SUAREZ HOTEL“Noreen, Nerri! Bilisan ninyong maligo dyan at baka ma late tayo!” sigaw ni Samantha sa mga anak habang kapwa sila naghahanda at nagbibihis para sa dadaluhang kasal. “Tapos na ako Mommy, nagbibihis na ako, si Nerri iyon, matagal,” singhal ni Noreen. “I need to look beautiful!” singhal ni Nerri na nasa bathroom pa. “Mommy, I don’t know how to tie my necktie,” saad naman ni Cole na hirap na hirap na sa necktie niya. Nakikita naman sila sa kabila ni Noreen dahil parehas bukas ang mga pinto ng VIP rooms nila at magkatapat lamang ang kwarto kung kaya’t kaagad na nilapitan ni Noreen si Cole. “Akin na,” saad naman ni Noreen na kinuha ang necktie at itinali, pinanuod naman ni Glory ang dalawa habang tinatali ni Noreen ang necktie ni Cole. “How do you know how to do that?” tanong ni Cole dito. “Tinatali ko ang necktie ng Daddy ko minsan,” saad ni Noreen. “Thanks, Noreen,” saad ni Cole dito, napangiti naman si Glory dahil nacu cute tan siya sa dalawa. “Sigurado kang ‘yan a
Nang makarating si Ralph sa simbahan ay kaagad siyang naglakad sa isle at pumwesto sa gilid ng altar. Narinig niya pa ang usap usapan ng mga bisita. “Oh, ayan na pala eh,” “Akala ko hindi sisipot,” “Kanina pa naghihintay si Luz,” “Napaka iresponsable naman,” “Yan ba mapapangasawa ni Luz? Kasal na nga lang nila late pa,” Nagpunas siya ng pawis sa noo gamit ang panyo niya at binalewala na lang ang mga sinasabi ng mga bisita. Nabasa niya ang mga tingin ni Renzo na animo’y nagtatanong kung saan siya nangggaling pero binalewala niya lamang iyon. Maya maya ay nakita niya ng pumasok na si Luz sa pintuan ng simbahan. Nakangiti ito sa mga bisita at tila napawi na ang lungkot, alam niya kasing naghintay ito sa kanya at hindi niya maatim na nakakangiti pa ito gayong malaki ang kasalanan nito sa kanya. “How dare she walk in the aisle so happy and worry free? While I’m dying in pain and so much anger?” saad ni Ralph sa isip na matalim ang tingin kay Luz. Nang makalapit si Luz ay
“Ralph, slow down please, baka maaksidente tayo,” saad ni Glory na natatakot na. “Hindi ko ititigil ‘to hanggat hindi mo inaamin sa akin ang lahat!” singhal ni Ralph. “Pwede naman tayong mag usap ng maayos eh..” saad ni Glory na nakikiusap dahil natatakot na talaga sya sa bilis ng pagmamaneho ni Ralph. “You lied to me! Big time, tapos ngayon gusto mo maayos na usap?! Unbelievable Glory! Tell me right now, bakit mo itinago sa akin ang lahat?! Bakit hindi mo pinilit ipinaalala sa akin ang lahat ng meron tayo noon?!” “I have my reasons, I’m sorry, I can’t tell you,” saad ni Glory na humahagulgol na ng iyak at mariing napapapapikit dahil sa takot na baka mabangga ang kotseng sinasakyan nila sa sobrang bilis ng pagpapatakbo ni Ralph, napakapit pa siya ng mahigpit sa upuan at animo’y takot na takot talaga. “Fine then I won’t stop this fucking car!” singhal ni Ralph na mas lalo pang binilisan iyon. “Ralph! Tama na please! Nahihibang ka na ba?! Papatayin mo ba tayong dalawa?! Stop right
