“Nothing bad will happen to you again if you give my wife to me,” Ronald uttered with authority. “And them,” itinuro nito ang direksyon ng bata dahil nasa iisang direksyon lang naman ang anak namin, kasambahay at ang tauhan nito.“And ex-fiancé,” my dad said, and my eyes widened.“What do you mean?” tanong ko na may halong pagtataka. Ngumisi lang si daddy. “Didn't he tell you about this secret?” baling niya sa akin. Hindi naman nagpatinag si Ronald at nanatiling seryoso. Napansin ko sa ekspresyon nito na parang hindi man lang siya natatakot sa puwede nilang gawin. Nanatiling nakatitig sa kaniya ng masama ang sakim kong ama.“Fine, I admit to myself that she’s my fiancé before,” he began. “But I only hid that thing to protect her,” he added, defending himself. Nagsalita si daddy. “Oh, really?” tanong pa nito at tila hindi kumbinsido sa naging sagot ni Ronald.“Yes, it is.” Mariing tugon naman niya. Hindi pa rin ako makapaniwala sa mga narinig ko mula sa kanila. Paano naman ‘yon n
Tatlong araw na ang nakalilipas simula noong lumipat kami dito. May tauhan si Ronald na inutusan niyang pumasok para malaman lahat ng mga galaw at impormasyon sa kanila. Sinabi nito kay Ronald na hindi nila kayang angkinin ang mansiyon na iyon sapagkat nakapangalan ito sa kaniya. Dumating ito bigla at hinahanap si Ronald kaya pinapasok na lang nila ito. Dinala nila ito sa may sala kung saan nakaupo siya sa couch.“Boss, it’s all under your name, based on your father’s last will and testament. They can’t just take it, they need your signature to transfer any of it,” his mobster explained, emphasizing the point with a pointed look.“Yeah, well, that’s good because that’s my property,” he replied, a slow, evil grin spreading across his face. Lumalabas na konektado si Ronald sa isang politiko sa gobyerno. Mayroon itong mga security cameras na kontrolado pa rin ni Ronald at maaari niya itong ipadala kung gugustuhin niya. This mobsters, who spied on them and reported everything to Ronald,
Binuksan ko ang mga bintanang salamin sa balkonaheng narito sa kwarto ko. Umupo ako sa upuan at inilapag ang inumin ko sa puting mesa habang nakatanaw sa paligid sa ibaba. Sa ibaba ay may nakikita akong mga rosas at napansin ko naman ang pagsakay ng mga tauhan na naman ni Ronald sa itim na kotse. Parang araw-araw silang may nilalakad at labas-masok na lang. “What do I expect?” bulong ko sa sarili. “Ma'am,” tawag sa akin ng kasambahay kaya tumayo ako at naglakad papasok. Ngumiti ito ng pilit ng makita ako. “Bakit?” seryoso kong tanong. “Hinahanap po kayo ni Niccoló,” turan niya at unti-unting lumabas sa likod niya ang bata. Bahagya akong napaupo habang binabalanse ang katawan ko at binuka ang mga braso ko kaya tumakbo papunta sa akin ang bata. Niyakap niya ako kaya dahan-dahan ko naman itong niyakap pabalik. My heart feels delighted every time I saw my son's smile. When my son is happy, I feel overjoyed. “Where's daddy?” tanong nito. “Nasa baba siya,” nakangiting tugon ko
Bumaba ako ng hagdan at pagkalabas ko ay may nakita akong itim na kotseng parating dito. Nagtaka ako kung sino kaya naisipan kong utusan ang tauhan ko na tawagin si Ronald. Naglakad naman palabas si Ronald at sa nakikita ko ay nagkakawayan pa ang dalawa. Mukhang magkakilala sila at parang magkaibigan pa ang mga ito.Nang makalapit na ang sasakyan ay bumaba ang lalaki. Nakipagkamayan pa ito kay Ronald. "By the way, this is my wife, Airah," Ronakd said, gesturing towards me. The man looked at me and said, "Nice to meet you," offering his hand. I shook it, then slowly pulled away. "And this is my friend, Jacopo Lucchese, he's also from a pretty well-known organization," Ronakd continued, introducing him to me. "It's nice to meet you, Jacopo," I replied, and he just smiled. "They're so well-known, that makes the police always on their tail," Ronald joked, and they both chuckled.Naglakad na kami papasok sa loob at dinala niya ito sa living room. Sinabihan ako ni Ronald na iwanan muna
