CHAPTER 37THIRD PERSON'S P.O.VMAAGA pa lang ay handa na ang ilang gamit na dadalhin ni Arissa sa pag-alis. Sinadya rin talaga n'ya na gumising ng maaga para makapagluto pa ng breakfast ng kanyang boss at dalawa nitong pinsan. At bago nga s'ya tuluyang lumabas ng mansion, sinigurado muna n'ya nakahanda na ang umagahan nila. Sa susunod na tatlong araw ay ang mga katulong na lang sa mansion ang bahalang magluluto ng kakainin ng tatlo habang wala si Arissa.Ngayon kasi ang day-off n'ya sa trabaho.Uuwi muna si Arissa sa kanilang tahanan dahil miss na miss na rin kasi n'ya ang dalawang nakababatang kapatid. Maghahanap din si Arissa ng trabahador para sa pag-aayos ng bahay nila habang wala pa s'yang trabaho.Sa loob ng ilang buwan ay nakapag-ipon naman na s'ya ng pera para sa pagpapagawa ng kanilang tahanan, na pinaglumaan na yata ng panahon. Hindi na sila bumili ng bagong bahay dahil ayaw nilang umalis sa lugar na binuo ng kanilang mga magulang. Ipaparenovate na lang n'ya ito at padada
CHAPTER 38TUWANG TUWA sina Moneth at Ranz nang umuwi ako sa bahay, kahapon. Galing sila sa school nang maabutan nila akong nagluluto ng aming hapunan.Naalala ko pa ang sinabi ni Ranz nang makita ako."ATE MONETH!! Ate Moneth may nakapasok yatang magnanakaw sa mansion natin."Mula sa labas ng pinto ng bahay ay malakas na sumigaw si Ranz dahil bukas ang pintuan.Gusto kong matawa pero pinigilan ko. I just want them to surprise. At ang makitang bukas ang munti naming tahanan ay nakakagulat na sa kanila."Shunga lang, Ranz? Baka naman nakalimutan mo lang na i-lock kaninang umaga.""Ate sure ako, ni-lock ko ang pinto bago ako umalis.""Alam mo, tingnan mo na lang kung sinong nasa loob.""Ayoko nga! Paano kung may kutsilyo o baril na hawak 'yon? Edi nawalan kayo ni Ate Rissa ng gwapong bunso.""HA. HA. HA. Nakakatawa! Kumuha ka ng pamalo tapos huwag kang maingay, papasok tayo. Dali!""Oo na!"Nagkaroon ng saglit na komusyon sa labas ng bahay. Nang lumingon ako sa likuran ko ay gulat na mu
CHAPTER 39AYON kay Kuya Migs na s'yang naghabilin ng ilang bagay sa akin pagkabalik ko sa mansion, tuwing second full moon daw ay hindi nananatili ang tatlong magpipinsan dito sa mansion.Hindi n'ya sinabi kung bakit. Hindi na rin naman ako nagtanong.Pero nakapagtataka.Basta ang habilin daw ni Travis pagkabalik na pagkabalik ko, huwag akong lalabas ng aking kwarto pagsapit ng alas-dies ng gabi. Maglock agad ng pinto at bintana pagpasok ng kwarto. At higit sa lahat, huwag maging matigas ang ulo at sundin ang utos nito.Katulad nang mga unang araw ko noon dito sa mansion.Wala namang pasok sa trabaho si Mr. Smith at maging sina Nanay Wilma kaya talaga solong solo ko ang buong lugar.At isa lang ang masasabi ko.Nakakabagot.Wala akong magawa dahil wala namang inihabilin na kahit anong trabaho ang boss ko. Tuwing hapon lang talaga ako nakakalabas ng mansion para pumasok sa school. At obligasyon ni Kuya Migs na sunduin ako sa hapon at ihatid pabalik sa mansion pagtapos ng klase.Kahit
