Elar PovSuot ang skyblue strapless gown na abot hanggang kalahati ng hita ko ay natutuwang pinaikot ako ni Liam sa harapan ng salamin. Ang kaibigan ko ang pumili ng isusuot kong formal dress para sa party na dadaluhan namin ni Sam. Ito ang unang beses na mag-aattend ako sa party magmula nang magkaroon ako ng social phobia kaya naman gusto nito ay maging magandang-maganda ang hitsura ko, though hindi naman makikita ng mga guest ang mukha ko dahil magsusuot ako ng maskara na katerno ng kulay ng aking gown.Simpleng tube gown lamang ang suot ko. Walang ibang design maliban sa backless at kumikinang na mga glitters na nagkalat sa buong dress. Maging ang isusuot kong maskara ay may mga glitters din na tiyak kapag matamaan ng ilaw mamaya ay siguradong mas kikinang.Tenernuhan ko ng white na sapatos na may one and a half inches heels ang damit kaya mas lalo akong tumangkad. At siyempre, para mas bagay ay isang branded na kulay skyblue na clutch bag ang ibinigay sa akin ni Liam. Regalo raw
Elara PovKanina pa ako medyo nabo-bored sa party. Nakaupo lamang ako sa upuan at tahimik na umiinom ng cocktail drink. Pasalamat ako na hanggang ngayon ay hindi naman nati-trigger ang aking phobia. Ngayon ko napatunayan na talagang nati-trigger lamang ito kapag sa akin nakapokus ang atensiyon ng lahat. Ngunit kapag ganito na halos walang pumapansin sa akin ay normal lamang ang nararamdaman ko.Kanina ay mga mga lalaki na nagnanais akong isayaw ngunit lahat sila ay magalang kong tinanggihan. Wala ako sa mood na makipagsayaw sa kahit na kanino. Meron ding mga lumapit sa akin at kinausap ako ngunit nang maramdaman nila na hindi ako interesado na makipag-usap sa kanila ay agad na silang nagpaalam sa akin. Gusto ko nang ayain si Sam na ihatid na ako pauwi ngunit nahihiya akong magsabi sa kanya. Nakikita ko kasi na nag-eenjoy siyang kausap ang mga kakilala at kaibigan niya. Madalas ay nilalapitan niya ako para tanungin kung okay lang ako na sinasagot ko lamang ng tango. Ang sabi nga pala
Elara Pov Balak ko sanang palampasin ang ginawa sa akin ni Hannah sa party ngunit nang marinig ko sa kanyang bibig mismo na siya ang nagpadala ng dalawang reporter na iyon para ipahiya ako ay agd na kumulo ang dugo ko. Lalo na at nagtawanan pa ang dalawa na tila siyang-siya sa nangyari. Hindi nila alam na labis akong naapektuhan sa ginawang iyon ni Hannah. Hindi ko alam kung may alam ba si Hannah sa tungkol sa aking social phobia kaya niya iyon ginawa ngunit hindi ko ito mapapalampas. Nang malapit na sila sa likuran ko ay lumingon ako sa kanila. Huling-huli ko ang pagkagulat sa mukha ng dalawa nang makita ako. Mukhang hindi nila ako nakilala dahil nakatalikod ako kaya walang preno ang bibig nila sa pagsasalita ng kung ano-ano laban sa akin. "Ikaw pala ang nasa likuran ng dalawang reporter na iyon, Hannah. Ano ba ang ginawa ko sa'yo at tila malaki ang galit mo sa akin? Wala ka bang magawa sa buhay mo kaya nang-aabala ka sa buhay ng ibang tao?" mariin ang boses na tanong ko sa kan
