Kabanata Siyam

Tatlumpung minuto ang hinintay ko bago dumating sa labas ng mall ang sasakyan ni Jeremiah. Kaagad akong pumasok at sinuot ang seatbelt.

"How's your day?" Tanong niya kaagad.

"Ayos lang." Sagot ko habang inaayos ang aking buhok. "Ikaw ba? Ba't ang aga mong umuwi?"

"Wala kaming prof."

"Hmm. Wala ka na ring lakad?"

"None. Ikaw? Meron ba?"

He started the engine and drove away.

"Wala na rin," sagot ko sa nauna niyang tanong.

"Wala na rin? So madami kang naging lakad ngayon?" Siningkitan niya ako ng mata.

"Malamang. Olats 'yong una eh."

"Is there something I should know?" He concluded, sounding suspicious.

I peered at his side, bewildered. What was he talking about? He was making me uncomfortable.

"Ako?" Humalakhak ako. "You're crazy!"

Oh, god! Si Jeremiah po ito! Jusko!

Sumeryoso siya. Napalunok kaagad ako. I knew what it meant. Alam niyang naglilihim ako. Pero anong lihim ba ang alam niya?<