OH EM GIE!!! Nasa exciting part na tayo mga bampirang nakagluta! ^^ rawr~CHAPTER 40HINDI ako naniniwalang dahil lang sa pagkabigla kung kaya't mabilis ang naging reflex ni Travis sa ginawa ko. He can move at faster than the human eye for goodness' sake!Totoo nga ang narinig ko mula sa kanila ni Tyron, hindi sila ordinaryong tao. May kakayahan sila na hindi kayang gawin ng normal na kagaya ko. They're imortals. What do I expect?And what kind of imortals they are? That's what I'm going to find out."Arissa ano sa tingin mo ang ginagawa mo? Are you nuts? What if tinamaan mo ako ng kutsilyong 'yon?""As if matatamaan ka nga," bulong ko. Pero mukhang narinig naman n'ya dahil sa pagbabago ng kanyang expression sa mukha.Nabura na ang gulat na mga tingin at napalitan ng pagtataka. Malalim rin ang titig nito sa akin na akala mo'y binabasa ang iniisip ko.He can read minds, so kailangan kong higpitan ang harang na nakapalibot sa isip ko.I don't know kung gumagana nga ba ang ginagawa ko,
CHAPTER 41"ARAY!" Daing ko nang magising ako mula sa malalim na pagkakatulog.Nasa langit na ba ako?Napahawak ako sa aking ulo dahil para akong pinupukpok sa parteng iyon. Medyo nahihilo rin ako nang imulat ko ang aking mga mata."Bakit ang sakit ng ulo ko? Anong nangyari? At saka... nasaan ako?"Nang ilibot ko ang paningin sa kabuoan ng kwarto ay doon ko lang kasi narealize na hindi ito ang kwarto ko. Hindi ko alam kung nasaan ako dahil hindi rin naman pamilyar sa akin ang lugar na ito.Ang naalala ko'y nasa hallway ako—ah, no. Kasama ko ang tatlo sa hallway bago ako...Nahulog pabagsak sa first floor ng mansion!Mygoodness! What am I doing in here?Pero hindi iyon nangyari dahil sinalo ako ni Travis. Speaking of Trav—"You're finally awake now. How are you feeling, Dollface? May masakit ba sa'yo? Nahihilo ka ba? Kailangan mo ba ng tubig?" Sunod-sunod na tanong ng lalaking nagsalita from my back.Gulat na napalingon ako roon. At doo'y natagpuan kong nakaupo sa single sofa si Tyron.
CHAPTER 42BALIK sa dating normal ang lahat. Matapos kong malaman ang katotohanan tungkol sa tunay na katauhan ng boss ko at ng dalawa n'yang pinsan, parang normal na para sa akin ang weird nilang kilos.Normal na rin nilang naipapakita at nagagamit kung ano mang powers na meron sila.Pero madalas nga lang akong magulat kapag nagteteleport sila o kaya kapag nagiging si Flash sila kung kumilos. Hindi pa rin kasi ako sanay. But one of this days, masasanay rin ako na talagang hindi normal na tao ang mga kasama ko. Matapos na mag sorry ni Travis sa akin, mas naging makulit ako kapag nandyan s'ya. And I know, hindi man n'ya sabihin alam kong alam na n'ya na may feelings ako for him. He didin't took this as advantage, bagkus parang naging mas masungit pa yata s'ya sa akin. Pero okay lang naman, dahil simula't sapol naman ay masungit talaga s'ya. Naiintindihan ko naman ang limitasyon ko as his secretary.But sometimes, it hurts din pala. Kasi alam ko na alam n'yang may gusto ako sa kanya,
CHAPTER 43NAKASANDAL ako sa dingding ng kwarto habang nakatitig sa natutulog na si Travis.Nagpapahinga na ito at malamang dahil sa pagod at pananakit ng katawan kaya mabilis itong nakatulog. Pero natutulog ba ang mga bampira? Nagpapahinga lang siguro sila.Iyong nangyari kanina, buong buhay ko hindi ko aakalaing magagawa ko iyon. Hindi ko alam kung bakit nagawa kong sugatan ang sarili ko para lang ipainom ang aking dugo sa isang bampira, na never pumasok sa isip kong mangyayari sa akin. May kung ano sa loob ko na gustong tulungan si Travis at iyon lang ang tanging paraan na alam kong magagawa ko.Nabasa ko sa isang libro na kailangang painumin ng dugo ang bampirang nanghihina dahil sa full moon.At hindi ko inaasahan mai-aapply ko iyon ngayon, at sa boss ko pa.Nagpunta ako dito, tinanggap ko ang trabaho, para sa kinabukasan naming tatlo ng mga kapatid ko. Pero hindi ko inaasahan na may mala-fantasy movie rin palang mangyayari sa akin sa loob ng ilang taong ilalagi ko sa mansion na
