Hello, asking for a favor please do leave a rating. Also, vote and comment! Happy readings guys, kapit lang tayo para sa mga sumunod na mangyayari.
Mugto ang mga mata niya sa kakaiyak. Hindi niya alam kung saan siya pupunta. Nakasakay lang siya sa kotse niya at nakatulala. Nag-drive lang siya kung saan siya dalhin ng mga paa niya. Mabuti na lang talaga at wala siyang schedule surgery ngayong araw. Hindi niya kayang magtrabaho sa lagay na ‘to. Baka imbes gumaling ang pasyente ay lumalala pa ito.She texted her secretary and Max, hindi muna siya papasok. Baka nga masesante na siya, panay ang absent at leave niya. She loves her job but she can’t afford to work right now, wala siya sa tamang huwisyo.Dinala siya ng mga paa niya sa isang hotel, hindi pagmamay-ari ng mga Yapchengco kundi ng isa ring prominenting pamilya sa bansa. Nag-check in siya agad, gusto niya munang magpahinga pagod na pagod siya sa kaiiyak.Bandang hapon nang magising siya, naligo muna siya at nagbihis. Lumabas siya sa suite niya at napagpasyahang kumain sa baba, kasi kapag sa silid lang siya kumain, pakiramdam niya ay mas malulungkot siya.Nang makababa siya ay
Kunot ang noo ni Athalia nang makita si Austin na pumasok sa bahay niya. Hindi naman siya nagtataka na nakapasok ito dahil may spare key siyang binigay sa binata. Ang pinagtataka niya lang ay kung bakit ito narito lalo pa’t weekdays pa lang. Nakasuot pa ito ng suit, mukhang kakagaling lang nito sa trabaho. Kahit ganoon ay presko pa rin itong tignan, maliban na lamang sa parati itong nakakunot. Nang magtama ang mga mata nila ay agad na ngumiti ang lalaki.“Baby,” mahinang ani nito saka ibinuka ang braso, nag-uudyok ito na yakapin niya.“Why are you here?” kunwaring galit na tanong niya.“I missed you, okay? It’s been three days since the last time I saw you,” malungkot na sambit ng lalaki.Bahagya siyang natawa, “Sira ka ba? Ang layo-layo pa ng binyahe mo. Saka magkasama lang tayo three days ago. Huwag kang OA.”“Of course, I missed you! How can I not missed my favorite human on earth?” nakangising sambit nito, tinawid na ang pagitan nila at mahigpit siyang niyakap. Natawa siya nang mas
“Baby,” usal ni Austin.Nag-aalala ang reaksyo nito. Wariy ‘di alam kung magsasalita ba ito o hindi. Pero dahil mas matigas ang bungo ni Athalia, hindi siya mapipirmi kung ano ang tinatago nito sa kanya. Pinagkrus niya pa ang mga braso, tila isang ina na nahuli ang anak na may ginagawang kalokohan.“Tell. Me. Everything.”Bawat salita ay binigbigyan niya ng diin. Napakamot sa ulo si Austin, huminga ito ng malalim bago sinalubong ulit ang mga tingin niya.“Baby,” malambing na usal nito.“Stop calling me baby, Kuya!” pagalit niyang sambit.Oo, kapatid niya si Austin. Matanda sa kanya ito ng dalawang taon, kagaya ng kakambal nitong Archer. Nakilala niya ang mga ito ilang taon na ang nakakaraan.“Dad had a minor accident,” paliwanag nito, mas tinitigan niya ang kapatid. “Fine. Major accident, he car crashed. Archer is the one taking care of Dad. I went here because I was stressed with issues going on with the business. And I missed you, that is why I came here.”Napabuga siya ng hangin sa
