KABANATA 20

WAIT FOR ME

Dalawa na ang resthouse sa may kanluran. Iyong dati na kahoy na two storey at Isang 3 story na bahay na bato mga 50 meters ang layo. 

Bumaba ako ng pinatay niya ang sasakyan sa bakuran ng dating resthouse.

"You go inside and sleep. I'll go and check the fences. There's a charger if you need and also the wi-fi password is at the back of the router." 

Sinamahan niya ako sa loob, the room is just a studio unit. Kusina sa ibaba at sala. Sa labas ang daanan pa punta sa second floor pero meron din sa loob. 

Nahiga ako sa bed niya dahil antok na antok na ako. Inalis pa niya sa paa ko ang aking sapatos at medyas. His bed is soft kaya napasarap ang tulog ko. Mahangin din dahil sa medyo mapuno ang paligid gaya parin ng dati. 

Nagising ako sa amoy ng ulam. Gulay iyon at mukhang masarap dahil mabango. Bumaba ako at pumunta sa kusina. I did wash my face though. 

"Sit, lunch is almost ready."

Umupo ako at yumuko sa may table because I'm a little bit sleepy pa talaga. 

Tinapik ako ni Sage ng mahina ng kakain na kami. Napabangon ako bigla. Nag-unat at nag hugas ng kamay. 

"Mag kakamay ako."

"Okay," tipid niya. 

Maging siya din ay kumain na nagkamay. Sinabayan niya ako. After lunch, ako na ang nag volunteer na maghugas dahil siya ang nagluto. Mainit ngayong araw pero sabi ni Sage ay babalik siya sa dulo. Ilang kilometro pa ang layo ng fences kaya kakailanganin niya ng sasakyan. 

Gusto kong maligo dahil I don't feel comfortable na. 

"Do you have any spare shirt or something. I want to take a bath..." I opened for a conversation. 

"There are women clothes from the last overhead cabinet but it was from last last when Avikah came here. It might fit you. The one in the paper bags are new I think, so choose from it. I need to go back. I still have few works to do, I will come back to check on you for lunch." 

"Okay, thanks." I stated and leave him shortly. 

I check the four paper bags, two are orange and the other two are white. May Prada boots din si doon at amazingly kumasiya sa akin. Sage stored it good. I spin the clothes and hang it outside. I waited for 1 hour before I take a bath. Madali lang naman matuyo ang mga iyon dahil na spin ko. Sa dryer sana pero mas gusto ko na mainitan ang mga damit. I ironed my clothes kaya mas presentable na tignan. I choose a white polo and a pair of white sando bra. I paired it with a black maong from one of ate Avikah's favorite brand which is Chanel and the black Prada boots and black leather beret. 

Parang may tao sa kabilang building dahil may narinig akong sumigaw kanina kaya naglakad ako papunta doon. 

May aso sa gate at tumahol. I tried na paamuhin pero mas lalong lumakas tumahol pero tumigil ng biglang may nag whistle ang he wag his tail. 

May isang binata na naka gray tshirt at blue maong at naka boots ng black Timberland. 

He went to the dog and told him to sit and 

 stay put at saka binuksan ang gate na parang lito kung bakit may babae sa lugar na iyon. Pinapasok niya ako at hinawakan niya ang tali ng aso. Dinala niya iyon sa parang guard house sa left side at saka doon itinali. Pinaghintay ako sa may poarch. Hindi na ako umupo habang hinihintay siya. 

"Ano pong kailangan niyo, Ma'am? sino po ang kasama ninyo na nagpunta dito? isa po ba kayo sa mga OJT? bawal pong pumunta basta basta dito Madam..." He speaks continuously. 

Ngumiti ako at nagpakilala. 

"I'm Yacinda. Hindi ako kasama sa OJT. May extra ba kabayo kayo rito?" tanong ko sa kanya. 

Lumaki ang kanyang mata at saka ngumiti at nagkamot ng ulo.

"Pasensiya na po Madam, hindi ko po kayo nakilala. Hindi ko po kasi kayo nakita kahit kailan pero naikukwento po kayo ni kuya Hugo at pati na rin nina Sir Calibre. Meron po sa likod. Gagamitin niyo po ba? Wait lang po ha, I'll just get it po." 

"Sure, take your time." 

Umalis na siya at lumiko papunta sa likod ng bahay. Mapuno na doon banda. Pagbalik ay may dala siyang itim na Thoroughbred. It's a good horse from the way na maglakad. So mighty and tall. 

