan mo, kasama ka sa lahat ng magaganda kong plano,” aniya. Kaagad niyang nilantakan ang pagkain.

“Asus! Basta kahit anong mangyari, susuportahan kita. Eh, kumusta na ang plano ninyo ni Stefan?”

“Okay na. Nagpirmahan na kami ng kasunduan. Once nakuha ko na ang passport ko at may visa, pupunta na kami sa US para sa kasal. Siyempre invited ka.”

Napalis ang ngiti ni Sasha. “Sorry, beshy, hindi ako makakasama. Alam mo namang hindi maaring maiwan ang anak ko nang matagal. Sa totoong kasal mo na lang ako pupunta,” anito, matipid na ngumiti.

“Ayos lang, beshy. Ang mahalaga hindi ka against sa mga desisyon ko. Para naman ito sa future ko at nang hindi ka na mag-alala palagi sa akin.”

“Naman. Basta ba mag-ingat ka palagi. Huwag kang papaapi kay Stefan!”

“Ano ka ba? Kailan ba ako nagpaapi?”

“Oo nga pala. Atapang atao ka.”

Sabay silang tumawa. Kalaunan ay ginupo siya ng lungkot dahil once nasa puder na siya ni Stefan, malilimitahan na ang pagkikita nila ni Sasha. Puwede naman itong bibisita sa kaniya pero hindi rin ito makatagal dahil sa dami ng responsibilidad nito sa pamilya.

NAPABILIS ang pag-asikaso ni Cassandra ng passpord at ibang papeles dahil sa tulong ni Lola Isabela. Wala pang isang linggo ay nakakuha na rin siya ng visa. Sa sobrang excited ng ginang, nakabili na ito ng plane ticket nila papuntang US. Sumang-ayon naman ito sa simpleng celebration at hindi na sila nag-imbita ng maraming bisita.

Maging ang venue para sa honeymoon ay sagot ni Lola Isabela, lahat ng gastusin sa kasal. Church wedding ang nangyari pero sa isang hotel sa Los Angeles ang pagdiriwang.

“Baka narito ang ex mo,” bulong niya kay Stefan nang makaupo na sila sa lamesang nakalaan para sa kanila.

Katatapos lang ng seremonya sa simbahan at dumiretso na sila sa hotel.

“Nasa New York siya,” tipid nitong tugon. “And please don’t mention my ex again. Starting today, ayaw kong marinig iyon sa ‘yo.” Nagsungit na ito.

Napairap siya rito. “Eh, ‘di ‘wag!” Kumain na lamang siya ng salad na gulay.

Puro matatamis ang pagkaing nakahain sa lamesa kaya pikit-mata siyang kumakain para hindi matukso. Mabuti hindi naman sila nagtagal sa hotel dahil sa gabing iyon ang flight nila papuntang Maldives. Mauunang uuwi ng Pilipinas si Lola Isabela. Sila naman ay magtatagal ng tatlong araw sa Maldives bago uuwi sa bansa.

Sa haba ng biyahe ay tulog at kain lang ang ginawa ni Cassandra. May baon naman siyang gamot at glucose monitor niya. Hilong-hilo pa siya sa biyahe at pagdating sa hotel suite na nai-book ng secretary ni Stefan, lupapay siya sa kama.

“Hey! Ang haba na ng tulog mo sa plane, pati dito matutulog ka pa?” ani Stefan. Panay ang kalabit nito sa binti niya.

“Ano ba! Nahihilo nga ako, eh!” singhal niya habang nakadapa sa kama.

“Boring kang kasama. You can’t enjoy the beach here.”

Pumihit siya pahiga, saktong naghuhubad ng damit si Stefan sa kaniyang harapan. Umaga na roon pero antok pa rin siya. Ngunit nang masilayan ang hunk niyang asawa, tila pinanawan siya ng katamaran.

Nang maghubad na rin ito ng pants ay nagtakip siya ng palad sa mga mata. Napuna na siya nito.

“Don’t act like you’re innocent, Cass. I know tumatak na sa isipan mo ang hotness ko,” sabi nito.

Inalis niya ang kamay sa mga mata pero muli ring pumikit nang mapansing wala na ring saplot pan-ibaba si Stefan. “Magdamit ka, hoy!” usal niya.

“Maliligo ako sa beach. Dapat kasama ka,” anito.

“Ayaw ko nga! Gusto kong matulog!”

“Come on. It’s our honeymoon. Huwag kang kill joy.”

“Tapos na ang honeymoon natin, no!”

Dumapa siyang muli ngunit bumulahaw ang kaniyang tili nang hilahin siya ni Stefan sa mga paa.

“Get up! Maliligo tayo!” pilit nito.

Pumiglas siya at tinadyakan ito pero mabilis nakailag. Hinubad nito ang kaniyang pants at blouse. Nagsisisigaw siya at pinagsusuntok ito sa dibdib kaso walang epekto. Underwear na lang ang nalalabing suot niya nang buhatin siya ni Stefan. May suot na rin itong itim na boxer at patakbong lumabas ng kuwarto. Nasa harapan lang pala ng dagat ang hotel suite nila.

Napigil niya ang kaniyang hininga nang isama siya ni Stefan sa paglublob sa tubig dagat. Hindi ito aware na hindi siya marunong lumangoy. Nang mabitawan siya nito ay nilamon siya ng tubig. Hindi naman ganoon kalalim sa bahaging iyon ngunit maalon kaya hirap siyang makaahon.

Itinaas niya ang kaniyang isang kamay sa pag-asang mapansin siya ni Stefan. Hindi pa rin niya maramdaman ang presensiya nito, lumangoy na ata palayo sa kaniya!