“Ate!” malambing na tawag ni Rem kay Tati.Simula noong maging magkaibigan silang dalawa ni Raphael ay napalapit siya sa pamilya nito. Kahit sa nakababatang kapatid nito. Hindi niya naranasan magkaroon ng kapatid kaya sa katauhan ni Rem ay nagkaroon siya. Gustong-gusto niyang bini-baby ito. Lalo na sa tuwing nagrerequest ito ng pagkain, paborito kasi nito ang luto niya.“Ano na naman ang ipapaluto mo?” kunwaring inis niyang tanong.“Aalis ako ngayon, Ate. And I think I can’t come home tonight. Will you be fine here?” Nakatitig ito sa kanya at hinihintay ang sagot niya. Nginitian niya ito saka kinurot ang pisngi. Mas matangkad sa kanya si Rem kaya para tuloy siyang nanunungkit ng prutas sa isang puno. Malapit na yata nitong maging kasing tangkad ang Kuya Raphael nito.“I’ll be fine here. Ano ka ba? Hindi naman ako bata na kailangan mong bantayan ng bente kwarto oras. I am a grown ass woman. So you don’t need to worry about me, okay? Just update me if you can’t come home. And please, d
Sinipat niya ang sariling repleksyon sa salamin. Suot niya ang maluwang na itim na T-shirt at tenernohan iyon ng itim na leggings. Mayroon na siyang maliit na baby bump. Hinaplos niya iyon at hindi mapigilang mapangiti.Ang pinagbubuntis niya ang nagbibigay sa kanya ng lakas. Hindi siya natuloy sa appointment iyabsa doktor noong isang araw kaya ngayon siya magpapatingin.Kinuha niya ang Tote bag, tinignan niya ang laman noon. Nang masigurong nandoon na ang wallet at cellphone niya ay sinukbit na niya sa braso niya. Walang driver ngayon kaya magcocommute siya. Naglakad siya palabas ng subdivision, halos sampung minuto rin siyang naglakad. At sampung minuto rin siyang naghintay ng taxi sa may gate.Wala pang isang oras ay nakarating siya sa ospital. Naghintay rin siya ng isang oras bago tawagin ng doktor. Nang makapasok sa loob ay nginitian niya agad ang Ob Gyne niya. Ang kaso sumimangot ito.“Mrs. Yapchengco! Imbes na madagdagan ang timbag mo ay mas lalo kang nangayayat. Are you takin
Present time….“Athalia!” nagpapanic na wika ni Raphael habang niyuyugyog ang asawang umungol sa panaginip nito.Umiiyak ang asawa niya sa panaginip nito kaya nag-aalala siya. Mas nilakasan niya pa ang pagyugyog sa asawa. Saglit pa ay nagmulat ito ng mata at humahangos. Mas lalo itong umatungal sa pag-iyak nang magtama ang mga mata nila.Niyakap niya ang asawa nang mahigpit. Hinayaan niya itong umiyak sa bisig niya. Kahit gaano man siya kagalit kay Athalia, nakikita niya pa rin ang sarili na pinoprotektahan ito.Siya lang ang meron ito. Hindi man niya kayang suklian ang pagmamahal nito. Tanging pagkakaibigan lang ang maiaalay niya.Ilang minuto pa bago kumalma ang asawa niya. Marahan niyang tinapik-tapik ang likod nito.“Are you calm now?” malumanay niyang tanong rito.Huminto na ito sa pag-iyak. Sumisinok-sinok pa ito. Nag-angat ito ng tingin sa kanya. Hindi niya mapigilang mapangiti, namumula ang tungki ng ilong nito. Marahan niya iyon na pinindot“Feeling better?” he softly asked.