CHAPTER 44WALANG trabahong ibinigay si Sir Boss sa akin. At wala rin s'yang work today dahil kahapon pa lang ay naayos na lahat ng dapat ayusin sa Azula Hotel maging sa iba pa nilang company. He even gave his employees a vacation trip. Dalawang linggo na bakasyon kung saan man ng mga ito gustong pumunta, together with their families. Si Travis na rin ang gumastos sa lahat ng expenses ng bawat pamilya ng kanyang employees, tanging mga sarili na lang nila ang kani-kanilang dala para sa bakasyong iyon. Kaya nga tuwang tuwa sina Kuya Migs at maging sina Yna nang malaman ang balitang iyon. Kahapon pa lang ay ready to go na ang mga ito sa kanilang vacation trip.Nagulat nga rin ako nang malaman na binigyan n'ya ng plane ticket ang mga kapatid ko, even Alexis, para sa trip to Seoul next week. He invited Alexis para raw may kasama sina Moneth at Ranz na bumyahe palabas ng bansa. Sayang nga lang kasi hindi nila ako kasama. But then Travis promise me na sa susunod ay kasama na ako ng mga kapa
EPILOGUETRAVIS' P.O.VVAMPIRES?Vampires are the most dangerous and heartless creatures that fictional books and movies had. Para sa mga tao, vampires didn't exist in this world. Dahil sa mga kwento at palabas lang nabubuhay ang mga ito.Pero ang totoo, matagal na panahon nang may nabubuhay na bampira sa mundong kanilang ginagalawan. Nakakubli sa mata ng mga tao, nagbabalat-kayo.At isa ang pamilya namin sa mga bampirang nakikisalamuha sa mga tao.Our great great great grandfather teach us to live in this world like a real human. Natuto kaming hindi pumatay ng mga inosenteng tao upang punan ang aming uhaw sa dugo. Mula sa mga ligaw na hayop sa gubat ang dugo at karneng aming iniinom at kinakain. Ang alam ng maraming tao ay walang puso ang mga katulad namin, ngunit nagkakamali sila. Patay man kami kung titingnan, ngunit tumitibok pa rin ang puso namin. We're still know how to care about other people. We also use to save people who needed our help when it comes to danger.Sinanay kam
CHAPTER 60"MOMMY, where are we going po? Bakit po may mga dala tayong maleta? Aalis po ba tayo? Kasama po ba natin sina Tita at Tito?"Bakas ang pagtataka sa mga mata ni Zion habang paulit-ulit na tinatanong iyon sa akin."Baby dadaan muna tayo sa doktor ni Mommy dahil may iko-consult lang po ako. Then after that pupunta tayo sa restaurant para magpaalam saglit kina Tita at Tito mo, okay po ba?"Kahit naguguluhan sa biglaan naming pag-alis ay tumango pa rin si Zion.Ilang saglit na lang ay malalaman mo na rin, baby."Saan po tayo pupunta, Mommy?""Sa lugar kung saan mo makikilala ang Daddy mo, baby."Ang sinabi ko'y naging dahilan upang manlaki ang mga mata ng aking anak. Bilog na bilog rin ang pagkakabuka ng bibig nito sa gulat."D-daddy po, Mommy ko? Makikilala ko na po ang Daddy ko?"Gusto kong maiyak sa mga sandaling ito.Pasensya ka na baby ah, ngayon lang naalala ni Mommy. Pero siaiguraduhin kong hindi na tayo malalayo pa sa Daddy mo, baby ko.Wala akong pake kung ipagtabuyan p
