“Pwede talaga iyang mangyari, Chase.” Tumingin ako kay Dad at kita ko ang kaseryosohan sa kanyang mukha.“Your mom and I are worried sa pamilya mo. Hindi mo maiaalis sa amin ito dahil magulang mo kami.”“Ano pong ibig niyong sabihin?”“Ang nakaraan ni Nina ay hindi na mawawala at magiging tila multo
NinaNagpunta na sina Chase pati na ang ibang mga lalaki sa office ni Dad para pag-usapan nga ang tungkol sa pictures na natatanggap naming mag-asawa.Hindi naman ako umaasa na agad iyong malulutas, pero sigurado ako na magkakaroon na rin ng kasagutan ang lahat lalo at may tutulong na sa amin para m
NinaDahil hindi ko na hawak ang aking cellphone ay hindi ko na rin nalaman pa kung ano na ang nangyayari sa nagpapadala sa akin ng mga larawan ko. Gaya ng sinabi nila Mommy ay sinisikap kong tatagan ang aking kalooban lalo na at palagi namang nakaalalay sa akin ang asawa ko. Patuloy na lang ang aki
ChasePagkatapos naming mag-usap ni Nina ay nakaramdam ako ng kakaiba. Hindi ko malaman kung bakit, pero siguro ay nag-aalala lang ako dahil baka magtampo siya dahil sa hindi ko pagsama sa kanya sa pagpunta kay Dad para alamin ang result ng pinapagawa namin sa kaibigan niya na may-ari ng security ag
“Ano na po ang gagawin natin ngayon, tito?” tanong ni Jerome.“We just need to wait. Nasa pulis na ang kasong ito and kailangan din nating gawin ito ng tahimik just in case magkaiba nga ang taong nagse-send ng mga photos sa mag-asawa,” tugon ni Dad.“Ano sa tingin mo, Chase?” baling sa akin ni Jerom
ChaseHumahangos akong pumasok ng ihinto ni Jerome ang sasakyan sa harap ng hospital. Hindi ko na napansin ang mga nakasunod din naman sa akin na sila Dad at ang dalawa ko pang kapatid. Grabe ang kabang nararamdaman ko dahil sa takot. Pakiramdam ko ay gusto ng lumabas ng puso ko mula sa aking dibdi
Chase“Relax ka lang, Chase…” sabi ni Jerome ng tuluyan ng makaalis ang lalaki na hindi ko malaman kung doktor o nurse.“How can I? Narinig mo ang sinabi niya, kailangan nila ng OB. Paano kung may mangyaring masama sa anak ko? Paano ko sasabihin sa asawa ko na wala akong nagawa?” Naninikip ang dibdi
“Lagyan po muna natin ng gamot ang sugat niyo Sir para hindi mamaga or maimpeksyon.” Inabot ko ang kamay ko sa nurse dahil ayaw kong balewalain ang effort ni Chanden. Alam kong para lang din sa akin ang ginawa niya.Manhid na nga yata ako dahil wala akong maramdaman na kahit na anong sakit habang ni
NoelleMakalipas ang ilang araw, halos buo na ang foundation ng ITech Dev. Co.Ngayon, abala kami sa pagpili ng mga magiging team members na magiging susi para sa unang hakbang ng kumpanya.Nasa conference room kami. Nakalatag sa harap ang ilang folders: mga résumés, mga profiles ng mga aplikante. T
NoelleIsang buwan na mula nang simulan namin ang preparasyon para sa bagong business na itatayo.ITech Dev. Co. ang pangalan. Isa itong IT services at IT solution company.Napangiti ako habang binabanggit ang pangalan. Ang hirap paniwalaan na isa na namang pangarap ang unti-unti naming binubuo ngay
Chanden“Dad, Mom,” sabi ko habang magkahawak kami ng kamay ni Noelle at unti-unting lumapit sa kanila. Humalik ang aking asawa sa pisngi ni Mommy at magalang na nagmano sa kamay ni Daddy. Kita sa mukha nila ang saya sa aming pagdating.Kagagaling lang namin sa ospital para sa buwanang check-up ni N
NoelleHindi ko maipaliwanag, pero ramdam ko na may hindi tama. May something talaga sa asawa ko.Oo, sweet pa rin siya. Maalaga. Laging nasa tabi ko lalo na kung nasa bahay lang kami. Wala siyang pinapakitang pagbabago. Kapag tinitingnan niya ako, punong-puno pa rin ng pagmamahal ang mga mata niya.
ChandenAraw ng Miyerkules nang tumawag si Kuya Lualhati. Ang sabi niya’y pupunta raw siya sa aking opisina. Hindi ko alam kung anong klaseng usapan ang dadalhin niya, pero pakiramdam ko pa lang ay mabigat na. Kaya heto kami ngayon at magkaharap, tahimik sa loob ng aking opisina, ang tanging ingay a
Chanden“Anong problema, Kuya?” tanong ni Chansen, kita sa mukha niya ang pag-aalala matapos mapansin ang bigla kong pananahimik.“I’ll just check something,” maikli kong sagot habang binubuksan ang aking email sa phone. Ramdam kong nakatutok sa akin ang mga mata nila, lalo na ang kay Noelle na tila
ChandenKita ko ang kakaibang liwanag sa mukha ni Noelle nang sabihin ko sa kanya ang naging desisyon ko tungkol sa hinihiling ng kanyang tiyuhin at buong pamilya. Napalunok siya at tumango, tila ba nawala ang bigat ng balikat niya sa ginhawa, sabay kindat sa akin na parang nagsasabing, "Salamat, Do
Noelle“Sigurado ka ba talaga?” tanong kong may halong pagtataka at kaba.“Mukha ba akong hindi sigurado?” balik niyang tanong habang nakangiti, tila ba natutuwa pa sa reaksyon ko.“Dovey naman eh…” Umiling na lang ako habang napatawa siya ng malakas. Sunod ay isang banayad ngunit masuyong halik ang
Tama siya. Hindi ako kailanman pinabayaan ni Chanden. Mula nang naging kami, palagi siyang nariyan, parang aninong hindi ako iniiwan. Lalo na ngayon, na buntis ako ay mas lalo siyang naging protective. Ramdam ko ang takot niya na baka may mangyaring masama sa amin ng anak namin.Nami-miss ko na ang