Good morning, happy reading. Maaaring bumuto, mag-iwan ng mga komento at ratings,
“Anak?” rinig niyang wika ng biyenan niya mula sa kabilang linya.“Yes po, My?”“Pwede ka bang dumalaw rito sa bahay? Hinahanap ka kasi ni Angkong,” narinig niya itong bumuntong hininga. “And also, malapit ang birthday celebration ng Ahma mo. We can still invite you right? Like the old times? And you are still a Yapchengco.”Napakamot siya sa ulo niya, mas lalo yatang gumulo ang buhay niya. “Please, anak?”Huminga siyang malalim, “Sige My. Subukan kong dumalaw diyan pero baka bukas pa po ako available. Pakisabi na lang po kay Angkong.”“Okay, thank you, Darling!” Nang namatay ang tawag ay bumaling siya sa mga bata na abala sa pagkukulay sa coloring book ng mga ito. Hindi siya pwede umalis ngayong araw dahil nag-promise siya sa mga bata na Mommy and babies day today. She’s planning on enrolling them sa mga workshops. Para may pagkaabalahan naman ang mga ito, kapag kasi nandito lang sa bahay ang mga ito ay pagod na pagod lahat ng mga tao dahil sa kakulitan ng mga ito.“Mama, I want a c
“What do you think of Lali?” “What?” aburidong tanong ng kapatid niya. Papunta siya sa mansion ng mga Yapchengco, ihahatid siya ng kapatid niya. Ayaw niya kasing magmaneho, tintamad siya and Austin being a good brother insisted on dropping her off. Nakilala ng mga kapatid niya ang mga kaibigan niya. And to her surprise magkakilala si Jean at Archer— Archer’s girl was actually Jean. And for Jean, si Archer ay isang malaking asungot sa buhay niya. Magkakilala ang mga ito dahil sa common friend. He was trying to flirt with her kaso hindi talaga siya type ni Jean. “I am asking if you find Lali pretty?” she asked while wiggling her brows. Tinapunan siya nito ng tingin, “What?! She’s too young for me.” Bahagya siyang natawa, “Too young? She’s ten years younger than me. I don’t date kids.” Umirap siya sa kuya niya, “Yeah pero hindi naman siya minor. She’s in her legal age. She may be eight years younger but she’s a keeper. She’s pretty, responsible, kind, and a good sister to her sibl
Raphael’s trying to win his wife’s heart back. Pero hindi yata nakikisabay ang tadhana. Ang daming kontra. Ang daming gustong pumapel at bumida. And Austin Lagdameo is number one on the list. Hindi niya magawang magalit kung naibaling ng asawa niya sa iba ang nararamdaman, ilang taon rin ang lumipas at kailanman ay hindi niya naiparamdam nang maayos sa asawa ang tunay na nararamdaman niya. Wala siyang pakialam kung may Austin man na pumapael, gagawin niya ng lahat maibalik lang sa buhay niya si Athalia. Kahit itanggi man niya, Austin Lagdameo’s a huge wall for winning Athalia’s heart. Nasasaktan siya sa tuwing naiisip na magkasama sila o ‘di kaya. But who is he to complain? Wala pa kalahati ang paghihirap na dinanas sa kanya ni Athalia. He was blinded by the pain and the feelings he had for Kristal. Kahit alam na niyang nakakasakit na siya ay wala siyang pakialam. And to think, ang mga pinsan niya ay isa rin sa nagdudulot ng sakit sa asawa niya. Kumukulo ang dugo niya sa tuwing inii
“Were you crying?” Austin asked, dumating ito at sinundo siya. Iyak lang siya nang iyak, hindi niya alam kung bakit siya naiiyak dahil sa naging tagpo nila kanina ni Raphael. Wala namang kaso sa kanya kung insultuhin siya ng buong ang angkan nito. Bigla na lang sumagi sa isipan niya kung paano siya insultuhin ng sariling asawa nang malaman na buntis siya. Parang bumabalik siya sa nakaraan—sa panahong dinurog siya nito.“Baby…” Austin softly whispered.“Just let me cry…” sumusinok-sinok na wika niya. “Did he hurt you physically?” mariing tanong ni Austin habang nagmamaneho, mahigpit ang hawak nito sa manibela.Umiling siya, “No. Nag-usap lang kami.”“Do you still love him?”“No… It’s just that I remembered all the pain he caused. Kung gaano ako ka nasaktan noon–”“If you still love him, talk to him, listen to what he says. O kahit di mo na siya mahal, makinig ka lang sa kanya. Kahit hindi ka maniwala sa sabihin nito– it’s just to let all your emotions go. Lahat ng mga katanungan itano