CHAPTER 59NAGISING si Arissa sa isang hindi pamilyar na lugar. Wala s'ya sa kwarto o sa kama, kundi nakahiga s'ya sa gitna ng isang malawak na damuhan. Dahan-dahang bumangon si Arissa at saka inilibot ang paningin sa paligid.Marami s'yang nakikitang malalaking punong kahoy sa paligid. Sana isang gubat s'ya kung ganoon. Ngunit anong ginagawa n'ya sa lugar na iyon? At papaano s'ya napunta sa gubat?Maraming gubat sa San Roque. Pero iisang gubat lang ang alam n'yang may ganito kalaking espasyo. At iyon ay ang gubat sa kabilang bayan, ang San Isidro. Ilang beses na rin kasing nabalita sa radyo at television ang tungkol sa gubat. Maraming nagsasabi na kakaiba raw ang gubat na iyon kaysa sa mga normal na gubat sa San Roque. Ayon kasi sa ilang kabataan na nagtangkang pumasok sa gubat, tila nababalot daw ng kakaibang enerhiya ang lugar. Maraming nagtataasang puno sa paligid at malalagong damo. Ang mga baging na nakakabit sa bawat sanga ng mga punong kahoy ay nagbibigay ng mabigat na vibes
CHAPTER 58MAY PALUNDAG-LUNDAG pang nalalaman si baby Zion nang hawakan nito ang kamay ng ina, pagkababa nila ng sasakyan. "Mommy where we'll go first?""Saan ba gusto ng baby ko? Gusto mo bang kumain muna? Then after nating kumain mag-grocery na tayo?""Mommy gusto ko ng chicken po. Iyong may malaking bubuyog."Arissa laugh at what her son said.Napakainosente nito. Pero pagdating sa mga seryosong bagay ay aakalain mong mas matanda ito sa iyon."Ah, gusto mo ng chicken sa Jollibee?""Yes po, Mommy!""Okay! We will eat in Jollibee.""Yehey!"Tuwang tuwa si Zion. Ito pa nga ang naunang maglakad kaysa sa ina, na akala mo'y alam kung saan ba pupunta. Hila-hila ng tuwang tuwang bata ang kamay ng ina papunta sa fastfood chain na nais nitong kainan.May ilang naglalakad sa loob ng mall na napapatingin sa dalawa, especially kay Zion. Cute na cute kasi ito sa suot na long sleeve blue polo at black jeans, na pinaresan din ng itin na sneakers. Parang binatang binata na talaga ito kung pumustur
CHAPTER 57NAKATITIG lamang ako sa anak ko at hindi alam kung ano ba ang dapat na isagot sa tanong nito. At nang matauhan ay doon lang ako nakapag-isip ng sasabihin."Alam mo baby, pareho kayong pogi kaya napaghahalataang magkamukha kayo," nag-aalangang sagot ko."Ganoon po ba 'yon, Mommy?""Oo po baby. Tingnan mo kayo ng Tito Ranz mo, pareho kayong pogi kaya magkamukha kayo.""Hindi po ba dahil sa magkadugo kami ni Tito Ranz kaya kami magkamukha?"Natameme ako sa sinabi ng aking anak."Ah, ano kasi baby, syempre isa rin iyon sa rason. Pero hindi naman natin kilala 'yang nasa picture kaya bakit natin s'ya magiging kadugo 'di ba? Pareho lang talaga kayong pogi kaya nagkakahawig kayo.""So, pogi po si Mr. Cordova para sa'yo, Mommy?"Napakunot ang noo ko."Mr. Cordova?""Sikat po s'ya Mommy. Kilala po ang family nila dito sa atin. Hindi mo po alam?"Naningkit ang aking mga mata bago dahan-dahang umiling.Sobra ba akong busy sa work at wala akong kaalam-alam sa mga nangyayari dito sa baya
CHAPTER 56MAKARAAN ANG TATLONG TAON...Sa tatlong taong lumipas, napakarami nang nagbago. Sa buhay naming magkakapatid hanggang sa sarili ko. Nakapagpatayo na kami ng maayos at malaking bahay, buo at tumatakbo na rin ng maayos ang negosyo ko na restaurant. Nakapagtapos na rin ako ng kolehiyo at ngayon naman ay ang dalawa ko namang kapatid ng ga-graduate ng college.Ngunit kahit na maganda na ang pamumuhay namin kaysa noon, pakiramdam ko'y may malaking kulang pa rin sa buhay ko. Sobrang daming tanong na hindi ko alam kung paano ko hahanapan ng kasagutan. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. Sobrang dami kong tanong dahil wala akong matandaan sa mga nakalipas na taon. Basta ang natatandaan ko na lang ay umalis ako sa trabaho ko sa probinsya. Hindi ko alam kung bakit ko iyon ginawa. Alam ko na maayos at maganda ang trabaho ko, dahil kung hindi, wala sana kaming malaking bahay at sariling negosyo ngayon. Nagising na lang ako na nakabalik na ako dito sa bahay nang walang kahit anong
