คุณเพชรไพรเดินกระฟัดกระเฟียดออกมาจากห้องนอนที่เจ้าสัวเทิดวิชเป็นคนจองไว้เอง แถมยังไม่ปรึกษาเธอสักคำว่าอยากนอนร่วมห้องด้วยไหม สาวใหญ่รุ่นห้าสิบกว่าเดินออกมาจนถึงโถงทางเดินของโรงแรมหรูมองไปรอบด้านที่มีผู้คนรายล้อมมากมาย ชั่วครู่ยามก็มีใครบางคนเดินเข้ามาสะกิดเธอ"ประทานโทษนะคะ ใช่คุณเพชรไพรเจ้าของไวน์วิโอล่าหรือเปล่าคะ""ใช่ค่ะตัวจริงเสียงจริงเลยค่ะ" คนโดนทักทายรีบหันไปฉีกยิ้มหวานให้อย่างเป็นกันเอง"ว๊ายตายแล้วงั้นพวกเดี๊ยนขอชวนบุคคลระดับโลกแบบคุณไพรไปดื่มฉลองกันหน่อยได้ไหมคะ อุตส่าห์เจอตัวเป็นทั้งที่ แหมพวกเราเนี่ยมาเที่ยวดูไบครั้งแรกก็เจอคนดังเลยนะเนี่ย ไม่ทราบว่าคุณไพรสะดวกไปแฮงค์เอ้าท์กับพวกเราไหมเอ่ย" กลุ่มหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับจ้องตาเขม็งอย่างมีความหวัง"ไม่ค่ะ...ไม่ปฏิเสธค่าา" สุดท้ายแล้วคุณเพชรไพรก็ตัดสินใจไปกับกลุ่มนักท่องเที่ยวชาวไทย โดยมีสายตาของเจ้าสัวเทิดวิชมองดูห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ พร้อมกับมือขวาของตน"นายใหญ่เอาไงครับ ปล่อยนายหญิงไปแบบนี้จะดีหรือครับ" กริช มือขวาที่อยู่รับใช้เจ้าสัวมานานถามอย่างเป็นกังวล"ใครว่ากูจะปล่อย" เจ้าสัวที่ยังดูหนุ่มแน่นเหมือนคนไม่รู้จักแก่เดินส
ปาลินกับพิรุณคิดจะชวนเจ้าสัวเทิดวิชและคุณแม่เพชรไพรไปเที่ยวด้วยกันแต่กั้งกับคิงก็ไปเคาะเรียกคุณท่านทั้งสองแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาจากห้อง ลูกชายและลูกสะใภ้ที่เป็นห่วงจึงได้ไปตามอดีตคู่รักด้วยตนเอง "พ่อ พ่ออยู่กับแม่ไหม เฮ้ยตาแก่!" พิรุณตะโกนเสียงดังเข้าไปในห้องแล้วก็โทรจิกพ่อกระหน่ำด้วยความกังวล ครู่หนึ่งเจ้าสัวจึงได้เปิดประตูออกมาและยืนอยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำผมเผ้าเปียกรุงรังพร้อมกับสาวด้านข้างที่ใส่ชุดคลุมอาบน้ำสภาพไม่ต่างกันยืนโอบเอวกันแนบชิดต่อหน้าลูกชายและสะใภ้"มอร์นิ่งจ้ะเรน ลิน" พิรุณกับปาลินสบตากันไม่อย่างอยากเชื่อ"นี่..นี่อย่าบอกนะว่า แม่กับพ่อได้เสียเป็นผัวเมียกันอีกรอบแล้วเหรอครับ" คุณเพชรไพรอายม้วน เจ้าสัวจึงได้โอบไหล่ภรรยาเข้ามาแล้วระดมจูบเมียต่อหน้าลูกชายเพื่อการันตีความสัมพันธ์อันดีที่เชื่อมประสานกันอีกครั้งหนึ่ง"เออสิวะ แม่แกเสร็จพ่อเรียบร้อยฮ่าฮ่า" เจ้าสัวพูดอย่างมีอารมณ์ขันปาลินเองจึงยื่นมือไปจับแม่สามีเพื่อแสดงความยินดี"หนูดีใจด้วยนะคะ แบบนี้หนูก็คงไม่ต้องช่วยแล้วสิ" คุณเพชรไพรอมยิ้มให้ลูกสะใภ้"โอเคผมก็นึกว่าแม่หนีพ่อไปแล้วซะอีก คืนดีกันได้ผมก็สบายใจ แล้ว