Dito na nagpalipas ng gabi ang kaibigan niyang si Jacopo. Pagkababa ko pa lang ng hagdan ay agad na napatingin sa akin si Jacopo. Nginitian ko na lang ito at hindi na lang pinansin. “How's your sleep, wife?” nagulat ako ng marinig ko ang boses ni Ronald.Mabilis ko namang hinanap kung saan galing ang boses kaya napatingin ako sa itaas. “HI, darling!” Bati ko sa kaniya. “Okay lang naman ang tulog ko,” nakangiti kong sabi.Napatingin rin siya sa kaibigan niya. “Oh, Jacopo.” Sabi niya at naglakad na pababa ng hagdan. “Why are you looking like that to my wife?” seryoso niyang tanong."Nothing, it's just that your wife is so beautiful," he replied, smiling. "Oh, her beauty captivates you," he replied to his friend, so Jacopo just managed a weak smile. Nang makababa na ito ng hagdanan ay naglakad na siya palapit sa akin. He suddenly grabbed my waist, making me jump. My eyes widened, and I forced a smile at his friend. He was probably just trying to make sure his friend wouldn't try anyth
Binabakuran ako ni Ronald kahit pa sa harapan ng bata at pilit na pinapaalis ang kaibigan nitong si Jacopo pero siyempre nag-uutos pa rin siya ng mga tauhan niya na magimbestiga para naman alam namin ang gagawin kung sakaling mahanap muli kami ng sakim kong ama."Why did he still settle with that filthy old man? Maybe because if he dies, he's going to own his whole property including his men?" I asked myself, rolling my eyes as I remembered it again. “She looks like a goddess,” komento ni Jacopo habang nakatingin sa akin at parang bang inaasar nito si Ronald.Tumikhim naman ako. "You may leave now and go back where you came from," I uttered to Jacopo. "We're married," I showed my finger with a ring. “So, what's wrong with that?” nakangisi pang ngiti ni Jacopo.Nasisiraan na ba siya ng ulo? Ano bang ginagawa niya?Nakaramdam ng sobrang galit si Ronald at inutusan ang mga tauhan niyang ilabas ito. Wala na pang nagawa si Jacopo ng puwersahan siyang pinalabas at pinaalis. Tinutukan na r
Sa ngayon ay kasalukuyang nagpapaimbestiga pa rin kami ni Ronald sa mga tauhan namin dahil ayaw pa rin tumigil ni daddy sa paghahanap sa akin. Bakit ba pilit niya kaming pinaglalayong dalawa? Hindi ko gustong paglayuin kami muli ng tadhana pero hindi ko alam kung ano ang mga susunod na mangyayari.“My queen, where are you?” pagtawag nito sa akin.Napangiti naman ako. “I'm here, darling.” Sagot ko naman."Let's go to the place that my family owns," he uttered. My eyes widened. "What?" "Don't worry, it's a private mall, and there's an uncrowded way where we are free to enter since your dad is busy looking for the girl he thought it was you," he seriously explained. "That's great news," I replied. "My father wanted to meet you and his grandson," he said, which made my heart pump faster, but I had a mix of emotions; excitement and nervousness. Makakalabas na rin kami at buti na lang dahil nagawan naman pala nila ng paraan. Nasa parking lot ngayon ang mga tauhan namin dahil patulo
Dahan-dahan itong umikot paharap sa amin habang nakaupo sa swivel chair. Ngumisi ito sa akin ng makita ako at nakita ko ang linyang peklat sa kaliwang mata niya. Nagulat ako at tila may bigla na lang lumilitaw sa aking ala-ala na hindi ko maintindihan. Tumayo ito at naglakad papunta sa direksyon namin."Oh, I didn't expect my son would bring you here." He said in a husky voice, circling around us. "Dad, you know my wife, right?" Ronald asked, his voice tight. "Yes,it is ," he replied, lighting a cigarette with a touch of his wrist. "Can you give us a minute alone?" he asked, his gaze sharp. Ronald glanced at the mobsters. "Let's go," he ordered, and they all followed. Ronald turned back to me, his eyes burning. "If he did anything to you, just tell me. I'll kill him right here in front of you, you hear me?" He said, his grip on my hands tightening. "But—" I started, but he cut me off, pressing his fingers against my lips. "No buts. I won't let anyone hurt my wife, not even my o