CHAPTER 55DAHAN-DAHANG nagmulat ng mga mata si Arissa. Puting kwarto. Puti ang kwarto na s'yang bumungad sa kanyang mga mata. "Nasaan ako?" Pinilit n'yang bumangon ngunit muli pa rin s'yang napahiga dahil hindi pa kaya ng kanyang katawan. Nakaramdam din s'ya ng matinding hapdi sa iba't ibang parte ng kanyang katawan.Napatingin si Arissa nang bumukas ang pintuan ng kwarto at pumasok ang isang lalaking nakasuot ng pang-doctor na coat. Kasunod nito sina Tyron at Sage. Tila may malalim at seryosong pinag-uusapan ang mga ito ngunit ng mapatingin sa kanya ay para bang isang taon din silang hindi nagkita-kita."Ty? Sage? Nasaan ako? Anong nangyari?"Nagkatinginan ang dalawa. Nang hindi makasagot ang mga ito, ang doctor na ang nagsalita."Mabuti naman at nagising ka na iha. I'm Doc. Ken and I'm your personal doctor. Ako ang inatasan ng Young Master na tumingin sa kalagayan mo. Wala ka bang nararamdaman? Masakit pa ba ang mga sugat mo sa katawan?""Ahmm... medyo mahapdi lang po ang mga sug
CHAPTER 54THIRD PERSON'S P.O.VNAPAPIKIT si Arissa nang makaranig ng malakas na ingay mula sa loob ng kwarto. Tila nagwawala ang taong nasa loob niyon at nagpupumilit na makawala sa kadenang nakagapos dito.Inabot din ng ilang minuto ang tinagal ng malakas at marahas na kaguluhan sa loob ng kwarto, bago ito nawala na parang hanging dumaan lang.Dahan-dahang naglakad si Arissa palapit pa sa pintuan."T-travis?"Walang ingay na maririnig maliban sa mga yabag ng paghakbang n'ya papalapit. Nakapagtataka.Sobrang nakakabinging katahimikan ang bumabalot sa ika'tlong palapag ng mansion. Sa sobrang tahimik ay tila nakakabahala at nakakatakot. Katahimikan na para bang nagsasabing pagkalipas nitong isang hindi pangkaraniwang ingay na naman ang magaganap.Natatakot man si Arissa, tinatagan n'ya ang loob para sa dalawang taong pinakamamahal n'ya. Ang lalaking nahihirapan ang sitwasyon na nasa loob ng kwarto, maging ang munting anghel na nasa loob ng kanyang sinapupunan na walang kamuwang-muwang
CHAPTER 53NAAALALA ko pa kung bakit ako napunta sa lugar na ito, kung bakit kahit hindi ko pa lubos na kilala ang mga Cordova na pagtatrabahuhan ko, nagbakasakali pa rin ako na baka matanggap ako. At natanggap nga ako sa trabahong ito. Pumasok ako sa kontratang ito, para sa mga kapatid ko, at para sa kinabukasan naming tatalo.Hindi ko aakalain na sa loob ng ilang taong pagtatrabaho bilang sekretarya ng Young Master, mapapalapit ang loob ko sa kanila—mas lalo na sa kanya. Hindi ko rin napaghandaan ang pagkahulog ko sa masungit na lalaking 'yo. Kaya nga kahit ang utos n'ya na ipinagbabawal, ay nasuway ko dahil makulit nga ang puso ko, 'di ba?Sa sobrang kulit, hindi ko rin napaghandaan na mangyayari ang bagay na'to.Paulit-ulit na nagpi-play sa utak ko ang mga impormasyong sinabi sa akin ni Tyron. Kaya pala. Kaya pala sa ilang araw na nagdaan, mag weird na pagbabago sa kilos, pananalita, pag-uugali at mga usual na ginagawa ko. Iyong mga weird na cravings at pagduduwal sa umaga. Ang pa