HALOS ayaw ng bitawan ni Charity ang kaniyang anak matapos itong isilang. Kagaya ngayon na kalong-kalong niya ito at pinagmamasdan habang mahimbing na natutulog. Hindi niya mapigilang umiyak sa isipang sa susunod na araw ay kukunin na ito ni Cameron mula sa kaniya. Parang hindi niya kakayanin, natatakot siyang malayo sa anak at kagisnan ang buhay na mayroon si Cameron. Ayaw niyang mamuhay ang anak sa buhay na meron ang lalaki. "Sinabi sa akin ni Servant Kim na ayaw mong kumain, Charity." Napatingin si Charity sa bagong dating na si Dra. Lesley. Matamlay siyang ngumiti. "Paano ako magkakaganang kumain kung alam kong baka sa susunod na araw ay wala na sa akin ang anak ko," malungkot niyang turan. Muling tinignan ang anak at hinalikan ito sa noo. Napakagandang bata, hindi maitatangging anak ito ni Cameron dahil mas lamang ang nakuha nito sa ama kaysa sa kaniya. "Kailangan mong magpalakas, Charity. Kakailanganin mo iyon sa mga susunod na araw," makahulugang sa
"GOD! who are they, Stef?" Bulalas ng babaeng dinatnan nila sa malawak na living room. Pinagmasdan ni Charity ang babae na mga nasa 40's nito. Maganda pa rin at makinis ang morenang balat, maamo ang mukha nito at halatang mabait. "Ipapaliwanag ko ang lahat sa'yo later, mom. But for now, you need to call Doctor San Juan to have them check. Nabasa sila ng ulan." Pakiusap ni Stefano, habang pinapaupo sa sofa si Charity. Agad namang tumalima si Mrs. Villaraza upang tawagin ang doctor. "Yaya Sharlot, pakikuha ng pambalot ang baby, please and a towel for..." Bumaling si Stefano kay Charity na tila itinatanong ang pangalan. "Charity Mercaez," aniya sa lalaki. Niyakap niya ang sarili nang maihiga sa sofa ang anak. "Yeah, towel for Charity please." Agad namang tumalima ang kasambahay. Inayos ni Charity ang anak kahit nilalamig, papalitan niya ng damit ito ngunit dahil hindi sanay, hindi niya alam kung paano. Nanginginig pa ang kaniyang k
IBINATO ni Cameron ang kopita ng alak na hawak dahil sa inis at galit niya, dahil maglilimang araw na ay hindi pa rin nakikita ng mga tauhan niya si Charity. Tumayo siya sa tabi ng bintana at nagpamulsa."Have you check her friend kung nagpunta ba siya roon?" Magkasalubong ang kilay na usisa niya kay Servant Kim."Yes, Sir Cameron. Sinusubaybayan din ng mga tauhan hangang ngayon si Milet Suarez, pero wala silang impormasyon na nagkikita ang dalawa." -Servant KimNilingon niya si Servant Kim. "How about her family? Ang tiyahin niyang kinalakhan?""Chineck na rin po namin at wala siya roon, imposible rin pong lalapit siya sa mga iyon dahil hindi maganda ang samahan nila," muling sagot ni Servant Kim sa lalaking nagpupuyos."How about the ins and apartment rito sa manila? Hindi pwedeng hindi siya sa manuluyan.""Marami nang napuntahan ang mga tauhan at kasama po ako, pero so far ay wala silang record ni Charity.""Ang mga kalye suyurin niyo! Baka nasa tabi-tabi lamang ang babaeng iyon. I