Naaalala na ni Athalia ang lahat. Lahat-lahat, nagising na lang siyang umiiyak kasi naalala niya kung paano nawala ang pinagbubuntis niya. She was hit by a car. At iyon ang simula ng kalbayro niya. Nawala sa kanya ang batang pinagbubuntis at isinisisi ni Raphael sa kanya ang lahat, kasi hindi siya nag-ingat. Kaya mas nagkanda-leche-leche ang pagsasama nila na sa umpisa pa lang ay wasak na.Mas lumayo ang loob ni Raphael sa kanya. Kaya sa loob ng limang taon ay hindi siya nito halos matignan. Ang mga magulang naman nito ay hindi siya sinisi. Masakit sa kanya na mawalan ng anak. Hindi man lang niya ito nahawakan. Ni hindi niya ito nakita. Dumating siya sa punto na kinuwestyon na niya ang Diyos. Na kung bakit pa nito ibinigay sa kanila kung babawiin rin naman.Nalugmok siya, ni wala na siyang pakialam may Raphael. Subsob siya sa trabaho, naging tahanan na niya ang ospital. Sa ganoong paraan ay nagiging abala siya at unti-unting natanggap ang katotohanan.Pero sumasagi pa din sa isipan n
Athalia was enjoying her break. Pagkatapos kasi nito ay balik trabaho na naman siya. Masaya siyang kasama si Maricel dahil ito lang ang tanging tao na nakakaalam ng sekreto niya.Nakahiga siya ngayon sa kama. Nagbabasa ng libro. Nasa baba pa ang asawa niya nakikipag-inuman. Si Maricel at ang pamilya nito ay dito na matutulog. Kaysa naman magbayad pa sila para sa hotel accomodation ay sa villa na lamang sila magpagabi dahil marami namang bakanteng kwarto rito.Matagal na niyang pinag-iisipan ito. Na kung bumalik ang alaala niya itutuloy ba ni Raphael ang legal separation nila. Iyon kasi ang pinagduldulan nito noong magising siya matapos ang aksidente.Kung sasabihin niya ang katotohanan, iiwan kaya siya nito agad? At mga pinapakita nitong mga nakaraang araw ay pawang kasinungalingan ba? O hindi. Hindi niya alam kung saan lulugar. Gusto niyang maging masaya ang asawa pero ayaw naman niyang maiwan nito. Hindi niya alam kung paano mabuhay ng wala ito. Kahit pa sabihing hindi maayos ang
“What should we eat?” tanong ng asawa niya habang nakatingin sa kanya.“I don’t know. I don’t have the energy to cook,” aniya habang inaalog ang bote ng formula milk ni Yvee.“How about we eat outside. May malapit na resort naman dito, we can eat there,” suhestyon ni Raphael.“That would be nice,” wika niya saka pinatakan ang braso niya ng gatas ni Yvee. Nang masiguradong katamtaman lang ang init nito ay naglakad siya papalapit kay Yvee na gumagapang sa carpet ng salas.“Yvee baby,” tawag niya sa bata sabay pakita ng bote ng gatas nito.Bumungisngis ito, kitang-kita ang dalawang ipin nito. Gumapang ito papunta kay Athalia, kinawag-kawag nito ang kamay. Kaya kinuha niya ito para kargahin.Umupo siya sa sofa at pinahiga si Yvee sa upuan at ibinigay ang dede nito. Mabilis naman na sinubo ito ng bata. Bumaling siya sa asawa. “You should take a bath na. H’wag mong tagala, ah. Kasi susunod ako, ikaw ang magbabantay kay Yvee.”“What?” umiling ito. “Hindi kami magkasundo niyan!”“Manahimik k