Hinaplos ko ang kabayo at saka niya ikiniskis ang kanyang ulo sa aking kamay. Maamo din siya. Natuwa ako. Bukas ay puntahan ko sina Thunder, Tasia at Bolt dahil naalala ko sila.

"Siya mo Hope. Kabayo po siya ni Señor Kaixus. Mailap siya pero mukhang kakilala ka niya. Medyo mahirap po siya i handle. Gagamitin po ba ninyo pabalik sa Mansion?" 

"What's your name?" I asked him instead. 

"Zedrian po Ma'am. Isa po ako sa mga vaquero."  

"Nice to meet you, Zedrian. I'll borrow him muna ha," Sumampa ako sa kabayo, "And that dog..." tinuro ko ang aso, "What's his name?" 

"Mighty po," aniya. 

I nodded and call the dog, "Mighty!!!" 

The dog barks as if he recognizes me. 

Pinalakad ko ang kabayo, at pinahinto. Hindi ko alam kung nasaan si Sage! 

Naunahan akong magsalita ni Zedrian. 

"Ma'am baka po mas kailangan niyo ng sasakyan. Meron po sa likod." 

"No, okay na ako kay Hope. By the way, saan banda pumunta si Sage?" 

Kumunot ang kanyang noo, "Sage... Po?" 

Bumulong siya, "Sage, Sino 'yon?" 

Tumawa ako, akala niya siguro ay diko narinig ang kanyang ibinulong. 

"Kaixus," tipid ko. 

"Ah! si Señor Kaixus po pala. Nasa bandang lake po siya. Alam niyo po ba ang daan doon?" he asked in a concerned tone. 

"Yes, may nagbago ba sa mga daanan dito?" 

"Yung iba po, dahil sa mas lalong lumakas ang mga poachers. Sundan niyo lang po ang kalsada na pwedeng daanan ng sasakyan mga nasa tatlong kilometro po ay may daan pa kanan at ang isa po ay daan na pang tao, doon po kayo dumaan sundan niyo po iyon hanggang sa dulo niyon at liko po kayo sa kaliwang pathway susulpot po kayo sa dulong bahagi ng lake. Doon po tumungo si Señor Kaixus kanina." 

"Thank you!..." 

I bid goodbye at sinundan ang kanyang instruction pero nalito ako pagdating sa dulo ng unang pathway. May dalawang pa-kaliwa kasi na daan. Ang una ay papunta sa masukal na bahagi pala ng bundok, bumalik ako at saka sinubukan ang isang daan at doon ay narating ko ang dulo ng lake but it's so tahimik. Pinakain ko si Hope sa grassy part ng lake. 

This is my first time coming here sa lake dahil noon pa man ay bawal na pumunta dito sabi ng Don dahil nga sa mga balita na may mga taong pumapasok sa hacienda na dito dumadaan at minsan ay mga armado sila kaya sa resthouse lang ako banda nakakarating noon. 

Naglakad ako pa punta sa pinaka dulo kung nasaan ang mga barbwires at naroon si Sage. He is repairing some broken wires. Mukhang hindi niya pansin ang aking pagdating dahil patuloy siya sa pag-aayos. 

"Is it bad?" agad kong tanong na nagpahinto sa kanya sa kanyang ginagawa and he glance at me.

"Why are you here? How did come here?" 

"Alone. Your horse, he is eating over there!"

I pointed where I came from but was shocked that the horse is coming to our direction. 

I put my hands half way na parang nanghihingi ng tulong at saka pouted. 

Tumaas ang kilay ni Sage at sumipol. Mas bumilis ang takbo ni Hope at dumiretso sa kanyang amo. 

"Good boy!..." he praise the animal at hinaplos, "You continue eating over there." 

Sage pointed the grassy part 10 meters away from us. Sumunod naman si Hope. 

Oh my goodness! How trained he is! 

Humarap sa akin si Sage. 

"Iniwan kita doon dahil delikado dito tapos pumupunta punta ka? Who gave you the direction?" aniya. 

"Zedrian. I met him earlier. Nandoon sa isang bahay kasama si Mighty," agap ko.

"I see! Suit yourself. Pahinga ka doon sa lilim," tipid niya. 

Ipinagpatuloy na niya ang pagaayos sa mga wires. Lumapit ako at saka hinawakan ang isang wire na putol at saka inilayo sa kanya. 

"Dapat ipabakod mo na ng semento dito," wala sa isip kong nasabi. 

"They are working already maybe next next month this part will be finished too," he explained habang nagkakalikot sa wires.