“I was like a child again, I couldn’t even move normally. I had to wait for someone to help me. It took me a year to be able to walk again. And it took me months to talk again. It was frustrating to learn everything from scratch. And I don’t want to give up. I don’t want to give you up. I don’t want us to end–”Umiling si Athalia, “Hindi ko alam ang dapat kung paniwalaan, Rafa. Saan ka noong umalis ka?”“I went to Kristal,” malumanay na wika nito.“For what?” she said–almost a whisper.Her eyes were darting through his soul. Hindi niya mabasa kung ano ang emosyon o iniisip nito. Nakatitig lang ito sa kanya, animo’y hinihintay pa ang mga paliwanag niya. Napalunok siya nang makita kung gaano ito kaganda ngayon, kahit pa namumula ang ilong nito dahil naiiyak ito. But she was the most beautiful woman he had ever seen. Walang papantay sa ganda nito sa paningin niya.“Raphael,” tawag nito sa kanya–doon lang siya natauhan nang makitang iritado ang ekspresyon nito.Tumikhim siya bago sumagot,
“Darling!” maligayang sigaw ni Max.Mabilis rin siya lumapit rito at niyakap ito nang mahigpit, “God. You are back!”Humalik ito sa pisngi, “Of course I am. Where are my favorite babies?” Bumitaw siya sa pagkakahawak sa kaibigan niya, “They are at home. Hindi ko na sinama, alam mo na.”Tumango ito, “You haven’t talked to your husband?’“Ex-husband,” pagtatama niya rito. Pabirong ngumiti si Max, “Nah. He is still your husband. Legally. You plan on hiding the triplets forever?”Umiling siya, “Nagbago ang isip ko. The kids deserve to know their biological Dad. But I am not getting back with him. Tapos na kaming dalawa–kinasal lang naman kami dahil kay Baby Boo. And it was a mistake. I don’t want to repeat the same mistake again.”“Wow. The problem is–papayag kaya ang tatay ng mga bata na basta-basta na lang kayong maghiwalay,” mapanudyong wika nito.Umirap siya, “Matagal na kaming tapos, ‘no. We just need to separate legally para kung gusto nitong magpakasal muli dahil sa tamang rason,
“What are you doing here?” gulantang na wika ni Tati nang makita si Raphael sa labas ng hospital.May dala itong bulaklak, bihis na bihis ito. Halos sumabog na ang dibdib niya sa kaba, Nang tumawag ito kagabi ay narinig nitong nagsalita ang anak nila kaya agad niyang pinatay ang tawag kagabi. At hindi niya binuksang muli ang cellphone niya. Dahil takot siya na baka alam na nito, hindi niya pa nabubuksan ang usaping ‘yon sa mga bata–natatakot siya na baka magalit ang mga ito sa kanya. “I texted you, Baby. Hindi mo ba nabasa?” nagtatakang tanong nito.“H-hindi ka galit?” she asked nervously.Kumunot ang noo nito, “Why would I be mad at you?” Lumunok siya at nag-iwas ng tingin, “Nothing. Don’t mind me.”Raphael sighed, inabot sa kanya ang hawak na tungkos rosas. “For you.”Tinanggap niya iyon, “Thank you.”“I texted you because today is Mom’s birthday and she’s lookin’ for you. Hindi mo raw siya ni-reply-an. She was even calling you. What happened to your phone?”“Biglang nasira kagabi–
“Saang hospital, Kuya?” napatayo na siya sa kinauupuan, napatingin sa kanya lahat. Ngunit wala siyang pakialam roon. Ang tanging nasa isipan niya lang ay ang mga bata. Hindi siya mapakali.“Sa hospital kung saan ka dating nagtatrabaho. Kumalma ka okay? The kids will be alright. Hindi ko sila papabayaan. Kapag kalmado ka na sumunod ka na rito.”How can she calm down? Ang mga anak niya ang mga pinag-uusapan. Ang tanging nasa isip niya lang ngayon ay ang makapunta sa hospital. Kailangan siya ng mga anak niya. “Mom, Dad. Aalis na po ako. Something came up,” nanginginig niyang wika. Lumambot ang ekspresyon ng ginang, “Raphael ihatid mo ang asawa mo.”Hindi na siya tumutol pa. Nagpatianod siya sa hila ni Raphael. Ang tanging nasa isip niya lang ay ang makarating sa hospital. Pakiramdam niya ay bumagal ang oras. Kung kailan siya nagmamadali ay mabagal ang paglipas ng oras. Hindi siya mapakali. Naiiyak na siya sa takot. “Calm down,” Raphael said out of the blue.“Paano ako kakalma Raphael?!
