KABANATA 19

BEYOND PERFECT 

Kinuha ni Sage ang mga maleta ko at saka inakyat sa itaas. Ako naman ay kasama sina Donya Diana dito sa sala. Bago ang kasambahay na nakita ko kanina na sumalubong sa amin kaya hindi ko alam ang pangalan pa niya. 

"How have you been hina? When Dahlia called and said that you are unconscious ay kinabahan ako. I asked Kaixus to ask you for work vacation. Czarida also called at sinabi na may bumisita ka sa Playa. Mabuti at pumayag ka hija." 

I smiled at her, "I can only have a maximum of two months vacation po." I said politely. 

"Naghahanda na sila sa dining iha, your kuya Calibre is not here anymore and so is Kaixel. Pati sina Driego at Queziah ay nasa Alfante ngayon because they are harvesting ngayon ng ubas." 

Bumaba na si Sage at umupo sa isang single couch kasama namin. 

"Pinapahanda ko na ang dinner anak," Donya Diana informed her youngest son. 

"It's okay Ma, I'll check the dining. Papa is also preparing for dinner na." 

Umalis na ang lalaki at hindi na hinintay ang sagot ng kanyang ina. Nakasunod ang aking mata sa kanya dahil sa kanyang inasal. Hindi manlang niya hinintay na magsalita ang Mama niya?

I rolled my eyes. 

Rude!

Who do you think you are, Kaixus Sage?! 

"Anyways anak, let's go to the dining na rin. Let's just wait for my husband. Tatlo lang tayong kakain ngayon pero sa mga susunod na araw ay magsidatingan na rin ang iba." 

Ako na ang nagtulak sa wheelchair ng matanda papunta sa hapag. Totoo pala ang sinasabi ni Sage na hindi na ito ganoon kalakas. She was accidentally slipped sa hagdan daw at tumama ang kanyang likod. Dahil na rin sa katandaan ay hindi na pa siya makalakad pa sabi ng mga expert doctors because she was brought to America. 

Tinulungan ko ang Donya na tumayo mula sa kanyang wheelchair at umupo sa dati niyang upuan tuwing kumakain. Tumabi ako sa kanya si Sage naman ay tumapat sa akin. 

Dumating na rin ang Don at ngumiti sa akin saka ako binati at maging ang aking asawa.  

"Good evening, hija. It's good to see you eat with us again. Been a long time, yeah?" 

"Good evening din po," ngiti ko. 

Tahimik lang si Sage pero alam kong alerto. Tahimik lang kaming kumain na apat pero paminsan-minsan ay nag-uusap ang Don at kanyang anak tungkol sa business. 

Kami naman ng Donya ay nag-uusap din. Sumasagot ako tuwing may tinatanong siya sa akin. 

"Really, hija? I should let your kuya Calibre to call that designer then para shell send me a dress sa upcoming celebration ng Flower festival sa La Flora." 

"I'll call her tomorrow po and let the two of you talk. She's also a friend and I always contact her if someone wants to have a specific design." 

"Sige, sure anak. Thanks," sagot ng Donya. 

She seems to be genuinely happy tonight. Maybe because her youngest son is already home after how many years again? Who knows.

Ang sabi ni Sage ay noong America lang niya dinalaw ang kanyang Mama at hindi na umuwi dito. All the time all I know is he is here in San Gabriel. Where was he and what was he been doing all those time para hindi nakauwi dito?

Ngayon hindi pa niya nakita manlang ang pinadala ko. Haist! Anong abala!

I reminded myself that it's only two months and days are faster when we don't count. Kaya malapit mo ng gawin ang gusto mo, Yacinda. You will not be worry being in spotlight if you want to, learn some skills, go to school or be an international model in US or any country that you want. You can find your father too...

Nang matapos kami kumain ay nagpaalam na ang mag-asawa na matulog na sila at medyo inaantok na. Sinabi ko rin na bukas nalang kami magkwentuhan para atleast ay makapagpahinga sila ng maayos ngayong gabi. 

