Lumaki si Raphael na nasa kanya na lahat, hindi man niya hilingin ay kusang ibinibigay sa kanya. Ganoon siya kamahal ng mga magulang niya at lalong-lalo na ang Angkong niya. Pero hindi niya akalain na darating siya sa puntong magkakaroon siya ng anak na hinihiling niya ngunit ang malaking problema ay sa ibang babae. It was his ex-secretary, he got her pregnant during their one-month affair. He had doubts, alam niya ang likaw ng mga babaeng kagaya ni Clarise, mga babaeng makati at hindi mapirme sa isang lalaki. Kaya pagkalabas ng bata ay ipapa-DNA test niya ito. Kaya nagtitiis muna siya sa lahat ng kapritso ng babaeng 'to, labag man sa kalooban niya na mapabayaan ang asawa niya ay kailangan niya. At hindi niya rin alam kung paano sasabihin kay Athalia. Sensitibo ang asawa niya pagdating sa mga bata, lalo pa't nawalan sila ng anak noon kaya hindi niya alam kung paano sasabihin sa asawa at matanggap nito ang bata— kung sakaling sa kanya nga.Pagdating naman sa Lolo niya ay alam niyang t
“Max,” mahinang usal niya, ilang oras siyang umiiyak. Magang-maga ang mga mata niya kakaiyak dahil sa walang kwenta niyang asawa.“What? Umiiyak ka ba?” nag-aalalang tanong nito mula sa kabilang linya.Nakasandal siya sa backrest ng upuan, tulala at wala sa sarili. “Hindi naman.”“Did something happen?” nanatili siyang tahimik. Bumuntong hininga si Max. “Fine. I won't force you to answer. Just make sure you are safe, okay? Mahirap na at lapitin ka pa naman ng aksidente.”“I want to take a leave tomorrow, can you cover up for me? I-I will be back after a week. Kahit pa maubos ang leave ko para sa susunod na taon. I really need to leave for a while—”“Calm down, Darling. Subukan kong kausapin ang director para sa leave mo. Just make sure to take care of yourself, okay?”“Thank you, Max.”“I am always here for you, okay? If you want someone to talk to just beep me.”Namatay ang tawag, hudyat na naman iyon para umatungal siya. Nahuli na niya noon ang asawa na nambababae pero iba ngayon, b
Ilang araw nang nawawala ang asawa niya. Halos mabaliw na siya, he can't contact her phone number. Naglaho na lamang ito na parang bula. Clarise gave birth to a healthy baby boy. Nagdedeliryo pa rin ito na pakakasalan niya. Ngunit wala siyang planong hiwalayan si Athalia. If not Kristal, si Athalia lang ang babaeng kaya niyang pagtiyagaan. “Are you ready for the paternity test?” tanong ng ina niyang si Gabriella. Karga-karga niya ang sanggol sa mga bisig niya. Napatitig siya sa mukha ng bata, ganito rin kaya ang mukha ni Boo kung nabuhay ito? “Mom, do you think if our child was alive. Ganito rin kaya ang itsura niya?” “You mean, Boo?” Tumango siya, kapag kuwan ay hinaplos ang mukha ng sanggol. Payapa ito, walang kamuwang-muwang sa unos na dala nito. “I am sure if he or she was alive, magiging kamukha mo siya. Mahal na mahal ka ng asawa mo, e.” Tinutukoy nito ang pamahiin na kung sino ang mas mapagmahal ay siyang magiging kamukha ng bata. Kung totoo man, he would loved t