“Athalia’s not pregnant, okay?” Pagtatama ni Raphael. Nakahinga naman ng maluwag si Tati nang marinig iyon. Tila ba nabunutan siya ng tinik sa lalamunan. “What? Why?” Dismayadong sambit ni Gabriella. Pilit ngumiti si Tati, “Hindi ako buntis, Mommy. Iba lang ang pagkakaintindi ng mga bata sa sinabi ng mga kapatid.” “Yes, Mrs. Yapchengco. Iba lang ang pagkakaintindi ng mga bata. Akala nila ay buntis ang ibig sabihin ng sunabi ko," Austin said. “Owwww!” magkapanabay na sambit ng mga bata, dismayado rin ang mga ito. Akala nila ay magkakaroon na rin sila ng kapatid. “Why Daddy? I thought when Papa Austin said Mommy has alaga in her tummy. Does it mean that we have a baby sister now? Why Mommy is not pregnant?” Biglang tanong ni Ryker sa ama. Napaawang naman ang labi ni Raphael sa gulat. Tumikhim siya, “Baby, it doesn’t work that way.” Tumingin si Raphael kay Tati at humingi ng tulong. Hindi alam ni Raphael kung paano sagutin ang bunsong anak. “Jusko,” wala sa sariling usal ni T
“Kuya,” Tawag ni Tati sa kapatid niyang si Austin. “What is it?” “How’s Dad?” She asked. Simula kasi nang maaksidente si Rapahel ay hindi niya pa nakakausap ang Daddy niya. Ang sabi ng mga kapatid niya ay nasa isla ang Daddy nila. Nag-iwas ng tingin si Austin, “Dad’s fine. He’s doing well.” Umirap si Tati, “How come alam mo? Hindi man lang ako tinatawagan ni Daddy. Nakakatampo na. The kids are looking for him. Panay sabi lang ako na busy siya.”Austin smiled and kissed Tati’s hair, “Soon, Baby. Kapag okay na ang lahat–”“What do you mean by that?” Umiling si Austin, “Bakit ba hindi ka sa sumama sa asawa mo? Bakit ako ang napili mong tabihan?”Patungo sila sa hotel na binook ni Gabriella. Kakalapag lang ng eroplano nila at agad silang sinundo ng mga tauhan mula sa hotel. Mahigit Apat na sasakyan ang sumundo sa kanila. Dahil ang dami nilang lahat. “Masama bang samahan ko ang mga kapatid ko?” Si Archer na tulog na tulog sa passengear seat, kasama nila sa Van si Mimi, ZD, ang anak
May mga multo ng kahapon na kapag lumitaw ay mayayanig ang mundo mo. Lalo na kung hindi pa na isasara ang librong iyon. Kaya hindi mapakali si Tati nang makitang muli si Kristal. They never had the chance to talk again, to say how sorry she was when she coveted Raphael. Na dahilan nang pagkaleche-leche ng mga buhay nila.Ngunit hindi pa rin maipagkakaila ni Tati na kung walang nangyari sa kanila noon ni Raphael na dahilan upang maipit sila sa isang kasal na walang kasiguraduhan. Ay wala rin sana ngayon ang triplets. She had made a lot of mistakes in her life… Ngunit hindi pa niya naitatama ang pagkakamali niya kay Kristal. She never had the chance to tell her how sorry she was. And Kristal reminded her of the stupid things she had done and what she had lost. “Baby?” tawag ni Raphael kay Tati ngunit hindi man lang ito tumalima. “Tati?” sinubukan niyang muli ngunit tulala pa rin ito. Hinawakan ni Raphael ang kamay ni Tati at pinisil, doon lang nito nakuha ang atensyon ni Tati. “Is ther