Hawak-hawak ni Raphael si Yvee. Nilalamutak nito ang mukha niya. Hindi niya tuloy mapigilang mag-isip kung magkakaroon sila ng anak na babae ni Athalia. Magiging kasing ganda ba ito ng asawa niya? O ‘di kaya kasing talino nito. Halos mapunit ang labi niya sa kakangiti. Hinayaan niya na lang si Yvee na paglaruan ang mukha niya habang hinihintay ang asawa.Kakatapos lang nilang kumain at nagpaalam ito na iihi muna kaya siya muna ang humawak kay Yvee. Maligalig ito kagaya ng kapatid nitong si Ashton. “Anget! Anget! Anget!” gigil na wika ni Yvee habang sinasampal-sampal ang mukha niya.“I am handsome,” giit niya na.“Anget!” giit naman ni Yvee, hindi niya tuloy mapigilang matawa dahil nakikipagtalo siya sa isang taong gulang na bata.“But Tita Mommy is Ganda, right?” Ngumiti si Yvee, “Danda!”Natawa siya, para bang naiintidihan siya nito. Kaya hinalikan niya sa pisngi ang bata. Humagikgik naman ito, nakikiliti yata sa balbas niya. Hindi pa nakakapag-shave.Dapat kanina pa sila umuwi. Bu
Huling araw na nilang mag-asawa sa probinsya. Napagpasyahan nilang lahat na magbarbecue party. Madilim na ngunit maliwanag pa rin dahil sa liwanag na mula sa buwan at sa baga ng apoy. Abala si Tati at Maricel sa pagbabantay sa dalawang bata. Habang ang mga asawa naman nila ay abala sa pagluluto ng barbecue. “Mama! Mama!” tawag ni Ash habang nakaupo sa buhangin. “Oh, ano ‘yun?” tanong ni Maricel sa anak niya. “Mama kapag big na ako magkakagirlfriend din ako?” inosentinh tanong nito. “At saan mo naman narinig ‘yan?” Nagkibit-balikat si Ash, “Sa school.” Kumunot ang noo ni Maricel at hindi makapaniwala sa narinig. “Ano?” Natawa si Tati sa reaksyon ng kaibigan. Hawak niya si Yvee, nakaupo ito sa hita niya pinaglalaruan ang laso sa suot niyang damit. “Sa schoo nga. Kulit mo naman, Ma!” napakamot pa sa ulo si Ash. “Sinong nagsabi sa ‘yo niyan?” pang-uusisa niya pa sa anak. Ngumuso si Ash, tumayo ito at pinagpagan ang shorts. “Yung kaklase ko nga si Jane. Sabiya girlfrien
“What do you mean, anak?” nalilitong tanong ni Gabriella kay Raphael. “A-Anong kasal Raphael? Don’t tell me?”Ngumisi si Raphael, “Yeah.” “Oh, God!” Bumuhos na ang luha ni Gabriella, halos ngumawa na siya sa tuwa. Niyakap niya si Raphael, “Oh, God! You don’t know how hard I prayed to God na magkabalikan kayo.” Bumaling ito kay Tati. “Oh, my daughter-in-law!” At niyakap si Tati. “Mommy,” anas ni Tati ay niyakap panalik ang biyenan. “So, did Raphael propose again? Magpapakasal na ba kayo ulit? Oh my God! We should hire the best wedding coordinator in the country–” “Mommy, kalma. Hindi pa namin na pag-uusapan, okay? But we’re okay now,” agap ni Tati sa biyenan. “Oh,” malungkot na sambit ng biyenan.“Pero we’re not closing that idea, Mommy. Isa pa, kakabalikan lang namin.” “Well, tama ka naman d’yan anak. Ito ang pinaka magandang regalo ngayong birthday ko! Hindi niyo alam kung gaano ako kasaya na malaman na ayos na kayong dalawa. Simula noon ay pinagdarasal ko na kayo na sana ang ma
Nagtitipon ang lahat sa baybayin, maliban kay Raphael at Athalia. May mahabang mesa at mga upuan. May maliit na entablado na nasa harapan. Na napapalibutan ng mga balloons at bulaklak. Masayang nagtitipon ang lahat para sa kaarawan ng nag-iisang Gabriella Yapchengco.Saglit pa ay dumating na si Tati at Raphael, hawak-hawak ang mga anak nila. Naluluha naman si Gabriella nang makita ang tagpong iyon. Sa tinagal-tagal ng panahon, isa siya sa naniniwala na balang araw ay magiging maayos ang pagsasama ni Raphael at Tati. At noon pa man ay alam na niyang mahal ni Raphael si Tati. Nang ipinakilala ng anak si Tati sa kanya ay ramdam niya agad na may kakaiba sa pagitan ng mga ito. Saksi siya sa paghihirap ni Athalia, saksi rin siya sa paghihirap ni Raphael nang iwan ito ni Tati. Kaya isa siya sa pinaka nasasaktan sa tuwing may pagsubok na naman sa pag-iibigan ng mga ito. Ilang insenso na ang sinindihan niya kakadasal na balang araw ay magkakatuluyan ang mga ito. Kaya hindi niya mapigilang mapa
