Naglakad palapit si Ronald sa kaniya habang gumagapang ito sa ilalim ng kaniyang sariling dugo. Sa bawat paggalaw nito ay siyang pagkalat ng dugo sa sahig at hindi rin matigil sa pag-agos ng dugo ang parteng nabaril sa kaniya. Naglakad papunta sa harapan niya si Ronald kaya natigilan siya at paunti-unting nag-angat ng tingin."Please, spare my life." He begged, raising both of his hands in the air and putting his palms together.Ronald scoffs. "Stop making jokes, dude.""But I am not joking, and I still want to leave." He insisted, pleading and even reaching for my husband's feet."Sorry, I am not a saint to grant your request." Ronald replied in a hushed voice before slowly pointing the gun at him and pulling the trigger.Isang malakas na tunog ng baril ang kumawala hanggang sa paunti-unti nang isinara nito ang kaniyang mga talukap. Tiningnan ito ng seryoso saglit ni Ronald at tinalikuran na ito.He had been shot in the head and his chin harshly fell on the ground. Ronald left him wit
Dahan-dahan kaming naglakad habang nakahawak pa rin ng baril at mula sa loob ay tila nagkakaroon ng mga transaksiyon habang abala sila sa tapat ng mga computer. Gusto na naming pasukin ang loob nh kuwarto para matapos na ang lahat."Boss, marami na silang mga nagkalat na tauhan dito!" Sigaw ng isang tauhan ni Ronald malapit sa hagdanan."Iwanan niyo na sa amin 'to at kami na ang bahala." Suhestiyon naman ng tauhan na nasa gilid ko lang.Nagsalita naman ang isa kong tauhan. "Dadalhin namin siya sa 'yo ng buhay," paninigurado nito.Hindi nagpapigil si Ronald at sinipa agad ang pintuan kaya nabigla silang lahat. Tumunog bigla ang red alarm sa buong paligid at halos lahat na ng mga tauhan nila ay nagsikalat na. Pinaputukan rin nila ng baril ang direksyon namin kaya mabilis kaming tumakbo papunta sa gilid ng pintuan para umiwas sa bala.Nang sumilip kami ay tumataka na ang mga ito sa underground sa sahig. May bilog na butas doon sa gitna, bagama't mukhang normal lang kung pagmamasdan ang s
Pagkababa nila ay naghiwa-hiwalay sila para libutin ang gusali at mahanap ang pintuang palabas ng underground area nila. May nakita silang hindi kalakihang pintuan at parang isang trap door ito kung pagmamasdan. Naririnig nilang may ingay na nanggaling sa loob kaya umatras muna sila sandali para kumpirmahin kung sila nga ito. Hinintay nila itong lumabas at pagkabukas nga ng pintuang iyon ay una nilang nakita ang sakim na si Mr. Dayron kaya pinaputukan nila ito agad ng baril.Agad na isinara nito pababa ang pintuan at naririnig ang pagbaba nila sa hagdan sa loob. Sinubukan nila itong puwersahing buksan pero mukhang ikinandado ito sa loob. Labis ang inis na nararamdaman nila dahil doon kaya nag-iisip sila ng ibang paraan buksan ito."Ano? Pasabugan na lang natin siya ng granada?" tanong ng isang tauhan."Hindi, dapat buhay silang makuha." Sagot naman ng kasamahan nito."Umikot kayo doon dahil baka may iba pa silang daanan." Pagsenyas ng capo nila kaya agad silang tumango at pumunta ang
Marami kasing naging atraso ito kay Ronald sa nakaraan kaya gano'n na lang din ang galit nito. Nakalayo na kami sa lugar ngunit napansin naming may mga nakasunod sa amin kaya nakailang beses kaming lumiko-liko ng daan para iligaw sila.Nabasag ang bintana sa likuran ng kotse ng barilin nila kami kaya ang isa sa tauhan namin sa likod ay inilabas ang kaniyang ulo at mga braso para paputukan rin sila ng baril. Nagkabasag-basag ang bintana nila sa harap at nakita naming yumuko sila para iwasan ang balang paparating sa direksyon nila.Halos maibangga na namin ang kotse dahil sa pagpapatakbo namin ng mabilis na kapasidad ang kotse. Nakikipagpalitan ng putok ng baril sa magkabilang bintana ang dalawang tauhan. Yumuyuko sila para iwasan ang bala lalo na't tumatagos na ito sa likod dahil basag na ang salamin."Bilisan niyo pa!" Sigaw ni Ronald sa nagmamanehong tauhan habang sinisilip sila sa likod."Malapit na nila tayong maabutan," nag-aalala ko ng sambit.Kunti na lang kasi ay matatapatan na
