Kabanata Labindalawa

"Woah! You look like a teenage daydreamer," komento ni Jeremiah nang nakalapit ako sa kanya.

After four hours of waiting, dumating na rin siya. 'Di ko nga alam kung makakahabol pa ba ako. It's past three in the afternoon. Plus biyahe pa namin papuntang bahay-ampunan.

"Oh thank you," I replied. "How was the school?"

"Same old thing. Nothing's new." He shrugged. Nakapatong ang braso niya sa ibabaw ng pintuan ng kanyang sasakyan.

"Tara na ba? Late na tayo."

"Okay!"

Tumulak na kami bago pa man kami magabihan sa daan. Habang nasa biyahe kwentuhan lang kami kung anong ganap sa araw niya ngayon. Sabi niya may nakilala raw siyang "new face" and it meant new girl.

"Is she nice to you?" I asked him.

"Everyone is nice to me. Guwapo ako eh," he bragged.

"Kahit kailan talaga." Umiling nalang ako. "Then? Naglalaro ka pa ba ng volleyball?"

"Yup. Minsan nalang."

Sa Bohol kasi 'yon lang ang inaatupag niya— ang paglala