Sinabihan rin kami na magpahinga na rin at malayo ang byinahe namin ni Sage. 

Speaking of him. Kanina ko pa siya hindi nakita. Nasa garden ako ngayon na naka-upo habang nagpapaantok. Wala naman daw nagbago sa Mansion. Iyong mga vaquero ay sila parin pero may mga dagdag lang pati sa mga kasambahay dahil kailangan ng Donya ang kasama dahil nga sa kanyang condition ngayon. 

"You should sleep na..." 

Nang lingunin ko ay si Sage pala.

"Nnnnnn..." sagot ko at saka naglakad papunta sa loob ng bahay. 

Nakasunod sa akin si Sage.

Napahinto ako ng malapit sa dulo ng hagdan, "Where are my luggages?" I asked him. 

"To your old room, Mama let it get cleaned." 

Iniwan ko na siya at pumasok sa room. I inspected my old room. Walang nagbago na husto but there's a queen chair on the side before the door going to the balcony. I touch my bed. 

"Been a long time. In the end, I ended up with you again..." 

Binuksan ko ang aking dalang luggage at saka inayos ang aking mga abubot. Ang dami pala, nahihilo ako. 

Itinaas ko ang mga dress na puro backless at sleeveless. 

"Ano ito, Yacinda? Magtatayo kaba ng bar dito? Why did you brought so much city outfits? This is a province, girl! PROBINSYA at hindi na siyudad!"

I scolded myself for how many times na.

Ah, imposibleng walang mga nice bars naman sa La Cita? Noon nga merong pinupuntahan sina Collin diba? 

Oo nga pala, Collin message me sa aking sns account. Tinatanong if ako daw ang kanyang kaibigan. 

Tumawa ako ng tumawa kahapon dahil sa message niya. 

Collin:

Miss gorgeous, I just wanted to ask if you are my highschool friend, Yacinda Sy? How did you forget someone like me? Anyways, don't be absent on my wedding, okay? Tell me if you are my friend before I will be imprisoned for cybercrime. I will hack this account! Miss you. cxx

Did he ever grow? HAHAHA Collin will always be Collin. 

I get my phone and replied him.

Ako:

I am here in San Gabriel.

I smiled and continue to arrange my things. The closet is cleaned kasi hindi na kasya ang mga old kong damit sa akin. Sabihan ko si Donya Diana bukas na ipamigay nalang iyong mga damit ko at mga ibang gamit na pwede pa. Wala naman mahalagang mga bagay ang naiwan bukod sa mga mamahaling mga gamit na binibili nila para sa akin noon. Lahat ng mga ala-ala namin nina Lola ay nasa bahay. Dadalaw ako doon bukas.  Magpasama din ako sa puntod ni Lola bukas. Maybe kuya Dante or aling Marta know where is it. 

I let myself sleep after taking a shower by drinking vitamins. Maaga din akong nagising at nag-jogging papunta sa taniman ng ubas at saka bumalik. 

I look at my wrist watch. It's only 5 in the morning. 4:00 AM pasado ako nagising kanina. 

Bagong kasambahay ang nakita ko sa main kitchen. Pagkatapos kong maligo at bumaba. 

She smiled at me and greet me, "Magandang umaga po Ma'am!"

She is maybe just few years older than me and she's beautiful. 

"Iinom lang sana ako, by the way, gising na ba si aling Marta?" Diretsong tanong ko after I smiled at her.

"Nasa dirty kitchen po si aling Marta." 

Hindi na ako kumuha ng tubig at pumunta na sa dirty kitchen. 

Nag-uutos si aling Marta ng maabutan ko, may dalawang kasambahay din siyang kasama. 

"Sige i-abot mo sa akin iyang kalabasa, siguradong mapaparami ng kain iyon mamaya," sabi pa ni aling Marta. 

Una akong napansin ng isa sa mga kasambahay, "Hello po Ma'am, good morning po." 

Lumingon sa akin si aling Marta at lumapit habang nakangiti. 