Elar Pov Galit na galit si Liam nang malaman ang nangyari paglabas ko ng hotel. Gusto nitong sugurin sa bahay si Alexander ngunit mabilis ko itong napigilan. Baka mas lalong lumala ang nangyari kapag hinayaan ko ang kaibigan ko na sugurin sa bahay nito ang lalaki. Akala ko ay nakauwi na siy sa bahay niya ngunit pagpasok ko sa loob ng bahay ko ay nakita ko siyang nakaupo sa sala at nanunuod ng television habang naghihintay sa akin. Tinamad daw kasi siyang umuwi kaya hinintay na lamang ang pagbalik ko. Agad siyang nagtanong kung ano ang nangyari sa party. Wala sana akong balak na ipaalam sa kanya ang nangyari ngunit siguradong mapapansin niya ang galos sa braso ko kaya no choice ako kundi ipagtapat na lamang sa kanya ang lahat. "Kung nandoon lamang ako ay tiyak sinabunutan ko na ang babaeng iyon na nanulak sa'yo. At baka nasuntok ko rin si Alexander. Kahit bakla ako ay baka naging lalaki ako maipagtanggol lamang kita." Na-touch naman ako sa huling sinabi ni Liam. Hinawakan k
Elara PovPag-uwi ko sa bahay ni Alexander ay iniwasan ko siya. Kahit na minsan ay parang tinatangka niya akong kausapin ay agad akong umaalis. Kapag nasa bahay siya ay umaalis ako kagaya ngayon. Mukhang wala siyang balak na umalis ng bahay kaya nagpasya akong ako na lang ang aalis. Naisipan kong dalawin ang aking mother-in-law at kamustahin. Kahit naman may hiniling siyang kapalit sa pagtulong sa pamilya ko ay hindi pa rin maikakaila na kung hindi dahil sa pera niya ay baka wala na ngayon ang aking ama. And speaking of my father, matagumpay ang naging operasyon niya sa puso at kasalukuyang nagpapagaling na lang sa hotel na tinutuluyan nila sa ibang bansa. Next month ay babalik na sila para dito na lamang tuluyang magpagaling.Palabas na ako sa pintuan nang marinig ko ang boses ni Alexander sa aking likuran. Paglingon ko ay nakita ko siyang pababa sa hagdan."I said where are you going?" tanong ulit nito nang hindi ko sinagot ang kanyang tanong."Akala ko ba wala tayong pakialamanan
Elara PovNagpaalam ako kay Liam na hindi na muna ako makakapasok sa trabaho dahil babantayan ko sa hospital ang aking biyenan. Kahit naman mag-asawa lamang kami sa papel ng anak niya ay sa mata ng tao mag-asawa pa rin kaming dalawa. Hindi magandang tingnan kung hindi ko man lang siya babantayan sa hospital gayong asawa ako ng nag-iisang anak niya."It's alright, beshy. I can handle the works here. So kumusta naman ang mother-in-law mo?" ani Liam matapos kong ipaalam sa kanya ang nangyari kung bakit hindi muna ako makakapasok sa trabaho."She's okay now. Nagpapagaling na lamang siya. Sabi ng doktor ay mabuti at nadala agad sa hospital ang biyenan ko kaya naagapan pa ang buhay niya at nailigtas. Kahit mild stroke lang ang nangyari sa kanya kung hindi naman agad nadala sa hospital ay manganganib ang buhay niya o di kaya ay tuluyan siyang namatay.""So may utang-na-loob na sa'yo ang Alexander na iyan dahil ikaw ang savior ng ina niya. Dapat singilin mo siya," ani Liam habang nakaupo sa s
Elara PovOne week sa hospital ang mother-in-law ko bago siya pinayagan ng doktor na ma-discharge. At sa loob ng mga araw na nasa hospital ito hanggang sa paglabas ay palaging nakabantay sa kanya si Hannah. Kapag pumupunta ako sa hospital para bisitahin siya ay palagi akong hindi nagtatagal dahil sa presence ng babaeng iyon. Maging nang araw na lumabas sa hospital ang biyenan ko ay kasama rin si Hannah at umaakto na parang siya ang manugang. Hindi na ako nakipagtalo sa kanya kahit na minsan ay pinaparinggan niya ako. Ayokong mag-aksaya sa mga walang kuwentang tao. Mas mabuting ituon ko na lamang sa trabaho ang aking atensiyon."May bisita ka, beshy," sabi ni Liam sa akin matapos pumasok sa opisina ko."Sino ang—" hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko ay pumasok sa loob ng opisina ko si Alexander. "Anong ginagawa mo rito?"napakunot ako ng noo. Himala na binisita niya ako sa workplace ko."Iwan ko muna kayo para makapag-usap kayo, beshy," ani Liam bago tumalikod at lumabas na sa opis