ด้วยความตื่นเต้นและความเห่อลูกพิรุณจึงตัดจบการเจรจากับพ่อค้ารุ่นพ่อได้ภายในยี่สิบนาที เขารีบบึ่งรถตรงมายังโรงพยาบาลในเครือของเพื่อนสนิทของเจ้าสัวเทิดวิช และมาถึงจุดหมายภายในครึ่งชั่วโมง ชายหนุ่มในชุดสูททำงานที่สวมแว่นกรอบหนาสีดำแบบฉบับเลขาประธานบริษัททั่วไป เกี่ยวขาแว่นแล้วปลดเนคไทออกด้วยความอึดอัดและตื่นตระหนกเชส กั้งและคิงที่เห็นบอสเรนเดินย่างกายเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดทุกคนก็รีบปรี่เข้าไปทักทาย"บอสคุณลินอยู่ในห้องผ่าคลอดแล้วครับ" เชสกล่าวแล้วยิ้มให้กำลังใจเจ้านายที่สีหน้าถอดสี"งั้นเหรอ เข้าไปนานหรือยังเชส จะโอเคไหมนะแม่ลูก ตื่นเต้นจังเลย" ลูกน้องทั้งสามคนที่เพิ่งเคยเห็นเจ้านายใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเป็นครั้งแรกก็พลอยจะหลุดยิ้มกับท่าทีพะว้าพะวังของเจ้านายไม่ได้"คุณลินเข้าไปนานแล้วครับ เดี๋ยวก็คงใกล้จะออกมาแล้ว บอสใจเย็นนะครับ" กั้งบอกแล้วเผลอตบบ่าบอส คิงรีบสะกิดมือของกั้งเพราะไอ้กั้งลืมตัวไปแล้วว่าบอสไม่ชอบให้ลูกน้องคนไหนมาแตะเนื้อต้องตัวยกเว้นเมีย"ไรวะ" กั้งหันไปคุยกับคิง"ไม่เป็นไร!" พิรุณกล่าวแถมอมยิ้มให้ลูกน้อง จนกั้งกับคิงถึงกับถอยหลังกรูดไปยืนกอดกันกลมที่ผนังทางเดิน"ผ
3 เดือนผ่านไป แง่!!!! แง่!!! "โอ๋โอ๋ปะป๊ามาแล้ว มาเปลี่ยนแพมเพิสกันนะครับลูก" พิรุณที่เพิ่งกลับมาจากการปั่นจักรยานไปซื้อแพมเพิสหน้าปากซอยวิ่งเข้าบ้านมาอย่างกระหืดกระหอบ ส่วนปาลินที่กำลังอาบน้ำให้พราวมนต์อยู่นั้นถึงกับต้องรีบเอาผ้าห่อตัวลูกสาวออกมาดูว่าสามีรับมือกับกลเมฆ ลูกชายจอมแผดเสียงรอดไหม"พี่เรนคะ...เหงื่อแตกเต็มเลยไปกินน้ำก่อนไหมคะเดี๋ยวลินเปลี่ยนแพมเพิสลูกเองค่ะ" ปาลินวางพราวมนต์ลงนอนในเบาะที่นอนเด็กอ่อนที่วางอยู่ในคอกกั้นเด็กอีกที"ไม่เป็นไรครับพี่อยากทำให้ลูกเอง ถ้าพี่ให้ลินทำซะหมด ลินก็เหนื่อยตายเลย" สามีผู้แสนดีกล่าวระหว่างที่กำลังทำความสะอาดก้นของลูกชายอย่างพิถีพิถัน จนก้นขาวของกลเมฆสะอาดเอี่ยมอ่องแล้วบรรจงสวมแพมเพิสให้ลูกชายด้วยท่าทางทะมัดทะแมงจุ๊บ!แก้มที่ชื้นเหงื่อถูกภรรยาประทับจูบลงมา นัยน์ตาเรียวคมปลายตามองยิ้มมุมปาก"ขอบคุณนะคะ""ถ้าจะให้ดีขอบคุณพี่ด้วยอย่างอื่นได้ไหมล่ะครับ" คุณสามีที่ได้คืบจะเอาศอกพูดแล้วรั้งเอวของภรรยาเข้ามาบดเบียด"แอ้!พ่อแม่ที่เตรียมจะสวีทหวานสะดุ้งเฮือกเมื่อกลเมฆ เจ้าลูกชายวัยสามเดือนส่งเสียงแอ้ดังกังวาน"โถเมฆน้อย ปะป๊าขอสวีทกับมะม๊าไม่ได