“Talk to me. Damn it,” mahinang mura nito at hinawakan ang siko niya, kakalabas niya lang mula sa banyo.Hinaklit niya ang kamay nito at nagtungo sa vanity mirror, umupo siya silya. Kinuha ang blower sa drawer at sinaksak iyon sa outlet, inumpisahan na niyang patuyuin ang buhok.“Athalia,” tawag ng asawa niyang gago.Gusto niya lang ng kapayapaan. Ang dami-dami na niyang problema, kakauwi niya lang mula sa kasulok-sulukang bahagi ng bansa. Nag-leave nga siya pero sumama naman siya sa medical mission na isinagawa. Kahit papaano ay naging okupado ang isipan niya. Kahit pa paano ay nakalimutan niya ang mapait na katotohanan ng kasal niya.Narinig niyang huminga ng malalim ang asawa niya. “I told you to wait for me right? I will explain everything to you after fixing all the mess I created. Kaya sana hinintay mo ako saglit. Nalaman mo na siguro kaya ka umalis nang walang paalam.”Hindi siya nagsalita. Nanatili siyang abala sa pag pagpapatuyo ng buhok. Hindi niya maintindihan ang punto ng
Walang kasalanan ang bata sa kasalanan ng mga magulang. Iyon ang paulit-ulit na tumatak sa isipan ni Athalia. Simula nang makabalik siya mula sa medical mission ay mas inabala niya pa ang sarili sa pagtatrabaho, iniiwasan niya ang asawa at ang makita ang bata. Gusto ng asawa niya na ampunin nila ang bata pero sa palagay niya ay hindi niya gusto. Raphael’s idea was absurd. Hindi sa galit siya sa bata pero hindi niya maatim na akuin ang bata. Sa tuwing iisipin niya palang ay nasasaktan na siya. Naaalala niya ang madilim na pahina ng pagsasama nilang mag-asawa dahil sa bata. “How are you?” tanong ni Max sa kanya, kasalukuyan silang nasa cafeteria, nagtatanghalian. Nginitian niya ang kaibigan niya, Max had always been a good friend to her. Kahit noon pa, ni hindi siya nagkukwento sa mga problema niya noon pero nakaalalay sa lahat ng bagay si Max sa kanya at mataas ang pasensya nito pagdating sa kanya. At malaki ang pasasalamat niya rito. “I’m good?” “Bakit patanong?” Nagkibit-balikat
“Angkong,” tawag ni Raphael sa lolo niya.“What?” inis na wika ng matanda.“We already talked about it. Kaming dalawa lang ni Athalia ang magbabasa ng results--”“Anak,” saway ni Mrs. Yapchengco.“Kami ang mag-asawa dito, Mom. Kaming dalawa ni Athalia ang magdedesisyon!” iritadong sambit nito kaya pumalahaw ang bata, sinayaw-sayaw pa nito ang bata sa bisig niya.Naninikip ang dibdib ni Athalia sa tagpong iyon, nag-iwas siya ng tingin. Raphael wants a child, iyon ang nakikita niya sa kinikilos nito. Hindi niya naibigay iyon sa asawa dahil naaksidente siya noon at nakunan. Ngayon ay may batang pumapasok sa buhay nila.“Let’s just read the result, Raphael. Para matapos na ‘to,” malamig na sambit niya at sinalubong ang mata ng asawa.Bakas sa mukha ni Raphael ang gulat. Gusto niyang sigawan ito para sabihin na manhid ito at hindi nito nakikita na nasasaktan na siya. Iniwas niya ang tingin at bumaling sa patriyarka, inutusan ni Raphael ang isa sa mga kasambahay na kunin ang sobre na nakatag
“Did you fucking tricked me again?” mariing tanong ng asawa niya.Nakatitig si Athalia sa asawa niya. Hindi mawari kung ano ang isasagot sa naging katanungan nito. She got caught… Napalunok siya sa kaba, nakikita na naman niya ang nakakatakot na reaksyon ng asawa niya. The same reaction he had when he found out she was pregnant.“Answer me!” sigaw nito, nanatili pa rin ito sa kinatatayuan nito.“What do you want me to say?” seryoso niyang wika. Kasi kahit naman anong paliwanag niya ay magagalit si Raphael sa kanya.“You fucking tricked me again. Tell me, did you lie? Kasinungalingan lang ba ang lahat?” bakas sa boses ni Raphael ang galit.“I didn’t lie,” she said… almost a whisper.Napa-hilamos sa mukha si Raphael. Namumula ang buong mukha nito sa galit.“What do you mean?”“Nawalan talaga ako ng alaala. I didn’t remember anything when I woke up. I recently remembered…” lumunok siya sa kaba. “Everything.”“Ginagago mo ba ako?” mapaklang wika nito. “Kuhang-kuha mo na naman ako. You fuc