Elara Pov Hindi naitago ni Alexander ang pagsimangot nito nang makita si Sam na bumaba mula sa kotse nito na pumarada sa tapat ng bahay ng aking mother-in-law. Agad niya akong hinila sa isang tabi para sitahin. "Bakit nandito ang lalaking iyan?" Kanina nang hindi pa nito nakikita si Sam ay maganda ang mood nito ngunit ngayon ay biglang nagbago. Hindi ko kasi sinabi sa kanya o kahit sa mother-in-law ko na may kasama akong kaibigan. Baka kasi hindi makasama si Sam kahit na nagsabi naman na siya sa akin na sasama siya sa out of town. "Hindi ba sabi mo ay puwede akong magsama ng kaibigan?" sagot ko, hindi ko na lamang pinansin ang biglang pag-iiba ng kanyang mood. "Akala ko ang kaibigan na isasama mo ay si Liam? Bakit ang lalaking iyan pa ang isinama mo?" hindi pa rin nawawala ang pagsimangot na tanong nito sa akin. "Hindi puwede ang bestie ko dahil busy siya kaya si Sam na lamang ang isinama ko para may kausap ako." Sigurado kasi na si Hannah palagi ang kausap nito kaya mas
Elara Nagising ako sa loob ng isang silid at nakahiga sa malamig na sahig habang nakatali ang mga kamay at paa ko. Kahit na hirap ay agad akong bumangon. Napakunot ang noo ko nang makita kong hindi lang pala ako nag-iisa sa silid na iyon. Dahil katulad ko ay nasa silid din si Hannah at nakatali ang mga kamay at paa habang nakahiga sa sahig. Walang malay pa ito kaya hindi nito alam ang sitwasyon nito ngayon. Gamit ang puwit ay lumapit ako kay Hannah at malakas na niyugyog ang mga balikat niya para magising siya. Ilang saglit pa ay nagmulat na ito ng mga mata. Agad na nanlaki ang mga mata nito at galit na tinapunan ako ng tingin nang makitang nakagapos ang mga paa at kamay nito. "How dare you kidnap me, Elara! Release me now, or else I will let your whole family be imprisoned!" galit na sigaw nito sa akin. Malakas na tinampal ko siya sa braso sa inis. "Una, wala akong pamilya na maipapakulong mo kasama ko dahil patay na ang mga magulang ko. Pinatay sila last week lamang. Pangala
ElaraMatapos bumalik ang lakas ko ay nagpasama ako kay Liam para bisitahin ang puntod ng mga magulang ko. Muli, hindi ko napigilan ang mapahagulgol sa harap ng kanilang puntod. Ang sakit at bigat sa dibdib na wala na sila. Parang ngayon pa lang masyadong nagsi-sink in sa isip ko na wala na talaga sila. Na kahit kailan ay hindi ko na sila makikitang buhay at mayayakap ng mahigpit.Mas madali ko sigurong matatanggap na wala na ang mga magulang ko kung pareho silang namatay sa sakit o di kaya ay sa aksidente. Ngunit ang kaalaman na pinatay sila at pinilit nilang lumaban para mailigtas ang kanilang buhay ay nagpapahirap sa akin na tanggapin ang katotohanan na iniwan na nila ako."Tahan na, Beshy. Baka kung mapaano ka naman dahil sa labis na pag-iyak," awat sa akin ni Liam habang marahang hinahagod ng palad niya ang likuran ko.Pinahid ko ang aking mga luha at binigyan ng isang malungkot na ngiti ang kaibigan ko. "Don't worry, Bestie. Hindi na mauulit ang nangyari sa akin.""You can cry,