บริเวณสนามหญ้าในบ้านสไตล์นอร์ดิกสีดำทึบหรูหราสาดส่องไฟสีส้มทั่วทั้งสนามหญ้าต้อนรับชายหนุ่มสิบชีวิตที่เป็นลูกน้องใต้พิรุณ ปาลินจัดการให้คิงกั้งหาโต๊ะต้วยาวและเก้าอี้เพื่อรองรับบอดี้การ์ดที่ทำงานอันตรายให้สามี ผ้าปูโต๊ะลายสก็อตสีแดงสลับขาวถูกปูวางรอต้อนรับมื้ออาหารพิเศษที่นายหญิงเป็นคนจัดเตรียมหม้อแขกใบใหญ่เบอร์ 40 สองใบ ถูกยกวางตั้งตรงหน้าโดยกั้งกับคิง กลิ่นของขนมจีนน้ำยาป่า และแกงเขียวหวานไก่กลิ่นเผ็ดร้อนหอมมันถูกวางลงตรงหน้า ตามด้วยขนมจีนเข่งใหญ่ 5 เข่งด้วยกัน เล่นทำเอาชายชุดดำสิบคนมองกันอย่างตื่นตะลึง"กินได้เลยค่ะทุกคน วันนี้มื้อพิเศษ" ปาลินในชุดผ้ากันเปื้อนกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มต่อหน้าชายหนุ่มหุ่นล่ำ"โหคุณลินรู้ใจพวกเรา น่ากินทั้งนั้นเลยครับ มีตีนด้วย...ตีนไก่เน้น ๆ" คิงเปรยขึ้นแล้วรุดมาตักแกงเขียวหวานไก่โดยเลือกตีนไก่อวบ ๆ เป็นหลักโปะลงไปบนขนมจีนที่วางเป็นแพอยู่บนจานถึงสามจับด้วยกัน"เออ..แล้วกูไม่รู้ใจพวกมึงกันหรือไงวะ" บอสเรนเดินมาพร้อมกับผ้าอ้อมที่ยังพาดอยู่บนบ่า จนลูกน้องนับสิบถึงกับหลุดขำกลิ้งพร้อมกันทันที "ฮ่าฮ่า...โอ๊ยยพ่อบ้านชิปเป๋ง" คิงตัวหัวโจกขำนำทุกคนไปก่อน ทว่าบ
เช้าวันอาทิตย์เป็นวันเกิดปีที่ 23 ของปาลินพิรุณจึงตื่นตั้งแต่ตีสามและใช้เวลาในช่วงที่ภรรยาอดหลับอดนอนดูแลลูกแฝดทั้งสองโทรนัดให้ขุนพลสิบคนของเรดเรนมาช่วยเตรียมการจัดปาร์ตี้ที่บ้านเขาอยากให้ภรรยาตื่นมาในตอนเช้าแล้วพบว่าบรรยากาศที่บ้านนั้นเปลี่ยนไป เขาอยากให้คนรักผ่อนคลายและได้พักผ่อน เพราะสำหรับเขาการดินเนอร์หรูกับปาลินท่ามกลางภยันตรายในช่วงนี้คงไม่เหมาะเท่าไหร่นัก บวกกับมีลูกน้อยสองคนทำให้ชายหนุ่มคิดว่าการจัดงานฉลองวันเกิดที่บ้านให้กับเธอน่าจะเป็นไอเดียที่ภรรยาน่าจะชอบมากที่สุดแล้วบริเวณรอบตัวบ้านบนพื้นที่เกือบสองไร่ถูกตกแต่งด้วยลูกโป่งหลากสีสัน และม่านประดับเลื่อนและตัวอักษร Happy Birthday ปาลิน ที่ผูกติดอยู่กลางสนามหญ้า นัยน์ตาเรียวเหลือบมองเหล่าลูกน้องที่กำลังช่วยกันรังสรรค์งานวันเกิดอย่างพิถีพิถัน ระหว่างที่ตนนั้นกำลังเย็บตุ๊กตาหมาไซบีเรียนฮัสกี้ที่อยู่ในสภาพตายทั้งเป็นของปาลินอย่างตั้งใจ"ไม่เหลือเค้าโครงเดิมเลย แล้วมันจะกลายเป็นไอ้ฮัสกี้ตัวเดิมได้ยังไงวะเนี่ย" พิรุณพลิกตัวตุ๊กตาแล้วขมวดคิ้วมองรูปร่างที่ยับเยินจนจำไม่ได้ว่ามันคือตุ๊กตา เพราะมองยังไงมันก็ไม่ต่างกับเศษผ้าหลุดลุ่ย
พิรุณพยายามที่จะอ้อนปาลินให้หายงอน เขาจึงให้กั้งไปเอากีตาร์ที่เรดเรนมาเพื่อมาดีดง้อเมีย เสียงเพลงดีดกีตาร์และน้ำเสียงไพเราะที่ฟังนุ่มหูดังกังวานขึ้นมาถึงชั้นบน เป็นเหตุให้คุณแม่ที่เพิ่งกล่อมลูกนอนกลางวันเสร็จ อดสงสัยไม่ได้ว่าใครกันนะที่เป็นคนขับร้องจึงได้ตัดสินใจเดินออกมาดู ทันใดที่เห็นว่าสามีกำลังร้องเพลงและเล่นดนตรีอยู่นอกบ้าน