“Doc, kalmahan mo naman!” ani ni ZD, hawak-hawak niya ang charts ng mga pasyente sa area nila.“Ano na naman,” natatawang wika niya.Inilapag niya ang hawak na chart sa ibabaw ng counter.“Ikaw yata ang employee of the month. Halos hindi ka na umuuwi, Doc! Sana all,” biro pa nito.Isang linggo na ang nakalipas simula noong komprontasyon na namagitan sa kanilang mag-asawa. Balik na naman sila sa umpisa, hindi na naman umuuwi ng asawa niya sa kanya. She was left in that huge mansion, the patriarch of the family left and went back to the US to continue his medication.Isang linggo na rin siyang hindi na halos umuuwi sa kanila. She was practically living in the hospital. Kung hindi siya sa ospital natutulog ay sa mansyon pero agad rin siyang umaalis. Ni hindi na nga siya roon kumakain, umuuwi lang talaga siya para matulog.Tanggap lang rin siya nang tanggap ng mga operasyon kaya siya ang mas matagal na namamalagi sa ospital. Ayaw niya kasing bigyan ang sarili niya ng mas maraming oras, m
“Athalia’s not pregnant, okay?” Pagtatama ni Raphael. Nakahinga naman ng maluwag si Tati nang marinig iyon. Tila ba nabunutan siya ng tinik sa lalamunan. “What? Why?” Dismayadong sambit ni Gabriella. Pilit ngumiti si Tati, “Hindi ako buntis, Mommy. Iba lang ang pagkakaintindi ng mga bata sa sinabi ng mga kapatid.” “Yes, Mrs. Yapchengco. Iba lang ang pagkakaintindi ng mga bata. Akala nila ay buntis ang ibig sabihin ng sunabi ko," Austin said. “Owwww!” magkapanabay na sambit ng mga bata, dismayado rin ang mga ito. Akala nila ay magkakaroon na rin sila ng kapatid. “Why Daddy? I thought when Papa Austin said Mommy has alaga in her tummy. Does it mean that we have a baby sister now? Why Mommy is not pregnant?” Biglang tanong ni Ryker sa ama. Napaawang naman ang labi ni Raphael sa gulat. Tumikhim siya, “Baby, it doesn’t work that way.” Tumingin si Raphael kay Tati at humingi ng tulong. Hindi alam ni Raphael kung paano sagutin ang bunsong anak. “Jusko,” wala sa sariling usal ni T
“Kuya,” Tawag ni Tati sa kapatid niyang si Austin. “What is it?” “How’s Dad?” She asked. Simula kasi nang maaksidente si Rapahel ay hindi niya pa nakakausap ang Daddy niya. Ang sabi ng mga kapatid niya ay nasa isla ang Daddy nila. Nag-iwas ng tingin si Austin, “Dad’s fine. He’s doing well.” Umirap si Tati, “How come alam mo? Hindi man lang ako tinatawagan ni Daddy. Nakakatampo na. The kids are looking for him. Panay sabi lang ako na busy siya.”Austin smiled and kissed Tati’s hair, “Soon, Baby. Kapag okay na ang lahat–”“What do you mean by that?” Umiling si Austin, “Bakit ba hindi ka sa sumama sa asawa mo? Bakit ako ang napili mong tabihan?”Patungo sila sa hotel na binook ni Gabriella. Kakalapag lang ng eroplano nila at agad silang sinundo ng mga tauhan mula sa hotel. Mahigit Apat na sasakyan ang sumundo sa kanila. Dahil ang dami nilang lahat. “Masama bang samahan ko ang mga kapatid ko?” Si Archer na tulog na tulog sa passengear seat, kasama nila sa Van si Mimi, ZD, ang anak