“Come on, say that again,” mahinahong saad ni Ralph. “No! Let me go! I want to go home!” singhal ni Glory na nagpupumiglas ngunit ayaw siyang pakawalan ni Ralph. “Ikaw na nga ‘tong may kasalanan, ikaw pa ang ma pride satin ngayon?! Fine! Keep on pretending like that Glory!” “I love you…” saad ni Glory na umiiyak pa rin ngunit kaagad na siyang sinunggaban ni Ralph ng halik nang marinig niya ang mga katagang iyon kay Glory.Inangkin niya ang mga labi ni Glory na para bang wala ng bukas habang lumilikot ang kanyang mga kamay sa suot nitong dress, ikinikiskis niya na ang kanyang pagkalalaki dito habang pilit itong hinuhubaran. Ramdam ni Glory ang matigas nitong ari sa kanyang puson na animo’y nag iinit na sa kanya. Kaagad na naabot ni Ralph ang suot niyang lace panty at saka mabilis na hinatak iyon pababa upang mahubad niya iyon kay Glory. Naghubad rin siya ng suot na suit at polo habang patuloy pa rin sa paghalik kay Glory, nahihirapan mang maghubad ay kaagad niyang pinagtatanggal an
Parang lantang gulay na umuwi si Glory sa Hacienda. Tahimik na ang buong lugar at natutulog na ang lahat. Madaling araw na siya nakauwi dahil nilinis niya pa ang buong Penthouse ni Ralph, iyon lang ang tanging magagawa niya upang makabawi rito kahit papaano dahil alam niyang galit pa rin ito sa kanya. Kumuha siya ng tubig sa ref at mabilis na sinalin iyon sa glass na baso at ininom, nahagip ng mata niya ang bote ng brandy na naroon kung kaya’t tinungga niya na lamang iyon, gusto niyang matanggal ang sakit na nararamdaman at makalimot. Galit na galit siya sa sarili dahil nakita niya kanina kung gaano nasasaktan si Ralph sa nangyari at doble ang sakit na nararamdaman niya ngayon dahil pakiramdam niya ay napagsamantalahan siya. Naisip niya na kung talagang mahal siya ni Ralph ay hindi iyon gagawin ni Ralph sa kanya ngunit hinaras siya nito at puro galit lamang ang nararamdaman nito sa kanya kanina habang nakikipagtalik. Nilasing niya ang sarili ng gabing iyon dahil hindi niya na naman
Nang makarating sila doon ay nagdadalawang isip pa si Glory kung papasok ba o hindi ngunit iginiya na siya ni Joaquin sa loob. Nakaayos na ang lahat pagdating nila sa Funeraria. Naroon na rin ang mga press people na sinusubukang makakuha ng statement sa pagkamatay ng isa sa mga business tycoon na si Mr. Romualdez na siyang pioneer ng Romualdez Group of Companies. May mga ilan ilan na bisita na rin ang naroon at nagpapaabot ng pakikiramay. Ang iba ay mga kaklase at dating ka trabaho ni Mr. Romualdez, ang iba naman ay mga taong natulungan niya at malaki ang utang na loob sa kanya habang ang iba naman ay mga investors at empleyado sa Romualdez Group. Nakita nila Glory at Joaquin si Renzo na nakatayo sa gilid ng pinto at abalang binabati at nakikipag kamay sa mga bisitang pumapasok. “Joaquin, I don’t think I can… baka magpang abot kami ni Ralph dito,” saad niya kay Joaquin. “Ano ka ba? Si Renzo ang pinunta natin dito, hindi si Ralph, at saka mukhang wala naman ang gago na iyon dito nga
Sa loob ng tatlong buwang hindi pag ta trabaho ay nag focus si Ralph sa kanyang pagiging F1 car racer. “Oh balik ka na, tol?” tanong ng isa sa mga kasamahan niya doon na si Kiel. “Ah Oo tol, balik na muna, nakaka stress sa work eh,” saad niya na ngumiti habang nilalagyan ng gas ang kanyang race car. “May show mamaya, kitakits!” saad ni Kiel at saka inapiran siya. Ang totoo ay wala naman siyang pakialam sa pangangarera. He was just racing to clear up his mind at hobby niya lang naman ito, bonus na lamang minsan na nananalo siya sa mga patimpalak kung kaya’t naging F1 car racer siya. Naalala niya pa ang unang trophy na natanggap niya sa pangangarera at sobrang saya niya ng masungkit iyon dahil naging proud sa kanya ang ama. Supportive ito sa anomang naisin niya kung kaya’t lumaki siyang masunurin at mabuting tao. Hanggang ngayon ay masakit pa rin sa kanya ang lahat kung kaya’t wala siyang kinakausap na kahit sino at abala lamang siya sa sarili niya. Nang tumunog ang bell ay pinahar