Ngumiti ako at saka lumapit sa kanya yumakap ako sa kanya pero tinampal niya konti ang aking balikat, "Nangangamoy kusina ako anak," aniya at saka yumakap din sa akin. 

"Okay lang po, wala pong nagbago sa akin, ako lang po ito," ani ko. 

Nang bumitaw ako ay tiningnan niya akong mabuti saka hinawakan ang aking mukha. 

"Pinapaluto ang iyong paboritong pinakbet hija," ngiti niya sa akin. 

Umupo kami sa isang upuan.

"Maraming salamat po. Itatanong ko lang po sana kung may nakakaalam ba kung saan nilibing si Lola. Puntahan ko po sana kahit mamayang hapon." 

"Magpahatid kay Dante. Alam niya o di kaya ay magpasama ka kay Paula. Siguro ay nandoon sa bahay nila ngayon," aniya.

"Sige po, puntahan ko po siya mamaya. Sa dati pa rin po ba ang bahay nila?" I asked curiously. 

"Oo anak, pero minsan minsan lang siya dumadalaw doon dahil andun na siya sa kanyang asawa." 

"Sige po. May maitutulong po ba ako dito?" 

"Naku hija, huwag na!" 

"Sige na po, Nay..." kulit ko. 

Napilit ko siya. Pinapunta niya ang isang kasambahay sa dining room at ayusin ang hapag.  Malapit na ring maluto ang lahat.

Tinulungan ko sila at saka dinala ang mga naluto sa table. Meron doon si Sage at ang kanyang Mama at Papa. Naka-upo na sila.

"Hali kana dito iha, let's eat," sabi ng Don. 

"Good morning po! Thank you," I answered him.  

We ate in silence pagkatapos tapos ay itinulak ko ang wheelchair ni Donya Diana papunta sa garden.

"Anong balak mong gawin mamaya hija?" 

"Gusto ko po sanang mapuntahan si Lola, pero hindi ko po alam kung nasaan siya kaya magpapasama po ako kay Paula," I told her. 

"Sure, sure, let's go then. Nasa tabi siya ng puntod ng iyong Mama at Lolo. Sama ako, medyo matagal tagal na rin na hindi ko siya nadalaw, anong oras ba, iha? Saglitin natin sila at saktong umuwi siya kahapon sabi ni Panyang. I told her last night that you are already back. "

Hinawakan niya ang aking kamay at hinahaplos niya. 

Ngumiti ako bilang tugon. 

"Mga hapon po para hindi na masyadong mainit."

"Okay..." Tumitig siya sa akin, "You look gorgeous as always, you must have been scared because of what happened, but I always believe you." 

The scar from seven years ago suddenly re-opened. Sabrina and I always talk through sns for almost a year. Two days before my 18th birthday, she told me to go to La Cita in their vacation house. Gusto niya akong makausap ng personal dahil mukhang may problema siya. 

Sabrina Cabral:

Please. Please. Come over...

Nagpaalam ako kay Lola at pumayag siya. Nagpahatid lang ako kay kuya Felix sa La Cita mismo tapos nag trycicle na ako. Sinabi ko sa driver iyong address at nagulat siya pero hinatid ako. Tinanong pa ako kung kaano ano ko si Sabrina. Kaya sinabi ko na kaibigan ko. 

The gate is opened but no one is coming and the door is opened too. Kanina pa ako door bell ng door bell.

"Baka busy siya o kaya ay tulog pa or baka naglilinis pa ang kasambahay niya," bulong ko.

Ang sabi ni Sabrina ay nandito siya kagabi pa. Isa lang daw ang tao dito ang kanilang caretaker lang pero nagsama daw siya ng isang yaya niya at saka sinama rin niya ang kanyang kapatid.

"Tao po? Ma'am Sabrina? Tao po? May tao po ba?" sigaw but still no answer.

Pumasok na ako sa gate. "Tao po!!!" 