“You sure about this?” tanong ng kapatid niyang si Austin. “Oo, nga. Why do you keep asking ba?” asik niya. Nagkibit-balikat ito, “Calm down, baby. I am just asking, okay?” Inismidan niya ang kapatid at naunang maglakad, iniwanan niya ang kapatid niyang hila-hila ang maleta nilang dalawa. Nagplano siyang mag-resign, ngunit tumutol ang dalawang kapatid niya, pati mismo ang Daddy niya ay hindi pumayag. Halos limang taon na rin nang huling tumuntong siya sa Metro, ganun na katagal siyang nagpakalayo-layo. Hindi niya maiwasang maalala ang mga dating katrabaho, lalo na ang mga malalapit sa kanya. Si Max lang ang bukod tanging nakakaalam kung nasaan siya at kung ano ang kalagayan niya. However, Max migrated to London, kasal na ito ngayon sa asawa nitong British, na nakilala nito sa online dating app. “Baby!” rinig niyang sigaw ng kuya niya, saglit pa ay naramdaman na niya ito sa tabi niya, nakaakbay sa kanya. “You should’ve waited for me.” “Ang bagal mo,” ismid niya. Buong durasyon n
“Doktora!”Kumaway siya sa mga dating katrabaho na ngayon ay papalapit sa kanya. Si ZD, Mimi at Jean lang ang nagpasyang pumunta, ang iba kasi katrabaho nila ay nasa ibang shift kaya hindi makasama. Si Jean ang sumakay sa harapan, habang ang dalawa naman ay nasa likuran.“Saan tayo, Doc?” tanong ni ZD.Ngumiti siya, “Just call me Tati. Hindi niyo na naman ako katrabaho. So no need to call me formally.”Pinaandar niya ang makina ng kotse at nag-umpisang magmaneho. Nagkukwentuhan lang sila patungkol sa mga experiences nila sa trabaho. Si ZD, as usual madaldal, hindi nauubusan ng kwento. Napuno ng halakhakan ang sasakyan dahil sa mga kwento nito.“Kumusta naman kayo ng asawa mo, Tati?” tanong ni Jean, napalunok siya sa gulat.Nanuyo ang lalamunan niya, nanatiling nasa daan ang mga mata niya. “Hiwalay na kami. Matagal na.”“Kaya pala ibang babae ang kasama niya,” ismid ni Jean.“Ah. Good for him,” kibit-balikat niyang saad.Kung totoo man na nakahanap na ang asawa niya ng babaeng mamahalin
Kahit pa nakasuot ito ng sumbrero at mask, at mga mata lang ang nakikita niya ay alam niyang si Raphael iyon. Binabaa niya ang tingin sa mga paa niya. Pinapakiramdaman niya ang sarili niya. Sumara ang pinto ng elevator at ramdam niya ang presensya nito. Pasimpleng sumulyap siya rito, mukhang hindi siya nito napansin sa dami ng taong kasabayan nila. Hindi na gaya ng dati ang nararamdaman niya para sa dating asawa. It was more like, she loves him as a friend. Not the same intense love she had for him back then… Hindi niya mapigilang mapangiti. She can’t face him right now. She has a lot of things to say to him. Siguro sa mga susunod na araw. May ilang araw pa naman siya rito sa Metro. She want to finally close the book with him. Tumunog ang elevator, bumukas ang pinto at huminto na siya sa floor kung saan sila bababa. Akay-akay niya si Jean, mabuti na lamang at sa ilang taong lumipas ay nasasanay siyang magbuhat kay nakaya niya ang bigat ng kaibigan niya. “Tati. Umiikot mundo ko,”
Hindi siya mahilig sa mga parties or any other events. Kahit noon pa man na nasa puder siya ng mga Yapchengco. Ngunit lahat ng pagtitipon ay dinadaluhan niya. Dinaig pa ang escuela, dahil kailangang complete attendance siya sa mga pagtitipon na ginaganap ng pamilyang Yapchengco. Kahit pa may mahalagang siyang gagawin kinabukasan ay kinailangan niya pa ring dumali. Sa huli ay nag-aaral siya habang dumadalo sa party, she can’t just stay still.“You looked good,” komento ng kapatid niya habang nakalahad ang palad nito. Inaalalayan siyang bumaba sa sasakyan.Pinatong niya ang kamay niya sa palad ni Austin. Nginitian niya ang kapatid na gwapong-gwapo sa suot nitong tuxedo. Hindi na siya nagtataka kung bakit maraming nahuhulog rito kahit pa ang sungit-sungit nito.“Thanks to Dad’s genes,” biro niya pa. Nagtungo sila sa hall kung saan gaganapin ang auction. Sinalubong sila ng isang tauhan, giniya sila sa mesa. Inalalayan siya ni Austin na makaupo. Nag-umpisa na ang auction, tutok na tutok an