“I’m going home, Ralph,” saad ni Glory at saka tinulak ito ng marahan. “Ihahatid na kita,” saad ni Ralph. “No, I’m fine at saka lasing ka na, magta taxi na lang ako,” saad ni Glory na naghintay doon ngunit sa kamalas malasan ay walang taxi na dumadaan. “Insist. I’ll ride on you when we get home, este I’ll give you a ride home,” saad ni Ralph na hindi na alam ang sinasabi. “Bastos, tss,” singhal ni Glory at inirapan ito. “Ang sungit mo naman, ikaw na nga ‘tong may kasalanan sa akin ganyan ka pa? At saka hindi ako bastos, mamali lang ng salita. Unbelievable,” singhal ni Ralph habang hinahanap sa bulsa niya ang susi niya. “Hindi na nga, mag ta taxi na lang ako,” mariing paninindigan ni Glory ngunit biglang bumuhos ang malakas na ulan na may kasama pang kulog at kidlat. “Ugrrgh! Bwisit!” singhal ni Glory dahil nababasa na siya ng ulan at wala siyang dalang payong.“Wait. ito na, nahanap ko na ang susi,” saad ni Ralph at saka pinindot upang tumunog ang kotse niya. Susuray suray siya
3 months later… Naka recover na si Glory ngunit wala pa rin siyang maalala at kahit na ikinuwento na ni Ralph sa kanya ang mga nangyari ay nananatiling misteryo para sa kanya ang pagkabuhay na muli dahil sa ulo siya napuruhan ng baril. Napag isipan niya namang mabuti ang tungkol sa pag uusap nila ni Joaquin at ang sabi ng kaibigan ay magsabi lang kung handa na siyang bumalik sa trabaho upang maipaayos ang kanyang opisina ngunit kailangan niyang puntahan ito ng hindi nakaayos. Umaasa pa rin siya na may maalala kahit kaunti. Pagkahatid niya sa eskwelahan ng mga anak ay kaagad siyang pumunta sa Dela Vega Corp. Sa unang sulyap pa lamang ay tandang tanda niya na ang lugar. Nakita niya ang mga nalalantang bulaklak na naroon, binasa niya ang card at galing lahat iyon kay Ralph. Ganon siya kamahal nito. Lumapit siya sa desk niya at binuksan ang mga drawers, nakita niya doon ang isang maliit na picture frame at pagtingin niya ay wedding photo nila iyon ni Enrico na ex husband niya
Maghapon silang nag usap dahil miss na miss nila ang isa’t isa. Gayon din ang mga anak na halos ayaw umalis sa private room ni Glory kung kaya’t ginawan sila ni Ralph ng higaan upang makatulog ng komportable ang mga bata. “Hon, are they sleeping now?” tanong ni Glory dahil hindi na siya mapakali. Masyadong nakakaakit si Ralph ng mga oras na iyon. "Oo, tulog na," saad ni Ralph na lumapit kay Glory at umupo sa gilid ng kama nito.May mga bagay pa ring hindi nagbago kay Ralph katulad na lamang kanyang pananamit. Gwapong gwapo pa rin ito sa simpleng white long sleeve polo na tinupi niya ng ¾ ang manggas habang nakabukas ng bahagya ang butones nito sa may bandang dibdib. Napakagat ng labi si Glory. She wants him so bad. Hindi na napigilan ni Glory ang kanyang sarili at para bang may sariling isip ang kanyang mga kamay na gumapang sa pagkalalaki ni Ralph. “Glory… hindi ka pa tuluyang magaling, baka makasama sayo,” saad ni Ralph na tila nahihirapan ang mukha. Pinipigilan niya ang saril