"Ipasimulan mo na rin dito paano kung mas dumami pa ang mga poachers. Paano if they cause sunog here. You aren't here everyday and your Mom is in fragile stage, Sage." I lectured him. 

Tumitig siya sa akin, "I'll tell Storm and Kalyl to bring men here next week." 

Tumaas ang aking kilay. "Bilisan na natin. I'll help you na, wala bang signal dito. Hindi ko pa sila nasabihan sa bahay," saad ko.

"I already told them that you're with me. Bago pa kita sunduin."

"Okay..." 

Alas tres ay nagpahinga kami. Pinapunta niya ako sa loob ang sasakyan and he told me to wait for him. Bumalik siya na may dalang duhat at saka wild berries. 

I was amazed. Nagbaba siya ng foldable chair at table at saka nilagay sa side ng sasakyan. He park the car under a tall umbrella tree. He told me to sit kaya umupo ako. Dinala niya sa table ang mga wild berries na nahugasan na at may dala din siyang pitsel, isang 10 litre na jag at isang balot na reusable cup, plate and spoon, fork too. There's also snacks and chocolates. 

"Eat!" utos niya at saka siya umupo sa tabi ko at sumandal sa chair

"You won't eat?" ani ko at saka ibinigay sa kanya ang bread na may wild berries at honey. 

Kinagat niya iyon dahil inilapit ko sa kanyang bibig saka kinuha sa kamay ko. 

Bumuntong hininga ako at saka nagtimpla din ng akin. I also get orange juice for myself and pour his cup too.

He sip the juice after the last bite of bread that's in his hand. 

We look like a normal couple that's mountain trailing and off-roaders. Sweet and perfect.  Ano kaya ang feeling na okay ang lahat? that I am known as his wife in public. Many girls have dream to bear his name but they don't know what craziness he has done seven years ago. He let me signed a marriage contract just to punish me and never show during our wedding anniversaries. Never sent me a birthday message nor hi for those time but now crying on his knees for us to start new life together.

How bold of him!

Sumandal ako sa chair at pumikit pagkatapos kong uminom ng juice. 

"Eat more, please and rest, wait for me, I will just fix the other wires that were cut off and let's go back home..." He uttered in a soft voice.

So enticing to hear!

Wait for me...

He never said those words the day he left me after he decided to marry me. It's the day that I wasn't able to stop myself and hugged him. Begging. Convincing him that what he thinks about me isn't true and I that I wanted him to not a competitor because even though I used to paired his surname next to mine. I never thought of him as a ladder to gain his family's wealth.

My young self is just hopeful that one day what her mother told me on my 7th birthday that one day I will bear their surname will be granted through adoption but it never happened anyway.

Sa kanya parin ako bumagsak kahit ayaw niya sa akin. 

I wished to be a wife but not in a way that to be married to someone who doesn't love me.

I am contented by just loving him from afar. I don't even know that his little rudeness in one minute and being caring the next minute will make me trapped into the word, Love.

A young love that grows bigger and bigger every year ends.

Now that things are getting better on my side after being accused, I just wanted a peace from everything but this happened. 

Going back home? Very funny. I don't even know where is home anymore. For years, I am happy to be with my friends and other people but everytime I'm inside my room, I am wondering if I am really at home. I need to be drunk in-order to sleep. Let my body and tired to have atleast 6 hours of slumber, and sometimes work overnight to remind myself that I am lucky enough to be still alive and breathing. I should not ask any questions why things happened because I can turned back the time but I can make a difference for the future if only I am determined enough. 

"Nnnnn..." tipid ko.

Naka-idlip na pala ako ng hindi ko namamalayan, until I was awaken by the roar of the thunder and the coldness of the wind that touches my skin. When I open my eyes, the sky is dark and I am alone. The table is still at my front but the fruits and other stuffs aren't on the top of it anymore even Sage's chair. 

Inayos ko ang foldable table at upuan saka nilagay sa likod ng pick-up. Sage is nowhere at the area and the rain is coming. Malakas iyon dahil itim na itim ang langit kahit na alas singko palang. Naglakad ako papunta sa kung saan siya nag-aayos kanina at sinalubong niya ako halfway. Nakasakay siya kay Hope. 

Nang makalapit ay inabot niya ang aking kamay at pinaupo sa unahan ng kabayo at saka niya pinatakbo si Hope patungo sa sasakyan. Una siyang bumaba ng nandoon na kami sa side ng sasakyan at saka niya ako hinawakan sa bewang at ibinaba. 