I continue to call someone but no one is really answering my call. I send a message to Sabrina but she online just 10 minutes ago. Ang lamig ng hangin ng umaga at medyo makulimlim na parang uulan maya maya.

Pati ang pintuan ay bukas pero ang tahimik ng bahay. Bigla akong nilamig. 

"Tao po? Sabrina!" 

"Ma'am Sabrina?" ulit ko pero walang sumasagot sa akin. 

"Papasok na po ako... Paumanhin po." 

"Sorry po talaga..." I repeated. 

No one's in the house. Naglakad ako hallway mukhang patungo sa pinaka sala iyon at napasigaw ako sa aking nakita. 

Sabrina is lying on the floor. Punong-puno siya ng dugo.

Umiiyak at nanginginig akong lumapit sa kanya. 

"Sabrina!... Miss Sabrina!..." hinawakan ko siya kanyang pulso at tinapik ang kanyang napakagandang mukha. 

"Go! Go aw...ay! Aw...a...y...." bulong niya. 

Ilang sandali ay may sumigaw sa aking likuran.

"Ma'am!!!!!"

Pagkatapos ay may kalabog ng plastic grocery bags. 

Agad na tumakbo sa akin ang isang matandang babae. 

"Tumawag ka na ambulansya!" utos niya at lumapit sa babaeng duguan.

Nanginginig ang kamay kong inilabas ang aking cellphone mula sa bulsa sa likod ng aking maong na blue. 

Tinatawag ng babae ang pangalan ni Sabrina at saka umiiyak. 

"Hindi ko po alam kung paano..." iyak ko dahil hindi ko alam ang emergency number ng ambulansya nila dito sa La Cita. 

Tinawagan ko si sir Kaixus. Hindi ko alam bakit siya ang una kong tinawagan. 

Isang ring ay sumagot siya. 

Umiiyak ako at halos hindi ko marinig ang aking boses, "Ambulansya... Si Sabrina... Dito ako sa La Cita..." 

Hangang doon lang akong naalala dahil nagising ako sa hospital makalipas ang ilang oras at mukha mukha ni Lola at ng Donya ang aking nasilayan. 

Tapik sa aking kamay ang pumutol sa alala na iyon, pagtingin ko ay ang nakangiting Mama ni Sage ang aking kasama, "let's go back sa sala, hija, mahangin," aniya. 

"Nnnnnn, sige po," tipid ko sabay tango at itinulak ang kanyang wheelchair pabalik sa loob ng Mansion. 

Nasa sala sina Sage at ang kanyang pap at mukhang busy.

"You take care of it then, Son," saad ng Don. 

Tumingin siya sa gawi namin at pati si Sage ay ganun din. 

"Dalawin namin si Ana mamaya. Samahan ko si Yacinda," paliwanag ng Donya. 

"That's good. You pick some flowers later para may pasalubong kayo sa kanya," sagot pa ng magandang lalaki. 

"Of course! How about the two of you? What makes you two talking seriously?" 

"Ah, about the new building that Kaixus is handling in Caleta. He found a new partner company which is reliable and the proposed designs are beyond expectations," saad ng Don. 

"Really?" tanong naman ng Donya na tuwang-tuwa. "That's good, anak."

Si Sage ang sumagot sa kanyang Mama, "Yes, the head architect is of Chinese descent and his sister is the head engineer." 

"That's a deadly combination. If they'll have other siblings, I bet will be a CPA-Lawyer," the old lady stated. 

"Their nephew is actually a CPA-Lawyer." 

"Ang galing, family business? I should meet that young man. Invite them after the project para tignan nila ang expansion ng resort sa Playa del Fuego," sabi naman ng matandang lalaki. 

"Sure Papa," Sage answered. 

Nakikinig lang ako sa pinag-uusapan nila. 

Nagpaalam na si Sage na may aasikasuhing meeting kaya sa kanyang office muna siya. Malapit sa library at may office siya sa malapit sa guard house sa malapit sa Mansion.

"Sige hijo..." - Donya Diana.