โดยมีเหล่าลูกน้อยคอยนั่งฟังและจิบเหล้าเบียร์กินกันตั้งแต่หัววันคุณแม่ยังสาวที่อยู่ในชุดเดรสตัวสั้นโชว์เรียวขาขาวจึงเดินเยื้องกรายมาช้า ๆ แล้วแอบดูสามีอยู่ไกล ๆ คิงที่เห็นว่านายหญิงกำลังมาด้อมมองดูบอสเรน จึงได้ส่งซิกให้เจ้านายหนุ่มรู้ตัว เขายกยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วส่งกีตาร์ให้คิงสานต่อบทเพลงรัก พิรุณเดินตรงไปหาภรรยาที่วิ่งหนีเขาไปภายในห้องรับแขก แต่ก็ถูกมือที่ว่องไวกว่ารวบตรึงเหนือหัว"เหมือนกับตอนเจอกันครั้งแรกที่ลินวิ่งหนีพี่ ตอนนั้นพี่พยายามจะอ่อนโยนกับลินให้มาก เพราะกลัวลินจะตื่นกลัว แต่วันนี้พี่จะไม่อ่อนโยนแล้ว ลินจะได้เห็นร่างที่แท้จริงของพี่""พี่เรนยังมีร่างไหนอีกเหรอคะ""ร่างอยากได้เมียไงครับ""อย่านะคะไม่งั้นลินเข่าพี่เรนจริงด้วย" ปาลินเถียง"กล้าเข่
โรงแรมห้าดาวชื่อดังเป็นสถานที่จัดงานเปิดตัวโครงการใหญ่แห่งใหม่ระหว่างโทนธรรม ประเมคินทร์ และ ชนะศร ภพนคร ภายในงานเต็มด้วยสื่อมวลชนจำนวนมาก ชายหนุ่มใบหน้าหล่อนิ่งเย็นชาในมาดนักธุรกิจผู้มีเชื่อและผู้บริหารเลานจ์หรูในกลางมหานคร พิรุณ ประมะเมคินทร์เป็นที่จับตามองของทั้งบุคคลผู้มีชื่อเสียง และเหล่านักธุรกิจหนุ่มสาวจำนวนมากทว่าทุกคนภายในงานก็ต้องตื่นตาตื่นใจกับคู่ควงที่ไม่เคยมีใครแทบจะได้พบเห็นหน้าตา และเป็นภรรยาหนึ่งเดียวของชายหนุ่มผู้มีดวงหน้าขาวสว่างดั่งจันทร์สาดส่อง ไม่ว่าใครที่ชายตามองตางก็ต้องหยุดพิจารณาความสุขุมของมาเฟียนักธุรกิจผู้นี้แต่ใครจะปรายตามองหว่านเสน่ห์ให้เขามากเพียงใด จริตน้อยใหญ่ทั้งหลายที่โปรยมาให้เขาได้เชยชม เขาก็ไม่อาจตอบรับหญิงใดได้อีก เพราะเขามีสายตาและหัวใจมอบให้แด่ ปาลิน ประมะเมคินทร์แต่เพียงผู้เดียว"พี่เรนคะ คนเยอะจังเลยลินไม่ค่อยชินที่มีแต่คนจ้องมองมาที่ลินตลอดเวลา" มือเย็นเฉียบกอบกุมมืออุ่นของสามี นัยน์ตาละมุนหลุบมองมือที่สั่นระริกของภรรยาแล้วจูงให้เธอเดินมาในมุมมืดของโถงทางเดินด้วยกัน"หายใจเข้าลึก ๆ ไหนลองสิครับ" ปาลินสูดหายใจเข้าออกช้า ๆ แล้วส่งยิ้มให้สามี
1 ปี 8 เดือน ผ่านไป (ไวเหมือนว๊าปมา)"โอ๊ย!.....อย่าดึงสิหมื่น พี่เจ็บนะ ก็บอกว่าอย่าดึงไงเล่า" พราวมนต์ยื้อยุดเส้นผมบนหัวของตนคืนจากน้องชายคนสุดท้องของบ้านที่กำลังกำทึ้งผมเธอเอาไว้เป็นกำใหญ่ ดึงไปซ้ายทีขวาทีจนพี่สาวเจ็บจนหน้าเบี้ยว"หมื่นหล้าครับปล่อยผมพี่มนต์ก่อนสิลูก พี่เจ็บจะแย่แล้ว ถือว่าแม่ขอนะครับ" ปาลินที่เพิ่งจะทำเมนูโปรดของสามแสบเสร็จปรี่เข้ามาแกะมือน้อยของลูกชายวัยหนึ่งขวบห้าเดือนออกจากหัวของลูกสาวคนโต"หม่ำหม่ำ....