Chapter 7 - Walang Divorce Na Mangyayari

Dahil iba ang kutob ni Aleisha ay bumalik siya sa bahay nila. May kung ano ring nagtulak sa kanya na alamin kung sino ang may-ari ng sasakyan dahil nga sa pamilyar iyon sa kanya.

Mabuti na lamang ay napupuno ng mga bulaklak at matataas na halaman ang harapan ng balkonahe nila. Kaya nagtago si Aleisha roon habang nakamasid sa nakaparadang kotse.

"Bakit hindi pa bumaba ang kung sino mang nasa loob?" naiinip na tanong ni Aleisha sa kawalan.

Nalipat ang tingin niya sa may bukana ng bahay nila dahil nakita niya mula sa loob si Sophia. Nakapostura ito at inayos ang buhok bago naglakad papalabas.

At ganoon na lamang ang pagkagulat ni Aleisha nang makita ang lalakeng bumaba mula sa loob ng sasakyan. Walang iba kung hindi si Raphael Arizcon! May hawak pa itong isang pumpon ng pulang mga rosas at inilahad sa harapan ni Sophia.

Tinanggap naman iyon ni Sophia habang kiming ngumiti. "Ang ganda naman nito."

Kaagad namang inilingkis ni Sophia ang kamay sa braso ni Raphael. Iginiya siya nito sa sasakyan at pinagbuksan ng pinto at umikot para sumakay na rin. Ilang saglit pa ay umaandar na ang sasakyan. Isiniksik pa lalo ni Aleisha ang sarili sa may halamanan nang dumaan sa harapan niya ang sasakyan.

Magkahalong kaba at pagtataka ang nararamdaman niya ngayon. Ibig sabihin ay nagsasabi ng totoo si Raphael na may nais siyang pakasalan. At iyon ay si Sophia! Ibig sabihin din ay may relasyon ang dalawa. Kung ganoon ay hindi na naghihirap ang pamilya niya. Pero bakit binenta pa rin siya ni Amanda?

Ang daming pumapasok na mga tanong sa isipan ni Aleisha. Nalilito na siya sa mga pangyayari.

Kung totoo ngang may relasyon ang dalawa ay hindi totoong nalulugi na ang negosyo nila. Kung ganoon ay nasa mabuting kalagayan naman pala sila. Pero bakit naging kaawa-awa ang buhay nila ng kapatid niya?

Naikuyom niya ang kanyang palad.

"Hindi. Hindi ko hahayaang maging maayos ang buhay ninyo!"

-----

Isang romantikong restaurant ang pinasukan nina Raphael at Sophia. Bukod sa may mga kandila at mamahaling mga kagamitan sa pagkain sa mesa ay may live band pa na tumutugtog.

Magkaharap na nakaupo ang dalawa. Personal na nilagyan ni Raphael ang kopita ni Sophia ng mamahaling red wine. "Magiging maayos din ang lahat. Sa loob ng ilang araw ay mapapawalang bisa na rin ang kasal na iyon. Kaunting hintay pa."

Napakagat-labi si Sophia at hindi mapigilang mapaluha.

"B-Bakit?" nagtatakang tanong ni Raphael sa dalaga. "Hindi ka ba masaya?"

"Hindi sa ganoon," malumanay na saad ni Sophia pero sa kaloob-looban nito ay nagdidiwang na ang kanyang puso. "Naiiyak ako sa tuwa."

Inilahad ni Sophia ang palad sa harap ni Raphael. "Sumayaw tayo at magdiwang."

Pinalaking maginoo si Raphael kaya hindi niya ugali ang tumanggi sa mga ganoong bagay. Isa pa, babae na mismo ang nagkusa. Tumango si Raphael. "Okay."

Nasa gitna na sila ng dance floor at malumanay na sinabayan ang mahinahong musika.

Napaangat ng tingin si Sophia dahil matangkad si Raphael. "Pwede bang magpakasal na tayo kaagad kapag napawalang bisa na ang kasal mo na iyon?"

Kumunot ang noo ni Raphael at bahagyang napaisip. Hindi pa lubusang magaling ang kanyang abuelo. Kapag nalaman nitong nagpakasal siyang muli ay mas lalo nitong ikasasama ng loob iyon. Gayong si Aleisha ang gusto nitong pakasalan niya.

Napansin naman ni Sophia na natigilan saglit si Raphael kaya naman ay nagsalita siyang muli. "Sabi kasi ni Mama, masyadong maraming gagawin kapag magpapakasal..."

"Okay lang iyan," wala sa sariling sagot ni Raphael. "Sabihin mo sa mama mo na si Joaquin na ang bahala sa lahat kaya huwag na siyang mamroblema."

Si Joaquin naman ang umaayos sa lahat. Ang gusto ni Raphael ay maging masaya si Sophia kaya niya iyon nasabi.

Natuwa naman si Sophia kaya ang mga kamay nitong nasa dibdib lang ni Raphael ay napunta sa leeg nito. Tumingkayad pa siya para maabot nito ang labi ni Raphael.

Naintindihan naman ni Raphael ang gustong mangyari ng dalaga kaya pinagbigyan niya ito. Gamit ang hintuturo ay inangat niya ang baba ni Sophia. Naramdaman niya kaagad ang makapal na foundation na gamit nito. Nang malapit nang maglapat ang kanilang mga labi ay na amoy naman kaagad ni Raphael ang gamit nitong lipstick pati na rin ang matapang nitong pabango.

Sa hindi maipaliwanag na dahilan ay naging kakaiba ang nararamdaman ni Raphael. Naalala niyang hindi naman ganito ang pakiramdam niya nang gabing iyon. Maaaring isang buwan na ang nakalipas pero presko pa sa isipan niya ang mga nangyari nang gabing iyon.