Lumipas ang tanghalian na ang dalawang matanda lang aking kasama sa hapag at ng bandang alas dos ay naghanda na ako, pumitas ng mga bulaklak si kuya Hugo utos ng Donya. 

Mga alas tres ay nakagayak na ako maging si Donya Diana. I wear a white dress and a paired it with a white converse shoes. 

Si kuya Dante ang driver namin. Natutuwa siya ng makita ako na malusog at mas tumangkad pa daw kaya napatawa ako kanina. 

Dalawang busina ang ginawa ni kuya Dante ng nasa na nina Nanay Panyang. 

Naririnig ko siyang nagsasalita.

"Bilisan mo at andiyan na ata sa labas sina Donya Diana at si Yacinda!" 

"Talaga Ma? Wait lang Ma!" 

Bumaba ako sa van at nakita ko ang aking kaibigan na sumisigaw na tumakbo papunta sa akin,

"Oh my goodness!  Ommo!!!! totoo nga!!! Yiiiiiiiiieeeee!!!! Yacinda!!!!"

Yumakap ako sa kanya at ganun din siya. 

Nauna na si Nanay Panyang sa loob ng van sasama din daw siya kaya ni-lock niya ang kanilang bahay at gate. Sa unahan siya umupo. 

"Mamaya na tayo magkwentuhan!" masayang sabi ni Paula. 

Tumango ako at pumasok na sa van kasunod niya. 

Bumati si Paula kay Donya Diana at ganun din ang huli. 

"Mabuti at umuwi ka Paula hija," saad ng Donya. 

"Oo nga po eh, aalis din sana ako agad pero mabuti at tumawag kayo."

Still, Paula in a happy tone. 

Tumatakbo na ang sasakyan at sina nanay at kuya Dante naman ang nagkukwentuhan.

Malinis ang puntod nina Lolo, Lola at Mama dahil katabi ito ng puntod ng papa ni Paula kaya laging naglilinis si Nanay Panyang. 

Wala akong luha ng makita ko ang puntod ni Lola kundi dalangin. 

Lola, sorry po ngayon lang kita nakita muli. Pasensiya na po. Habang narito ako ay dadalawin kita hanggang kaya ko. Dalawang buwan lang Lola. Aayusin ko lang ang mga dapat ayusin. Hahanapin ko rin ang itay. Sana po ay mahanap ko siya. Pasensiya po talaga at hindi ko kayo nadalaw dahil sa duwag ako noon. Ngayon po ay maglalakas loob ako.

Nag stay kami doon ng halos 30 minutes at saka kami pumunta kina Paula. Pinaalam niya kung maaari ay doon ako matulog ngayong gabi. Pumayag naman ang Donya. 

"Bukas nalang po namin ihahatid si Yacinda..." Pahabol pa ng aking kaibigan sa matandang kasama ko. 

"Mga hija, mag ingat kayo!"

Lumingon siya sa nanay ni Paula, "Ikaw din Panyang. Mauna na ako sa inyo." 

Yumakap ako sa kanya. Kasama namin ang nurse niya kaya walang problema. We just settled her on her seat. 

"Mag ingat po kayo," Humalik ako sa ulo ni Donya Diana. 

"Kayo din anak. See you tomorrow at home." 

Kumaway kami sa papalayong van at pumasok na sa bahay nina Paula. Tatlong palapag na ang kanilang bahay. She's a teacher daw at isang seaman ang kanyang asawa at nasa barko pa. Ang bahay nila ay sa Nueva Vizca. 

Naka upo kami sa sala nila Paula. Pupunta daw sina Betty, Maimah at Violeta. Wala si Veniz.

"Tinawagan ko sila. Mag dadala ang mga iyon ng pulutan at mga pwede nating ihawin!" 

"Talaga? Ihanda na natin sa labas kung ganoon?" masaya kong sabi. 

I'm so happy na pupunta ang iba at hindi ko expect na ngayon.