"Take the car, you go to the resthouse first and wait for me. The rain is coming. Just follow the way and you'll arrive. Susunod na rin ako." 

Iniabot niya sa akin ang susi. 

Mas lalong kumulog at lumamig ang hangin. 

"I'll wait for you,"  kusang lumabas sa aking bibig.

Tumitig siya sa akin at nakita kong ngumisi siya pero bumalik din sa usual na seryosong mukha ang hitsura niya.

"Go back home, first. I will come to you after I fix the problem." 

I tried hard to convince him but he insisted that I'll go back to the cabin first,

"Sabay na tayong umuwi, Sage."

"Listen to me, Yacinda. Go. Wait for me sa bahay. I will be quick here." 

I get the key and settled sa driver's side. I rev the engine but didn't leave yet. 

"Drive safely, wife," aniya at pinatakbo na pabalik sa may bandang bakod si Hope. 

Papunta na ang ulan siguro ay mga sampung minuto ay uulan na sa area kung nasaan kami ngayon. 

Bumusina ako ng malakas tatlong beses. Siguro ay rinig mula sa kung saan siya nag-aayos. I already drive the car going back to the resthouse. I listened to what he said and when I reached the asphalt road the heavy rain drops excitedly. Nang makarating ako sa kubo ay pinark ko ang sasakyan sa may silong na bahagi. There's a garage. Pumasok na ako sa loob dahil medyo nilalamig ako. I kept on checking the time on my phone. It's thirty minutes but there's no Sage opening the door yet. Kinagat ko ang aking hintuturo sa kanang kamay at palakad lakad. Hindi ako mapakali. What if something happened on the way? What if he can't find the short-cut? 

"No way..." bulong ko.

No way, Yacinda! pagmamay-ari niya ang lugar imposibleng maligaw siya!

After nine minutes ay may nagbukas na sa ibabang pintuan kaya agad akong bumaba hawak ko ang isang malinis na towel na nakita ko sa kabinet ni Sage. Kaya ako nagmamadali ay para i-check kung siya ba iyon. 

It's him nga. Basang-basa siya kaya iniabot ko ang tuwalya sa kanya.

"Thank you," he thanked me at pinunasan ang kanyang ulo.

He unbuttoned his polo at saka naglakad pataas sa second floor habang nakatanaw lang ako sa kanya papayo. I didn't go up to give him some privacy. 

Privacy, my ass, Yacinda! You've already seen and touch all of him. Ngayon kapa nahiya! 

I cleaned the floor because of the droplets from his clothes and go upstairs too. He is taking a shower dahil hindi ko siya mahagilap at base sa lagaslas ng tubig mula doon sa shower room. When he came out, he is already well dressed in a white tshirt and blue maong. Might be his uniform here aside from the corporate outfit he is always wearing in the city. 

"I'll get you a hot water." I volunteered but he cut me off. 

"Let's go downstairs. I'll make you a milk," aniya at naglakad na patungo sa pinto pagkatapos ilagay ang tuwalya na kanyang nagamit sa laundry basket. 

Sumunod ako sa kanya because I couldn't say, No. Maybe a milk is good for the cold rainy weather now.

May gatas na sa table at bread ng maabutan ko siya na naka-upo and sipping coffee. 

Umupo ako sa upuan kung saan nakatapat ang gatas na para sa akin. 

"Would you rather have coffee or tea? Just tell me if you don't like to have milk. I'll make you a tea instead," he uttered maybe because I didn't have a single sip of my milk since I sat down.

"Hindi na, okay na ako dito," saad ko. 

Kinuha ko ang gatas at saka humigop ng konti. He knows how to do milk huh, Amazing. That's impressive for a person like him — mighty and untouchable.

"Are we still going back to the Mansion if the rain won't stop?" I asked him since he is the final one to decide, maliban nalang kung ipagpipilitan ko na makauwi ako sa Mansion kahit malakas ang ulan but noo, I don't  want to.

The weather today reminds me of that day... 