“Tell me now, I’m ready,” saad ni Glory kay Ralph. “Well, after I got treated at the hospital, Enrico voluntarily helped me to save you,” saad ni Ralph, may lungkot sa kanyang mga mata habang iniisip ang nakaraang pangyayari. Muling bumalik sa ala ala ni Ralph ang lahat ng nangyari ng mga panahong iyon. “Okay, that’s it, that’s good, aalis na ako Ralph, kailangan kong iligtas si Glory but you’re coming with me Luz,” mariing saad ni Enrico kay Luz. “As if I have a choice, jerk!” sarkastikong saad ni Luz. “No!” mariing saad ni Ralph kay Enrico. “What the fuck do you want?! there’s no time! kapag hindi ko naabutang buhay si Glory, tapos tayong lahat Ralph!” singhal ni Enrico. “I’m coming with you!” “Hindi ka pa magaling, Ralph,” “Listen, you asshole! ikaw ang nagdala sating lahat sa sitwasyon na ‘to kaya tutulungan mo akong makaalis dito at pupunta tayong dalawa kay Glory!” mariing paninindigan ni Ralph. “Sigurado ka bang kaya mo na?!” galit na saad ni Enrico. “I’m losing her
Nagising na nga si Glory ng sandaling iyon. Noong una ay puro puti at maliwanag lamang ang nakikita niya ngunit unti-unti na ring luminaw at nakita niya sa tabi niya si Ralph. “Honey, you're finally awake…” saad ni Ralph na ngayon ay nakaupo sa tabi ng kama nito. Walang maisagot si Glory kundi ang pagtulo ng kanyang mga luha sa maganda niyang mukha. Hindi siya makapaniwalang buhay siya. Isa iyong himala dahil hanggang ngayon ay siguradong sigurado siyang napuruhan siya ng bala ng baril ni Sonia sa kanyang sintido na dahilan kung bakit siya nakatulog ng napakahabang panahon. Nag e echo sa isip niya ang tunog ng gatilyo at ang pagsabog non sa kanyang ulo. Malamig na parang wala na siyang buhay ng mga oras na iyon. Masakit. Sobrang sakit na pakiramdam mo ay paulit ulit kang pinaparusahan at nakakatrauma na parang gusto mo na lamang magtago. “Glory… are you alright? gusto mo bang magpahinga muna?” tanong ni Ralph na nagpabalik sa kanyang ulirat. “The kids… where's Cale and Cole?..
Bumisita si Rosenda sa ospital kung nasaan si Glory dala dala ang isang malaking box na pinaglalagyan ng wedding dress nito. Gaya ng dati ay natutulog pa rin ito ng mahimbing. “Tita Glory, nagawa ko na itong wedding dress mo, ikaw na lang ang kulang, please wake up,” saad ni Rosenda. “Ma’am Rosenda, saan ho ito ilalagay?” tanong ng lalaking staff nito na may hawak na mannequin. “Uhm, dito na lang po sa gilid, kuya,” saad ni Rosenda na tinuro ang sulok sa hospital room nito. “I want to flaunt this here at your room so I hope you don't mind, Tita,” saad ni Rosenda habang binibihisan ng wedding dress ang mannequin. “Hindi naman siguro magagalit si tito Ralph nito diba?” saad pa ni Rosenda habang inaayos ang wedding dress. “Alright, tapos na! alam mo, I always imagined na malapit ng dumating yung time na masusuot mo na itong wedding dress na pinagawa mo sa akin,” saad pa ni Rosenda habang nakangiti sa natutulog na si Glory. “Please, wake up Tita, your family needs you. Ang kambal mo
Mabigat ang mga paghinga ni Glory, hindi niya alam kung saan siya dinala ni Lana. “Please, parang awa mo na,” nagmamakaawang saad niya dito ngunit hindi siya pinapakinggan nito. “I’ll pay you… double… please, just don't hurt me and my unborn child.. please,” patuloy na pagmamakaawa ni Glory. “You billionaire’s, sawang sawa na ako sa mga laro ninyo! ginagawa niyo kaming puppet na kailangang gawin kung ano ang gusto niyo sa pamamagitan ng pera. Do you think you can bribe me?!” singhal ni Lana na mas lalo pang hinigpitan ang hawak kay Glory, nanggigigil siya sa galit at tensyon dahil kailangan niya ng matapos ang trabaho niya. “Magkano ang binayad sayo ni Sonia?! please, kahit magkano pa yan! wag mo lang kaming patayin ng anak ko!” Hindi na makapag isip ng matino si Lana, hindi niya alam kung kanino maniniwala ngunit nakukuha na ni Glory ang loob niya. “If I told you how much money I get from Sonia, would you triple it?” “Yes! kahit magkano pa yan please, iligtas mo kami ng anak k