May mga multo ng kahapon na kapag lumitaw ay mayayanig ang mundo mo. Lalo na kung hindi pa na isasara ang librong iyon. Kaya hindi mapakali si Tati nang makitang muli si Kristal. They never had the chance to talk again, to say how sorry she was when she coveted Raphael. Na dahilan nang pagkaleche-leche ng mga buhay nila.Ngunit hindi pa rin maipagkakaila ni Tati na kung walang nangyari sa kanila noon ni Raphael na dahilan upang maipit sila sa isang kasal na walang kasiguraduhan. Ay wala rin sana ngayon ang triplets. She had made a lot of mistakes in her life… Ngunit hindi pa niya naitatama ang pagkakamali niya kay Kristal. She never had the chance to tell her how sorry she was. And Kristal reminded her of the stupid things she had done and what she had lost. “Baby?” tawag ni Raphael kay Tati ngunit hindi man lang ito tumalima. “Tati?” sinubukan niyang muli ngunit tulala pa rin ito. Hinawakan ni Raphael ang kamay ni Tati at pinisil, doon lang nito nakuha ang atensyon ni Tati. “Is ther
“Raphael!” tawag ni Tati sa ama ng mga anak niya. Hindi niya mapigil ang mapairap sa inis, umagang-umaga ay pinipika na naman siya nito. Ngayong araw kasi tatanggalin ang cast nito. Patuloy na kumatok si Tati sa pinto ngunit walang Raphael na sumagot. “Kapag hindi ka lalabas r’yan gigibain ko ang pinto!” banta pa niya. Kailangan kasi nilang magmadali dahil mamayang tanghali ay may flight pa sila pa-Mindanao. Ngayong araw rin kasi ang byahe nila sa pangakong sinabi ni Gabriella Yapchengco noong nakaraan, to celebrate her birthday they will be spending a week vacation in an island.Wala ang mga bata, kasama ng mga magulang ni Raphael para mag-shopping kaya wala siyang choice kundi samahan ang hilaw niyang asawa sa hospital. “Raphael? We have to hurry, Raphael! Bubuksan ko ‘to—”Bumukas ang pinto bago pa man matapos ni Tati ang sasabihin niya. Sumalubong sa kanya ang bagong ligo na si Raphael. Pinasadahan ni Tati ng tingin si Raphael, nakasuot ito ng puting V-ne
Sa mansyon ng mga Yapchengco… “Sa tingin niyo magkakabalikan na iyong dalawa?” wika ni Mimi. Umirap si Jean, “Heh! Maduga kayong mag-asawa. Matalo ang isa, may chance naman ang isang manalo.”Umakbay si ZD sa asawa, “Of course! Ang laki rin kaya ng mapapanalunan rito.” Nag-apir pa si Mimi as ZD. “Right, Babe?”“Argh! I hate you two!” pinagkrus pa ni Jean ang braso niya. “Hi guys!” bati ni Lali na kakalabas lang mula sa guest room sa ibaba. “Anong pinagchichismisan niyo r’yan?” bumaling ito kay Jean. “Sa’n ka natulog, Teh? Na-ilock ko pala ang pinto nakalimutan ko na tayo pala ang magtatabi.”“Ha?” Kasabay noon ay ang paglingon ng mga kaibigan ni Jean sa kanya at pagbaba naman ng iilang bisita, mga kaibigan ni Raphael na bumaba. Hindi rin papahuli ang mga magulang ni Raphael at ang mga kapatid ni Raphael. Ang tanging wala roon ay ang mga bata at ang mga-asawa–o mas tamang sabihin dating mag-asawa. Natitipon-tipon lahat sa salas, animo’y isang board meeting. Pumalakpak si ZD upang k
Madaling araw na nang matapos silang magkakaibigan na mag-inuman. Hinayaan ni Tati na sa guest room na matulog ang mga kaibigan niya. Habang ang mga bata naman ay katabi ng biyenan niya at ang mga kapatid naman niya ay hindi niya alam kung saan nagsusuot. Masaya si Tati na maayos ang takbo ng buhay niya ngayon. Masaya siyang nakabalik na si Raphael at unti-unti na itong bumabalik sa dati nitong sarili. Kahit pa man ay nawalan ito ng alaala ay hindi iba ang pinaramdam ni Raphael sa mga bata na estranghero ang mga ito sa kanya. Nakikita ni Tati sa mga kilos ni Raphael na mahal nito ang mga bata.And it made Tati happy… that they are finally having their peace. Bago humiga si Tati sa kama ay naglinis muna siya ng katawan. Kahit gaano pa siya kapagod mula sa trabao o kung ano man ay hindi talaga siya natutulog hanggat hindi naliligo muli. Solong-solo ni Tati ang buong higaan ngayon, walang mga batang nakasiksik sa kanya.Nang humiga si Tati ay agad siyang dinalaw ng antok, epekto na rin