Inayos na nga namin ni Paula sa labas ng kanilang bahay. Magluluto daw ng kanin si Nanay Panyang. 

Habang nagse set-up kami ni Paula ay may bumusina na sasakyan at bumaba ang tatlo. May mga dala nga ang mga ito. 

Itinaas nila ang mga ecobags na hawak nila. 

"Magandang hapon, Yacinda!!!" 

Matapos ilagay ni Maimah ang kanyang echo bags sa table ay yumakap sa akin. Yumakap din ako sa kanya at saka ko siya hinawakan sa balikat at pinaikot. 

"Ang ganda mo!!!" Puri ko at muli ko isang yinakap. 

Maging sina Violeta at Betty ay yinakap ko at pinuri. Lalo silang gumanda, parang ako ang napag-iwanan sa kagandahan kapag magkakasama kami. 

"Ikaw din Acla! Ang ganda mo lalo!" - Si Betty. 

Nagyakapan kaming lima. 

Napaiyak ako. 

"Namiss ko kayong lahat. I'm sorry ngayon lang ako nakabalik..." Iyak ko. 

Pinatahan nila ako dahil doon. Nag-abot ng panyo si Violeta. Si Paula at Maimah naman ay inalo ako at si Betty naman ay nagsasabi ng mga encouragement.

"Tahan na, namiss ka rin namin. Kung saan saan ka namin hinanap," turan ni Violeta at yinakap ako. 

Ang ending ay nag-iyakan kami. Tapos nag-aluhan. 

Tumawa ako at nagpunas ng luha, "Tama na nga, uhugin na tayo!" 

Tumawa kaming lima. I miss all my sisters! 

"May dala kaming wine, sakto sa adobo ni nanay Panyang at mga iihawin natin."

"Sakto!" kako. 

Kami ni Paula at Violeta ang nag-iihaw at sina Betty at Maimah ang pre prepare ng fruit salad, mga gulay at mga priprituhin namin na mga karne. May samgyupsal din pero madali nalang iyon. 

"Akala niyo, kayo lang? No way!!!" 

Galing ang sigaw sa gate. 

"Yacinda! Frenny!!! Welcome welcome home!!!" sigaw ni Collin. 

"Betty can open the door please, Babe!" patuloy pa ni Collin kaya namin biniro si Betty. 

Oh my goodness! Siya pala ang girlfriend ni Collin! How did it happen? Since when? 

Naglakad si Betty at pinagbuksan ang mga ito. Sina Gordon. James. Peter. Alena at si Fox. 

Nagbatian kami ng mga bagong dating. 

"Mabuti nalang at dumating ka, Yacinda. Matutuloy na ang aking kasal panigurado iyan," biro ni Collin sa akin. 

Tumawa ako. 

Ang saya saya namin ngayong gabi parang kahapon lang kami nagkakasama. Parang hindi pitong taon ang lumipas kundi araw lang. Na miss ko silang lahat. 

May dalang gitara si James at pinatugtog niya. Kumanta naman sina Alena at Violeta, pati si Gordon. Maganda rin pala ang boses niya swabe sa ritmo ng musika. 

"Mabuti at nagkaroon ka ng break sa work mo, Yacinda." Alena opened a conversation. 

Kumakain kami ngayon na boodle fight. Pati nanay Panyang ay kasama namin ngayon. Medyo hindi masyadong maingay. Pagkatapos naming naghapunan ay pumanhik na si nanay sa loob. Pinaayos ni Paula ang buong bahay para matulog kung sino ang malalasing.

Nagbukas na kami ng wine at mga beer na binili nila Collin. 

"Friendship cheers!" sigaw ni Collin.

Itinaas namin ang aming mga baso at sabay sabay na nagsalita. 

"Cheers!" 

Tawanan kaming lahat dahil sa mga kwento nila. I check my phone dahil nag vibrate. A message from my husband. 

Sage:

Mama told that you are at your friend's place, take care, wife.

Matapos kong basahin ay agad kong ibinulsa ang aking phone. I didn't answer him. 