Kinabukasan ay nakatanggap kami ng tawag mula sa mga tauhang naiwan doon at sa background pa lang nila ay maririnig na ang malalakas na pagsabog pati mga putukan ng baril. Agad namang nagmadaling bumaba si Ronald at sinagot ang tawag."It's kind of dangerous now and we almost caught Mr. Dayron, but his mobsters were also after us." The mobster explained from another phone line."Just be careful and remember the goal is to capture him, not die for some unnecessary things." I overheard Ronald strictly reminding the mobster."Noted, boss."Kaagad na pinatay na ang tawag dahil mula sa background pa lang nila ay parang nasa gitna sila ng isang giyera. Naging seryoso bigla ang ekspresyon ni Ronald at tinawag ang underboss ng grupo na agad namang naglakad palapit sa kaniya. Nagsindi pa ito ng sigarilyo sa harapan ni Ronald. Ibinuga niya ang usok sa gilid niya bago muling hinarap si Ronald."Kung kinakailangan ay magpadala ka ng iba pang mga tauhan sa lugar na 'yon," mahigpit na utos ni Rona
Naghahanda na sa pag-alis ang ibang mga tauhan ni Ronald dahil ipapadala nila ito doon sa lugar na iyon. Kumuha sila ng sapat na mga armas at bala na dadalhin. Nagdala rin sila ng mga granada para mas mabilis nilang mapatay ang mga kalaban nila lalo na kapag palapit na sila sa direksyon nila.Lahat ng mga armas, bala, at granada ay inilagay nila sa likod ng sasakyan. Ang itinatalagang pansamantalang leader ng grupo ay nilingon ang aking asawa pagkatapos isara ang likod ng sasakyan. Tinanguan na lang siya ni Ronald pero tumango na lang ito at kumaway sa kaniya para magpaalam.Napakamulsa si Ronald habang pinapanood sila sa hindi kalayuan. Lahat sila ay naglakad na papunta sa pintuan ng sasakyan at halos sabay-sabay na sumakay.Pinaandar na agad nila ang mga sasakyan at nagsimula na itong tumunog. Binuksan muli ang malaking gate at magkakasunod na lumabas ang tatlong sasakyan.Naglakad papunta sa direksyon ng aking asawa ang anak naming si Niccoló. Binalingan naman siya ng atensyon ni
Mula sa balita ng tauhan ni Ronald ay marami na ring nalagas sa aming grupo. Hindi pa rin nila mahuli-huli ang sakim na Mr. Dayron na 'yon dahil maaaring may malaking tao ang tumutulong sa kaniyang makatakas mula sa siyudad. Hindi nila ito matukoy-tukoy kung sino pero tila opisyal ito sa gobyerno na may mataas na posisyon.Napaisip rin bigla ang aking asawa sa narinig lalo na't kamakailan lang ay humina ang kaniyang alyansa. Maaaring dating tauhan ito ng aking ama at halos matulala ako ng maisip kung sino ito. Ayaw ko munang sabihin kung sino ito dahil wala pa naman akong hawak na ebidensya na nagpapatunay na siya ang tumutulong. Alam kong maraming posibleng traydor sa grupong ito at ano pa bang aasahan ko? Grupo ito ng mga kriminal at para sa kanila ay kapangyarihan ang pera. Ang pera ay isa sa malaking pundasyon ng impluwensiya at kapangyarihan. Iniisip rin ng karamihan na kapag marami silang pera ay mas superior na sila sa ibang grupo. Maraming mga pagkakataon na sila-sila rin nam
Napansin ko ang pag-igting ng kaniyang mga panga at sa kaniyang ekspresyon ay masasabi kong may binabalak siyang hindi maganda. Pakiramdam ko ay kapag nalaman niya kung sino ang traydor sa organisasyong ito ay hindi ito magdadalawang-isip na patayin ito ng wala sa oras. Tumayo ito bigla at naglakad palayo sa akin. Nararamdaman ko ang bigat ng presensya nito at halos hindi mapakali.Naiinis niyang sinulyapan ang cellphone niya ng marinig na may tumatawag at ini-slide na lang ito sa green button bago inilagay malapit sa kaniyang tainga."May balita ka na ba?" Mahahalata sa boses nito na gusto niya na agad ng bagong impormasyon.Tumikhim naman ang tauhan niya. "Meron na boss," panimula ng kausap nito. "Hindi nga tayo nagkamali dahil matagal ng may espiya sa organisasyon at ang dahilan ng pagsapi nito sa kasamahan ay upang malaman ang bawat galaw natin lalo na ang mga planong gagawin natin." Pagpapaliwanag ng tauhan niya mula sa kabilang linya."Sabihin mo sa akin," matigas niyang sambit