Thirteen years ago… “Hiwalay na ba kayo ni Athalia?” Biglang tanong ng kasamahan ni Raphael sa soccer team. Kumunot ang noo ni Raphael. Napahinto siya sa pag-iinat ng katawan.“What are you talking about?” “Hindi ko na kasi kayo madalas makitang magkasama. That’s why I am asking you if the two of you are still together. Kasi kapag hindi, ayos lang ba sa ‘yong ligawan ko si Athalia?” “What the fuck is your problem?!” Napatayo si Raphael sa ginagawa niya. Hindi niya nobya si Athalia o mas kilala bilang Tati. Magkaibigan lang sila ng mahigit dalawang taon na rin. Tinuturing ni Raphael ang babae bilang best friend niya. Maasahan ito at higit sa lahat mabait. Kahit ang mga magulang niya ay gustong-gusto ito. But they’re just friends…Ngunit ayaw na ayaw ni Raphael na lumapit ang kahit sino kay Tati. Ni mga kaibigan niya ay hindi pinapalapit rito. Hindi niya gusto ang ideya na may lalaking umaaligid kay Tati kahit pa mismo kaibigan niya. Para kay Raphael, parang nakababatang kapatid ni
Hindi mapakali si Raphael. Palakad lakad lang siya sa labas ng silid ni Athalia. Para siyang hayop na hindi maire. Kinakabanahan siya, hinihintay niya kasi si Tati na lumabas sa silid nito. Ngayong gabi ay lalabas sila nang wala ang mga bata. Napapayag niya rin kasi sa wakas si Tati na mag-date kasama siya. Hindi tuloy mapakali si Raphael habang hinihintay si Tati. Daig niya pa ang high school student habang hinihintay ang babaeng una niyang i-di-date. Ang mga nangyari kahapon ay naging daan para makamit niya ang matamis na “oo” ni Tati para sa isang date. Masama rin kasi ang titig ng mga kapatid ni Tati sa kanya, parang kakalasin ng mga ito ang bawat buto sa katawan niya. Inaakala siguro ng mga ito na ginagamit niya lang ang amnesia niya para mas makalapit kay Tati at maayos ang kung anumang maaari pa nilang ayusin. Hindi naman sa ginagamit ni Raphael ang nangyari sa kanya pero wala naman siyang magagawa kung may amnesia siya. Pero nais niyang bigyan siya ni Tati ng pagkakataon na m
“Are you guys ready?” Tanong ni Gabriella sa lahat. Nasa lobby sila ng hotel at hinihintay ang tour guide. “Yes, Lola!” Sigaw ng mga bata. “That’s greta. ‘Wag niyo kalilimutan maglagay ng sunscreen, okay? Mainit pa naman,” paalala ni Gabriella. Dahil marami sila ay dalawa na small yatch ang inarkila nila para sa island hopping. Medyo hindi pa masakit ang sikat ng araw dahil alas siete pa lang ng umaga. Ang mga bata ay tuwang-tuwa. Habang ang mga matatanda naman ay tahimik, dahil masasakit ang ulo. Abala si Tati sa paglalagay ng sunscreen sa mga anak niya. Katabi niya sa magkabilang gilid ang mga kapatid niya. Walang kamalay-malay si Tati na masama ang titig ng mga ito kay Raphael. Nasa isang sulok lang si Raphael, pinagmamasdan ang mag-iina niya habang naglalambingan. Nais man niyang makisali ay bugbog sarado siya sa mga titig nina Archer at Austin. Hindi niya alam kung ano ang nagawa niyang mali sa mga ito dahilan upang tapunan siya ng mga masasamang tingin. “Are they mad becaus