แฮ่!! แฮ่!!" เจ้าหนูชูมือขึ้นสูงชี้มือไปยังโต๊ะกินข้าวแล้วทำหน้าขู่เลียนแบบโอเลี้ยง"มะม๊าหมื่นขู่ทำไมคะ" พราวมนต์ที่ได้หัวคืนจากน้องชายรีบจัดทรงผมให้เข้าที่เข้าทาง"สงสัยจะติดมาจากหมามั้งลูก เอ้....มะม๊าก็เพิ่งจะเห็นว่าหมื่นขู่" ปาลินเกาหัวแกรก ๆ"ทุกคนปะป๊ากลับมาแล้วคร้าบบบบ แล้วปะป๊าก็ซื้อขนมมาเยอะแยะเลยด้วย" พิรุณเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับถุงขนมมากมาย ทันใดที่เห็นคุณพ่อหมื่นหล้าตัวร้ายก็ปีนลงจากโซฟารีบเดินเตาะแตะเข้าไปกอดขาของชายหนุ่มด้วยความดีใจ"ป้าป้าาาาา ปะป้าาา ปุ้งปุ้ง"แป๊ดดดดด~กลิ่นและเสียงแสนเหม็นเขียวคละคลุ้งไปทั่วทั้งบ้าน"อุแว้ก!" กลเมฆที่นั่งอ่านห
บ้านปรมะเมคินทร์ฝ่ายใต้พิรุณทำตามสัญญาของปู่พงศกรที่ต้องการให้พาลูกสาวและลูกชายฝาแฝดของเขามาประทับลายนิ้วมือเพื่อเป็นผู้นำคนใหม่ รวมทั้งเปิดรายละเอียดต่าง ๆ ให้หลานชายและหลานสะใภ้ได้รับรู้พร้อมกันว่า พราวมนต์กับกลเมฆมีสิทธิ์มีส่วนในทรัพย์สินใดของตระกูล"มาลูกนั่งตรงนี้ประทับนิ้วลงไปเลยทั้งสองคน" ทนายกริช ทนายประจำตระกูลจับนิ้วโป้งของแฝดผู้พี่ลงมาบนตลับหมึกแล้วทาบนิ้วเล็กลงไปบนแผ่นกระดาษ แล้วจึงจับนิ้วของกลเมฆลงมาประทับอีกครั้งเป็นอันเสร็จสิ้น"เรียบร้อยครับ นายน้อยทั้งสองจะได้รับมรดกเป็นบ้านหลังนี้ บริษัทและธุรกิจทั้งหมดในเครือ PMK Group ทั้งหมด แล้วที่เหลือก็ยกให้เป็นการตัดสินใจในอนาคตอีกทีครับ เพราะตอนนี้คุณหนูแฝดยังเด็กด้วยกันทั้งคู่" ทนายรุ่นลุงกล่าว"คุณปู่ขา มนต์ไปเล่นกับหมาสีดำตัวนั้นได้ไหมคะ" พราวมนต์ชี้ไปยังลูกสุนัขลาบราดอร์สีดำวัยกำลังซุกซนที่ดาเนียหลานสาวเอามาแบ่งให้ช่วยกันเลี้ยง"ตามสบายเลยลูก เจ้าเปียกปูนมันไม่ดุหรอกใจดีมาก ๆ" ผู้เฒ่าวัยย่างเก้าสิบเอ่ยพลางลูบหัวเหลนสาว"โอเคค่า...ไปเร็วเมฆไปเล่นกับเปียกปูนกันเถอะ" แฝดผู้พี่ที่มีแววเป็นมังกรสาวที่จะกุมอำนาจของปรมะเมคินทร์
เพียงแค่ถูกเล้าโลมที่กึ่งกลางลำตัวสะโพกผายก็แอ่นร่อนบิดส่ายจนสติพร่าเลือน ไม่รู่ว่าคุณย่าดาหลา ย่าของสามีเอายาสูตรไหนมาให้เธอกับพี่เรนกิน มันถึงได้ร้อนสลับหนาวจนใจว้าวุ่นไปหมดยิ่งไปกว่านั้นพี่เรนของเธอก็ไม่มีท่าทีจะให้ค่ำคืนนี้จบลงง่าย ๆ ยังคงยืนหยัดยึดปณิธานอันแรงกล้าว่าจะปั๊มลูกคนที่สามให้สำเร็จ หรือสามีตกลงเงื่อนไขสำคัญข้อใดกับเถ้าแก่พงศกรและย่าดาหลา ถึงได้อุตสาหะและมานะต่อการสร้างผลผลิตอันน่ารักนี้ซะเหลือเกินสำหรับเธอที่ต้องทำหน้าที่แม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยอยู่บ้างที่จะต้องแบกท้องไปอีกเก้าเดือน ทว่าเมื่อคิดถึงความรัก ความภักดี และความซื่อสัตย์ที่ตราตรึงอยู่ภายในใจ ก็ไม่มีเหตุผลใดมาหักล้างความดีของพี่เรนได้เลยสักข้อ มีแต่ความยินยอม ความเต็มใจทุ่มและเทให้เขาไปแทบทั้งสิ้น"ตัวเล็กเงียบทำไม ลินครับเป็นลมหรือเปล่า" ชายหนุ่มยอดรามือจากกลีบเนื้อที่ฉ่ำวาวแล้วลุกขึ้นประคองแผ่นหลังเล็กขึ้นมาโอบอุ้มในวงแขนกว้าง"เปล่าค่ะแค่คิดอะไรเพลินไปหน่อย" ยิ้มแฉ่งแล้วซุกหัวแนบกับแผงอกขาวเนียน ปลายนิ้วชี้เขี่ยไปที่ตุ่มไตสีชมพูเพื่อแหย่เล่น"อยากกินนมพี่ก็ไม่บอก""อยากกินพี่เรนทั้งตัวเลยต่างหาก" คล้องวงแขน
พิรุณยืนเป่าผมในห้องน้ำอยู่นานกระทั่งได้ยินเสียงเคาะประตูแบบทุบรัว ๆ เหมือนกับมีเรื่องคอขาดบาดตายที่ด้านนอก เขาหยุดเป่าผมและเปิดประตูออกไป ไม่ทันไรก็ถูกกระชากเข้าไปหา ฝ่ามือนุ่มที่รุ่มร้อนพันเลื้อยสอดเข้ามาใต้กางเกงนอนรั้งบั้นท้ายแน่นให้เบียดกับเนื้อตัวที่กำลังครางอยู่ในลำคอ"อื้ม....พี่เรนขา พี่เรนหล่อจังเลย""ห๊า....จู่ ๆ ก็ชม" ชายหนุ่มเหลือบมองบริเวณรอบบ้านให้แน่ใจว่าบรรยากาศข้างนอกเงียบสงัด ไร้ผู้คนพลุกพล่านแน่ชัด เขาจะได้เสพสุขทุกซอกทุกมุมของบ้าน และทุกซอกทุกตารางนิ้วของปาลินที่โหยหามาตลอดหนึ่งเดือน"พี่เรนลินร้อนวูบวาบแปลก ๆ พี่เรนช่วยลินหน่อยสิคะ" มือไม้ที่ล้วงไปกุมซันนี่ของเขาเคลื่อนออกมาเลื่อนขึ้นมาถึงหน้าอกที่เปลือยเปล่า หรือนี่จะเป็นเพราะยาสมุนไพรจีนม้าศึกฉบับสามก๊กของคุณย่า แม่ตัวเล็กถึงได้คึกคักถึงเพียงนี้"ก็ลินกินยานั่นไปเยอะ" รวบยกบั้นท้ายนุ่มขึ้นแล้วหย่อนลงข้างอ่างล้างมือที่มีจานเลมอนสีเหลืองกับเมลอนสองลูกวางอยู่"มันคือยาอะไรเหรอคะ.....อ๊า" กระดุมเสื้อนอนถูกปลดออกจนถึงเม็ดสุดท้ายอย่างว่องไว ปากที่ไร้ความอดกลั้นก็ตะโบมดูดลงมารวดเร็วไม่แพ้กัน ยอดถันออกสีแดงเหมือนเม็ดเก
ขบวนขันหมากจัดขึ้นที่บ้านหลังใหม่เอี่ยมของพิรุณและปาลิน เจ้าบ่าวหน้าตาหลอเหลายิ้มแย้มแจ่มใสขณะที่เดินมาพร้อมกับเครือญาติของปรมะเมคินทร์เกือบสามสิบชีวิต พิรุณในชุดสูทสีครีมแบบเป็นทางการเดินถือพานธูปเทียนแพ โดยมีเจ้าสัวเทิดวิช คุณเพชรไพร พ่อแม่ของเขาที่กลับมารักกันหวานชื่นในรอบยี่สิบปีคอยเดินขนาบข้างลูกชายไปพร้อมกันด้านหลังมีลุงโทนธรรมเดินฉีกยิ้มกว้าง มาพร้อมกับลูกเขยที่ยังไม่ได้ตบแต่งเข้าบ้านของเขาอย่างสุริยะ อัครภูรินทร์เดินถือพานขันหมากเอก และมีหมอเอลวินถือขันหมากโท ตามด้วยเหล่าเพื่อน ๆ ในกลุ่มเดอะเซฟเฟอะเช่นพนาธีร์ ผอ.ทัพฟ้า และท่านชายภูวสินคอยช่วยถือพานแหวนหมั้น คู่พานสินสอด ร่วมเดินในขบวนขันหมากในฐานะเพื่อนเจ้าบ่าวคุณพ่อที่เป็นเจ้าบ่าวเดินเข้ามาถึงบริเวณหน้าบ้านเพื่อสู่ขอคุณแม่คนสวยของพราวมนต์กับกล พิรุณเมฆชะงักฝีเท้าในทันใดเมื่อลูกแฝดทั้งสองยืนเคียงข้างดาเนียและผิงผิงที่กำลังทำหน้าที่กั้นประตูเงินประตูทองตรงหน้าปากทางเข้าบ้านหลายร้อยเมตร เขาเห็นด่านกั้นเกือบหกเจ็ดด่านยาวไปถึงตัวบ้านด้านในสุดก็รู้สึกนึกขำขันในใจว่าเมียจ๋าคิดจะทดสอบผัวคนนี้ให้หอบรับประทานกันไปข้างหนึ่งเลยใช่ไหม"พ