DEXTER LAZIO'S P.O.V. Ngumisi lang ako at binalewala ang pagbabanta nito sa akin at hinawakan ang nguso ng baril niya na dahilan ng mas lalong pagkainis nito sa akin. "Bakit hindi mo ako subukang patayin ngayon?" pang-aasar ko sa kaniya. Nararamdaman ko na ang paggalaw ng daliri niya habang paunti-unti niyang pinapagalaw ito patalikod sa gatilyo ng baril hanggang sa narinig ko siyang tumawa sa likuran ko na ikinabigla ko. "I'll give another chance," sambit nito sa akin. "Stay away from my family and I will let you go or this is the end of your happy days. Now choose, your choose will be my gun's command." Tumatawa nitong wika na parang bang nang-aasar nito. My knuckles whitened and the rage erupted from my chest. "Do you think I would fall in your trap?" sambit ko sa kaloob-looban ko. Naramdaman ko ang paghakbang pa nito palapit sa akin, " Choose one and let's assumed that I'm your genie," mapagbantang bulong nito sa akin. Bumigat ang paghinga ko sa hindi ko malamang dah
RONALD NAVARRA'S P.O.V. I secretly followed Dexter. I gestured to my mobster to bolt to the other side before he noticed anything. Dexter really acts like he owns this villa, which belongs to my wife. My eyes widened when I saw those men walk out of the villa. The audacity of this man really made my blood boil. He really has no shame in doing this on his previous boss's property?My jaw tightened when I saw him attempting to use the black, sleek car. "Damn this bastard!" I cursed under my breath.Narinig ko siyang nagsalita, "Siguraduhin niyong malinis ang trabaho."Naikuyom ko ang mga palad ko dahil sa narinig at alam ko na kung saan papunta ang sinabi niyang 'yon. Halatang may pinaplano talaga siya at humigpit na rin ang pagkakahawak ko sa baril na parang bang may nagtutulak sa akin para paputukan na agad siya ng baril. Sa isip-isip ko ay baka may iniwang utos ang matandang Mr. Dayron na 'yon bago siya mamatay at sa tingin ko ay 'yon ang ginagawa niya. Is that his one last wish be
DEXTER LAZIO'S P.O.V. This is actually insane since I couldn't imagine that she would be back to visit this villa. It's been a year since she took a last visit there, and I thought I could live inside her father's fortune. She's indeed a heiress, but that thing was only granted once her father died in her bare hands. Her emotions drove her to kill even her own father. Unfortunately, that's a biggest sin, but on the other side, her manipulative father also wanted to do the same thing to her. Magulo ang mga pangyayari at minsa'y hindi na ito maintindahan pero kailangan pa ring unawain ito. Ang kaniyang ama ay nag-iwan ng testamento ngunit hindi niya pa ito nadidiskobre. Ang huling testamentong iyon ay mahirap paniwalaan at baka isipin nilang gawa-gawa ko lang ito. Hindi ko rin naman kailangan 'yon kaya mas minanuti ko na lang sunugin. Wala rin namang saysay iyon dahil may asawa at anak na siya. Hindi naman ako nabaliw na nang tuluyan katulad ng kaniyang ama. Huminga ako ng mal
THE DAYRON'S VILLA8:56 PMVISITING THE OLD FAMILY ESTATEAIRAH JHOANNE DAYRON'S P.O.V.Naisipan kong bisitahin ang lumang villa ng pamilya namin dahil matagal na rin akong hindi nakapunta rito. Pagdating pa lang namin doon ay agad kaming huminto sa harapan nito at napansin naming nakabukas ang gate kaya ipinasok na lamang namin ang dala naming sasakyan.Inilibot ko ang paningin ko sa paligid ay napansin kong parang ang linis pa rin nito at wala man lang nagbago. Napatingin ako sa itaas at parang may nakita akong kanina kaya ginusot-gusot ko ang mga mata ko dahil baka namamalikmata lang ako.Naglakad ako paakyat sa maliit na hagdan bago tumungo sa pintuan.I twisted the doorknob and noticed that it's open. "This is really weird," I commented.I walked over inside the house and darted around the surroundings. Every old piece of furnitures was still here, and the books cluttered in the mini cabinet in the corner."What's wrong?""Nothing, my love."Nagtungo ako sa magkabilang direksyon
RONALD NAVARRA'S P.O.V. My wife has everything she wants: the mansion, the villa, multiple properties, all from her father. We are a mafia family fighting for the principles we believe in, and I hope the next generation, passed down to our son, will continue to lead this legacy I will soon leave. Sa ngayon ay pupunta na naman kami ng port kung saan dadaong ang mga malalaking barko. Ang isa sa mga barkong dadaong doon ay ang kliyente namin na bibili ng mga alak at iba pang illicit goods na nais nilang bilhin. 2 HOURS LATER Nakatanggap kami ng tawag na dumaong na ang kanilang barko hanggang sa nakita na namin silang naglalakad papunta sa direksyon namin. Sinalubong naman namin sila at sinabihan kaming sa loob na lang ng barko gagawin ang transaksiyon. Ang barkong iyon ay pagmamay-ari ng pinuno nila sa grupo. Naglakad kami patungo sa loob ng barko at ini-lock nila ang pintuan nito para walang makapasok. Tinungo namin ang lugar na may mga lamesa at upuan para doon ilatag ang ka
