Ayan, manginig kayo sa takot! Sorry sa late update. busy lang po sa school ng mga anak ko kaninang umaga kaya late na nakapagsulat para sa nalalapit na moving-up, isang kinder at isang grade 6. Bukas po ay baka hapon na ulit ha. Maraming salamat po!
Third Person“Anong ibig niyang sabihin sa sinabi niya? Anong ibig sabihin ng pakikipag-uusap na ‘yon niya sa cellphone?” galit at litong tanong ni Conrado habang mariing nakatitig kay Mang Vergel na ramdam ang pagbilis ng pintig ng kanyang puso, isang kombinasyon ng galit at kaba sa mga narinig. Na
Third PersonPak!Isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi ni Chessa, halos dumagundong ang tunog sa loob ng kanilang tahanan. Napapikit siya sa tindi ng hapdi, kasabay ng mapwersang pagbaling ng kanyang mukha sa gilid.Agad niyang hinawakan ang nasaktang bahagi, ramdam ang mainit na latay ng ka
Third PersonHabang nag-iisip ang mag-ama sa bahay nina Mang Vergel, ganoon din naman si Conrado habang nagbibiyahe pauwi sa kanyang mansyon kasama si Brando.Tahimik sa loob ng sasakyan. Tanging tunog ng makinang umaandar at ang mabigat na buntong-hininga ng matanda ang maririnig. Mula sa gilid ng
ChandenPaglabas ko ng bahay nila Mang Vergel, dama ko pa rin ang bigat ng tensyon sa loob. Kahit tapos na ang pag-uusap namin, hindi ko maiwasang maramdaman ang inis at matinding pagnanais na ilayo si Noelle sa gulong ito.Agad kong tinungo ang sasakyan, at pagpasok ko, ang nag-aalalang mukha ng ak
NoelleNatatakot ako, sa totoo lang. Takot na nagbigay sa akin ng pakriamdam na hindi mapakali Parang nagsisisi ako na sumama pa ako rito. Kung hindi siguro ako nagpilit, wala sanang dagdag na alalahanin at problema si Chanden. Mahal na mahal ko siya, pero ngayon, pakiramdam ko naging pabigat pa ako
Noelle“How do you like the place?” tanong ni Chanden, sabay ngiti habang nakatitig sa akin. Kitang-kita sa mga mata niya ang saya at kasabikan. Parang batang atat na ipakita ang bagong laruan niya.Ako naman ay napangiti rin. Agad akong tumingin sa paligid, pinagmasdan ang bawat sulok ng hotel room
NoelleMedyo masakit ang katawan ko nang imulat ko ang aking mga mata. Para akong nabugbog sa magdamag na laban, pero hindi naman ako nagrereklamo. Bakit ko naman gagawin yon kung ang lalaking mahal na mahal ko ang bumugbog sa akin sa sarap?May biglang sensasyong parang may mabigat na bagay na naka
Noelle“Scarlet,” bati ni Chanden, kaswal at may ngiting parang wala lang. “Before I forget, meet my wife, Noelle.”"Wife?" takang tanong ng babaeng tinawag ng asawa kong si Chanden na Scarlet. Kita sa mukha niya ang gulat at pagkakunot ng noo na para bang hindi siya makapaniwala.“Yes, wife.” Halat
ChandenBuong pagtataka kong sinundan ng tingin si Noelle hanggang sa narinig ko ang biglaang pagsusuka niya mula sa banyo. Hindi kasi niya naisara ang pinto kaya malinaw at diretso sa pandinig ko ang tunog habang pilit na inilalabas ang kinain.Napatigil ako sa paglalakad, at sa sobrang pagkabigla,
Chanden“Dovey, nagugutom ako,” mahina at medyo pa-cute na bulong ni Noelle habang magkayakap pa rin kami sa sofa. Ramdam ko ang init ng kanyang katawan, at sa tono pa lang ng boses niya tila ito isang batang nanghihingi sa kanyang ina.Napangiti ako at napailing. “Heto na nga ba ang sinasabi ko,” s
Chanden“Lovey naman eh, malay ko ba na kasabay natin siya sa eroplano?” nagmamaktol kong sabi pagkapasok pa lang namin sa condo. Dumiretso siya sa loob, hanggang sa sala, at bagsak ang katawan sa sofa na parang may bitbit na sama ng loob sa bawat hakbang. Salubong ang mga kilay niya, at kung makati
Chanden“This is my design,” sabi ko sa saleslady pagkapasok namin sa isang kilalang jewelry store dito sa New York. Ang lahat ng kilalang mga personalidad ay dito ang punta basta may kinalaman sa alahas mapa tagarito o taga-ibang bansa.Iniabot ko sa kanya ang papel kung saan ko iginuhit ang diseny
ChandenHindi ko inakalang malilibre ang dalawang kapatid ko kaya nagulat ako sa bigla nilang pagdating sa hotel, eksakto kung saan kami naroroon nina Noelle at Marcus. Hindi ko akalain na makikipagkita ang dalawang 'yon sa amin and I'm thankful that they did.Nang sumapit na ang araw na kailangan n
NoelleHabang papalapit ang dalawang lalaki, hindi ko mapigilan ang mapakunot-noo. May kung anong pamilyar sa kanilang mga mukha. Parang may kamukha sila, pero hindi ko mawari kung sino.Ang paraan ng kanilang paglakad, ang tikas ng tindig, pati ang aura nila... may kakaiba. Titig na titig sila kina
Hindi yata nila alam na ang dalawang lalaking kasama ko ang may-ari ng establishment na kinaroroonan nila. At ako… ramdam kong ako ang sentro ng tanong sa mga mata nila.Biglang bumigat ang cue stick sa kamay ko habang tinututok ko ito sa bola. Hindi dahil sa bigat nito, kundi dahil sa bigat ng mga
NoelleHindi namin namalayan ang oras habang abala pa rin kami sa paglalaro. Halakhakan, kantyawan, at walang katapusang kwentuhan ang bumalot sa paligid.Parang biglang bumalik kami sa mga panahong simple lang ang lahat, at ang tanging iniintindi lang ay kung sino ang susunod na mananalo sa tira. W
NoellePagkatapos ng lunch, hindi pa rin kami nagkahiwalay nila Marcus. Para bang hindi sapat ang oras ng tanghalian para sa dami ng gusto naming pagkwentuhan. Sabi niya, mag-happy-happy naman daw kami, lalo na’t ngayon lang ulit sila nagkita ni Chanden matapos ang matagal na panahon.Ramdam ko ang