Ano ba talaga Chanden?? Hahaha
NoelleNaguguluhan ako sa boss ko. Sinabi ko na ngang wala akong girlfriend pero inuulit-ulit niya sa akin. Tsaka big deal ba ‘yon?Mas malaki ang sahod ko ngayon pero ang oras ng trabaho ko ay wala na rin sa hulog.Hindi ako makapagplano ng lakad dahil nga napaka-unpredictable ng boss ko. Bigla na
Noelle“Naku ‘wag mo na lang sabihin sa akin at baka dala lang yan ng kalasingan tapos kapag kumalat ay ako pa ang sisihin mo.”“So, you can’t keep a secret.”“Kaya ko naman magtago ng sekreto. Ang problema baka mamaya ay may pagsabihan kang iba na nakainuman mo tapos mas may tiwala ka sa kanya kays
Noelle“Don’t stare, Noelle.”“Hindi naman!” bulalas ko sabay bawi ng tingin. “Iniisip ko lang, kung galing ka ng date tapos ganyan ang kulay ng damit mo na malapit sa red, hindi kaya isipin ng date mo na may gusto ka sa kanya?” Naku po, maniwala sana.Tumungo siya para tignan ang kanyang suot haban
ChandenAng lakas ng tibok ng puso ko ng tapikin niya ang kanyang namumulang pisngi kaya hindi ko na napigilan pa ang tanungin siya.“Meron ka naman, sarili mo na lang haplusin mo.” Pahiya ang pakiramdam ko pero hindi ko pinahalata. Nanatili lang akong nakatingin sa kanya habang dahan dahang iniinom
ChandenWalanghiya!Kanina pa ako biling baligtad sa pagkakahiga ay hindi pa rin ako makatulog.Kanina ko pa sinisikap na makatulog pero hindi ko magawa kaya naman bumangon na lang ako ng tuluyan.Wala ring naitulong ang alak na nainom ko dahil hindi rin nito nagawang pabagsakin ang utak ko.Mabuti
NoelleAno ba naman ang kalokohang nagawa ko? Bakit ba bigla ko na lang siyang hinalikan?Masyado kasi akong nadala sa kagwapuhan niya at naisip ko yung sinasabi ng mga kasamahan ko na siguro daw ay masarap humalik si Sir dahil sa hugis ng mga labi niya na parang kay Avril Lavigne.Isa pa, hindi ko
NoelleSimbilis ng kidlat akong nanakbo pababa ng hotel, ni hindi ko na pinansin ang pagtawag sa akin ng kasamahan ko.Pagdating sa apartment na tinutuluyan ko na isang sakay lang din naman ng tricycle paglabas ng premisses ng establishment ay diretso na ako sa kama kaya ayun kisame na ang kaharap k
NoelleTumikhim ako ng tuluyan ko ng maikundisyon ang lalamunan ko. Nasa likod ko pa rin ang kamay ni Sir Chanden at patuloy sa paghagod kaya agad akong lumayo sa kanya ng konti dahil baka magtaka siya kung sakaling makapa niya yung bandage na nakapulupot sa katawan ko.Ng tingnan ko siya ay nakakun
Chanden“Staff ng catering, to be exact.”Napakunot ako ng noo sa sinabi ni Kuya Lualhati. Mabilis ang tibok ng dibdib ko habang pinipigilan ang sarili kong magsalita. Pero hindi ako sumingit at hinayaan ko siyang magpatuloy. Kilala ko si Kuya na kapag ganito ang tono ng boses niya, ibig sabihin may
Chanden“Thank you, Lovey. I really appreciate your trust,” bulong ko habang marahang hinagod ang pisngi niya gamit ang likod ng aking kamay. Mainit pa rin ang balat niya, pero mas relaxed na ang aura niya ngayon. Tuluyan na siyang kumalma.“Hindi kita pipigilan na makipag-usap kay Scarlet,” dagdag
Chanden“Dovey, kain ka na…” malambing na wika ni Noelle habang nakatingin sa akin. Ngumiti ako at tumango bilang tugon. “Puro ka ganyan. Puro kausap at alaga sa akin pero hindi ka naman kumakain. Parang ako lang ang pinagtuunan mo ng pansin eh.”Napabuntong-hininga ako bago sumagot, “Huwag ka nang
ChandenMatay ko mang balikan sa isip ang mga nagdaang oras, hindi ko pa rin maintindihan kung paano nangyari ‘yon. Gulat na gulat ako sa sinabi ng doktor, nalason daw si Noelle.The fuck?! Paanong nangyari ‘yon? Paanong nalason ang asawa ko?Lahat ng kinakain namin ay ako mismo ang naghahanda. Mins
NoelleNalason ako?Paulit-ulit ‘yon sa isip ko. Hanggang sa nakaalis na ang doktor ay iyon pa rin ang bumabalot sa akin. Para akong na-stuck sa replay mode ng isang pelikulang hindi ko maintindihang nangyayari sa mismong katawan ko.Hindi ko na nagawang i-proseso pa ang mga narinig ko. Sa dami ng i
NoelleMabigat pa ang mga talukap ng aking mga mata, parang may buhangin na pumipigil sa akin para dumilat. Ngunit sa gitna ng kadiliman at pagkalito, dama ko ang bahagyang pagpisil ng kung sino sa aking kamay. Mainit iyon, pamilyar, at puno ng pag-aalala.Kasunod niyon, narinig ko ang mahinang pag-
Noelle“Diretso na tayo sa ospital, Lovey,” mariing sambit ni Chanden habang hawak ang manibela.Hindi na ako nakaimik. Parang bigla na lamang akong pinagsakluban ng langit at lupa. Nanghihina ako at nanlalamig ang buong katawan ko. Ang puso ko’y bumibilis ang tibok habang unti-unting sumisikip ang
Chanden“Are you feeling okay, Lovey?” malambing kong tanong habang nililingon si Noelle. Mahigpit ang hawak ko sa manibela, pero mas mahigpit ang pangambang baka hindi niya lang sinasabi kung may nararamdaman na naman siya.“Oo naman, bakit mo naitanong?” sagot niya sabay ngiti. Hindi ‘yung pilit n
Chanden“Hi, Chanden. Hinatid ko na sa office mo si Noelle para hindi ka mag-alala. Ayaw kong isipin mo na pinabayaan ko ang asawa mo, eh mas masarap siyang kausap kaysa sayo. 😜✌️” basa ko sa chat ni Scarlet. Napangiti ako nang hindi sinasadya.Palabas na ako ng meeting room at katatapos lang namin