"How about you, Yacinda? How did you become a model?" biglang tanong ni Alena. 

Tumahimik ang lahat. Hinihintay akong magsalita. 

Tumikhim ako bago nagsalita, "I sent a message sa isang pinay na designer na naka base sa Italy and nagustuhan niya ang aking mga litrato na suot ang kanyang mga designs. Bagong graduate lang siya at nagsisimula palang. I am building my portfolio that time too. Mabuti nalang at nakita niya ang message ko last minute, ayun accidentally hangang sa nakakilala ako ng mga ibang designers," kwento ko sa kanila. 

"Ang galing! Sana you contacted me before," sambit ni Alena. 

May mga kilala daw ang parents niya kasi na designer at natawa ako kasi si Giselle ang tinutukoy niya. 

"I actually wear her designs, katatapos lang wala pang isang buwan. Na hold-up kasi iyong phone ko pagkadating ko sa Italy. Hindi ko matandaan iyong password ko. Medyo naging busy na rin ako simula noong na scout ako," paliwanag ko. 

"Oh my goodness! Kahit kailan talaga sa Europa. Hindi mo maiiwasan ang mga ganyan," saad ni Fox.

"Mabuti nalang at naisulat ko ang address ni tiya at hindi nakuha ang passport at pocket money ko. It was terrible!" Buntong hininga ko. 

That day was really terrible for me. Umiiyak na ako sa frustration. 

"Hindi mo rin naabutan si nanay tuloy pero okay lang iyan ang importante is you're finally back home na," James stated. 

Marunong pala siya mag palubag ng loob akala ko ay puro joke lang siya. 

"Let's cheer for your home coming..." 

Binatingting ni Paula ang baso niya. 

We cheers again at ipinagpatuloy ang inuman at kwentuhan hanggang sa mapunta kina Collin at Betty ang usapan. 

"Kayo ha, kailan pa naging kayo? Para kayong aso at pusa noon eh," biro ko. 

Si Collin ang sumagot, "It was after nanay Ana's libing a month after we took it seriously. Pero since the December rally before I started to courted Betty secretly." 

"Kaya si Collin ang binigyan mo ng tubig at hindi ako, Betty eh," si Maimah, habang nakalabi.

Tumawa kaming lahat. 

What a day is this. Sana nga lang at hindi magwakas ng mabilis. 

Sana maging mabagal lang ang dalawang buwan. Bulong ko sa pamamagitan ng aking isip. Sana talaga, para makasama ko pa sila ng mas matagal. 

After we drink ay magkakasama kami na mga babae sa isang kwarto sa third floor na para sa bisita. Two bedroom ang style ng third floor kaya solo namin lahat. Ang mga lalaki ay sa second floor naman. Pero inihatid kami. 

"Ingatan niyo iyang asawa at ng huwag makagat ng lamok ha," habilin ni Collin gamit ang kanyang lasing na boses. 

"Oo Collin, don't worry!" I gave him a thumbs up. 

Medyo lasing na din ako. 

He answered me a salute and even other guys. Bumaba na ang mga ito. 

Nagsi hot shower muna kami. Dinalhan ako ng aking mga kaibigan ng bagong damit kaya hindi pa ako namroblema. Even the undies are new. 

Natulog na kaming lahat na magkakatabi. Si Paula ang katabi ko sa isang bed sa isang kwarto at nasa kabila si Betty na mag-isang natulog sa bed. Sa kabilang kwarto na sina Alena, Violeta at Maimah. 

Alas dos na pero hindi kami makatulog ni Paula kaya nag mi-milk kami ngayon sa kitchenette ng third floor nila. 

"Masaya ako at nakabalik ka!" Yakap niya sa akin. 

Medyo nawala na ang aming kalasingan dahil light lang ang aming ininom, more on wine sa aming mga babae at san mig apple flavor. Sa mga lalaki ang Alfonso at black label talaga. 

"Ako din," nakayakap kami sa isa't-isa.