“Really? Lagdameo?” sarkastiko nitong turan. “What the hell is your problem?!” hindi niya mapigilang mapatayo dahil sa inis. Hindi niya maintindihan ang pinuputok ng butse nito. Sa inis niya ay malakas niya itong tinulak ngunit hindi man lang ito natinag. Sinuntok niya ang dibdib nito, sa huli ay siya rin itong napangiwi sa sakit.“We are still fucking married, Athalia. How the hell you are a Lagdameo now!” hinawakan nito ang kamay niya, mariin ang pagkakahawak nito. Nakadikit ang kamay niya sa dibdib ng dating asawa.“Eh, ‘di maghiwalay tayo ng legal. Is that what you want? Kaya ba galit na galit ka?!” “And what? Hayaan kayong magsama ng lalaki mo? No fucking way!” marahas siya nitong hinila papalapit, hinawakan nito ang bewang niya. “You are still my wife, Athalia. You are still Athalia Rielle Yapchengco. Not Rielle Lagdameo!”“Ano ba! Bitawan mo ako,” pilit siyang nagpupumiglas sa pagkakahawak sa kanya ng dating asawa.“In the eyes of the law you are still mine. Akin ka pa rin,”
“What do you mean, anak?” nalilitong tanong ni Gabriella kay Raphael. “A-Anong kasal Raphael? Don’t tell me?”Ngumisi si Raphael, “Yeah.” “Oh, God!” Bumuhos na ang luha ni Gabriella, halos ngumawa na siya sa tuwa. Niyakap niya si Raphael, “Oh, God! You don’t know how hard I prayed to God na magkabalikan kayo.” Bumaling ito kay Tati. “Oh, my daughter-in-law!” At niyakap si Tati. “Mommy,” anas ni Tati ay niyakap panalik ang biyenan. “So, did Raphael propose again? Magpapakasal na ba kayo ulit? Oh my God! We should hire the best wedding coordinator in the country–” “Mommy, kalma. Hindi pa namin na pag-uusapan, okay? But we’re okay now,” agap ni Tati sa biyenan. “Oh,” malungkot na sambit ng biyenan.“Pero we’re not closing that idea, Mommy. Isa pa, kakabalikan lang namin.” “Well, tama ka naman d’yan anak. Ito ang pinaka magandang regalo ngayong birthday ko! Hindi niyo alam kung gaano ako kasaya na malaman na ayos na kayong dalawa. Simula noon ay pinagdarasal ko na kayo na sana ang ma
Nagtitipon ang lahat sa baybayin, maliban kay Raphael at Athalia. May mahabang mesa at mga upuan. May maliit na entablado na nasa harapan. Na napapalibutan ng mga balloons at bulaklak. Masayang nagtitipon ang lahat para sa kaarawan ng nag-iisang Gabriella Yapchengco.Saglit pa ay dumating na si Tati at Raphael, hawak-hawak ang mga anak nila. Naluluha naman si Gabriella nang makita ang tagpong iyon. Sa tinagal-tagal ng panahon, isa siya sa naniniwala na balang araw ay magiging maayos ang pagsasama ni Raphael at Tati. At noon pa man ay alam na niyang mahal ni Raphael si Tati. Nang ipinakilala ng anak si Tati sa kanya ay ramdam niya agad na may kakaiba sa pagitan ng mga ito. Saksi siya sa paghihirap ni Athalia, saksi rin siya sa paghihirap ni Raphael nang iwan ito ni Tati. Kaya isa siya sa pinaka nasasaktan sa tuwing may pagsubok na naman sa pag-iibigan ng mga ito. Ilang insenso na ang sinindihan niya kakadasal na balang araw ay magkakatuluyan ang mga ito. Kaya hindi niya mapigilang mapa