Kasabay ng mabilis na pagpapatakbo ni Ralph ng kotse niya ang pagtibok ng kanyang puso. Wala siyang dapat sayanging oras dahil nasa peligro ang buhay nila. Kasalukuyan silang nakikipaghabulan sa mga taong hindi nila alam ang pakay sa kanila. Mabagsik ang mga ito na pilit binabaril ang sasakyan nila. “Can you move a little so that I can finish those lowlives?” saad ni Enrico kay Luz.“Why me?!” singhal ni Luz. “Baka nakakalimutan mo, nakaposas tayo diba?” “Damn it!” saad ni Luz at saka gumalaw ng konti upang alalayan si Enrico. “Damn it! Hindi pwede ang ganito, Ralph, bubuksan ko yung pinto mo sa likod ah,”“What?! Are you fucking crazy?!” singhal ni Ralph.“Yes! I’m crazy, we need to attack them, kundi mamamatay tayong lahat dito! Just think about Glory and your unborn child!” singhal ni Enrico at saka pumunta sa likod ng kotse, napasunod naman si Luz dahil wala siyang magagawa dahil nakaposas ang mga kamay nila. “Damn it! You need to cooperate bitch!” singhal ni Enrico kay Luz.
Maya maya ay isang bala ng baril ang tumama sa binti ni Ralph dahilan upang matumba siya kay Glory. "Ralph!" singhal ni Glory na kinuha ang braso nito at ipinatong sa balikat niya. "Come on! Umalis na tayo dito!" saad ni Ralph habang akay akay siya ni Glory. Sa di kalayuan ay natanaw na nila ang kotse ni Ralph. Kinuha ni Ralph ang susi sa bulsa niya ngunit mabilis na ang kanyang mga paghinga dahil sa iniindang tama ng baril ngunit tinitiis niya iyon. "You're bleeding, Ralph," saad ni Glory. "It's fine," saad ni Ralph na luminga-linga sa paligid dahil baka may mga bandidong naghihintay na makita sila habang nagkukubli sila sa malalaking dahon na nakapalibot sa kagubatan."I just need to get to my car, so we can escape," saad ni Ralph. "Okay! Okay," saad ni Glory ngunit napakubli silang dalawa ng makita nilang may lumapit sa kotse na isang armadong lalaki. May tattoo ito sa gilid braso at nakasuot ng bandana. "Fuck! Who are these people, Glory?!" bulong ni Ralph sa kanya. "I d
Nagulat silang apat sa pagkikita nila. Hindi nila inaasahan iyon."Luz?" tanong ni Enrico. "Yes Enrico, the one and only," saad ni Luz na tumaas ang kilay at mataray na nagkibit balikat. "Glory? Kuya Enrico? Buhay ka? What the fuck is this?! Ano?! Gumagawa ba kayo ng bahay bahayan dito?!" inis na tanong ni Ralph. Napatayo si Glory sa kinauupuan at lumapit kay Ralph. "Ralph, I can explain, wala kaming ginagawang masama, yung nakita mo wal–" "Ginagago mo na naman ba ako, huh?!" singhal ni Ralph. "Ralph, no! Just let me explain," "I'm the one who kissed her, that's the last time Ralph, I swear," paliwanag ni Enrico. "At ikaw naman kuya, tutal alam na ng lahat na patay ka na, sana tinototoo mo na lang! Alam mo bang nagkanda letse letse buhay namin nang dahil sayo?!" singhal ni Ralph. "Ralph, wag ka namang magsalita ng ganyan," saad ni Glory na tila naghihirap na ang kalooban. "Alam ko at hindi ko ipagtatanggol ang sarili ko, nagkasala ako sa inyo at handa akong itama ang lahat n