“What’s your plan?” tanong ni Jean kay Tati, matagal-tagal nang kilala ni Jean si Tati bilang katrabaho ngunit ngayon lang siya naging malapit sa babae. Ilag kasi masyado si Tati, naiintindihan naman iyon ni Jean dahil napakaraming pinagdaanan ni Athalia. Ngunit nang makabalik ito matapos ang halos limang taon ay mas naging malapit si Jean at Athalia. At itinuturing na ni Jean si Tati na kapatid. At wala siyang ibang nais kundi ang maging masaya ito. “About what?” untag ni Tati. Nakaupo silang lahat sa may hardin sa isang sulok, sa kabilang banda naman ay ang mga kaibigan ng asawa ni Athalia na si Raphael. “Anong what ka d’yan, Teh! Anong score niyong dalawa ni Raphael?” singit ni ZD na nakaakbay sa asawang si Mimi na animo’y takot itong maagaw ng iba. Hindi mapigilang mainggit ni Jean sa mag-asawa dahil kitang-kita niya kung gaano kamahal ng mga ito ang isa’t isa. Hindi nga inaakala ni Jean na magkakatuluyan ang dalawa dahil akala nilang lahat ay pareho silang dalawa ng gusto.
Maliit pa lang si Archer, nakagisnan niya ang mga magulang na parating nagtatalo. Litong-lito siya kung bakit hindi halos nag-uusap ang mga magulang niya at madalas na magtalo. Nagtataka nga siya kung bakit iba ang pakikitungo ng mga magulang niya sa isa’t-isa habang ang magulang naman ng mga kaklase niya ay malalambing sa isa’t-isa. That’s when he wondered if his parents love each other. Ngunit mas tumatak sa batang isipan ni Archer, ano ba talaga ang pagmamahal?“Ano ba?! Hindi ka pa rin ba titigil sa kakahanap sa babae mo?!” sigaw ng ina niya mula sa opisina ng ama niya. Nakasilip si Archer sa siwang ng pinto kung saan nakikita niya ang ina niyang lumuluha habang ang ama naman niya ay nakatingin lang sa inang lumuluha. “Wala akong balak na balikan siya! Ilang ulit ko bang sasabihin sa ‘yo ‘yun?” sagot naman ng ama niya sa mababang boses. “Oh, please! H’wag na tayong maglokohan, alam naman nating hindi mo ako mahal at mahal mo ang babaeng iyon! No matter how hard I tried, I can’t
“Mommy Lola, Lolo!” sigaw ng mga anak ni Athalia nang makita ang biyenan na nakaupo sa sofa. Tumakbo papalapit ang mga bata sa Lolo at Lola nito. Mahigpit na niyapos naman ng mga magulang ni Raphael ang mga bata. Hinalikan isa-isa ng biyenan niya ang mga bata, tuwang-tuwa naman ang mga paslit. “How about me?” wika ni Rem, biglang sumulpot mula sa kusina. “Tito!” sigaw ng mga bata at kumaripas naman papunta kay Rem. Napangiti na lang siya nang magtitili ang mga anak niya. Tulak-tulak niya ang wheelchair ni Raphael. Ngayong araw na ito ay magkakaroon ng pagtitipon sa mansyon ng mga Yapchengco. Hindi kasali ang extended family ng mga ito. Kundi ang mga kaibigan lang ni Raphael, pamilya ni Athalia at mga iilang kaibigan niya. Pumayag naman si Raphael nang sabihin niyang nais niyang mag-imbita ng mga kaibigan niya. “Mom,” tawag ni Raphael sa ina.Tumayo si Gabriella Yapchengco at humalik sa pisngi ng anak, “Is your leg doing good?”“Yeah, my wife’s taking care of me.”Sumulyap si Gabr