Thirteen years ago… “Hiwalay na ba kayo ni Athalia?” Biglang tanong ng kasamahan ni Raphael sa soccer team. Kumunot ang noo ni Raphael. Napahinto siya sa pag-iinat ng katawan.“What are you talking about?” “Hindi ko na kasi kayo madalas makitang magkasama. That’s why I am asking you if the two of you are still together. Kasi kapag hindi, ayos lang ba sa ‘yong ligawan ko si Athalia?” “What the fuck is your problem?!” Napatayo si Raphael sa ginagawa niya. Hindi niya nobya si Athalia o mas kilala bilang Tati. Magkaibigan lang sila ng mahigit dalawang taon na rin. Tinuturing ni Raphael ang babae bilang best friend niya. Maasahan ito at higit sa lahat mabait. Kahit ang mga magulang niya ay gustong-gusto ito. But they’re just friends…Ngunit ayaw na ayaw ni Raphael na lumapit ang kahit sino kay Tati. Ni mga kaibigan niya ay hindi pinapalapit rito. Hindi niya gusto ang ideya na may lalaking umaaligid kay Tati kahit pa mismo kaibigan niya. Para kay Raphael, parang nakababatang kapatid ni
Hindi mapakali si Raphael. Palakad lakad lang siya sa labas ng silid ni Athalia. Para siyang hayop na hindi maire. Kinakabanahan siya, hinihintay niya kasi si Tati na lumabas sa silid nito. Ngayong gabi ay lalabas sila nang wala ang mga bata. Napapayag niya rin kasi sa wakas si Tati na mag-date kasama siya. Hindi tuloy mapakali si Raphael habang hinihintay si Tati. Daig niya pa ang high school student habang hinihintay ang babaeng una niyang i-di-date. Ang mga nangyari kahapon ay naging daan para makamit niya ang matamis na “oo” ni Tati para sa isang date. Masama rin kasi ang titig ng mga kapatid ni Tati sa kanya, parang kakalasin ng mga ito ang bawat buto sa katawan niya. Inaakala siguro ng mga ito na ginagamit niya lang ang amnesia niya para mas makalapit kay Tati at maayos ang kung anumang maaari pa nilang ayusin. Hindi naman sa ginagamit ni Raphael ang nangyari sa kanya pero wala naman siyang magagawa kung may amnesia siya. Pero nais niyang bigyan siya ni Tati ng pagkakataon na m
“Are you guys ready?” Tanong ni Gabriella sa lahat. Nasa lobby sila ng hotel at hinihintay ang tour guide. “Yes, Lola!” Sigaw ng mga bata. “That’s greta. ‘Wag niyo kalilimutan maglagay ng sunscreen, okay? Mainit pa naman,” paalala ni Gabriella. Dahil marami sila ay dalawa na small yatch ang inarkila nila para sa island hopping. Medyo hindi pa masakit ang sikat ng araw dahil alas siete pa lang ng umaga. Ang mga bata ay tuwang-tuwa. Habang ang mga matatanda naman ay tahimik, dahil masasakit ang ulo. Abala si Tati sa paglalagay ng sunscreen sa mga anak niya. Katabi niya sa magkabilang gilid ang mga kapatid niya. Walang kamalay-malay si Tati na masama ang titig ng mga ito kay Raphael. Nasa isang sulok lang si Raphael, pinagmamasdan ang mag-iina niya habang naglalambingan. Nais man niyang makisali ay bugbog sarado siya sa mga titig nina Archer at Austin. Hindi niya alam kung ano ang nagawa niyang mali sa mga ito dahilan upang tapunan siya ng mga masasamang tingin. “Are they mad becaus
Nagising si Tati dahil sa matinding uhaw. Ngunit agad na nawala ang uhaw niya nang may maramdamang mabigat sa tiyan niya. Nanigas ang buong katawan niya sa takot. Unti-unti siyang nagmulat ng mata at napasinghap siya nang makitang nakapulupot sa kanya ang isang kamay. Nang lumingon siya ay nakita nuya ang tulog na tulog na si Raphael.Nakahinga siya nang maluwag na ito ang katabi niya at hindi isang estranghero. Pero bakit niya katabi ito? May ginawa na naman ba siyang katangahan? Biglang sumakit ang ulo niya nang isipin iyon. Dahan-dahan na inalis ni Tati ang kamay ni Raphael sa tiyan niya pero bgla nitong binalik ang kamay nito sa tiyan ni Tati. Kumunot ang noo ni Tati at sinulyapan ang nakapikit pa rin na lalaki. Muli niyang inalis ang kamay nito at muli rin naman binalik ni Raphael ang kamay niya.“Alam kong gising ka Raphael. Tigil-tigilan mo ako sa pag-arte mo. Why are we in the same bed?” Humalakhak si Raphael at unti-unting nagdilat ng mata. “Mukhang hindi ako pasado bilan