Nagising si Tati dahil sa matinding uhaw. Ngunit agad na nawala ang uhaw niya nang may maramdamang mabigat sa tiyan niya. Nanigas ang buong katawan niya sa takot. Unti-unti siyang nagmulat ng mata at napasinghap siya nang makitang nakapulupot sa kanya ang isang kamay. Nang lumingon siya ay nakita nuya ang tulog na tulog na si Raphael.Nakahinga siya nang maluwag na ito ang katabi niya at hindi isang estranghero. Pero bakit niya katabi ito? May ginawa na naman ba siyang katangahan? Biglang sumakit ang ulo niya nang isipin iyon. Dahan-dahan na inalis ni Tati ang kamay ni Raphael sa tiyan niya pero bgla nitong binalik ang kamay nito sa tiyan ni Tati. Kumunot ang noo ni Tati at sinulyapan ang nakapikit pa rin na lalaki. Muli niyang inalis ang kamay nito at muli rin naman binalik ni Raphael ang kamay niya.“Alam kong gising ka Raphael. Tigil-tigilan mo ako sa pag-arte mo. Why are we in the same bed?” Humalakhak si Raphael at unti-unting nagdilat ng mata. “Mukhang hindi ako pasado bilan
“Daddy! Mommy!”Magkapanabay na sigaw ng tatlo nang mamataan ang mga magulang nila sa pool area. Ngunit hindi sila narinig ng mga magaulang nila na abala sa pag-uusap. Nagkatinginan an tatlong bata at magkasabay na ngumisi.Umahon kasi muna sila sa pool para kumain. Iniwan nila kasama ng lola at lolo nila ang anak ng Tita Mimi at Tito ZD nila na si Laura. Seryoso ang ekspresyon ni Tati at Raphael habang nag-uusap, ngunit sa mga mata ng bata ay iba. Nagmamadaling tumakbo ang tatlo bata at yumakap sa mga magulang nila. Napaigtad si Tati at Raphael sa gulat. Bumungisngis ang tatlong bata at sa hindi inaasahan ay malakas na tinulak ang mga magulang nila sa pool. Kung saan bumagsak si Tati at Raphael sa pool.“Kids!” saway ni Tati sa mga anak niya. Si Raphael naman ay natawa. “Bye, Mommy, Bye Daddy!” Sigaw ng tatlong bata at muling kumaripas ng takbo. Napabuntong hininga na lang si Tati. Napaigtad siya nang bigla siyang yakapin ni Raphael. Ni lingon niya ito. “Bitiwan mo nga ako!” asi
Tulala lang si Tati habang pinagmamasdan ang karagatan, nakatambay sila sa restaurant, magkasama silang lahat sa isang mahabang mesa. Hindi mga pagkain ang nasa mesa kundi mga alak. Ang mga bata naman ay nasa mga magulang ni Raphael kaya kampante lang si Tati. “Huy!” “What the!” gulat na sigaw ni Tati, napaigtad pa siya sa gulat. Bigla kasi sinundot ni ZD si Tati sa tagiliran. Sinamaan ni Tati ng tingin ang kaibigan niya. Nakangisi lang si ZD, halatang inaasar siya nito. “What is your problem?” asik ni Tati. “Tulala ka kasi, Teh! Kanina pa kita tinatanong ‘di ka naman sumasagot. Saan na naman ba lumilipad ang utak mo, Aber?” tinaasan pa ni ZD ng kilay si Tati. Umirap si Tati, “Wala. Namimiss ko lang magtrabaho.” “Kung iba pa ‘yan! Ayaw na magtrabaho. Hindi ko sinasabing si ZD ‘yan ha,” pabirong sambit ni Jean.“Teh, sino naman ang gustong mapagod? Nakakapagod kayang magtrabaho. Pero kailangan kumayod para sa pamilya,” saad pa ni ZD. “Itong si Tati naman, iba ang hulma! Workaholi
“Kids! Careful!”Paalala ni Gabriella sa mga bata na nakapila sa kiddie slide. Nakaupo lang sila sa pool lounge chair. Tinatanaw ang apat na bata na naglalaro sa kiddie pool. Mababaw lang naman ang tubig kaya ‘di sila natatakot na malunod ang mga bata. At mayroon ring lifeguard ngunit hindi maiwasan ni Gabriella na mag-alala lalo pa’t mga apo niya iyon. “We’re okay Lola!” Sigaw ni Ryder habang kumakaway nasa dulo ito ng pila. Humahagikgik naman si Laura, Ryker at Ryler. Nagkakasundo ang mga ito sa kalokohan habang si Ryder naman ang designated leader ng tatlo. Ang siyang taga saway sa mga ito. “Ready?” Tanong noong taga-bantay sa gilid ng slide kay Ryler.Ngunit bago pa makasagot si Ryler ay tinulak na siya nang tumatawang si Ryker. Hindi naman umiyak si Ryler kundi bumungisngis lang rin. Hindi naman mahaba ang slide, maiksi lang iyon kaya kampante rin ang guide na nakatayo sa gilid. Tanaw na tanaw ng mag-asawang Yapchengco ang mga bata. Namutla si Gabriella sa nangyari, hinawakan