Naalala niya rin na wala namang gamit na make up ang babaeng nakaniig niya nang gabing iyon. Wala ring gamit na pabango pero ang natural na bango ng balat nito ay tumatak na sa kanyang pang-amoy.

Hindi nagtagal ay nahinto ang tugtog. Kaagad na kumalas si Raphael at bahagyang lumayo kay Sophia. "Tayo na at baka lumamig na ang pagkain."

Napamulat naman kaagad si Sophia ng mga mata. At tanging likod na lang ni Raphael ang naabutan niya. Lihim siyang napamura. "Bakit kasi biglang tumigil ang tugtog? Malapit na sana kaming maghalikan!"

Wala nang nagawa pa ang dalaga at bumalik sa mesa nila.

----

Ilang araw na rin ang nakalipas at oras na para magharap muli sina Aleisha at Raphael para sa pagpapawalang bisa ng kanilang kasal. Ilang araw na ring hindi umuuwi si Aleisha sa kanyang apartment at dito nakikitulog kay Michelle.

Maagang naghanda para sa trabaho si Michelle samantalang nakatihaya pa si Aleisha sa kama.

Tinaasan ni Michelle ng kilay si Aleisha. "Hindi ba at may asikasuhin ka ngayon kaya nagpaiba ka ng shift?"

"Oo..." matamlay na sagot ni Aleisha sa kaibigan."Mauna ka na at aalis din ako maya-maya."

"Sige, mauna na ako. Tumayo ka na riyan at kumilos," sabi pa ni Michelle at iniwan na siya nito.

Nang makaalis na si Michelle ay hindi pa rin kumilos si Aleisha. Wala naman talaga siyang aasikasuhin na mahalagang bagay para maghanda siya nang maaga. Nakapagdesisyon na siya.

Ilang oras ang nakalipas ay tumunog ang kanyang telepono. Wala siyang ibang tawag na inaasahan ngayon maliban sa tawag ni Joaquin.

Sa kabilang banda ay nakatayo sa labas ng city hall si Raphael. Hawak ang isang envelope na naglalaman ng mga papeles para sa pagpapawalang bisa ng kanilang kasal ni Aleisha at ang isang sobre naman na naglalaman ng malaking halaga.

Kahit pa sabihing ayaw ni Raphael kay Alesiha ay alam niya namang niligtas ng nanay nito ang buhay ng kanyang abuelo. Isa pa ay wala lang sa kanya ang perang ibibigay.

Ilang ring lang ay sumagot naman kaagad si Aleisha sa kanyang tawag. "Nasaan ka na? Bakit wala ka pa rito? Na-traffic ka ba? Ipapasundo na lang kita riyan."

Bahagyang nagulat naman si Aleisha dahil mismong si Raphael pala ang kausap niya mula sa kabilang linya. Ganoon pa man ay nilakasan niya ang loob. Ngayon pa lang ay nakokonsensya na siya sa sasabihin.

Pero kailangan niyang gawin ito. Huminga nang malalim si Aleisha bago nagsalita. "Hindi ako makikipag-divorce."

"Anong sabi mo?" naguguluhang tanong ni Raphael. Akala niya pa ay guni-guni niya lang ang narinig dahil sa wala siyang maayos na tulog kagabi.

"Hindi ako makikipag-divorce." Kinakabahan man ay inulit niya pa rin ang sinabi. Nararamdaman niyang sisigawan na siya ni Raphael.

Nahilot ni Raphael ang sentido. Dinig na dinig na ang sinabi ni Aleisha. Klarong-klaro ang bawat salitang binitawan nito. Kalmado siyang nagsalita. "Naririnig mo ba ang sarili mo? Nakipagkasundo ka na sa akin, baka nakakalimutan mo iyon?"

Walang narinig na sagot si Raphael kaya hindi niya napigilang mapasigaw. "Saan ka nakakuha ng lakas ng loob para sabihin iyan! Pumunta ka ngayon dito kung ayaw mong may pagsisihan sa huli!"

Inaasahan naman ni Aleisha na ganito ang magiging reaksyon ni Raphael. Gusto niya sanang sabihin dito na ang Sophia na nakilala niya ay hindi ang tunay na Sophia.

Base sa pagkakaalam ni Aleisha, hindi ang uri ni Sophia ang basta na lamang magugustuhan ng isang Raphael Arizcon. Pero ayaw niyang manghimasok sa bagay na iyon. Ang sa kanya lang ay hindi matuloy ang pagpapakasal nina Raphael at Sophia. Iyon ang ganting pinaplano niya.

Tuluyan nang naputol ang pisi ng pasensya ni Raphael. Binibigyan niya na nang malaking pabor si Alesiha, tapos ngayon ay hahadlang pa ito na pakasalan ang babaeng gusto niya?

"Pasensya na—"

"Hindi ko kailangan ang pagpasensya mo! Pumunta ka rito o baka gusto mo pang ipakaladkad kita—"

Hindi na makapagsalita si Raphael dahil pinatayan na siya ng tawag ni Aleisha.

"Hindi mo ako mahahanap, Raphael."

Walang may nakakaalam sa apartment na ito ni Michelle kaya rito siya naglagi sa nagdaang mga araw.

Kaagad namang tinawagan ni Raphael si Joaquin para ipahanap si Aleisha. Pero malapit nang gumabi ay hindi pa rin nila ito mahanap-hanap. Ni hindi niya tiningnan ang id or birth certificate ni Aleisha kaya hindi niya alam kung saan o sino ang tatawagan para malaman ang kinaroroonan nito.

"Ang galing mo talaga!" napasigaw na lang sa galit si Raphael.