"ฮ่าฮ่า คุณจะบอกว่าคุณเป็นคนดีงั้นสิ" นภาธรขำเสียงดังด้วยความสะใจแล้วควักปืนออกมาเล็งมาที่หน้าของพิรุณโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว ลูกน้องทั้งสองฝ่ายรีบชักกระบอกปืนขึ้นมาจ่อไปยังฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่มีใครยอมใคร"ไม่มีใครอยากบอกว่าตัวเองเลวหรอกค่ะ แหม...โชคดีจังที่เธอเสนอหน้ามาร่วมงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ เพราะฉันจะได้ไม่ต้องกลับไปจัดการที่กรุงเทพ ยังไงก็ขอบคุณนะที่เธอมา" กล่าวขึ้นอย่างเยาะเย้ยแล้วกดปลายกระบอกปืนแนบกับขมับหนึ่งข้าง สาวในชุดเดรสปาดไหล่สีแดงก้าวขาขึ้นมายืนเบื้องหน้าของนภาธร"ก....แกนังปาลิน!" นภาธรชะงักตัวแข็งทื่อขณะที่กลุ่มบอดี้การ์ดสาวจากจีโพรเทคชั่นที่เถ้าแก่พงศกรยกให้หลานสะใภ้ไปดูแลในฐานะผู้บริหารคนใหม่ ต่างล้อมวงเข้ามายืนซ้อนหลังลูกน้องของนภาธรและล็อกใส่กุญแจมือด้วยความรวดเร็วจนไม่มีไหวตัวทัน"หนีไปก็เท่านั้น อีกไม่กี่นาทีตำรวจก็จะมาถึงแล้ว และครั้งนี้อย่าคิดว่าตำรวจที่นี่จะกลายเป็นคนของเธออีก อย่าคิดว่าคนอย่างเธอจะเล่นพรรคเล่นพวกได้อยู่คนเดียวนะ เพราะฉันก็ทำได้เหมือนกัน"กรี๊ด!!!"ปล่อยฉันนะนังลิน แกไอ้พวกลูกกระจ๊อกโทรหาพ่อกูสิ พวกมึงจะยืนค้างอยู่ทำไม โทรสิวะ!"เพียะ!!หลังมื
Viola Valley Vineyard ไร่องุ่นวิโอล่าของคุณแม่เพชรไพร หรือคุณย่าสุดสวยของพราวมนต์กับกลเมฆได้ตกลงปลงใจที่จะแต่งงานกับเจ้าสัวเทิดวิชที่หย่าร้างกันไปเกือบยี่สิบปีอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่งานแต่งของลูกชายกับลูกสะใภ้จะถูกจัดขึ้นในสิ้นเดือนนี้ในงานเลี้ยงแต่งมีแขกเหรื่อและญาติสนิททั้งสองฝ่ายของคุณเพชรไพร กับ เจ้าสัวเทิดวิชมาร่วมงานถึงงานไม่เอิกเริกมากแต่ก็อบอุ่นและเป็นกันเองพิรุณจับมือปาลินเดินเข้ามาแสดงความยินดีกับพ่อแม่และทั้งสองข้างของพวกเขาก็มีพราวมนต์กับกลเมฆเดินจับมือมาร่วมงานของปู่กับย่าด้วยเช่นกัน"คุณย่าขามนต์ทำการ์ดสวย ๆ มาให้คุณปู่กับคุณย่าค่ะ" เจ้าสัวเทิดวิชรับการ์ดฝีมือการวาดรูปของหลานสาวแล้วอุ้มเด็กน้อยวัยห้าขวบขึ้นมาประคองในอ้อมแขน ฝังจมูกลงมาที่แก้มพอง ๆ เหมือนปลาทองของหลานสาว"น่ารักที่สุดเลยหลานปู่ แล้วกลเมฆล่ะลูกมีอะไรให้ปู่กับย่าบ้าง" กลเมฆส่ายหัวแล้วตะครุบกอดขาปู่กับย่าคนละข้าง"เมฆมีแต่ความรักให้ครับ ไม่มีของอะไรให้คุณปู่กับคุณย่าเลย" ย่าเพชรไพรในชุดราตรีสวยสีขาวทรุดตัวลงกุมหน้าเล็กของหลานชายสุดหล่อที่มีนิสัยอ่อนโยนเหมือนกับปาลิน"มีแค่ความรักก็พอแล้วค่ะน้องเมฆ" คุณย่าคน