ElaraMasakit mang tanggapin ang nangyari sa mga magulang ko ay pilit ko iyong tinanggap. Hindi ako gagaling at babalik sa normal kung hindi ko ma-overcome ang trauma ko sa pagkamatay ng mga taong pinakaimportanteng tao sa sa akin. Ito na ang pangalawang beses na nagkaroon ako ng trauma. At parehong connected kay Alexander ang aking mga nagiging trauma. Hindi na dapat nagtagpo ang mga landas naming dalawa. Baka hanggang ngayon ay buhay pa rin ang mga magulang ko."Kumain ka, Beshy. Naglugaw ako para sa'yo. Sabi kasi ng doktor ay huwag ka munang pakainin ng matitigas na pagkain kaya pagtiyagaan mo na lamang ang niluto kong lugaw. "Dinala ni Liam sa bedside table ang dala nitong lugaw at isang baso ng tubig. Nakikita ko sa kilos at pagsasalita ng kaibigan ko na nais nitong maiyak ngunit pinigilan nito ang sarili. Siya na lamang ang kinakapitan ko. Kung katulad ko ay magbi-breakdown din siya ay sino na ang mag-aasikaso sa akin? Napakalaki ng utang na loob ko kay Liam. May sarili siyan
Elara Tulala ako habang nakahiga sa aking kama. Sa tabi ng kama ko ay nakaupo si Liam na hindi malaman kung ano ang gagawin. Magmula nang pagbalikan ako ng aking malay ay hindi pa ako nagsasalita. Pakiramdam ko bigla akong nawalan ng kakayahang magsalita. Hindi ko mahagilap ang boses ko kahit na gusto kong magsalita, humagulgol at sumigaw ng malakas. Paggising ko ay nakaupo na sa gilid ng kama ko ang aking kaibigan at marahang hinahaplos ang aking buhok. Halatado na katatapos pa lamang nitong umiyak. Siguro ay tumawag siya sa akin at nang hindi ko sinasagot ang tawag niya ay nagpunta na siya sa bahay ng mga magulang ko para alamin kung bakit hindi ko sinasagot ang tawag niya. At malamang nang dumating siya ay nalaman niya mula sa mga taong nag-uusyuso kung ano ang nangyari sa mga magulang ko. "Magsalita ka naman, Beshy. Huwag ka namang ganyan. Tinatakot mo ako," kausap sa akin ni Liam. Bahagyang nag-crack ang boses nito sanhi ng pagpipigil nitong umiyak. "Ano na ang gagawin ko magi
Nagliligpit ako ng mga gamit ko sa ibabaw ng table ko at naghahanda para umuwi sa araw na iyon nang pumasok sa office ko si Liam. Malawak ang pagkakangiti nito nang maupo ito sa upuan na nasa harapan ng table ko. "What is it again this time? Malawak ang ngiti mo kaya natitiyak ko na may plano ka naman para sa akin, right?" Inunahan ko na siya. Kapag ganito kasi ang kilos niya pagpasok sa office ko ay tiyak may balak na naman itong gawin. "Don't worry, Beshy. This time, wala akong balak na iset-up ka ng date. I just came to follow-up," nakangiting sagot nito sa akin. Tumaas ang kilay sa sinabi niya. "Follow-up? For what?" Ano naman ang ipa-follow-up niya sa akin? "It's about my friend Rex. So, what do you think of him?" Nagkibit ako ng balikat. "Okay lang siya. Maayos naman siyang kausap. Gentleman siya at hindi bastos." "That's it? Wala ka nang ibang sasabihin pa tungkol sa kanya?" tanong ni Liam na biglang nalukot ang ilong nang marinig ang sinabi ko. "Wala ka bang spark n
Elara Pagkalabas ni Alexander sa hospital ay ini-expect ko na pupuntahan niya ako sa bahay ng mga magulang ko. Ngunit hindi iyon nangyari. Aminin ko man o hindi ngunit nakaramdam ako ng disappointment dahil doon. Hindi na rin siya nagtangkang puntahan ako sa kompanya namin. Naisip ko na baka na-realized niyang mabuti nga siguro na magkahiwalay na kami para walang gulo. "Beshy, may lakad ka ba mamayang gabi?" tanong sa akin ni Liam. Nasa loob kami ng opisina niya at nagmi-meryenda. Breaktime kaya nagkaroon kami ng time na magkuwentuhan. "Wala naman. Bakit?" "Can you come with me?" Nagdududang tinapunan ko siya ng tingin. "Ano na namang kalokohan ang nais mong gawin?" Umirap sa akin si Liam bago sumagot. "Hindi ito kalokohan, girl. May kakilala akong gusto ka niyang makilala. Actually, nakita ka na raw niya ng ilang beses ngunit wala siyang courage na lumapit sa'yo at magpakilala. Kaya hiningi na niya ang tulong ko since alam naman niyang best friend kita." "Another blind d
