Nagdalawang isip pa ako kung sasagutin ko iyon o hindi, pero dahil nga sa amo ko siya at baka importante ang pakay niya ay pinindot ko na ang answer button.“Hello,” sagot ko.“Where are you?” tanong niya. Ha? Bakit siya nagtatanong ng ganon?“Dito sa condo, bakit?”“Anong ginagawa mo?” tanong niya
ChandenNasa aking office ako at hindi mapakali dahil sa kakaisip kay Noelle.Paano kung bigla na lang ay maisipan niyang umalis bigla? Paano kung biglang tumawag ang kaibigan niya at sabihin na may kakilala itong pwedeng tumulong sa kanya para makaalis ng bansa?Marami pa naman ang mga pinay ngayon
ChandenKasama ko ng nag-lunch sila kuya at dad at nakapag-usap pa kami ng tungkol sa ibang bagay tungkol kay Noelle. Hindi ko akalain na talagang lalapit ako sa kanila ng dahil sa usaping relasyon. But they're my family kaya sa tingin ko ay okay lang naman.Isa pa, happily married na rin sila kaya
Kahit na sinabi na niya na kakain na siya ay hindi pa rin ako naniwala kaya imbis na sa office ako dumiretso ay nagdesisyon na lang ako na umuwi na.Nagda-drive ako ng makakita ako ng fast food kaya dumaan na ako sa drive thru para ibili siya ng pagkain.Habang hinihintay ko ang aking order ay tinaw
NoelleNakaupo ako ngayon sa harap ni Chanden at hindi makatingin ng diretso. Ang mga kamay ko ay nasa aking kandungan at pinaglalaro ang mga daliri dahil sa kaba ganon din sa tensyon na sa palagay ko ay bumabalot sa aking paligid.Pakiramdam ko ay isa akong kriminal na nililitis at siguradong mahah
NoelleHindi na ako nag-aksaya pa ng panahon na balutan ng bandage ang katawan ko kanina dahil nabuking na rin naman ako. Malaki at maluwag ang t-shirt na suot ko at higit sa lahat, bukod sa wala akong dibdib, maliit lang din ang aking u***g kaya wala talagang dapat ipangamba kung hindi magsuot ng b
NoelleAlam kong kasalanan ko ang lahat kaya huminga ako nang malalim, pilit pinapakalma ang nanginginig kong dibdib, bago sinimulan ang pag-amin. Tahimik lang siyang nakatingin sa akin, hindi kumikibo, pero ramdam ko ang bigat ng kanyang titig, parang hinihimay niya ang bawat salita ko, parang hini
Nanatili lang akong tahimik. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong isagot.“Hindi ko naiintindihan ang ibig mong sabihin,” sagot ko sa wakas.Tumingin siya nang diretso sa akin, tila tinatantiya kung nagsasabi ako ng totoo. At nang magsalita siya, mahina ang boses niya, pero ramdam ko ang lalim ng k
NoelleMakalipas ang ilang araw, halos buo na ang foundation ng ITech Dev. Co.Ngayon, abala kami sa pagpili ng mga magiging team members na magiging susi para sa unang hakbang ng kumpanya.Nasa conference room kami. Nakalatag sa harap ang ilang folders: mga résumés, mga profiles ng mga aplikante. T
NoelleIsang buwan na mula nang simulan namin ang preparasyon para sa bagong business na itatayo.ITech Dev. Co. ang pangalan. Isa itong IT services at IT solution company.Napangiti ako habang binabanggit ang pangalan. Ang hirap paniwalaan na isa na namang pangarap ang unti-unti naming binubuo ngay
Chanden“Dad, Mom,” sabi ko habang magkahawak kami ng kamay ni Noelle at unti-unting lumapit sa kanila. Humalik ang aking asawa sa pisngi ni Mommy at magalang na nagmano sa kamay ni Daddy. Kita sa mukha nila ang saya sa aming pagdating.Kagagaling lang namin sa ospital para sa buwanang check-up ni N
NoelleHindi ko maipaliwanag, pero ramdam ko na may hindi tama. May something talaga sa asawa ko.Oo, sweet pa rin siya. Maalaga. Laging nasa tabi ko lalo na kung nasa bahay lang kami. Wala siyang pinapakitang pagbabago. Kapag tinitingnan niya ako, punong-puno pa rin ng pagmamahal ang mga mata niya.
ChandenAraw ng Miyerkules nang tumawag si Kuya Lualhati. Ang sabi niya’y pupunta raw siya sa aking opisina. Hindi ko alam kung anong klaseng usapan ang dadalhin niya, pero pakiramdam ko pa lang ay mabigat na. Kaya heto kami ngayon at magkaharap, tahimik sa loob ng aking opisina, ang tanging ingay a
Chanden“Anong problema, Kuya?” tanong ni Chansen, kita sa mukha niya ang pag-aalala matapos mapansin ang bigla kong pananahimik.“I’ll just check something,” maikli kong sagot habang binubuksan ang aking email sa phone. Ramdam kong nakatutok sa akin ang mga mata nila, lalo na ang kay Noelle na tila
ChandenKita ko ang kakaibang liwanag sa mukha ni Noelle nang sabihin ko sa kanya ang naging desisyon ko tungkol sa hinihiling ng kanyang tiyuhin at buong pamilya. Napalunok siya at tumango, tila ba nawala ang bigat ng balikat niya sa ginhawa, sabay kindat sa akin na parang nagsasabing, "Salamat, Do
Noelle“Sigurado ka ba talaga?” tanong kong may halong pagtataka at kaba.“Mukha ba akong hindi sigurado?” balik niyang tanong habang nakangiti, tila ba natutuwa pa sa reaksyon ko.“Dovey naman eh…” Umiling na lang ako habang napatawa siya ng malakas. Sunod ay isang banayad ngunit masuyong halik ang
Tama siya. Hindi ako kailanman pinabayaan ni Chanden. Mula nang naging kami, palagi siyang nariyan, parang aninong hindi ako iniiwan. Lalo na ngayon, na buntis ako ay mas lalo siyang naging protective. Ramdam ko ang takot niya na baka may mangyaring masama sa amin ng anak namin.Nami-miss ko na ang