"NARITO po si Senior Silvestre, Sir Cameron," imporma ni Servant Kim kay Cameron na abala sa pagpirma ng mga dokumento. Itinigil niya ang ginagawa at sinenyasan si Servant Kim na papasukin ito. Alam naman niya ang ipinunta nito roon at tiyak nabalitaan na nito ang pagtakas ni Charity. Malamang sa malamang ay iinsultuhin siya ng ama. Ganoon naman ito sa tuwing may kapalpakan siyang nagagawa. "Kailangan pa ba talagang paghintayin ako sa labas?!" Galit na bungad ni Senior Silvestre sa anak."What brought you here?" He asked, completely ignoring his father's words.Lumapit ang ama niya malapit sa kaniyang table at sumipsip sa tabakong dala."Nabalitaan kong itinakas ng maralitang babaeng iyon ang aking apo!" "Yes, she did." Tila walang pakialam niyang saad habang binabasa ang papel na hawak. Palihim niyang naikuyom ang kamao."That's bullshit, Cameron. Isipin mo natakasan ka ng walang silbing babaeng 'yon at hangang ngayon ay hindi niyo pa rin siya natatagpuan. Mga inutil lahat ng tauh
"THIS mess was created by your wife, Dev. Geez! I trusted her!" Mahina ngunit gigil na saad ni Cameron sa kaibigang si Dev na prenteng nakaupo lamang habang sumisimsim ng alak sa hawak na baso. Nasa yate sila na pagmamay-ari ni Dev, inimbitahan siya nito roon at ang isa pa nilang kaibigan na si Donovan na busy namang nakatitig sa screen ng cellphone na tila may hinihintay. Both of his friends are with their so called 'better half' ayon sa mga ito. Gusto niyang malura sa pagkabaliw ng mga ito sa pag-ibig. Sinong mag-aakalang dating kilabot ng mafia world ang mga ito. "Sorry about that, Cam." Shit. He hated it when Dev call him Cam. It sounds like cummed. Gross. "Para makabawi, tutulungan na lang kitang hanapin ang babaeng 'yon," dagdag nito pagkaraan. "No need. Masyado ng marami ang naghahanap kay Charity. That bitch is really giving me a hard time, huh."- Cameron "Sa dami ng naghahanap ay hindi pa rin nila makita? Have them try lookin' a
MAKALIPAS ANG APAT NA TAON."KINAKABAHAN ka ba?" Kasabay ng tanong na iyon ay ang isang brasong umakbay kay Charity. Si Stefano."Well, alam mo namang sa mga lumipas na taon ay hindi nawala sa akin 'yon," aniya na napangiti at sumandig sa balikat ng lalaki. Kung may makakakita sa kanila ng taong hindi sila kilala, tiyak na iisipin ng mga ito na may relasyon sila. Nasa sala sila nun at katatapos lang ilabas ni Charity ang mga maleta nila ni Calista. Ngayon ang uwi nila sa pilipinas matapos ang apat na taong pananatili rito sa Paris. "Kung hindi lang dahil sa request ni Mama, hindi tayo uuwi ng pinas, e." Hinila siya ni Stefano paharap at hinawi ang mga hibla ng buhok na tumatabing sa kaniyang magandang mukha. Pagkatapos ay ikinulong nito ang mukha niya sa mga palad nito at masuyo siyang pinagmasdan ng lalaki. "For the past four years, you really did great, Charity." He looks proud upon saying those words.Matamis na ngumiti si Charity. "Did I?" Tumango si Stefano. "Yes, Mrs. Villara
WALANG pagsidlan ang tuwa ni Madam Ada nang makita si Calista. Kinuha nito ang bata na karga ni Stefano dahil nakatulog sa byahe patungo sa mansion. Namumula ang pisngi ni Calista na tila may makapal na blush-on dahil sa init ng panahon sa Pilipinas kaya naninibago ito. Buti na lamang at malamig na sa mansion dahil naka air-conditioned ang buong paligid. "Maligayang pagbabalik sa Pilipinas, Charity, Stefano at Sharlot. Ano, magp-party na ba tayo?" Nakangiting turan ng ginang na umupo sa sofa habang kalong si Calista na animo sanggol pa kung ituring nito. Isa sa ipinagpapasalamat niya na maraming nagmamahal sa anak niya, hindi nito naranasan ang lupit na naranasan niya, doon pa lang ay masaya na siya. Lumapit siya kay Madam Ada at humalik sa pisngi nito. "Good Idea," ani Stefano na tila pagod na pagod na umupo sa sofa. Siya naman ay nagkibit balikat lamang at ngumiti. Tho, sanay naman na siya sa mga party-party pero mas pinipili lang niya ang mga