RONALD NAVARRA'S P.O.V. I secretly followed Dexter. I gestured to my mobster to bolt to the other side before he noticed anything. Dexter really acts like he owns this villa, which belongs to my wife. My eyes widened when I saw those men walk out of the villa. The audacity of this man really made my blood boil. He really has no shame in doing this on his previous boss's property?My jaw tightened when I saw him attempting to use the black, sleek car. "Damn this bastard!" I cursed under my breath.Narinig ko siyang nagsalita, "Siguraduhin niyong malinis ang trabaho."Naikuyom ko ang mga palad ko dahil sa narinig at alam ko na kung saan papunta ang sinabi niyang 'yon. Halatang may pinaplano talaga siya at humigpit na rin ang pagkakahawak ko sa baril na parang bang may nagtutulak sa akin para paputukan na agad siya ng baril. Sa isip-isip ko ay baka may iniwang utos ang matandang Mr. Dayron na 'yon bago siya mamatay at sa tingin ko ay 'yon ang ginagawa niya. Is that his one last wish b
DEXTER LAZIO'S P.O.V. This is actually insane since I couldn't imagine that she would be back to visit this villa. It's been a year since she took a last visit there, and I thought I could live inside her father's fortune. She's indeed a heiress, but that thing was only granted once her father died in her bare hands.Her emotions drove her to kill even her own father. Unfortunately, that's a biggest sin, but on the other side, her manipulative father also wanted to do the same thing to her.Magulo ang mga pangyayari at minsa'y hindi na ito maintindahan pero kailangan pa ring unawain ito. Ang kaniyang ama ay nag-iwan ng testamento ngunit hindi niya pa ito nadidiskobre. Ang huling testamentong iyon ay mahirap paniwalaan at baka isipin nilang gawa-gawa ko lang ito.Hindi ko rin naman kailangan 'yon kaya mas minanuti ko na lang sunugin. Wala rin namang saysay iyon dahil may asawa at anak na siya. Hindi naman ako nabaliw na nang tuluyan katulad ng kaniyang ama. Huminga ako ng malalim hab
THE DAYRON'S VILLA8:56 PMVISITING THE OLD FAMILY ESTATEAIRAH JHOANNE DAYRON'S P.O.V.Naisipan kong bisitahin ang lumang villa ng pamilya namin dahil matagal na rin akong hindi nakapunta rito. Pagdating pa lang namin doon ay agad kaming huminto sa harapan nito at napansin naming nakabukas ang gate kaya ipinasok na lamang namin ang dala naming sasakyan.Inilibot ko ang paningin ko sa paligid ay napansin kong parang ang linis pa rin nito at wala man lang nagbago. Napatingin ako sa itaas at parang may nakita akong kanina kaya ginusot-gusot ko ang mga mata ko dahil baka namamalikmata lang ako.Naglakad ako paakyat sa maliit na hagdan bago tumungo sa pintuan.I twisted the doorknob and noticed that it's open. "This is really weird," I commented.I walked over inside the house and darted around the surroundings. Every old piece of furnitures was still here, and the books cluttered in the mini cabinet in the corner."What's wrong?""Nothing, my love."Nagtungo ako sa magkabilang direksyon
RONALD NAVARRA'S P.O.V. My wife has everything she wants: the mansion, the villa, multiple properties, all from her father. We are a mafia family fighting for the principles we believe in, and I hope the next generation, passed down to our son, will continue to lead this legacy I will soon leave. Sa ngayon ay pupunta na naman kami ng port kung saan dadaong ang mga malalaking barko. Ang isa sa mga barkong dadaong doon ay ang kliyente namin na bibili ng mga alak at iba pang illicit goods na nais nilang bilhin. 2 HOURS LATER Nakatanggap kami ng tawag na dumaong na ang kanilang barko hanggang sa nakita na namin silang naglalakad papunta sa direksyon namin. Sinalubong naman namin sila at sinabihan kaming sa loob na lang ng barko gagawin ang transaksiyon. Ang barkong iyon ay pagmamay-ari ng pinuno nila sa grupo. Naglakad kami patungo sa loob ng barko at ini-lock nila ang pintuan nito para walang makapasok. Tinungo namin ang lugar na may mga lamesa at upuan para doon ilatag ang ka
Kinabukasan ay nakita ko silang dalawa na magkausap na naman at halos araw-araw ko silang nakikitang nagpaplano. Ang iba naman ay binabalot na mga bagay at iniisip kong droga na naman ang mga laman nito. Tumatakbo palagi ang mga pangyayari dito sa bahay sa mga operasyong gagawin nila. Ang mga kasambahay naman ay tahimik lang silang nagpupunas ng mga lamesa, bintana, at ang iba naman ay nagluluto na naman ng umagahan sa kusina. Pasulyap-sulyap ang mga ito sa mga ginagawa ng napakaraming tauhan dito sa loob. Nag-iiwas naman sila ng tingin tuwing nahuhuli ko silang matagal na nakatitig sa mga binabalot nilang bagay. Napansin kong napalunok ang kasambahay na may edad habanh pinupunasan nito ang malaking vase sa gilid. My footsteps echoed in the floor and she's obviously panicking and thinking what tricks she will use against me. Napansin ko ang malalim na paglunok ng babaeng may edad na rin at natigilan rin ito sa kaniyang ginagawa. Dahan-dahan niya akong nilingon at agad kong naki