“Raphael!” tawag ni Tati sa ama ng mga anak niya. Hindi niya mapigil ang mapairap sa inis, umagang-umaga ay pinipika na naman siya nito. Ngayong araw kasi tatanggalin ang cast nito. Patuloy na kumatok si Tati sa pinto ngunit walang Raphael na sumagot. “Kapag hindi ka lalabas r’yan gigibain ko ang pinto!” banta pa niya. Kailangan kasi nilang magmadali dahil mamayang tanghali ay may flight pa sila pa-Mindanao. Ngayong araw rin kasi ang byahe nila sa pangakong sinabi ni Gabriella Yapchengco noong nakaraan, to celebrate her birthday they will be spending a week vacation in an island.Wala ang mga bata, kasama ng mga magulang ni Raphael para mag-shopping kaya wala siyang choice kundi samahan ang hilaw niyang asawa sa hospital. “Raphael? We have to hurry, Raphael! Bubuksan ko ‘to—”Bumukas ang pinto bago pa man matapos ni Tati ang sasabihin niya. Sumalubong sa kanya ang bagong ligo na si Raphael. Pinasadahan ni Tati ng tingin si Raphael, nakasuot ito ng puting V-ne
Sa mansyon ng mga Yapchengco… “Sa tingin niyo magkakabalikan na iyong dalawa?” wika ni Mimi. Umirap si Jean, “Heh! Maduga kayong mag-asawa. Matalo ang isa, may chance naman ang isang manalo.”Umakbay si ZD sa asawa, “Of course! Ang laki rin kaya ng mapapanalunan rito.” Nag-apir pa si Mimi as ZD. “Right, Babe?”“Argh! I hate you two!” pinagkrus pa ni Jean ang braso niya. “Hi guys!” bati ni Lali na kakalabas lang mula sa guest room sa ibaba. “Anong pinagchichismisan niyo r’yan?” bumaling ito kay Jean. “Sa’n ka natulog, Teh? Na-ilock ko pala ang pinto nakalimutan ko na tayo pala ang magtatabi.”“Ha?” Kasabay noon ay ang paglingon ng mga kaibigan ni Jean sa kanya at pagbaba naman ng iilang bisita, mga kaibigan ni Raphael na bumaba. Hindi rin papahuli ang mga magulang ni Raphael at ang mga kapatid ni Raphael. Ang tanging wala roon ay ang mga bata at ang mga-asawa–o mas tamang sabihin dating mag-asawa. Natitipon-tipon lahat sa salas, animo’y isang board meeting. Pumalakpak si ZD upang k
Madaling araw na nang matapos silang magkakaibigan na mag-inuman. Hinayaan ni Tati na sa guest room na matulog ang mga kaibigan niya. Habang ang mga bata naman ay katabi ng biyenan niya at ang mga kapatid naman niya ay hindi niya alam kung saan nagsusuot. Masaya si Tati na maayos ang takbo ng buhay niya ngayon. Masaya siyang nakabalik na si Raphael at unti-unti na itong bumabalik sa dati nitong sarili. Kahit pa man ay nawalan ito ng alaala ay hindi iba ang pinaramdam ni Raphael sa mga bata na estranghero ang mga ito sa kanya. Nakikita ni Tati sa mga kilos ni Raphael na mahal nito ang mga bata.And it made Tati happy… that they are finally having their peace. Bago humiga si Tati sa kama ay naglinis muna siya ng katawan. Kahit gaano pa siya kapagod mula sa trabao o kung ano man ay hindi talaga siya natutulog hanggat hindi naliligo muli. Solong-solo ni Tati ang buong higaan ngayon, walang mga batang nakasiksik sa kanya.Nang humiga si Tati ay agad siyang dinalaw ng antok, epekto na rin