“Daddy! Mommy!”Magkapanabay na sigaw ng tatlo nang mamataan ang mga magulang nila sa pool area. Ngunit hindi sila narinig ng mga magaulang nila na abala sa pag-uusap. Nagkatinginan an tatlong bata at magkasabay na ngumisi.Umahon kasi muna sila sa pool para kumain. Iniwan nila kasama ng lola at lolo nila ang anak ng Tita Mimi at Tito ZD nila na si Laura. Seryoso ang ekspresyon ni Tati at Raphael habang nag-uusap, ngunit sa mga mata ng bata ay iba. Nagmamadaling tumakbo ang tatlo bata at yumakap sa mga magulang nila. Napaigtad si Tati at Raphael sa gulat. Bumungisngis ang tatlong bata at sa hindi inaasahan ay malakas na tinulak ang mga magulang nila sa pool. Kung saan bumagsak si Tati at Raphael sa pool.“Kids!” saway ni Tati sa mga anak niya. Si Raphael naman ay natawa. “Bye, Mommy, Bye Daddy!” Sigaw ng tatlong bata at muling kumaripas ng takbo. Napabuntong hininga na lang si Tati. Napaigtad siya nang bigla siyang yakapin ni Raphael. Ni lingon niya ito. “Bitiwan mo nga ako!” asi
Tulala lang si Tati habang pinagmamasdan ang karagatan, nakatambay sila sa restaurant, magkasama silang lahat sa isang mahabang mesa. Hindi mga pagkain ang nasa mesa kundi mga alak. Ang mga bata naman ay nasa mga magulang ni Raphael kaya kampante lang si Tati. “Huy!” “What the!” gulat na sigaw ni Tati, napaigtad pa siya sa gulat. Bigla kasi sinundot ni ZD si Tati sa tagiliran. Sinamaan ni Tati ng tingin ang kaibigan niya. Nakangisi lang si ZD, halatang inaasar siya nito. “What is your problem?” asik ni Tati. “Tulala ka kasi, Teh! Kanina pa kita tinatanong ‘di ka naman sumasagot. Saan na naman ba lumilipad ang utak mo, Aber?” tinaasan pa ni ZD ng kilay si Tati. Umirap si Tati, “Wala. Namimiss ko lang magtrabaho.” “Kung iba pa ‘yan! Ayaw na magtrabaho. Hindi ko sinasabing si ZD ‘yan ha,” pabirong sambit ni Jean.“Teh, sino naman ang gustong mapagod? Nakakapagod kayang magtrabaho. Pero kailangan kumayod para sa pamilya,” saad pa ni ZD. “Itong si Tati naman, iba ang hulma! Workaholi
“Kids! Careful!”Paalala ni Gabriella sa mga bata na nakapila sa kiddie slide. Nakaupo lang sila sa pool lounge chair. Tinatanaw ang apat na bata na naglalaro sa kiddie pool. Mababaw lang naman ang tubig kaya ‘di sila natatakot na malunod ang mga bata. At mayroon ring lifeguard ngunit hindi maiwasan ni Gabriella na mag-alala lalo pa’t mga apo niya iyon. “We’re okay Lola!” Sigaw ni Ryder habang kumakaway nasa dulo ito ng pila. Humahagikgik naman si Laura, Ryker at Ryler. Nagkakasundo ang mga ito sa kalokohan habang si Ryder naman ang designated leader ng tatlo. Ang siyang taga saway sa mga ito. “Ready?” Tanong noong taga-bantay sa gilid ng slide kay Ryler.Ngunit bago pa makasagot si Ryler ay tinulak na siya nang tumatawang si Ryker. Hindi naman umiyak si Ryler kundi bumungisngis lang rin. Hindi naman mahaba ang slide, maiksi lang iyon kaya kampante rin ang guide na nakatayo sa gilid. Tanaw na tanaw ng mag-asawang Yapchengco ang mga bata. Namutla si Gabriella sa nangyari, hinawakan