บ้านปรมะเมคินทร์ฝ่ายใต้ปาลินในชุดเดรสสีดำปักคริสคัลพริบพราวไปทั้งตัวยืนงงอยู่หน้าป้ายทองคำที่แขวนอยู่ปากทางเข้าบ้านหลังมหึมาที่ฉลุตัวอักษรว่า "บ้านปรมะเมคินทร์ฝ่ายใต้" รอบบริเวณบ้านเต็มด้วยแสงไฟประดับต้นไม้ มีโต๊ะและของกินจัดวางตามมุมของงาน ทว่างานเลี้ยงแห่งนี้กลับเต็มด้วยผู้คนหน้าตาโหด ๆ กับพวกคุณหญิงคุณนายที่ดูไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่ การแต่งกายของทุกคนดูคล้ายกันตรงที่สวมใส่กี่เพ้าสีโทนเข้มและผู้ชายก็สวมเสื้อสูทคอจีนสีเข้มไร้สีสัน บรรยากาศดูอึมครึมเหมือนในหนังมาเฟียไม่มีผิด"พี่เรนคะ จู่ ๆ ก็ลากลินมางานศพใครก็ไม่รู้" พิรุณชะงักเมื่อภรรยาบอกว่าเขาพาเธอมางานศพ ชายหนุ่มหัวเราะเสียงคิกคัก"ตัวเล็ก!....นี่มันงานศพที่ไหนกันล่ะ นี่งานรวมเจ้าพ่อเจ้าแม่ ก็ลินถามหาอำนาจจากพี่ไม่ใช่เหรอครับ พี่ก็พาลินมาหาผู้มีอำนาจของพี่แล้วนี่ไง ไม่ต้องกลัวนะ คนพวกนี้เป็นคนของตระกูลพี่ ไป....พี่จะพาลินไปทำความรู้จักกับทุกคน""ฮื่อ....น่ากลัวจังเลยค่ะ" ปาลินยึดมือสามีไว้แล้วจับประตูรถก่อนที่เขาจะรั้งให้เธอเดินไปด้วยกัน"พวกเขาไม่น่ากลัวเท่าบรรณาธิการมาเฟียหรอก มีแต่คนแก่ใจดีมาเถอะ" หิ้วเอวภรรยาขึ้นมาพาดกับบ
6.00 น."ปะป๊ามนต์จะขึ้นหลัง มนต์อยากขี่ม้า ปะป๊าเป็นม้าให้มนต์หน่อยสิคะ" พราวมนต์ที่เริ่มพูดชัดขึ้นไม่ติดสำเนียงเหน่อพยายามชูแขนขึ้นสูงเพื่อวิงวอนคุณพิรุณขึ้นไปบนหลังของเขา คุณพ่อที่ยืนกอดอกตัวนิ่งทำหน้าเข้มใส่ลูกน้องทั้งสิบชีวิตอยู่นั้น รีบยิ้มกว้างให้ลูกสาวสุดที่รักอย่างรวดเร็ว ปาลินที่จูงมือกลเมฆออกมาจึงได้แต่ส่ายหน้าให้กับความเปลี่ยนอารมณ์ได้ราวกับเป็นนักแสดง"ทุกคนคะวันนี้ลินจะทำแกงป่าไก่ ไข่พะโล้ ใบเหลียงผัดไข่ ขนมก็มกล้วยบวชชีค่ะ เห็นว่าวันนี้พี่เรนจะประชุมยาวลินก็เลยจะข้าวเลี้ยงทุกคนเหมือนเดิมค่ะ" นายหญิงปาลินฉีกยิ้มหวานแล้วลูบหลังพิรุณเบา ๆ ชายหนุ่มภูมิใจที่มีภรรยาแสนดีและก็รู้จักเอาอกเอาใจลูกน้องของเขาทุกคนโดยไม่แบ่งสถานะ"ขอบคุณครับคุณลิน" ลูกน้องทุกคนพูดขึ้นมาโดยมิได้นัดหมาย"ขอบคุณค่ะมะม๊า" พราวมนต์พูดตามจนทำให้ทุกคนหัวเราะร่วนเสียงดัง"หืม...ตัวแสบขอบคุณมะม๊าทำไมคะ" คุณแม่ลูกแฝดทรุดตัวลงกุมหน้าของลูกสาวเข้ามา"ก็มนต์จะกินกับพวกอา ๆ ด้วยค่ะ" บอกแล้ววิ่งถลาไปเกาะขาเชสที่ยืนเงียบอยู่ มือขวาคนสนิทหลุบมองแล้วอุ้มคุณหนูของตนขึ้นมาประคองในอ้อมแขน "อาเชสขามนต์ขอกินข้าวด้วยได้ไห