“What’s your plan?” tanong ni Jean kay Tati, matagal-tagal nang kilala ni Jean si Tati bilang katrabaho ngunit ngayon lang siya naging malapit sa babae. Ilag kasi masyado si Tati, naiintindihan naman iyon ni Jean dahil napakaraming pinagdaanan ni Athalia. Ngunit nang makabalik ito matapos ang halos limang taon ay mas naging malapit si Jean at Athalia. At itinuturing na ni Jean si Tati na kapatid. At wala siyang ibang nais kundi ang maging masaya ito. “About what?” untag ni Tati. Nakaupo silang lahat sa may hardin sa isang sulok, sa kabilang banda naman ay ang mga kaibigan ng asawa ni Athalia na si Raphael. “Anong what ka d’yan, Teh! Anong score niyong dalawa ni Raphael?” singit ni ZD na nakaakbay sa asawang si Mimi na animo’y takot itong maagaw ng iba. Hindi mapigilang mainggit ni Jean sa mag-asawa dahil kitang-kita niya kung gaano kamahal ng mga ito ang isa’t isa. Hindi nga inaakala ni Jean na magkakatuluyan ang dalawa dahil akala nilang lahat ay pareho silang dalawa ng gusto.
Maliit pa lang si Archer, nakagisnan niya ang mga magulang na parating nagtatalo. Litong-lito siya kung bakit hindi halos nag-uusap ang mga magulang niya at madalas na magtalo. Nagtataka nga siya kung bakit iba ang pakikitungo ng mga magulang niya sa isa’t-isa habang ang magulang naman ng mga kaklase niya ay malalambing sa isa’t-isa. That’s when he wondered if his parents love each other. Ngunit mas tumatak sa batang isipan ni Archer, ano ba talaga ang pagmamahal?“Ano ba?! Hindi ka pa rin ba titigil sa kakahanap sa babae mo?!” sigaw ng ina niya mula sa opisina ng ama niya. Nakasilip si Archer sa siwang ng pinto kung saan nakikita niya ang ina niyang lumuluha habang ang ama naman niya ay nakatingin lang sa inang lumuluha. “Wala akong balak na balikan siya! Ilang ulit ko bang sasabihin sa ‘yo ‘yun?” sagot naman ng ama niya sa mababang boses. “Oh, please! H’wag na tayong maglokohan, alam naman nating hindi mo ako mahal at mahal mo ang babaeng iyon! No matter how hard I tried, I can’t
“Mommy Lola, Lolo!” sigaw ng mga anak ni Athalia nang makita ang biyenan na nakaupo sa sofa. Tumakbo papalapit ang mga bata sa Lolo at Lola nito. Mahigpit na niyapos naman ng mga magulang ni Raphael ang mga bata. Hinalikan isa-isa ng biyenan niya ang mga bata, tuwang-tuwa naman ang mga paslit. “How about me?” wika ni Rem, biglang sumulpot mula sa kusina. “Tito!” sigaw ng mga bata at kumaripas naman papunta kay Rem. Napangiti na lang siya nang magtitili ang mga anak niya. Tulak-tulak niya ang wheelchair ni Raphael. Ngayong araw na ito ay magkakaroon ng pagtitipon sa mansyon ng mga Yapchengco. Hindi kasali ang extended family ng mga ito. Kundi ang mga kaibigan lang ni Raphael, pamilya ni Athalia at mga iilang kaibigan niya. Pumayag naman si Raphael nang sabihin niyang nais niyang mag-imbita ng mga kaibigan niya. “Mom,” tawag ni Raphael sa ina.Tumayo si Gabriella Yapchengco at humalik sa pisngi ng anak, “Is your leg doing good?”“Yeah, my wife’s taking care of me.”Sumulyap si Gabr