"Alam kong importante ang biglaan mong pagdating, may gusto kabang sabihin kahit sa akin manlang, Yacinda? Kilala kita, kahit ilang taon pa ang lumipas." 

Napahikbi ako sa tinuran ni Paula at saka yumakap sa kanya, "Kaya ako napauwi para ayusin ko ang dapat noon pang inayos ko sa pagitan namin ni Kaixus." 

"Ano ba iyon?" kumalas si Paula at saka napanganga. "Don't tell me..." 

Yumakap ako sa kanya, "Paula..." bulong ko na parang nanghihingi ng tulong. 

"Grabe siya!..." Paula cupped my face at tinitigan ako, "Do you love him until now?" 

Hikbi lang ang naging sagot ko. 

"Hayaan mo siya kung hindi pa niya nare-realize kung sino ang babaeng pinakawalan niya. You are beyond perfect, kapatid!"

Ako na ang susuko, Paula. Para sa ikakabuti ko. Mahal ko pero ito ang tama. Ayoko ko ng umasa.

Hindi ko alam kung paano kami nakatulog ni Paula. Alas singko y media na kami nagising. Wala na si Betty. Maging sina Violeta, Alena at Maimah. Bumaba kami sa first floor. Naabutan naming nagkakape ang lahat sa labas. Doon na din sila nagluluto ng agahan.

"Good morning!" bati namin ni Paula sa lahat. 

Busy ang mga lalaki, sila ang nagluluto at mga babae ang nag pre prepare ng mga gulay.

Sumama kami ni Paula sa mga babae. 

Nag-agahan na kami pagkatapos naming magluto. 

Nagpaalam na ang mga lalaki. May business meetings daw sila sa Altagracia. Si Alena ay sinundo dahil may meeting din. 

Ako ay sinundo ni Sage. Nabigla ako at si Paula, pero ang iba ay hindi nakahalata. 

"Good morning po!" 

"Magandang umaga po!..." 

"Magandang umaga po Señor!" 

"Hello po." 

Bati ng aking mga kaibigan. 

"Good morning, I'll just fetch, Yacinda."

Hinatak ako ni Paula, "Mag-iingat ka. Naiinis ako sa asawa mo," bulong niya.

Ngumiti ako at yumakap sa kanya, "Thank you, Paula. Text mo ako kapag freetime mo at pasyal tayo." 

Yumakap ako isa isa sa kanila at nagpaalam. 

Pumasok na kami ni Sage sa sasakyan at bumusina siya bago niya pinaandar ang sasakyan. 

Gaya noon ay naka puting polo siya. Black na maong at boots ang kanyang suot. Typical outfit of mga hacienderos and hacienderas. 

"That's not your outfit, yesterday..." 

"They brought this for me," tipid ko. 

"You didn't reply me last night..." 

Hindi ako sumagot at saka sumandal sa May windshield. Binuksan ko ang bintana ng sasakyan at pumikit. 

Parang hindi ko alam kung galit ba siya dahil sa patungong kanluran ang daang tinatahak namin at hindi sa Mansion. 

"I know you are avoiding me but please, don't stay quiet, I don't like it," turan niya. 

"Wala akong matinong tulog, Sage. Bakit ikaw ang sumundo sa akin?" balik tanong ko. 

Natahimik siya. 

Binira ko ulit, "Saan mo ako dadalhin? This is not the way going to the Mansion, Sage..." 

"I just need to check the fences sa kanluran, some are being cut off again, you can continue your sleep there. No one in the Mansion will question why are you with me, so don't think too much." 

"Okay. Is your bed, good enough for me?" tanong ko habang nakatingin sa kanya. 

He is driving pero lumunok siya.

"Stop what you're doing if you don't want the workers hear how you'll say my name, wife!" 

This man is really getting into my nerves! He knows how to fight. 

Inipit ko ang aking binti at tumingin sa bintana. 

Stop defying your husband, Yacinda or he'll make you moan his name! 

I hope, I can survive this day!