HALOS maghapon silang magkasama ni Milet. Malling at kumain sa iba't ibang restaurant na lubos na ikinatuwa nito."Grabe, dati ay kahit kwek-kwek todo tipid pa tayo, lalo ka na. Ngayon, tignan mo naman, sosyalin!" Maingay na saad nito habang kumakain sila sa isang Italian restaurant."Gaga, huwag ka ngang maingay," aniya na natatawa."Sorry, nasanay kasi akong maging maingay, lalo na ngayon sa palengke ang trabaho ko."Sumeryoso ang mukha ni Charity. "Anong tulong ang gusto mong ibigay ko sa'yo, Milet? Gusto kasi kitang tulungan at huwag mo sanang tanggihan," aniya sa kaibigan.Noong una ay tila ayaw pa ni Milet dahil sa hiya, hangang sa nakumbinsi niya rin itong tutulungan niya. ******"Mommy! I miss you!" Iyon ang salubong sa kaniya ni Calista nang makita siya main door. Niyakap siya ng kaniyang anak. "Kanina ka pa hinahanap niyan," ani Stefano na siyang nakita niyang nagbabantay kay Calista. Nakapang opisina pa ito at tila kadarating lamang nito. Ito na rin kasi ang nagpapatakbo
SWITZERLAND. "YOU look great, wifey..." May kislap ng paghanga sa mga mata ni Cameron nang sabihin ang mga salitang 'yon sa kaniyang asawa na si Charity. Nasa harapan niya si Charity habang nakasuot ng pulang nighties na umabot lamang sa taas ng tuhod at kitang-kita ang bilugin at mapuputing hita ng babae na biglang nagpainit sa kaniyang pakiramdam. Kahapon pa niya tinitiis ang sarili na huwag angkinin pagkatapos ng kasal ang asawa at gusto nilang gawin iyon sa Switzerland. At ngayong nasa ibang bansa na sila, sa wakas ay magkakaroon na rin ng hanganan ang pagtitiis niya. "Regalo sa akin ni Gab," ani Charity na nahihiya pa. Lumawak ang ngiti ni Cameron, natutuwa siya kay Charity sa tuwing namumula ang mukha nito kapag nahihiya, hindi kailanman nawala ang kainosentehan ng asawa kahit may anak na sila. Para pa rin itong laging sasabak sa unang pagniniig dahil sa hiya. "Come here, Charity. Show me what you've got under that nighties..." Seryoso pero r
ISLA SILVESTRE... NGAYONG araw ang kasal nina Cameron at Charity, sa Isla Silvestre nila ginawa ang beach wedding at choice nilang dalawa iyon. Para kay Charity paraiso pa rin ang Isla Silvestre. Naroon ang halos mahahalagang tao sa buhay nilang dalawa. Habang naglalakad sa gitna si Charity at masaya niyang tinitignan ang mga taong naroon. Sina Madam Ada, Senior Silvestre, Stefano, Kier, Gab, Milet, Sharlot, Ms Salve ang anak nilang si Calista, sina Dra. Lesley at pamilya nito, at ang ibang mga malalapit na kamag-anak at business partner ng mga Silvestre. Sayang nga lang at wala roon si Servant Kim... Pumailanlang ang awiting ON THIS DAY habang naglalakad siya at nagtama ang mga mata nila ni Cameron na napakagwapo sa suot na white tuxedo. Hindi siya makapaniwala na ikakasal na siya sa lalaking naghihintay sa kaniya sa altar. Sa dinami-dami ng pagsubok na pinagdaanan nila, still, sila pa rin pala sa huli. Iba talaga maglaro ang tadhana. Papaikutin ka muna