Elara Nakahinga ako ng maluwag nang malaman ko mula sa doktor na nag-asikaso kay Alexander na maayos na ang kalagayan niya. Hindi naman grabe ang tinamong pinsala niya sa ulo. Pasalamat din ako nang lumabas ang resulta ng CT Scan nito at hindi nagkaroon ng damage ang utak nito.Nang malaman kong okay na si Alexander at ano mang oras ay magigising na ito ay saka lamang ako nagpasyang umalis ng hospital. Ngunit pinigilan ako ni Edzel nang makita niyang aalis na kami ni Liam."Hindi mo ba hihintayin na magising si Alex bago ka umalis, Elara? Tiyak hahanapin ka niya kapag nagkamalay na siya," sabi ni Edzel sa akin. Alam ko na nais lamang niyang manatili ako sa tabi ni Alexander para magkaroon kami ng pagkakataong makapag-usap. Ngunit nakapagdesisyon na ako na tuluyan ko na siyang lalayuan kaya hindi ko na kailangan na manatili pa sa kanyang tabi."Sabi ng doktor ay ligtas na siya. Nandito naman kayo ni Rona kaya may magbabantay sa kanya," malamig ang boses na sagot ko sa kanya. Pagkatapo
ElaraMagmula nang ni-reject ko sa harapan ng maraming tao ang marriage proposal sa akin ni Alexander ay himalang gumaling ako sa karamdaman ko. Biglang nawala ang aking social phobia. Kung ano-anong paraan na ang ginawa namin noon pero walang epekto. At hindi ko akalain na ang makakapagpagaling lang pala sa akin ay iyong maranasan din ni Alexander ang mapahiya sa harapan ng maraming tao na ako ang may kagagawan.Pinadalhan ko siya ng divorce paper para lubusan na akong makakawala sa kanya. Masakit pero kailangan kong tanggapin na hanggang dito na lang kami. Ilang araw lamang ay bumalik na sa akin ang divorce paper na pirmado ni Alexander. Para lubusang wala na kaming koneksiyon sa isa't isa ay binayaran namin ni Papa ang mga nagastos ng ina ni Alexander sa pagpapagamot kay Papa. Hinintay ko na kasuhan ako ni Alexander sa pag-breach ng contract agreement namin gaya ng sinabi niya sa akin noon ngunit hindi naman niya ako kinasuhan. Siguro ay nagi-guilty pa rin siya dahil kung hindi sa
ElaraSa halip na sa dinner sa isang restaurant ay sa bar ni Edzel ako pinapapunta ni Alexander. May sasabihin daw siya sa akin kaya sa bar na lang daw kami magkita.Alam ko nakita niya ang kotse ko paglabas nila ni Edzel ng bahay kanina ngunit hindi siya nag-abala na tawagan ako at i-confirm kung nasa bahay ba ako. Pero mabuti nga at hindi niya ako tinawagan dahil maririnig lamang niya sa boses ko ang pag-iyak.Tinawagan ko si Liam at pinapunta sa bahay para siyang magmaneho ng kotse ko. Hindi nagtagal ay dumating ito."Bakit need mo ng driver, beshy? May balak ba kayong magpakalasing ni Alexander kaya pinapunta mo ako?" nangiting biro sa akin ng kaibigan ko. Sa malas ay wala itong kaalam-alam sa nangyari."I will treat you dinner," sabi ko sa kanya."Bakit? Hindi ba tuloy ang dinner date ninyo ni Alexander?" nakakunot ang noo na tanong niya sa akin. Hindi ako sumagot sa halip ay pumasok ako sa kotse ko. "What's wrong, Elara? Nag-away ba kayo ni Alexander kaya parang wala ka sa mood