Kinabukasan ay nakita ko silang dalawa na magkausap na naman at halos araw-araw ko silang nakikitang nagpaplano. Ang iba naman ay binabalot na mga bagay at iniisip kong droga na naman ang mga laman nito. Tumatakbo palagi ang mga pangyayari dito sa bahay sa mga operasyong gagawin nila. Ang mga kasambahay naman ay tahimik lang silang nagpupunas ng mga lamesa, bintana, at ang iba naman ay nagluluto na naman ng umagahan sa kusina. Pasulyap-sulyap ang mga ito sa mga ginagawa ng napakaraming tauhan dito sa loob. Nag-iiwas naman sila ng tingin tuwing nahuhuli ko silang matagal na nakatitig sa mga binabalot nilang bagay. Napansin kong napalunok ang kasambahay na may edad habanh pinupunasan nito ang malaking vase sa gilid. My footsteps echoed in the floor and she's obviously panicking and thinking what tricks she will use against me. Napansin ko ang malalim na paglunok ng babaeng may edad na rin at natigilan rin ito sa kaniyang ginagawa. Dahan-dahan niya akong nilingon at agad kong naki
NOTE: Bonus Scenes are for the readers and I hope you enjoy story and let me know your reactions in the comments. Nasa personal office niya si Ronald kaya naglakad ako papunta doon at sumilip sa pintuan. Napansin kong may tinitingnan itong mga dokumento at naisipan kong kumatok na lang sa pintuan kaya nabaling bigla ang atensyon niya sa direksyon ko. His face lit up and he lifted himself up before he walked over towards me. "Come in, my queen." He gestured his hand inside as he placed his hand around my waist. "What are these papers?" I asked, when I noticed them cluttering in his table." He pinched the bridge of his nose. "It's just about business operations and about the deal." Ipinaupo niya sa harap ng mesa niya bago siya naglakad pabalik sa loob ng mesa at umupo. Hindi ko mabasa ang iniisip niya dahil nakatitig lang naman ito sa akin. "Okay ka lang ba?" Pagbasag ko sa katahimikan sa pagitan naming dalawa. Napakurap-kurap naman ito bago nag-angat ng tingin. "Oo, nama
AIRAH JHOANNE NAVARRA'S P.O.V. Isinama nila ako sa operasyon nila para kung skating magkaroon ng foul play sa loob ay magkakaroon agad ng ideya ang mga tauhan namin dito sa labas kung anong gagawin. Medyo delikado ang operasyon na 'to dahil ang taong pagbibigayan nila ng droga ay isang malaking personalidad. "Kapag hindi kami nakalabas ng within 1 hour, alam niyo na ang gagawin." Mahigpit na bilin ni Ronald sa mga tauhan. Sinulyapan naman niya ako sabay yakap at dinampi ang mainit niyang labi sa aking noo. Sumulyap ng huling beses bago pumasok sa loob kasama ang aming anak at ibang mga tauhan. Bakit parang ang lungkot? Ano na naman bang nangyayari sa akin? Pilit kong iwinaksi ang mga negatibong naiisip ko sa aking utak. Nasa labas kami ng kinakalawang nang gate habang nakaparada ang itim naming mga sasakyan. Hindi kami puwedeng pumasok sa loob katulad ng napag-usapan nila. Parang akong nilulunod ng mga inisip ko at hindi ko rin malaman ang dahilan kung bakit ganito ang mga t
BUSINESS OPERATIONS NICCOLÓ NAVARRA'S P.O.V. When I was a kid, I used to dream of being like my father, and even though they're afraid that I would find out they were actually engaged in malicious activities such as murder, robbery, money laundering, and many more. They have no idea that I was actually aware of why they kept me engrossed in playing with my toys and why they mentioned I was not allowed to go out because of the threats looming over us. I am as smart as my father, and they didn't know how clever I am when it comes to thinking. Let's imagine a puzzle; I can easily come up with a solution and resolve it. My mind proposes a solution that strikes like thunder and is as sharp as a knife—it can run like a bullet inside a gun. So, tell me, do I look that stupid for not getting the hints? The clue is in front of me! And I only need to confirm it and show them what's wrong. The point is, the moment I stepped in, the guy felt so superior over others. Not to degrade his fam