NANG sabihin ng doctor na ligtas na sa panganib si Charity, pero kailangan pa rin obserbahan sa mga susunod na araw. Agarang pinuntahan ito ni Cameron sa private room nito. Mahimbing ang tulog ng babae, nilapitan niya ito at isang ngiti ang sumilay sa labi ni Cameron. She's safe now. Umupo siya sa gilid ng kama at hinawakan ito sa kamay. "He heard my prayers, our prayers for you..." marahan niyang sambit. Ang takot na naramdaman niya nang malagay sa peligro ang buhay ni Charity ay walang katumbas. Doon lang niya narealized kung gaano niya ito kamahal. Hindi niya nalaman na ganoong kalaki na pala ang espasyo sa puso niya ang naokupa ng babae, ganoon na rin pala kalaki ang pagmamahal ang naibigay na niya sa babae. He can risk everything for her. Even his life. Niyakap niya si Charity sa paraang hindi ito masasaktan lalo na ang sugat nito. Isinubsob ang mukha sa gilid ng leeg nito at sinamyo ang natural na amoy ng babae. Nanatili siya ng ilan
PAGKARINIG ni Charity sa sinabi ni Cameron na tumakbo na siya ay ginawa naman niya. Kahit nakatali pa ang mga kamay niya ay hindi niya alintana iyon, tumakbo siya. Alam niyang susunod si Cameron sa kaniya at kumukuha lang ito ng tiyempo. Ngunit hindi pa man siya nakakalayo ay nakarinig siya ng isang putok ng baril. Napatigil siya at nilingon si Cameron sa pag-aakalang binaril ito ng mga kalaban. Kita niyang nakatingin ang lahat sa kaniya at doon lang niya naramdaman ang biglang kirot sa kaniyang balikat malapit sa puso. Dahan-dahan siyang tumingin sa sarili and she saw a blood on her shirt. God! Siya ba ang binaril?! "Charity!" Sigaw ni Cameron ngunit hindi na niya iyon napagtuunan ng pansin dahil ang pansin niya ay sa kumikirot na bahagi ng kaniyang katawan na naghatid sa kaniya ng kakaibang kaba. God! Dito na ba sila mamamatay ni Cameron?***** PINAPUTUKAN ni Cameron ang tauhan ni Pilat na bumaril kay Charity. Nakawala sa pagkakasakal niya si Pilat
"CAMERON..." mahina at garalgal na bigkas ni Charity sa pangalan ng lalaki nang makita ang sasakyan nito na tumigil sa hindi kalayuan kung saan siya nakatayo. Gaya ng inaasahan niya, mag-isa ito, bagay na ikinatakot niya lalo. Nang mga sandaling 'yon ay ipinabahala na ni Charity ang lahat sa panginoon. "Nice, nandiyan na si lover boy mo," anang babaeng nasa likuran niya at ang may hawak sa kamay niyang nakatali sa likod. "Napakatanga, ano? Talagang pumunta ng mag-isa, mukhang patay na patay sa'yo at ililigtas ka talaga. Pero sad to say, dito kayong dalawa mamatay." Hindi kumibo si Charity pero sa kaloob-looban niya ay kumukulo na ang dugo niya sa mga masasamang taong dumukot sa kaniya. "Lakad!" Sabi ng babae at bahagya siyang itinulak. Nasa unahan nila ang boss ng mga 'to at ang apat na lalaki. Dahil hindi niya alam ang pangalan ng boss ng mga 'to, 'pilat' na lang ang itatawag niya rito. Ang ibang tauhan nito ay nakatago pa sa mga madidilim na pa
KUYOM ang mga kamao ni Cameron habang pinapanood ang cctv footage kung saan makikita ang pagdukot kay Charity. Habang tumatakbo ang bawat minuto ay mas lalong lumalaki ang kaba at takot niya sa puwedeng mangyari kay Charity. Pero kahit paano ay nakahinga siya ng maluwag dahil may lead naman sila kahit paano at anumang sandali ay matutunton na ng mga magagaling niyang tauhan ang pinagdalhan kay Charity. Sinisigurado niyang hindi niya mapapatawad ang sinumang gumawa ng pagdukot sa babae.. pagbabayarin niya ang mga 'to ng malaki. Napakislot siya nang makitang may tumatawag sa cellphone ni Charity na unknown number. May kutob na siya. Inutusan niya ang tauhan niya na itrack ang location ng sinumang tumatawag na 'yon. "Hello," pirming bungad niya sa tumatawag. "Mr. Silvestre," bungad ng lalaki sa kabilang linya. Mas lalong naikuyom ni Cameron ang mga kamao nang nang marinig ang tinig ng isang lalaki sa kabilang linya. "May nais sana akong iparinig sa'yo," muling s