NOTE: Bonus Scenes are for the readers and I hope you enjoy story and let me know your reactions in the comments. Nasa personal office niya si Ronald kaya naglakad ako papunta doon at sumilip sa pintuan. Napansin kong may tinitingnan itong mga dokumento at naisipan kong kumatok na lang sa pintuan kaya nabaling bigla ang atensyon niya sa direksyon ko. His face lit up and he lifted himself up before he walked over towards me. "Come in, my queen." He gestured his hand inside as he placed his hand around my waist. "What are these papers?" I asked, when I noticed them cluttering in his table." He pinched the bridge of his nose. "It's just about business operations and about the deal." Ipinaupo niya sa harap ng mesa niya bago siya naglakad pabalik sa loob ng mesa at umupo. Hindi ko mabasa ang iniisip niya dahil nakatitig lang naman ito sa akin. "Okay ka lang ba?" Pagbasag ko sa katahimikan sa pagitan naming dalawa. Napakurap-kurap naman ito bago nag-angat ng tingin. "Oo, nama
AIRAH JHOANNE NAVARRA'S P.O.V. Isinama nila ako sa operasyon nila para kung skating magkaroon ng foul play sa loob ay magkakaroon agad ng ideya ang mga tauhan namin dito sa labas kung anong gagawin. Medyo delikado ang operasyon na 'to dahil ang taong pagbibigayan nila ng droga ay isang malaking personalidad. "Kapag hindi kami nakalabas ng within 1 hour, alam niyo na ang gagawin." Mahigpit na bilin ni Ronald sa mga tauhan. Sinulyapan naman niya ako sabay yakap at dinampi ang mainit niyang labi sa aking noo. Sumulyap ng huling beses bago pumasok sa loob kasama ang aming anak at ibang mga tauhan. Bakit parang ang lungkot? Ano na naman bang nangyayari sa akin? Pilit kong iwinaksi ang mga negatibong naiisip ko sa aking utak. Nasa labas kami ng kinakalawang nang gate habang nakaparada ang itim naming mga sasakyan. Hindi kami puwedeng pumasok sa loob katulad ng napag-usapan nila. Parang akong nilulunod ng mga inisip ko at hindi ko rin malaman ang dahilan kung bakit ganito ang mga t
BUSINESS OPERATIONS NICCOLÓ NAVARRA'S P.O.V. When I was a kid, I used to dream of being like my father, and even though they're afraid that I would find out they were actually engaged in malicious activities such as murder, robbery, money laundering, and many more. They have no idea that I was actually aware of why they kept me engrossed in playing with my toys and why they mentioned I was not allowed to go out because of the threats looming over us. I am as smart as my father, and they didn't know how clever I am when it comes to thinking. Let's imagine a puzzle; I can easily come up with a solution and resolve it. My mind proposes a solution that strikes like thunder and is as sharp as a knife—it can run like a bullet inside a gun. So, tell me, do I look that stupid for not getting the hints? The clue is in front of me! And I only need to confirm it and show them what's wrong. The point is, the moment I stepped in, the guy felt so superior over others. Not to degrade his fam
RONALD NAVARRA'S P.O.V. Kinabukasan ay naghanda kami para sa panibagong operasyon ng grupo. Hinapit ko sa baywang ang aking asawa at hinalikan sa labi bago umalis. Maiiwan siya dito sa bahay kasama ang ibang mga tauhan at kasambahay. She waved us goodbye. "Mag-iingat kayo." Paalala niya sa amin bago sumakay ng sasakyan. Binuksan na nila ang malaking gate, pinaandar na rin ng driver paharap ang sasakyan hanggang sa tuluyan na kaming umalis makaalis. Sumulyap ako sa huling pagkakataon at nakita kong isinara na nila ang gate. This deal is everything to me. We meet the supplier—drugs, weapons—in the abandoned warehouse. Let's just say there'll be consequences if things don't go exactly as planned. My son said, "Dad, this is serious—life or death." I looked at him. "You dont have to worry." I assured him. "And you're ready for this. I'll be right here to guide you." Nagpatuloy kami sa pagbiyahe hanggang sa makarating kami sa pinakamahabang tulay. Ilang oras ang naging biyahe