After I called si sir Kaixus when the kasambahay told me to call an ambulance ay may dumating na rescue makalipas ang sampung minuto. Dumating na rin ang yaya ni Sabrina na parang takot na takot. Hindi siya lumapit sa mga rescuer at nasa sulok lang samantalang ako ay tinatapunan ng mga matang nanlilisik. May mga pulis na dumating maya-maya. Sumama ang mayordoma sa ambulansya. Wala akong kasama na naiwan sa  bahay na iyon kundi ang yaya ni Sabrina. May mga pulis na dumating din at ako ang una nilang tinatanong but I never answered all their questions. Nasa sala parin kami at may nag nako-conduct na crime scene investigation because unfortunately, Sabrina didn't make it. She was declared dead while on the way to the hospital. Biglang nagsalita ang yaya ni Sabrina na  padating daw niya ay nakita niya ako sa tabi ni Sabrina na at duguan na ang kanyang alaga natakot daw siya dahil baka isunod ko siya kaya nagtago. Pagkalipas ng ilang sandali ay pumasok na ang caretaker ng bahay. 

"Nakita ko po siya na nasa semento din at puro dugo ang kanyang mga kamay. Nakita ko siyang pumasok sa gate. Tapos pumasok sa loob." 

The yaya is really funny. She is lying. 

"You are lying..." I turned to the officer who is investigating, "I won't change any of my statements. I won't talk for uncomfortable questions too. I demand an attorney too!" sambit ko.

Ngumiti ang isang pulis, "So you are 17 years old, right?" 

Sasagot na sana ako pero may sumagot para sa akin. 

"Right!"

Ayokong umasa ng base lang sa kanyang boses. It's impossible for him to help me, his enemy.

"That's right."

I looked who is the person, it's him, Sage. He is with kuya Queziah and Driego.

Bumaling ang mga police officer kina kuya, "Kakilala niyo po ba si Ma'am?" 

"Yes. Wait for her attorney he's coming already."

Lumapit sa akin si kuya Queziah, "Wait for few minutes bunso, don't forget, you have the right to remain silent." 

He pat my right shoulder and look at Sabrina's yaya.

The poor woman is scared. 

Lumapit ang lalaki kay kuya Queziah at may ibinulong tumango naman ang huli at tumango.

"See you later then," ani kuya Queziah sa kanyang tito. 

Si kuya Driego ay may tinatawagan sa phone. Pagkapatay niya ay lumapit siya sa amin ni kuya Queziah.

"...that fucktard is coming... there he is!" 

Lumingon kaming tatlo at maging ang dalawang officer sa isang lalaki na paparating. Pasipol-sipol siya at naka puting Ralph Lauren na shirt na may kwelyo ito. 

"Magandang umaga! Good morning! I'm her lawyer. Attorney Tristan Leonel Jaramillo."

"Good morning, Attorney, kayo po pala ang hahawak sa kanya!" bati ng mga pulis sa kararating lang na lalaki.

The yaya looked more scared at binawi niya ang kanyang statement more on she revised her first statement.

Bigla siyang nagtaas ng kamay at nagsalita.

"Sir, nakita ko lang po si Ma'am sa tabi ni Ma'am Sabrina pero hindi ko po nakita na itinulak niya si Ma'am Sabrina. Namasyal po kasi ako saglit sa labas dahil hindi pa gising ang magkapatid tapos pagdating ko ganun na ang eksena." 

"Okay, salamat Ma'am. May kasama pa kayo sa bahay? Nasaan siya ng mangyari ang krimen?" sabi ng isang officer. 

They can't detain me because it's there's two more days before my 18th birthday. Kaya uuwi daw kami maya-maya sabi ni kuya Driego. 

Aligaga ang yaya. "Hindi ko po alam. Wala po ba ang kapatid ni Ma'am Sabrina sa bahay?" tanong ng yaya sa mga pulis. 

The officer checked his note, "Wala pong tao maliban sa inyong dalawa. Ang biktima at ang caretaker ng bahay ang naabutan ng team namin. Walang tao sa mga kwarto sa labas at mukhang sa isang kwarto lang natulog ang magkapatid dahil dalawang kwarto lang ang nagamit. Ang sabi mo ay ikaw ang natulog sa isang kwarto?" 

"Opo, magkasama pong natulog sina Ma'am Sabrina at si Ma'am Wyeth. Okay lang po ba na tawagan sina Sir. Sasabihin ko lang po na wala na si Ma'am Sabrina," iyak ng yaya. 

"Okay na. Tinawagan na po namin sila," sagot ni kuya Driego. 

"Salamat po," aniya at bumulong,

"Ano ng gagawin ko? Bakit naman ganito ang nangyari? Nasaan na si Ma'am Wyeth..."

Wyeth? Wyeth Cabral? 

Walang Wyeth na dumating ng araw na iyon hanggang sa umuwi na ako sa San Gabriel.

Hindi ko nakita ang kanyang mukha.

She's within the picture?