MALAMIG na tubig na sumaboy sa mukha ni Charity ang gumising sa kaniya. Halos hinabol pa niya ang kaniyang paghinga dahil sa tila pagkalunod. Habang nahihirapan pang himulat ang mga mata ay ramdam niyang nakaupo siya sa isang silya at nakatali ang dalawang kamay sa likod, pati ang paa niya ay ramdam niyang mahigpit na nakatali. Kinain ng takot ang buong sistema niya. "Gising na!" Boses ng isang babae. Sa nanlalabong paningin ay tumingin siya sa kaniyang harapan at nakita ang isang babae na nakatunghay sa kaniya, may tatlong lalaki itong kasama na nakatunghay at nakangisi rin sa kaniya. Pilit niyang binalikan sa ala-ala kung bakit naroon siya sa ganoong sitwasyon. Ang huling natatandaan niya ay lumapit ang babaeng nasa harapan niya sa kaniya noon sa resort. Sa pag-aakalang katiwala o nagtatrabaho ito sa mga Silvestre gaya ng sinabi nito ay inentertain niya ito. Ang sabi nito ay may malaking regalo itong ipapakita sa likod ng sasakyan, regalo para kay Calista na galing daw
"NASAAN si Charity?" Tanong ni Cameron kay Gab nang hindi mahagilap ng kaniyang mga mata ang babae. "Hindi ba't ikaw ang kasama niya magmula kanina?" Kunot noong sagot naman ni Gab. "Yah. Pero nagpaalam siya kanina na may titignan lang siya. Calista is looking for her, inaantok na ang bata," aniya sa kapatid. It's almost 12 midnight at inaantok na si Calista kaya hinahanap na niya si Charity para makapagpahinga na sila. May mga ibang bisita pa na nagkakasiyahan at nag-iinuman pero mangilan-ngilan na lamang ang mga 'yon. "Hindi ko naman siya nakita. Maybe we're too busy kaya hindi ko na napansin, wait, itatanong ko siya kina Dra. Lesley," ani Gab na umalis saglit. Halos thirty minutes na niya itong hinahanap at imposibleng hindi niya ito makita lalo na at kakaunti na lamang ang mga bisita. Medyo nakainom si Charity pero hindi ganoon karami ang naiinom nito at nasa katinuan pa. Ayaw man niya ay unti-unting may bumabangong kaba sa dibdib ni Cameron. H
PAGBALIK nila sa hardin at dala ang mga kape ay hindi nila nakita si Senior Silvestre at Madam Ada. Lumapit sila kina Milet at Stefano at nagtanong kung nasaan ang mga ito. Nginuso ng dalawa ang isang bahagi ng hardin na malayo kung nasaan sila ngayon. Pagkalapag nila sa kape ay tinungo nila ni Cameron ang bahaging iyon at natanaw nilang tila seryosong nag-uusap ang dalawa. "I think we have no business here," aniya kay Cameron. "Yah. I think so," sagot naman ni Cameron at inakbayan siya nito at tahimik na bumalik at nakipag-umpukan kina Gab. "Mukhang magkakaroon pa tayo ng kapatid, ah?" Natatawang biro ni Gab kay Cameron nang makaupo sila malapit dito. Abala ito sa pakikipaglaro kay Calista. Titang ina talaga ang peg nito. "Shut up. Nakakakilabot ang sinabi mo," masungit na sabi naman ni Cameron sa kapatid na tanging malakas na halakhak ang naging tugon. "Ay, oo nga pala. Lumpo na rin si dad. Hindi na kakayanin," patuloy pa nito na ikinat